Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με αφορμή το θάνατο, το έργο καταπιάνεται με το ρόλο της μοίρας, που εν προκειμένω αποτελεί συνώνυμο της τυχαιότητας, και την περιοδικότητα που εκφράζεται μέσω της ατελούς ομοιοκαταληξίας, και υποδηλώνει τη διαιώνιση και συνέχεια του κάθε είδους. Δείγμα γραφής: ΝΑΥΑΓΙΣΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ Κλεισμένα μέσα σε μπουκάλι, Ναυαγισμένα όνειρα συλλέγω απ' την ακτή. Αρχίζοντας να τα θυμάμαι πάλι, Τα πιο απλά αποτελούν τη μεγαλύτερη πληγή.

Υπάρχουν ερωτήματα -κατά το συγγραφέα- που φαντάζουν παράλογα: Μπορούμε ν’ αναδιαμορφώνουμε την πραγματικότητα, ελέγχοντας τις αναμνήσεις; Γίνεται να αιχμαλωτιστεί το φεγγάρι; Επηρεάζει ο καιρός το χαρακτήρα ή το αντίστροφο; Έχει νόημα να φτιάχνεις παγοδρόμιο σε ηφαιστειακό κρατήρα; Τι δρα πιο καταλυτικά - το αίμα ενός ινδάλματος, που θυσιάζεται σε εξέγερση φυλακών ή αυτό που χάνεις κάθε νύχτα από τα κουνούπια; Δεκατρείς φανταστικές ιστορίες. Φανταστικές, όχι γιατί δε θα μπορούσαν να έχουν συμβεί, αλλά γιατί δε θα επιτρέπαμε να συμβούν. Αυτό που τις συνδέει, είναι η σ...

Η δημιουργός, στα πενήντα δύο ποιήματά της, παρασύρεται τρυφερά και ξεκινά ένα αισθαντικό ταξίδι εξερεύνησης του γητευτή Έρωτα. Περιεργάζεται κι επισημαίνει όλες τις επιφανείς και σκοτεινές πλευρές του κορυφαίου και μαγευτικού συναισθήματος της ανθρώπινης ύπαρξης. Από τον "Άναρχο Έρωτα" στο πιο "Ζεστό φιλί" και από το "Σιωπηλό Ιππότη" στο "Πολύτιμό της". Δείγμα γραφής: ΘΑ ΗΘΕΛΑ Θα ήθελα πολύ να σου πω τι είναι αγάπη. Με χίλιες λέξεις άρτια φτιαχτές και ταιριασμένες. Μα δεν μπορώ γιατί τα δάκρυά μου τούτη τη στιγμή τη γράφουν μονάχα τους.

Η ποιητική συλλογή κινείται στα δύσβατα μονοπάτια του κυρίαρχου χρόνου, της άσβεστης μνήμης, του ατέλειωτου αποχωρισμού και των δυσκατάκτητων στιγμών που γέρνουν και ξεθωριάζουν μέσα στη λήθη. Κάθε ποίημα και ένα στιγμιότυπο αποσιώπησης και αβίωτου βίου για τον υπαρξιακό καθρέφτη. Κάθε καταγραφή του νουάρ, άλλο ένα κομμάτι του παζλ που μας δείχνει λίγο πολύ όπως είμαστε. Λαξευμένοι και ασπρόμαυροι. Δείγμα γραφής: ΧΩΡΙΣ ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ Λατρεύω την ανυπαρξία σου, Θεέ μου· μου επιτρέπει να σου απευθύνομαι. Προσκυνώ την αϋλότητά σου · ντύνει με αποδραστικά φτερά την ελ...

Ο έρωτας δανείζεται τα χρώματα των τεσσάρων εποχών για να ονειρευτεί μια σκοτεινή υπαρξιακή ιστορία. Ο Αύγουστος έρχεται λευκός με μια χούφτα άμμο στα χέρια, ξαπλώνει σ’ ένα δωμάτιο γυμνό και γίνεται μια ψαλμωδία των αισθήσεων. Όμως, το φθινόπωρο περιμένει στην επόμενη στροφή. Στην αρχή είναι η βουή των φύλλων. Μετά ο αγέρας. Στο τέλος, ο απόηχος ψιθύρων νερού στην ψυχή. Ο Σεπτέμβρης στέκεται πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα και ψιθυρίζει: "Μάταιος. Μάταιος Αύγουστος". Οι προσμονές της ψυχής μένουν ανοιχτές κι ας ξέρουν μέσα τους το πουθενά. Απομένει ο ορισμός του έρωτα....

Ο Δρόμος Η μοναξιά -σου λέω- είναι μονόδρομοςo Στο βυθό και στην αυγή, στο σταυροδρόμι, Στη σιγή, ενώ όλα γύρω βοούν, Στην ερημιά, ενώ όλα γύρω συνωστίζονται. Όσο κι αν αγάπησες όσο κι αν σ' αγάπησαν Τα βήματα προς το τελικό άγνωστο είναι μοναχικά. Το φορτίο όλο στου οδοιπόρου την πλάτη Κι ο δρόμος σπάνια σύντομος.

Μία ηρωίδα χωρίς όνομα παλεύει με έναν επίμονο δαίμονα για λίγη σεροτονίνη. Ο δαίμονας έχει γεννηθεί κι έχει μεγαλώσει στα Εξάρχεια, όπως κι αυτή. Ένας θαρραλέος άνδρας θέλει να τη βοηθήσει. Μια σχέση κάτω από το φόβο της ήττας και του Rebound. Ένα μαύρο ημερολόγιο εγκυμοσύνης. Μια εσωτερική κραυγή απόγνωσης για την έως τώρα ζωή που ισορροπεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη διαταραχή. Ίσως και μία συγνώμη για τον -τελικά- άδικο πόλεμο στον "ευεργέτη" δαίμονα. Κι όλα αυτά όσο προσπαθεί να συνέλθει από έναν πολύμηνο ύπνο. Όπως όταν ξυπνάμε τρομαγ...

Το διάσημο ζευγάρι ελλήνων, ο Άνθιμος με την Γκλέντα-Ίρις, και το γιο τους ξεκινούν τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Πρώτος σταθμός το μαγευτικό νησί των Κυθήρων κι εν συνεχεία το λιμάνι της Πορτογαλίας, τη Λισαβόνα. Όμως ... Μεσ' από μια νέα σκληρή πραγματικότητα που ανέτειλε εισβάλλοντας ξαφνικά στη ζωή του μικρού Ιάσονα, ο ίδιος προσπαθεί επίπονα για χρόνια μεγαλώνοντας, να ανακτήσει τις ισορροπίες του και να συνεχίσει κανονικά στη δυσοίωνη καθημερινότητά του... Άραγε, τι θα συμβεί μια νύχτα Πρωτοχρονιάς, που θα λειτουργήσει λυτρωτικά στον ψυχισμό του και θα τον απε...

Μια συνηθισμένη γυναίκα παρατηρεί την καθημερινότητά της. Αναλύει την κάθε λεπτομέρεια απ' όσα συμβαίνουν γύρω της. Με διεισδυτική ματιά ψηλαφίζει τον έρωτα, το θάνατο, τη γέννηση, τη διασκέδαση. Βρίσκεται σε μέρη που έχει βρεθεί ο καθένας μας. Όμως, αποτελούν για κείνη αφορμή για μία βαθιά κατάδυση στο "εγώ" και στο σώμα της. Μια βόλτα με το τρένο, μια θεατρική παράσταση, ένα νησί το καλοκαίρι, φαγητό με φίλους σε ένα ταβερνάκι και μια υπαίθρια μιλόγκα βρίσκονται εκεί, προκειμένου να καταφέρει να παρατηρήσει τον εαυτό της σε σχέση με ό,τι την περιβάλλει. Στιγμές μικρ...

Δείγμα γραφής: ΑΦΕΛΕΙΑ Άχρονος ο χρόνος της αγάπης. Ασυνέχεια στη συνέχεια το πάθος. Ανεπάρκεια στην επάρκεια της γνώσης. Απάνρθωπος ο άνθρωπος.

Δείγμα γραφής: Ο Ζωγράφος Έστεκε πέρα εκεί στην άκρη Ένας ζωγράφος Και στόλιζε τον πίνακα Με χρώμα όλο πάθος. Γύρω παιδιά κοιτάζανε Και γέλαγαν κρυφά Κι όλα τους γυρεύανε Μια μαύρη πινελιά.

Η ποιήτρια πραγματεύεται διαχρονικά ερωτήματα όπως η αναζήτηση της ευτυχίας και ποιος είναι ο σκοπός της ζωής. Στα πενήντα ένα ποιήματα της συλλογής της, ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός των σκέψεων και των συναισθημάτων της, των προβληματισμών για όσα συμβαίνουν στη σύγχρονη εποχή, των θαυμάτων που τη γεμίζουν ελπίδα για το αύριο.

Wabi Sabi - Ωδή στην ατέλεια. Η τάση Wabi Sabi, προερχόμενη από την Ιαπωνία, φέρνει στο επίκεντρο την ασυμμετρία και τη μη αρμονία. Την παροδικότητα. Μνημονεύει το εφήμερο της ζωής. Τίποτα δε μένει αναλλοίωτο. Ό, τι ζει αλλάζει, φθείρεται. Φθορά σημαίνει ζωή. Αντικείμενα φθαρμένα, ελαττωματικά, ατελή, ενώνονται μεσ' από το φακό ενός φωτογράφου, ο οποίος αναδεικνύει την ομορφιά της ιδιαιτερότητάς τους. Προκειμένου να προετοιμάσει την επόμενη έκθεσή του με τίτλο "Wabi Sabi", περιφέρεται στο Μοναστηράκι φωτογραφίζοντας αντικείμενα από παλαιοπωλεία, προσπαθώντας να α...

Τα συναισθήματα που ένιωσε η Δέσποινα όταν τους είδε ένα κουβάρι στο διπλό κρεβάτι -η αηδία, η ντροπή-, της έδιναν την αίσθηση ότι η ίδια ήταν βρόμικη. Επειδή μόνο και μόνο ανήκε στο ανθρώπινο είδος. Ήθελε να μπει σε μία μπανιέρα να τρίβεται με το σφουγγάρι και το σαπούνι με τις ώρες. Και να ξεπλένεται με άφθονο νερό να φύγει η μπόχα... Σε άλλο χρόνο, ο Παύλος βρήκε τη Λέλα καθισμένη στο κρεβάτι τους να κλαίει, είχε ντυθεί. Δεν είχε τη δύναμη να τον κοιτάξει ή ν' αρθρώσει κάποιες λέξεις. Σήκωσε το περίστροφο, της έριξε τρεις φορές. Την ώρα που περνούσε την πόρτα της α...

Ο Θέμος Βασιλάκης, νέος, γέρος και ψυχωμένος, επιστρέφοντας απ' τα Δρεστενά στο χωριό του, την ορεινή Φροξυλιά το 1947, έπεσε σε ενέδρα αγνώστων στη θέση τραμπαλούλα και σκοτώθηκε απ' αυτούς επί τόπου! Ποιος ή ποιοι, όμως, έστησαν τη θανατερή παγίδα στον ανύποπτο Θέμο με το τραγικό αυτό αποτέλεσμα; Για να του στήσουν τη φάκα μακριά απ' το χωριό εκεί, στην ξέφωτη τραμπαλούλα, πρέπει να ήξεραν ότι είχε πάει στα Δρεστενά ή και σε άλλο χωριό μακρύτερο και, έτοιμοι, τον περίμεναν να επιστρέψει... Ποιος, όμως, εκτός απ' τους δικούς του, γνώριζε ότι θα πήγαινε στα Δρεστεν...

Ο έρωτας, το φως, η ζωή · γράφονται με ωμέγα, επομένως το αλφάβητο ξεκινά από το τέλος για να καταλήξει στο άλφα της αγάπης. Κάθε κεφαλαίου ξεκινήματος προηγείται μια τελεία, της οποίας η ακολουθία αποτελείται από κόμματα, ερωτηματικά και θαυμαστικά μικρών στάσεων από αναπνοές φωνηέντων εν αναμονή αρραβώνα με τα σύμφωνα, ώστε να εκκινήσει το αλφάβητο ζωής με όσο οξυγόνο χρειάζεται για τη διέλευση από τη διάσταση των φαντασιώσεων σε αυτήν της πραγματικότητας. Έρωτας μεσάζων για κατανόηση του έρωτα αλφαβήτου.

Κάθε μέρα (ολοσέλιδη) περιέχει τις απαραίτητες ημερολογιακές πληροφορίες κι ένα αντιπροσωπευτικό ποίημα. Ανθολογούνται ποίηματα από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας, από τον Αρχίλοχο στο Διονύσιο Σολωμό κι από τον Κ.Π. Καβάφη στον Τίτο Πατρίκιο.

Δείγμα γραφής: ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ρίζες στα πόδια, φτερά στις πλάτες, στο ράμφος το συκώτι. Σώμα καταδικασμένο με τελεσίδικες αποφάσεις θεών.

Προσδοκίες και αγώνας πολύς για επιτυχία, που άλλοτε είναι επαγγελματική κι άλλοτε είναι μόνο στην προσωπική ζωή. Συνήθως όχι και στους δυο τομείς, γιατί η επίτευξη της μιας γίνεται σε βάρος άλλης Αυτό συνέβη και με τους δύο φίλους, Θέμη και Αλέκο. Έρωτας, πάθη, απογοητεύσεις σκίαζαν τη χαρά της επαγγελματικής τους επιτυχίας. Και δυστυχώς, η θλίψη δεν ήταν μόνο δική τους, αλλά και όλων των δικών τους ανθρώπων, αφού η ζωή του καθενός επηρεάζεται από τον τρόπο ζωής, άλλων μεν έμμεσα και άλλων άμεσα και καθοριστικά. Σε καμιά περίπτωση, όμως, ο πόνος και η δυστυχία δεν πρ...