Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πρόκειται για ένα πόνημα ψυχής που -μέσ' από αυτοτελή μικρά και μεγάλα κείμενα- αναδύονται βιώματα, που άφησαν το στίγμα τους. Στιγμές οικογενειακές με χαρμολύπες σε μια διαδρομή μακρόχρονη. Στιγμές καθημερινές, προβλέψιμες κι απρόβλεπτες, για θεμιτά κι αθέμιτα, μέσ' από τις προκλήσεις και τις αντιφάσεις της ζωής. Δονήσεις της καρδιάς για μνήμες ανεξίτηλες. Περπατησιές απόλαυσης και έκστασης από της φύσης τις γητειές. Η συγγραφέας με λόγο απλό, χιούμορ και τρυφερότητα καταγράφει ό,τι την αγγίζει, την προβληματίζει ακόμη και τη δονεί μέσ' από το φακό της ωριμότητάς της. Κ...

Εκείνη και η άλλη. Η όμορφη και η άχρωμη. Η Μάρθα και η Ελισάβετ. Δύο γυναίκες που κονταροχτυπιούνται μέχρι τελικής πρώσης. Κι όμως, είναι μάνα και κόρη Ένας ομφάλιος λώρος που δεν έσπασε ποτέ. Αντίθετα. Με τα πάθια και τα χρόνια θέριεψε και σκλήρυνε κι έγινε ασήκωτος σαν ξύλινος σταυρός. Πίσω από την εξοντωτική σχέση μάνας και κόρης, οι απωθημένες επιθυμίες μιας ζωής. Η ανασφάλεια κι ο φόβος της μοναξιάς. Ο τρόμος για το μέλλον. Και το παρελθόν με τα φοβερά ένοχα μυστικά του, που στέκεται ολοζώντανο στη μνήμη και σμπαραλιάζει το μυαλό. Μοναδική ελπίδα, ο... Παρ...

Ένας διανοούμενος καουμπόι. Μια κόρη καβουράκι. Μια ανδρόγυνη μαμά. Ένας μικρός εχθρός. Μια τεθλιμμένη Χαρά. Ένα έθνος υπό επήρεια. Kintsugi είναι η τέχνη της επισκευής των σπασμένων πραγμάτων. Σύμφωνα με την κουλτούρα των Ιαπώνων, αν ένα αντικείμενο κομματιαστεί δεν απορρίπτεται, ούτε χάνει την αξία του. Αντιθέτως, επανασυνδέεται με χρυσό, γιατί η εμπειρία του σπασίματος το έχει καταστήσει πιο όμορφο και πολύτιμο: θα έχει μια ακόμα ιστορία να διηγηθεί, και του δίνεται μια νέα ζωή, καθώς μεταμορφώνεται σε έργο τέχνης. Έξι χαρακτήρες χτυπημένοι - εύθραυστοι και ραγισμέ...

«Κλειστός Χώρος» είναι ο τίτλος της νέας (δέκατης κατά σειρά) ποιητικής συλλογής του Γιάννη Κορίδη. Χωρίζεται σε τέσσερα μέρη και περιλαμβάνει 49 ποιήματα, γραμμένα τα τελευταία 7 χρόνια, μετά από τη συγκεντρωτική έκδοση «Ποιήματα 1952-2002» των εκδόσεων Ιωλκός. Ο Γιάννης Κορίδης, σύμφωνα με την επίσημη κριτική, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποιητές της λεγόμενης δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς. Για την ποίησή του ασχολήθηκαν ονόματα παγκόσμιας ακτινοβολίας, όπως οι Νίκος Καζαντζάκης, Βάσος Βαρίκας, Γιάννης Χατζίνης, Ρήγας Γκόλφης, Ζωή Καρέλλη, Ανδρέας Καραντώνης, Άρη...

Στοχασμοί πάνω στα όρια του ανθρώπου και του νου. Νοητικές προσεγγίσεις της ύπαρξης και της ζωής. Αλήθειες του κόσμου και του Κόσμου. Ο άνθρωπος ως αναζητητής του αληθινού και ως περιπλανητής του χρόνου. Φθαρτές και άφθαρτες πραγματικότητες που η μια θα κλέψει τελικά τον ουρανό της άλλης. Ποια θα νικήσει; Ποια θα δικαιωθεί; Εκείνη που μιλάει στο κομμάτι του ανθρώπου που ωθεί στην αρετή ή εκείνη που τον ωθεί στο τέλμα;

Όλα αρχίζουν και τελειώνουν με μουσική. Ο νεαρός πιανίστας, Ορφέας, βλέπει ένα όνειρο· ότι κλέβει τις δημιουργίες των καλλιτεχνών κι όταν συλλαμβάνεται από τον αόρατο συνομιλητή του, εξηγεί ότι το κάνει για να αποδώσει στους ανθρώπους τα έργα τους, όπως έκανε ο Προμηθέας με τη φωτιά. Ο σπάνιος, όμως, ήχος ενός βιολιού τον ξυπνά απότομα. Πετάγεται από το κρεβάτι του και τρέχει στο δρόμο, αναζητώντας το «δράστη» του μαγικού ήχου. Φτάνει σ’ ένα αρχοντικό και προσπαθεί να δει το σολίστα, όταν, η πόρτα του αρχοντικού ανοίγει ξαφνικά κι εμφανίζεται στο μπαλκόνι ένα πανέμορφο κορί...

Κλίμακες και διαβαθμίσεις. Ορίζουν την ποιότητα και ουσία του Είναι μας. Και αναπαράγονται αυτούσια στο θέατρο, στο βαθμό που η σκηνή αναδημιουργεί την πραγματικότητα. Πρωταγωνιστές και κομπάρσοι, ρητορικές τιράντες και ρόλοι βουβοί, βεντέτες και παραγνωρισμένοι, προσωπικές ερμηνείες, αποχρώσεις υποκριτικές, διαφοροποιήσεις και διαβαθμίσεις κάθε βράδυ, μπροστά από το πάντα διαφορετικό κοινό. Ο ηθοποιός βιώνει τις άπειρες διαθλάσεις της ύπαρξης εμπειρικά σε κάθε έργο, κάθε ρόλο, κάθε παράσταση, με σώμα, ψυχή και νου, ο σκηνοθέτης, αντίθετα, προσπαθεί να σμιλέψει έναν "κανόνα...

Η συλλογή εμπερικλείει ένα πολλαπλό φάσμα συναισθημάτων που παίρνουν σάρκα και οστά. Κάθε ποίημα αποτελεί μία μικροϊστορία, ένα συμβάν σ’ ένα μακρινό ταξίδι, μία σιωπηρή αφήγηση ενός συνεπιβάτη στο τρένο που ονομάζουμε ζωή. Απώτερος σκοπός, να αποτυπωθεί όσο πιο πιστά γίνεται μία έκφανση της κοινωνίας και της συμπεριφοράς των ανθρώπων. *** L’IMMIGREE Τα γραπτά επιμένουν. Τα λόγια ατονούν. Οι πράξεις, τύψεις δημιουργούν. Κι αν με ρωτούσες τι, τελικά, απέγινα, τούτο θα σου έλεγα: Μετανάστρια. Κανένας τόπος πια δε με χωρεί. Η φυγή, λιμάνι ψάχνει για να προσ...

13 μικρές ιστορίες που πραγματεύονται θέματα, όπως ο χρόνος, ο έρωτας και η μοναξιά. Θέματα που κάπου, κάποτε μπορεί να κράτησαν και το δικό σου φως αναμμένο μετά τις δώδεκα. 13 ιστορίες μετά τις δώδεκα. Όταν τα περισσότερα φώτα σβήνουν, κάπου κάποιο μένει αναμμένο. Κάπου, κάποιος ζει τη δική του ιστορία.

Η υπέρβαση της "έννομης" τάξης των μνημονίων είναι πρωταρχικό χρέος για την Πολιτεία. Τα θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων και των εκπροσώπων τους δεν πρέπει να είναι υποταγμένα στις ελευθερίες της αγοράς και το δίκαιο του ανταγωνισμού, πολύ περισσότερο στις πολιτικές λιτότητας, οι οποίες βασίζονται στις δημοσιονομικές πολιτικές και σε κάποια οικονομική βοήθεια. Αντίθετα, τα κοινωνικά δικαιώματα να είναι πλήρως αναγνωρισμένα ως προϋποθέσεις αναγκαίες για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο.

Στην "Ασκητική" του ο Καζαντζάκης μιλάει για τη φοβερή κραυγή μέσα του, την κραυγή του Θεού που υποφέρει απ' όλες της ανθρώπινες συμπεριφορές. Σ' αυτό το αφήγημα δύο συγγραφείς, διαφορετικού μεγέθους και σε διαφορετικές εποχές, συναντώνται απρόσμενα σ' ένα νησί για να μπορέσουμε πιο εύκολα, πιο απλά και πιο ελαφρά να καταλάβουμε πώς εννοούσε το Θεό ο Νίκος Καζαντζάκης, ποιες ήταν οι υπαρξιακές σκέψεις του, πόσο αυτές τον φόβιζαν -σε σημείο να καταργεί κάθε ελπίδα- και πόσο μαγικές είναι οι απίστευτες ιδιότητες του αόρατου εαυτού μας.

Ασπάζοντας την άποψη του Νίκου Καζαντζάκη ότι "καθήκον κάθε ανθρώπου είναι να φωνάζει στην έρημο" ο Θ. Παπαδόπουλος με το νέο του πόνημα "φωνάζει" για έναν καλύτερο τόπο, μια καλύτερη ζωή, για ένα καλύτερο μέλλον, με το δικό του τρόπο. Οι "φωνές του" , που ενίοτε γίνονται "κραυγές", ακολουθούν με σύνεση το ποιητικό μέτρο και προσδίδουν μια ευχάριστη νότα στη σύγχρονη ελληνική ποίηση.

Οι "Κραυγές Ζώσες" είναι δύο κραυγές ζωντανές, παγιδευμένες. Η μία σ’ ένα γυναικωνίτη και η άλλη σ’ ένα στρατώνα, εξομολογούνται τις προαιώνιες ωδίνες τους. Τις κληροδοτημένες "εχθροπραξίες" τους. Τις ανομολόγητες κι ομοούσιες αγωνίες τους. Δύο κραυγές, η μία θηλυκή και η άλλη αρσενική, μάχονται με τους κατεστημένους ρόλους τους αποζητώντας την ανατροπή του αρχέτυπου. Τη λύτρωση. Την έξοδο μέσα από τη δυαδική ειρήνη.

Τα κρησαρίσματα είναι μια χούφτα σκέψεις που έμειναν μετά το κοσκίνισμα -κρησάρισμα- από το σωρό της πολυλογίας. Είναι το "λακωνίζειν" που έλεγαν οι αρχαίοι μας όταν ήθελαν να ορίσουν τη φιλοσοφία. Είναι πεντέξι σπυριά αλάτι που έμειναν στα "τηγάνια" της Μάνης όταν ο ήλιος εξατμίσει το θαλασσόνερο της ποσότητας. Είναι τα ξεδιαλέγματα από την πολυκοσμία των λέξεων για να χωρέσουν στα βαγόνια της μνήμης. Είναι το πριονίδι που μένει όταν η πλάνη του μυαλού πλανίζει ερωτηματικά. Είναι η γύρη από τ' άπειρα λουλούδια που το μυαλό σας μέλισσα διάλεξε για να φτιάξει...

Μια εντελώς πρωτότυπη-πρωτοποριακή, αλλά συνάμα και επαρκέστατα τεκμηριωμένη άποψη έχει την ευκαιρία να γνωρίσει ο αναγνώστης της ιστορικής ερευνητικής μελέτης του Ηλία Φιλιππίδη, "Κρήτη 1941 - Η "παράδοσή" της από τον Τσόρτσιλ στο Χίτλερ". Γιατί τελικά, αυτή η τελευταία γωνιά ελεύθερης ελληνικής γης, η Κρήτη, χάθηκε κατά τέτοιο ασύγγνωστο τρόπο, το Μάιο του 1941, ενώ μπορούσε, έστω και δύσκολα, να κρατηθεί, όπως συνηγορούσαν όλα τα γεωστρατηγικά δεδομένα στην Ανατολική Μεσόγειο; Γιατί, αυτό το φυσικό προπύργιο της Ελλάδας δεν προστατεύτηκε, όσο θα 'πρεπε, ενώ θα μπορούσε ω...

Στη νέα συλλογή διηγημάτων του Θανάση Παπαθανασόπουλου, η θεματική του πλουτίζει τέσσερις πολύ ενδιαφέροντες κύκλους ζωής και ανθρώπινης δράσης. Στον πρώτο κύκλο δεσπόζουν τα διηγήματα που αποδίδουν επώδυνες, αλλά καθαρτήριες καταστάσεις, που διαδραματίσθηκαν στα πικρά χρόνια του εμφυλίου πολέμου (1945-1950). Στο δεύτερο κύκλο αποδίδονται δραματικά σκηνάρια της ζωής καθώς και τα ελπιδοφόρα μηνύματά τους. Στον τρίτο κύκλο παρελαύνουν πρόσωπα και καταστάσεις εμπνευσμένα από το χώρο της δικαιοσύνης και της δικαστηριακής πρακτικής, ενώ ο τελευταίος κύκλος αποπειράται να καλύ...

Το αναλυτικό έργο του Κώστα Χατζηαντωνίου, "Κύπρος 1954-1974. Από το έπος στην τραγωδία", αποτελεί ένα εντυπωσιακό διάγραμμα των απανωτών λαθών και παλινδρομήσεων των ελλαδικών, κυρίως, πολιτικών ηγεσιών, που οδήγησαν από το μαξιμαλιστικό μεν αλλά λογικό αίτημα της "Ένωσης" της μεγαλονήσου με την Ελλάδα, στην αδιέξοδη και οδυνηρή για τον Ελληνισμό κατάσταση της κατοχής του 37% περίπου της έκτασης της Κύπρου από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Με αδιάσειστα και ιστορικώς αποδεδειγμένα στοιχεία, ο συγγραφέας παρουσιάζει και αναλύει αριστουργηματικά, πώς από το μεγαλείο του...