Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο συγγραφέας στην αρχή είχε ονομάσει το βιβλίο αυτό "Συλλογή αφηγημάτων και νουβελών". Σε ύστερη, όμως, παρατήρηση και σκέψη, του άλλαξε όνομα, με τίτλο "Τ' ανέκδοτα του παπα-Αβέρκιου". Επειδή τα ενώνει όλα μαζί ένα και το αυτό πρόσωπο. Ο κύριος αφηγητής Αβέρκιος, στον ίδιο τόπο την Τατάρνα Ευρυτανίας, μοναστήρι καταγεγραμμένο από το 1090 μ.Χ. στην οροσειρά των Αγράφων και τόπος εξορίας πάλαι ποτέ και εκτίσεως ποινής κληρικών. Ένας εξ αυτών και ο παπα-Αβέρκιος, ο κύριος αφηγητής του έργου και στο αυτό χρονικό στίγμα, το Πάσχα του 1973.

Με σχεδία το σύντομο λόγο, η συλλογή εκκινεί τη χαρτογράφηση γνωστών κι άγνωστων περιοχών του κόσμου του δημιουργού αντλώντας στοιχεία από την απώλεια, την ανώτερη δύναμη, τη σάρκα, την κρίση, το χρόνο και τον πόνο. ΠΑΡΟΥΣΙΑ Τα αγαπημένα μου λάθη είναι τα επαναλαμβανόμενα. Επιβεβαιώνουν την ύπαρξή μου.

Η Θάλεια ήταν μια θαρραλέα γυναίκα, πετυχημένη ερευνήτρια στο χώρο της Αστροφυσικής επιστήμης. Τώρα, όμως, στα εβδομήντα της -συνταξιούχος, ολομόναχη και με προβλήματα υγείας- ένιωσε πόσο άδεια υπήρξε η ζωή της καθώς δεν είχε γευτεί τα πιο απλά πράγματα, όπως η συντροφικότητα, ο γάμος, ένα παιδί. Το υπαρξιακό πρόβλημα, λυμένο ορθολογιστικά από πλευρά της, εμφανίζεται υποσυνείδητα, όταν πέφτει σε υπεργλυκεμικό κώμα. Στο διάλογο που είχε με... το Θεό -ή με τον εαυτόν της, τέθηκαν βασικά ερωτήματα που απασχολούν και βασανίζουν σχεδόν όλους τους ανθρώπους από καταβολής κόσμο...

Η ύπαρξη, ο έρωτας, ο θάνατος, η μνήμη είναι οι άξονες στους οποίους κινείται η δημιουργός με στόχο ν' ανιχνεύσει και να προσδιορίσει τους κοινούς τους τόπους, να συναληθεύσει τις κοινές τους συνισταμένες, να ορίσει έτσι το προσωπικό της στίγμα αναφορικά με αυτές, ως συναληθεύουσα. Αναζητώντας την ίδια τη ζωή, την έξοδο της ψυχής στην ελευθερία, ξεκινάς το ταξίδι και χαράζεις το δρόμο. Με τα μικρά σου δεδομένα αισθάνεσαι, ανασαίνεις, δοκιμάζεις, αναρωτιέσαι, αναγνωρίζεις, ερωτεύεσαι, βιώνεις την απώλεια, πεθαίνεις και ξαναγεννιέσαι, θυμάσαι, ριζώνεις και πετάς. Γιατί την...

Δεκατέσσερις ζωές σε είκοσι τέσσερις ώρες. Ο πρωταγωνιστής του έργου επιλέχθηκε τυχαία και του δόθηκε η ευκαιρία του συναισθήματος ροής της αγάπης. Η μια ζωή μετά την άλλη φανερωνόταν μπροστά του. Σε δευτερόλεπτα άλλαζε όνομα, τόπο, βιώματα. Ταξίδεψε στη ρίζα της ρίζας γνωρίζοντας την εύθραυστη αντανάκλαση της ανθρώπινης ψυχής. Οι λέξεις και οι λίθοι στέριωσαν το δρόμο του και οι εκφράσεις ανάγκης φιλοσοφίας του νου σμίλεψαν την καρδιά του. Στην πορεία του δεν ήταν ποτέ μόνος - είχε εκείνη. Ήταν η άγνωστη, η φίλη, η συνεργάτιδα. Στο άνοιγμα της πόρτας της ζωής της άνοιξ...

Το βιβλίο "Στρατιώτης των SS - Μνήμες πολέμου και συνειδήσεις 1942-1945" είναι η προσωπική αφήγηση της ζωής του συγγραφέα κατά τα χρόνια του πολέμου, τα οποία πέρασε πρώτα ως μαθητής και μετά ως μέλος των Waffen-SS, στα οποία κατετάγη στην αρχή του 1943 και σε ηλικία δεκαεπτά ετών. Επί ενάμιση χρόνο ο συγγραφέας πολέμησε ως πολυβολητής στο 11ο Ορεινό Σύνταγμα της 6ης Μεραρχίας SS-Nord. Το μεγαλύτερο μέρος της θητείας του το πέρασε στις αρκτικές και υποαρκτικές περιοχές της Σοβιετικής Καρελίας και της Φινλανδίας, ενώ αργότερα πολέμησε στα δυτικά σύνορα του Γ΄ Ράιχ. Το βιβλί...

Ο Γιώργος Σαραντάρης, ο αδικοχαμένος ποιητής της γενιάς του '30, από τις αλλεπάλληλες κακουχίες του Αλβανικού Μετώπου, παραμένει ένας απ' τους πιο ζωντανούς και γοητευτικούς ποιητές του 20ού αιώνα. Η συλλογή του "Στους φίλους μιας άλλης χαράς" που έκανε να δακρύσει ο G. Ungaretti, ξαναβλέπει το φως της δημοσιότητας, στη σειρά "Αιώνια Ποίηση" των εκδόσεων Ιωλκός έτσι ακριβώς όπως την πρωτοέδωσε στην κυκλοφορία ο ποιητής. Η εικονογράφηση της έκδοσης είναι της Πανδώρας Γιαμαλίδου, η επιμέλεια του Γιάννη Κορίδη και ο σχεδιασμός εξωφύλλου του Δημήτρη Κουρκούτη. Η σειρ...

Η συλλογή "Στους εγκρεμνούς της σκέψης" καθρεφτίζει το δαιδαλώδη δρόμο της σκέψης, όπου διακλαδώνονται διαρκώς παράδρομοι και δε γνωρίζει κανείς την αφετηρία και τον τερματισμό. Ίσως να μας περιμένουν κοιλάδες ευτυχίας κι ευλογίας, ίσως αντίθετα αδιέξοδα και γκρεμνοί. Αντί να φαντασιωνόμαστε είναι πλέον χρήσιμο, ενίοτε να προσεγγίζουμε τα όριά μας, να βουτάμε στις παγωμένες θάλασσες του νου, να κατεβαίνουμε στον ηφαιστειακό πυρήνα των παθών μας, να γευόμαστε τη δηλητηριασμένη σταγόνα των ορμών μας, που δε θα μας σκοτώσει αλλά θα μας δώσει γνώση. Κι έπειτα μ' αυτή τ...

Ανάμεσα στο 1920 και το 1930, η Αθήνα μια πραγματική "διαμαντόπετρα στης Γης το δαχτυλίδι". Τα καλοκαίρια τα πεντακάθαρα νερά του Φαλήρου δροσίζουν τους Αθηναίους, τα πρώτα "μεικτά μπάνια" ανδρών και γυναικών κάνουν δειλά την εμφάνιση τους και η ειδυλλιακή Πάρνηθα φιλοξενεί οικογένειες κατασκηνωτών στην ολόδροση αγκαλιά της. Στα χρόνια του '30 που ακολουθούν, ο αναγνώστης μεταφέρεται στην αρχοντική Θεσσαλονίκη. Απεργίες και ταραχές προλειαίνουν το έδαφος για το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Μια δικτατορία, όμοια με άλλες στην Ευρώπη, αλυσοδένει το νου, αρνείται όμως να παρ...

...Ο Μάρκος έμεινε πάλι άνεργος. Αυτή τη φορά, ήταν απογοητευμένος. Αγωνιζόταν, αρκετά, για να μη σπάσει εντελώς, η ψυχική του αντοχή. Τις νύχτες και στον ύπνο του οι εφιάλτες παρουσιάζονταν συχνότερα και πιο έντονα. Ένιωθε μπλοκαρισμένος από στενάχωρες σκέψεις, ένιωθε να χάνει την προσωπικότητά του, την αξία του. Έβλεπε να 'ναι παραγκωνισμένος από Πολιτεία και από ανθρώπους, ένιωθε ανελεύθερος. Η απραξία και στεναχώρια, του δημιουργούσαν και παραπάνω έξοδα - περισσότερα ναύλα, τσιγάρα, ποτά. Έσοδα δεν είχε τώρα από πουθενά. Ούτε όπως αναφέραμε από το στράτευμα, ούτε τούτη...

Τα αδελφοκτόνα πάθη δεν παύουν να εκτελούν τα όνειρα και τις ελπίδες. Τα πέτρινα χρόνια, η μισαλλοδοξία, το «μαύρο κουτί» περισφίγγουν το λαιμό και εντείνουν τις υποψήφιες στρατιές των θυμάτων. Οι πρώτες αναλαμπές, για μια ζωή απαλλαγμένη από μικρότητες και κυνηγητά, φαίνονται στον ορίζοντα, όπου η μέγγενη των προστατών συνθλίβει το λαιμό, συντηρώντας έτσι την ακαμψία και σπέρονοντας το μίσος. Οι "'έξυπνοι", οι καπάτσοι, στην ημερήσια διάταξη: Η τιμή και η αξιοπρέπεια αλέθονται στη χοάνη του νεοπλουτισμού. Παντού το εύκολο κέρδος, παντού η αναλγησία και ο θάνατος. Η ζωή...

"Το λουλούδι ποτέ δεν πεθαίνει" Το λουλούδι ποτέ δεν πεθαίνει./ Μόνο κατεβαίνει και κρύβεται στην αγκαλιά της Νύχτας/ προετοιμάζοντας στο σκοτάδι του Χειμώνα/ την έκφρασή του: "Άρωμα και Όνειρα"/ Για μια Ουράνια ύπαρξη, που τ' όνομά της/ το πρώτο είναι Αγάπη, το άλλο της/ Παράδεισος και Στερέωμα και/ Ήλιος! (από τη σελ. 40 του βιβλίου)

Με βλέμμα που εκχύνει δυνατό εσωτερικό φως, η ποιήτρια αντικρίζει και ψηλαφεί ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών, φιλοσοφικών και υπαρξιακών θεμάτων που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος Άνθρωπος. Διαθέτοντας πλούσια υλικά, όπως η πηγαία έμπνευση και η αφθονία εκφραστικών μέσων, αγγίζει τη λογική και το συναίσθημα και αφήνει μια αίσθηση θαλπωρής, αλλά και προβληματισμού στον αναγνώστη. Δείγμα γραφής: Από "ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ" Τα χρόνια της φιλίας του πάθους με τα καρφιά του Ιούδα καρφωμένα... στο αναιμικό στήθος του Ναζωραίου αιμορραγούν...

Στη ζωή όλα μπορούν να συμβούν. Το όνειρο διεκδικεί το μερτικό του αφού μορφοποιείται και παίζει το ρόλο ισορροπιστή ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό. Η συγγραφέας Φαίδρα Ζαμπαθά - Παγουλάτου στις ιστορίες της "Στοίχημα ζωής" δίνει μια γεύση ζωής και θανάτου, αγάπης και έρωτα, μοναξιάς κι απαντοχής. Σε μια ανθρώπινη, ποιητική και ζεστή ατμόσφαιρα ξετυλίγεται το κουβάρι με πόνο, θλίψη αλλά και με πίστη κι αισιοδοξία.

Δείγμα γραφής: Από τη "Γιορτή της Μάνας" Σαν σήμερα γράφω, τον πόνο μου εκφράζω. Mάνα, με πόνο φωνάζω. Tι ειρωνεία, για σένα γιορτάζω.