Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στα έργα του λευκώματος αποτυπώνεται η άγρια και λιτή ομορφιά τής πατρίδας της δημιουργού, της Λακωνίας και όχι μόνο. Στις σελίδες του λευκώματός της είναι ολοφάνερη η αέναη προσπάθεια της δημιουργού να εκφραστεί η αγάπη της για τη φύση: τοπία, λουλούδια και χρώματα, καθώς και το πάθος της για την ιστιοπλοΐα και τους γαλάζιους δρόμους στην ανοιχτή θάλασσα.

Η δημιουργός, στη νέα της ποιητική συλλογή, υποδέχεται τον Άνθρωπο με μια αγκαλιά ανοιχτή. Και αν και είναι πολλά αυτά που τον βαραίνουν, τον αποδέχεται σ' όλο το μεγαλείο του. Στέκεται δίπλα του στα αδιέξοδα και με το λόγο της τον αφυπνίζει και του δίνει ώθηση. "Λευκό μαντίλι" όχι ανακωχής, αλλά ελπίδας ανεμίζει η ποιήτρια με σκοπό να βοηθήσει τον Άνθρωπο να δώσει τέλος στην πολιορκία της πολυδιάστατης υπόστασής του.

Εκείνος ο πόλεμος ανέδειξε ήρωες όπως η ερημιά γενναίους ποιητές.

Η συλλογή αποτελείται από 35 ποιήματα, τα οποία δανείζονται χαρακτηριστικά γνωρίσματα της υπερρεαλιστικής και αυτόματης γραφής, σε συνδυασμό με μια αφαιρετική μεθοδολογία. Ο λόγος σύγχρονος, συνειρμικός, με έντονο το στοιχείο του αιφνιδιασμού και της παραδο-ξολογίας, δημιουργεί έντονες εικόνες. Δείγμα γραφής: Πίσω στο Χρόνο Ό,τι μ' ορίζει το έχασα περνώντας τα δεκάξι. Μνήμες κενές που άνθιζαν δίχως νερό και ήλιο. Τ' άνθη του αγκάθια έγιναν -πιο άγριος φαινόμουν- και οι ματιές που χάριζα στ' όνειρο βρήκαν θέση.

Η συλλογή αποτελεί μια προσωπική καταβύθιση στην απόγνωση, μια μορφή βίας που μοιάζει να αυτοεπιβάλλεται, μια εμπύρετη καταγραφή του αδιεξόδου. Η ανά-δυση του συναισθήματος -ως μοναδική διέξοδος διαφυγής από την έλλειψη- και η αποτύπωση μιας προσπάθειας να διασώσει μια παραιτημένη ύπαρξη, που οδηγείται στην εξουθένωση. Δείγμα γραφής: Από το "ΓΛΥΚΟΣ ΑΝΤΙΧΕΙΡΑΣ" Τι ακανόνιστες γραμμές στο δέρμα επιβάλλει η Στέρηση. Δεν είναι πια πληγή μα ζωγραφιά που ξεθυμαίνει. Δες μέχρι πού φτάνει το πείραμα της Αντοχής. Πρώτα γενέθλια πριν λίγες μέρες. Κι όμως· αδυνατώ να...

Η Λίνα και η παρέα της: Εφηβικά χτυποκάρδια, σχολείο, εκδρομές, φιλίες... Μέσα από τα ξέγνοιαστα χρόνια της νιότης μιας παρέας παιδιών Γυμνασίου και Λυκείου, η Τούλα Μπούτου ξετυλίγει τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών της, στα πρόσωπα των οποίων παρελαύνει κάθε συνομήλικός τους. Η εφηβική παρέα απολαμβάνει τη ζωή και τις καινούργιες εμπειρίες ακόμη και όταν έρχεται αντιμέτωπη με δυσκολίες όπως το πρόβλημα των ναρκωτικών και των διαζευγμένων γονιών. Με σύμμαχο την αισιοδοξία, οδηγείται μπροστά αντικρίζοντας το αύριο που περιμένει...

Η συλλογή αποτίνει φόρο τιμής στους επιφανείς και αφανείς ήρωες του Έπους της ΕΟΚΑ 1955-59, στις χιλιάδες αγωνιστών που πολέμησαν και ονειρεύονται ακόμα τη Λευτεριά της Κύπρου. Δείγμα γραφής: Χέρι με χέρι τον πυρρίχιο χόρευαν στ' αλώνια της τιμής, στα κακοτράχαλα βουνά και στις μικρές ραχούλες. Και πορεύονταν με μπόρες, με λιοπύρι ακάματοι, θηρευτές Δικαιοσύνης.

Η ποίηση είναι καθρέφτης και ξόρκι. Ρέει, δημιουργεί, καταστρέφει κι ανα-δημιουργεί μέσ’ από λέξεις, φαντασιώσεις, εκρήξεις, συναισθήματα και βιώματα. Είναι η ανθρώπινη φωνή χωρίς όρια και φράγματα, νερό και φωτιά, ουρανό και γη, είναι ο κόσμος του ποιητή και των αναγνωστών του. Η ποίηση είναι η γνήσια έκφραση του ελεύθερου στοχασμού και της ψυχής, δε χρειάζεται μετάφραση ή ερμηνεία, μόνο να τη βιώσεις, να τη νιώσεις. Το "Λιωμένο χιόνι" είναι μετάβαση, μεταμόρφωση, η αναπήδηση του δημιουργού ανάμεσα σε στιγμές, αισθήσεις, σκέψεις, εμπειρίες κι ελπίδες του παρελθόντος, τ...

Με το τελευταίο του βιβλίο ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος έρχεται να επιβεβαιώσει τις πνευματικές και λογοτεχνικές αναζητήσεις του. Αναδεικνύεται έτσι -μελετώντας το έργο του- μια προσωπικότητα με ξεχωριστή μορφωτική συγκρότηση, με κοινωνικές ευαισθησίες και ανησυχίες. Τα "Λόγια... πυρός" δεν αποτελούν απλά ένα ημερολόγιο ζωής ενός ανθρώπου που εργάστηκε με ευθύνη και αξιοπρέπεια σε έναν πολύ δύσκολο και απαιτητικό χώρο, στο Πυροσβεστικό Σώμα, αλλά αποτελούν ένα ιστορικό κοινωνιολογικό ντοκουμέντο, ένα χρονικό μιας κατηγορίας εργαζομένων που την καθημερινή τους εργασία...

Τα ποιήματα της συλλογής αποτελούν μια επιλογή από όσα γράφτηκαν από το 1990 και μετά. Αρκετά από αυτά έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Ο λόγος του ποιητή διακρίνεται για το λυρισμό και τις ιστορικές αναφορές του. Δείγμα γραφής: ΠΑΡΑΠΟΝΟ: Μες στα σπασμένα μάρμαρα, / στ’ αγάλματα τ’ ακέφαλα, στους συλημένους τάφους, / στην αγκαλιά του ό,τι κρατεί του πέλαου το βάθος, / στους αμφορείς, στα κείμενα που μείνανε αθάνατα, / εσένα βλέπω λατρευτή πατρίδα μου Ελλάδα. Στη λάμψη που ξεχύνεται απ' αυτά, / βλέπω το σήμερα το θλιβερό και γύρω...

H κοινωνία των ζώων αναμφισβήτητα είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας των ανθρώπων. Τι θα συμβεί όταν η αλεπού καταφέρει να "αποβάλει" από πάνω της την πονηριά, που χρόνια τώρα την κουβαλάει μαζί της; Πώς θα την αντιμετωπίσουν τα υπόλοιπα ζώα του δάσους; Τελικά μπορούμε κι εμείς να γίνουμε καλύτεροι; Μπορούμε να δαμάσουμε τις αδυναμίες μας και να καλλιεργήσουμε τα προτερήματά μας;

Στην ποιητική συλλογή ο αναγνώστης θα βρει μια ποικιλία ποιημάτων γραμμένα όλα στον ελεύθερο στίχο. Ο ποιητής δημιουργεί επειδή μέσα του υπάρχει η ανάγκη να γεμίσει το κενό της ψυχής του· ένα κενό που δε γεμίζει στην αληθινή ζωή που ζει και που ζούμε. ΚΡΥΑ ΜΕΡΑ Η σημερινή ημέρα είναι κρύα, πολύ κρύα. Σαν ένα πάπλωμα που δε σε σκεπάζει. Σαν δυο χιτώνες που δε μοιράζονται. Σαν μια καρδιά που δε σ' αγαπάει. Σαν τον ποιητή που δεν έχει βρει τους στίχους για να γράψει ένα ποίημα για να σε ζεστάνει.