Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Αθήνα στη φρικαλεότητα της τετράχρονης γερμανοϊταλικής Κατοχής και η αναστάσιμη ημέρα της Απελευθέρωσης- η τραγωδία των Δεκεμβριανών- κοσμογονικά γεγονότα για την Ελλάδα, παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου "Περιμένοντας την Ανάσταση". Ο Χρήστος Ι. Παπαϊωάννου απ’ αυτή την περίοδο της φρίκης και του μεγαλείου, του πυρός και του σιδήρου, της πτώσης και της ανάστασης του λαού και της πατρίδας, τίποτε δεν ξέχασε. Γιατί τα γεγονότα εκείνα, ήταν τόσο καθοριστικά για όλους και τον καθένα ξεχωριστά, που σφηνώθηκαν ανεξίτηλα στην ψυχή του και φυλάγονται από τότε στην κασέλα...

Ποιήματα που γράφτηκαν για ν’ απαλύνουν τους πόνους της ζωής, να τραγουδήσουν τη λιγοστή ανέλπιδη αγάπη, να τιμήσουν τ’ αμυδρό φως της μικρής γειτονιάς της καρδιάς. Ο χρόνος βλέπει τους έρωτες να γεννιούνται και να πεθαίνουν, τα όνειρα να παλεύουν για να επιζήσουν, τα ορατά και τα αόρατα στοιχεία να συγκρούονται. Ο άνεμος, ο θάνατος, τα χρώματα και οι αμαζόνες κάνουν παρελάσεις. Κι εφόσον πρόκειται για στιγμιότυπα από τη ζωή, το γένος -θηλυκό ή αρσενικό-, το εγώ, το εσύ και τ’ άλλα πρόσωπα, εναλλάσσονται τυχαία. *** ΝΟΕΜΒΡΙΑΝΑ ΙΙ Πέρασαν από τότε μέρες πολλές. Οι...

Ένας ατράνταχτος στα πεδία των μαχών, αυθεντικός "μπαρουτοκαπνισμένος" αξιωματικός της Βέρμαχτ, γεννημένος στην κοιτίδα του γερμανικού στρατοκρατικού πνεύματος, την Ανατολική Πρωσία, καταγράφει με εκπληκτική ακρίβεια τις πολεμικές εμπειρίες του σε τέσσερα διαφορετικά μέτωπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1939), Δυτικό (1940), όπου συμμετείχε στις πολυαίμακτες επιθέσεις εναντίον των οχυρών της "Γραμμής Μαζινό"), Ανατολικό μετά την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση (ο "πραγματικός πόλεμος", σύμφωνα με τον ίδιο) και ξανά Δυτικό μετά το Καλοκαίρι του 1944. Ο Γκέοργκ Γκροσγιόχαν, επανειλη...

Ο Φρανκ Κάλερ χτυπάει τα πλήκτρα της γραφομηχανής του με κάθε ευκαιρία. Πίνει και καπνίζει μανιωδώς. Μπλέκει με γυναίκες τρελές, γυναίκες μπερδεμένες, γυναίκες στοργικές. Τρία αγόρια κάθε μεσημέρι παίζουν μπάσκετ έξω από το σπίτι του. Το ένα απ’ αυτά έχει αφήσει στο παράθυρο του Φρανκ ένα πλαστικό μπουκάλι με μια κάμπια μέσα. Ο Φρανκ συναντά εκδότες, ηθοποιούς και ποιητές στην προσπάθειά του να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο. Όλη αυτή την πολυφωνική φούγκα γεγονότων θα την ανατρέψει η συνάντησή του με το διαβολικό ξανθό άντρα. Ο Φρανκ πατάει το γκάζι, δυναμώνει τη μου...

Όταν ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο κάθισε και τον καμάρωσε. - Μπράβο μου, είπε, έκαμα ωραία δουλειά. Έφτιαξα περιβόλια, δάση, ποτάμια, βουνά, λίμνες, θάλασσες, ζώα, ψάρια, πουλιά! Χαρά Θεού να τα βλέπει και να τα χαίρεται όλ' αυτά ο άνθρωπος!... Ελπίζω να τ' αγαπήσει, να τα σεβαστεί και να ζήσει χαρούμενος κι ευτυχισμένος. Αλλά ο άνθρωπος δε σεβάστηκε το ωραίο περιβόλι του Θεού. Έκοψε τα δέντρα, έκαψε τα δάση, μόλυνε τις θάλασσες, τις λίμνες και τα ποτάμια, κυνήγησε και σκότωσε τα ζώα και τα πουλιά κι έχτισε πολυκατοικίες κι έκλεισε μέσα τα παιδιά. Και τα παιδιά άρχισαν να κλα...

Η συλλογή αποτελείται από 29 ποιήματα με σημείο αναφοράς τον ψυχικό κόσμο τής δημιουργού, όπως αυτός διαμορφώνεται απ' το χρόνο και την καθημερινότητα. Στον πρόλογό της (σελ. 7-8) η ποιήτρια προϊδεάζει τον αναγνώστη: Θεωρώ αναγκαία την ξενάγηση των παλιών και καινούργιων φίλτατών μου. Είναι εξηγήσεις στις πιθανές απορίες τους. Θέλω, λοιπόν, απολογητικά να πω πως, στο μακρύ δρόμο ζωής, παρακαταθήκες συναισθήσεων σε αναβρασμό εκρέουν πότε πότε για ν' αναπαύεται η ψυχή κι ο νους μου. Μην πιστέψετε πως το πάθος έχει ηλικία. Μπορεί να σε ταλανίζει εσαεί, στη συνε...

Τα διηγήματα της συλλογής "Παρακαμπτήριοι" είναι σμιλεμένα από αυθεντικό υλικό που ο συγγραφέας βίωσε στη διάρκεια πολλών χρόνων, και στο νησί του την Κύπρο και πέρα από τις θάλασσες. Κοινός παρανομαστής των διηγημάτων η κίνηση προς τους ανοιχτούς ορίζοντες, τις πλατιές δημοσιές του κόσμου. Ο Πανίκος Παιονίδης διαθέτει αξιόλογο εξοπλισμό σε συναπαντήματα, εμπειρίες, που έτσι όπως μετουσιώνονται μέσα από ένα κρουστό λόγο σε μια δεύτερη ζωή μεταδίδουν στον αναγνώστη το σκίρτημα που φέρνει η κάθε καινούργια γνωριμία με καινούργιους κόσμους. Ο συγγραφέας ουσιαστικά αυτοβιογραφε...

Η δημιουργός αγναντεύει την ψυχή της από ψηλά, μέσα από την πρώτη ποιητική της συλλογή που περιλαμβάνει 45 ποιήματα. Κάθε ποίημα εξεικονίζει το όνειρο, εξανθρωπίζει ή απογυμνώνει τον άνθρωπο, αναδεικνύει το λόγο. Ο στίχος, σύγχρονος και δυναμικός, οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα μοναδικό λεξίπλου: στη ζωή, τον έρωτα, την κάθαρση, με από μηχανής θεό την ίδια τη δημιουργό. Δείγμα γραφής: ΕΚΤΑΚΤΟ: Η ζωή μου έπαθε κάταγμα. Ένα όνειρο ανεκπλήρωτο έπεσε βίαια πάνω της.

Η ποιήτρια, στη συλλογή της, επαναπροσδιορίζει την ανθρώπινη ύπαρξη σ' αυτό που επιτάσσει η εποχή. Δεν εγκλωβίζεται στα ναρκοπέδια του εγώ. Συνταξιδεύει με τα πρόσωπα-πρωταγωνιστές των ποιημάτων της κι όταν κάποια στιγμή βρίσκεται "Πάνω στη γέφυρα" νιώθει σίγουρη και ελεύθερη ότι μπορεί να ξεπεράσει τα εμπόδια. Η Ίλια Μέγα με δωρική γραφή, αφού ταυτίζεται πρώτα με τους αναγνώστες της, τους προσανατολίζει σε ανεξερεύνητες διαδρομές με όραμα για δημιουργία.

"Έλπιζε" Αν το όνειρό σου είναι χειροπιαστό/ και ξεπερνάει τη θνητή σου φύση/ μακρόπνοη κάνει την ελπίδα/ και σε κρατάει όσο ζεις./ Έτσι, φοράς την αισιοδοξία/ και γιορτινός μοιράζεσαι τη νίκη στο παρόν./ Μα να προσέχεις όμως να μην είσαι/ κι ονειροπαρμένος. (από τη σελ. 40 του βιβλίου)

Η συλλογή προσεγγίζει με λυρικό και μελωδικό τρόπο τα βαθύτατα προβλήματα της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας της Ελλάδας του 21ου αιώνα. Η δημιουργός δηλώνει το παρών και εκφράζει με σιγουριά ότι θα είναι "Πάντα εδώ" να θίγει τα κακώς κείμενα.

Η συλλογή αποτελείται από 48 ποιήματα, που αποκαλύπτουν το παιχνίδι της μουσικότητας και της άνεσης στη ροή της γραφής της δημιουργού. Η Δώρα Δ. Θεοφιλοπούλου, μια πολυδιάστατη και πολυπράγμων από τη φύση της καλλιτέχνις, καταπιάνεται με δυνατές λέξεις και εικόνες για να αποδώσει σκηνές και οράματα μιας ζωής πλημμυρισμένης από έμπνευση και συγκινήσεις. ΘΕΕ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ Τιμωρώ τον εαυτό μου για λάθη που δεν έχω κάνει, τον τιμωρώ για τα λάθη των άλλων, όμως μέσα μου επαναστατώ και φωνάζω: "Θεέ μου. φτάνει.".