Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο ο αναγνώστης δε θα προσεγγίσει απλώς, αλλά θα διεισδύσει στο έργο της λογοτέχνιδας Φαίδρας Ζαμπαθά - Παγουλάτου. Τα κείμενα των Δημήτρη Φαφούτη, Βασίλη Τσακίρογλου και Γιάννη Κορίδη αποτέλεσαν τον κορμό της τιμητικής εκδήλωσης-βράβευσης της δημιουργού από την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών στις 18 Μαρτίου 2009.

Ο συγγραφέας στην αρχή είχε ονομάσει το βιβλίο αυτό "Συλλογή αφηγημάτων και νουβελών". Σε ύστερη, όμως, παρατήρηση και σκέψη, του άλλαξε όνομα, με τίτλο "Τ' ανέκδοτα του παπα-Αβέρκιου". Επειδή τα ενώνει όλα μαζί ένα και το αυτό πρόσωπο. Ο κύριος αφηγητής Αβέρκιος, στον ίδιο τόπο την Τατάρνα Ευρυτανίας, μοναστήρι καταγεγραμμένο από το 1090 μ.Χ. στην οροσειρά των Αγράφων και τόπος εξορίας πάλαι ποτέ και εκτίσεως ποινής κληρικών. Ένας εξ αυτών και ο παπα-Αβέρκιος, ο κύριος αφηγητής του έργου και στο αυτό χρονικό στίγμα, το Πάσχα του 1973.

Το μυθιστόρημα ξεδιπλώνεται λιτά, γοργά, συνοπτικά μέσα σε δύο ενότητες. 1) Στο μέγα βάθος, και 2) Στη χαβούζα της σήψης. Συμφυρμός καλού και κακού. Το κακόν μεγαλύνεται και θριαμβεύει πανηγυρικά. Δυο τόποι αλαργινοί της ελληνικής επαρχίας, η αιγαιοπελαγίτικη Λέρος και ο Αλφειός στο μεταίχμιο Γορτυνίας και Ολυμπίας δένουν τους ήρωες του δράματος. Οι συμπτώσεις απίστευτες, όλοι συναντώνται στα άντρα και κολαστήρια ενδιαιτήματα της Σωφρονιστικής Υπηρεσίας. Κέρκυρα και Γεντί Κουλέ αποτελούν μοιραίες καταλήξεις των υπηρετών του κακού. Οι κολασμένες ψυχές, θαμώνες πλέον τ...

Στα χρόνια του Μεσοπολέμου, ένας ορφανός από πατέρα, θύμα πολέμου, γόνος μιας κεφαλλονίτικης οικογένειας, ο μεγάλος γιος, Τηλέμαχος Διαβόλης, απροσκύνητο και ανήσυχο πνεύμα εξ απαλών ονύχων, ενηλικιωθείς γίνεται μύστης αριστερών φρονημάτων και συγκρούεται με μιαν άλλη οικογένεια γειτόνων του γερμανόφιλων και μαυραγοριτών. Η αδυναμία του δε προς το βενιαμίν της οικογένειάς του, Αγγελή, που τραυματίζουν σοβαρά εξ ενέδρας οι μνημονευθέντες εχθροί του, τον οποίον και νομίζει σκοτωμένον, διατελών πλέον εκτός εαυτού και εν βρασμώ ψυχής, σκοτώνει πέντε άτομα με τρεις μπαταριές...

Η ποιήτρια, στη συλλογή της, επαναπροσδιορίζει την ανθρώπινη ύπαρξη σ' αυτό που επιτάσσει η εποχή. Δεν εγκλωβίζεται στα ναρκοπέδια του εγώ. Συνταξιδεύει με τα πρόσωπα-πρωταγωνιστές των ποιημάτων της κι όταν κάποια στιγμή βρίσκεται "Πάνω στη γέφυρα" νιώθει σίγουρη και ελεύθερη ότι μπορεί να ξεπεράσει τα εμπόδια. Η Ίλια Μέγα με δωρική γραφή, αφού ταυτίζεται πρώτα με τους αναγνώστες της, τους προσανατολίζει σε ανεξερεύνητες διαδρομές με όραμα για δημιουργία.

Η δημιουργός, στη νέα της ποιητική συλλογή, υποδέχεται τον Άνθρωπο με μια αγκαλιά ανοιχτή. Και αν και είναι πολλά αυτά που τον βαραίνουν, τον αποδέχεται σ' όλο το μεγαλείο του. Στέκεται δίπλα του στα αδιέξοδα και με το λόγο της τον αφυπνίζει και του δίνει ώθηση. "Λευκό μαντίλι" όχι ανακωχής, αλλά ελπίδας ανεμίζει η ποιήτρια με σκοπό να βοηθήσει τον Άνθρωπο να δώσει τέλος στην πολιορκία της πολυδιάστατης υπόστασής του.

Ο ποιητής, μέσα από τις συνθέσεις του, που έχουν ως κύριο σημείο αναφοράς την κατάπτωση των ηθικών αξιών, τον πόλεμο και τα τρομερά δεινά που επιφέρει στην ανθρωπότητα, τη συνειδητή ατομική, κοινωνική κι εθνική συλλογική απουσία έργων και μνήμης, από τους αγώνες για ένα καλύτερο αύριο, για ένα δικαιότερο κόσμο, προσεγγίζει κι υπενθυμίζει τη σημασία των ξεχασμένων, γι' άλλη μια φορά, απ' τον άνθρωπο- ύψιστων εννοιών και νοημάτων: της Ελπίδας και ιδιαιτέρως της Αγάπης. Και το πράττει μέσα από τα μάτια μιας αθώας παιδικής ψυχής, του Ρεζά, ενός μικρού παιδιού που ζει και πεθ...

Οι "σκέψεις" και τα "ποιήματα" σε αυτό το βιβλίο έχουν μια μικρή, λαϊκή, φιλοσοφική χροιά με μοναδικό σκοπό να προβληματίσουν και να αγαλλιάσουν τον κάθε αναγνώστη. Ο δημιουργός θα θεωρήσει επιτυχία αν έστω κι ένας μόνο άνθρωπος πάρει κάτι από αυτά και αισθανθεί για λίγο αλλιώτικα.

Η έκδοση σηματοδοτεί την επανεμφάνιση της ποιήτριας ύστερα από 34 έτη. Έρωτας, αγάπη, γυναίκα, πόνος, είναι τα μερικά από τα βασικά συστατικά που δομούν τη συλλογή της δημιουργού.

Η συλλογή αποτίνει φόρο τιμής στους επιφανείς και αφανείς ήρωες του Έπους της ΕΟΚΑ 1955-59, στις χιλιάδες αγωνιστών που πολέμησαν και ονειρεύονται ακόμα τη Λευτεριά της Κύπρου. Δείγμα γραφής: Χέρι με χέρι τον πυρρίχιο χόρευαν στ' αλώνια της τιμής, στα κακοτράχαλα βουνά και στις μικρές ραχούλες. Και πορεύονταν με μπόρες, με λιοπύρι ακάματοι, θηρευτές Δικαιοσύνης.

"Είμαι σχιζοφρενής και με τη βούλα. Ναι. Αυτός είμαι για σένα, βρόμικε μπάτσε! Αυτός είμαι για όλο τον κόσμο". Έτσι, ξεκινάει η εξιστόρηση ενός φρενοβλαβούς για ένα φόνο. Μια δραματική εξιστόρηση για να αποδείξει την αθωότητα ενός δυστυχισμένου μυαλού. Ένας πρωτάρης ιατρός φτάνει στην ακριτική πολιτεία Ορεινό με το νυχτερινό τρένο. Στο άγνωστο πουθενά, μια σουρεαλιστική πόλη χωρίς ρολόγια. Μια πόλη όπου όλοι οι δρόμοι καταλήγουν σε βραχώδη αδιέξοδα. Εκεί που το φεγγάρι και τα άστρα έχουν αναποδογυρίσει και η γη καλύπτει τον ουρανό. Όλα ανάποδα. Όπως το διπλοανεστραμμένο...

Ο Γιώργος Σαραντάρης, ο αδικοχαμένος ποιητής της γενιάς του '30, από τις αλλεπάλληλες κακουχίες του Αλβανικού Μετώπου, παραμένει ένας απ' τους πιο ζωντανούς και γοητευτικούς ποιητές του 20ού αιώνα. Η συλλογή του "Στους φίλους μιας άλλης χαράς" που έκανε να δακρύσει ο G. Ungaretti, ξαναβλέπει το φως της δημοσιότητας, στη σειρά "Αιώνια Ποίηση" των εκδόσεων Ιωλκός έτσι ακριβώς όπως την πρωτοέδωσε στην κυκλοφορία ο ποιητής. Η εικονογράφηση της έκδοσης είναι της Πανδώρας Γιαμαλίδου, η επιμέλεια του Γιάννη Κορίδη και ο σχεδιασμός εξωφύλλου του Δημήτρη Κουρκούτη. Η σειρ...

Ο Κ. Π. Καβάφης στις καλύτερες στιγμές του. Η νέα έκδοση των "Ποιημάτων" του στην σειρά "Αιώνια Ποίηση" των εκδόσεων Ιωλκός αποτελεί, για τους φιλότεχνους, απόκτημα σεβασμού προς τη γραφή και τις γλωσσικές προτιμήσεις του μεγάλου Έλληνα ποιητή. Η παρούσα έκδοση των "Ποιημάτων" -πιστή στη γραφή και δομή των πρωτοτύπων- είναι απόρροια της ευαισθησίας και του θαυμασμού, των συντελεστών της έκδοσης, στο πρόσωπο και το έργο ενός μεγάλου δημιουργού, που έφερε την ελληνική ποίηση στα πέρατα του κόσμου. Η εικονογράφηση της έκδοσης του εξωφύλλου των "Ποιημάτων" είναι της Πανδώ...

Στην ποιητική συλλογή της πανεπιστημιακού Ειρήνης Χαβρεδάκη, πρόσωπα και πράγματα της καθημερινότητας μέσ' από τους συνηθισμένους, ασυνήθιστους ρόλους τους, αφήνουν το στίγμα τους σ' έναν κόσμο αβέβαιο, αλλοτριωμένο, σκληρό που προσπαθεί αδιάκοπα να υποτάξει όνειρα, συναισθήματα, καταστάσεις. Ένα οδοιπορικό μιας σύγχρονης, ατομικής και κοινωνικής πραγματικότητας σε βαθιά κρίση, μιας πραγματικότητας που τρέχει στο δικό της ρυθμό και που ενίοτε εκτροχιάζεται σε εσωτερικά τοπία και κόσμους του ασυνειδήτου και μετασχηματίζεται σε σύμβολο ή σε φανταστική εικόνα, μια εικόνα ον...

Δεν πρόκειται για κυριολεξία καρποφόρων δέντρων εδώ, αλλά για αλληγορία του τόπου που εξελίσσεται η αρχαιοκαπηλική δραστηριότητα και διασύνδεση επίορκων ιερωμένων με αδίστακτους κάπηλους και συγχόνως πειρατές, των οσίων και ιερών της παραδόσεως και της πίστεως, χάριν του κακώς εννοουμένου συμφέροντος, των "έξυπνων φρούτων" της διαπλοκής του όλου μυθιστορήματος.

Άνθρωποι... Άνθρωποι πολλοί... Πολλά κορμιά, πολλές ψυχές, πολύς πόνος, δάκρυα, γέλια, όνειρα, αγκαλιές, φιλιά, ιδρώτας κι αγωνία. Κάθε οντότητα είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Κόσμοι που σμίγουν, αγαπιούνται, βρίζονται, πληγώνονται, χωρίζουν... για ν' ανταμωθούν με άλλους κόσμους και να επαναληφθούν οι ιστορίες, με μικρές ή μεγάλες παραλλαγές. Στο φόντο, η σύγχρονη εποχή. Ο σημερινός "απολίτιστος" πολιτισμός μας. Και στο κέντρο της σκηνής, άνθρωποι που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους... Η απέραντη μοναξιά που φωλιάζει μες στο γάμο και οι συχνά "ανίεροι" συμβιβασμ...

Ο Πετρής Πέτρου Πετρούδης, ένας πρόσφυγας εξ Ανατολής, εκ των ανταλλαξίμων του 1923, με ανώτερες σπουδές, προλύτης Θεολογίας στη Χάλκη. Από έγκριτη οικογένεια της Προύσας, με ήθος και αρχοντιά, "κρίμασιν οις οίδε Κύριος", κατηγορείται στην Αθήνα για αξιόποινη πράξη και φυλακίζεται. Στο "κολέγιο" ή χωνευτήρι ψυχών, γνωρίζεται με ένα φυλακόβιο με απανωτές αποδράσεις, καταζητούμενο της Ιντερπόλ, με αιώνα ολόκληρο στις πλάτες του, με τις αποκοτιές και αποδράσεις του, "αιώνα φυλακής μετά λήξεως της ποινής αυτού", το διάσημο Θράσο -Φίφη- Τραγουδά. Γνωρίζονται, γίνονται φίλο...

Ο Δήμος Φράγκου Βλασταράς, βασικός ήρωας του μυθιστορήματος "Ο πολωλός" αφηγείται εις πρώτον πρόσωπον τη σύντομη ζωή του. Ένας ψυχίατρος θα το χαρακτήριζε ευλόγως, Ψυχογραφία. Ένθα ξεσκεπάζεται, όλο το στεγανό της ψυχής του ανθρώπου,, που διαφωνεί με το περιβάλλον του, με τις προσδοκίες του πατέρα του, συγκρούεται με τ' αδέλφια του και τις νύφες του, τα βροντάει στον καθηγητή της ιατρικής (εξεταστή του), και αποσύρεται στο άγνωστο και στο μηδέν, άπελπις και απαισιόδοξος, εν οργή και φυγή απαρηγόρητος αναχωρητής για το επέκεινα και το υπερπέραν; Πάντως για το ταξίδι δίχως...

Στο βιβλίο "Κειμενικές διαθλάσεις" που -με εξαίρεση ένα κείμενο- περιέχει μελετήματα, δοκιμές και σημειώματα γύρω από θέματα της ευρύτερης νεοελληνικής και της κυπριακής λογοτεχνίας, συγκεντρώθηκαν αναγνωστικές προσεγγίσεις για την ποίηση, την πεζογραφία και το θέατρο. Το ενδιαφέρον του συγγραφέα επικεντρώνεται στην ποίηση των Γλαύκου Αλιθέρση, Μανόλη Αναγνωστάκη, Νάσου Βαγενά, Νίκου Εγγονόπουλου, Λορέντζου Μαβίλη, Βασίλη Μιχαηλίδη, Κώστα Μόντη και άλλων, όπως και στις γενικές τάσεις και αναζητήσεις στην κυπριακή ποίηση της δεκαετίας του 1990. Εξάλλου, άλλα κείμενα του...

Αμφιβάλλεις, αναγνώστη φίλε μου, ότι τα υλικά του πλουτίζειν, επί της ουσίας, είναι το προσωπικό μας γίγνεσθαι; Ότι στην πορεία προς τον πλουτισμό χρειάζεται όχι μόνο ανάπτυξη στόχων, αλλά και κανόνων; Σκέφθηκες ότι κάθε συμπεριφορά μας ανταποκρίνεται σε κάποια ανάγκη που εδράζει μέσα μας, δηλαδή να προωθήσω τον εαυτό μου προς τον πλούτο ή τη φτώχεια, είναι μια ανάγκη που μπορεί να σε φορτίζει με ενοχή ή να σ' απελευθερώνει; Σημείωσε, αν θέλεις, ότι η αντίληψη ότι ο πλούτος ανήκει σε όλους είναι μια πάγια θέση, αρκεί να τον διεκδικήσεις όπως αρμόζει. Ποιος μπορε...