Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κατά το συγγραφέα η συλλογή "Επιστολές" είναι μια "παλιά ματιά" -γράφτηκε πριν την κρίση- που αξίζει να ιδωθεί σήμερα και "εικόνα" -λεπτομέρειες από πίνακες- ποίηση και πεζός λόγος· σε ένα συντεταγμένο συνονθύλευμα στον περιορισμένο χώρο μιας επιστολής, που απευθύνεται στον άνθρωπο. Δείγμα γραφής: ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΛΗΘΙΝΗ Στην επιφάνεια της άποψης, αρμενίζουν τα κομμάτια μιας ευυπόληπτης λογικής. Στα βάθη του πνεύματος περιδιαβαίνει το άπατο πιθάρι μιας ύπαρξης συμπαντικής. Όλα κομμάτια μιας ζωής. Μιας ζωής αληθινής.

Στο σημείο επαφής του γήινου με το υπερβατικό μια συγγραφική ταυτότητα ιδιότυπου συγκερασμού μετρά σταθερά τα βήματά της. Μυστικοπαθής και γριφώδης ο Γ. Νικολόπουλος σε ελεύθερο διάλογο με το υποσυνείδητο αναδύεται στο άβατο του νου και της ψυχής μέσ’ από τις "Επιστολές στο Άδειο Δωμάτιο". Ρέκτης εσωτερικών διεργασιών σε μία μεταμοντέρνα εκδοχή της διαπάλης του εσώτερου με το εξώτερο Εγώ διερευνά κι αποκαλύπτει ρητά κι άρρητα δρώμενα της ζωής. Αισθαντικός στη βίωση των ορατών σημείων τους αυτοπραγματώνεται στη λεκτική μεταστοιχείωσή τους στο ανάστημα μιας γραφής που κεντρών...

Χιόνια, χιόνια, χιόνια! Κρύο φαρμάκι! Τα δέντρα ξεγυμνωμένα απ' τα φύλλα τους μοιάζουν σαν ψηλόλιγνοι γίγαντες! Όλοι οι χωρικοί κλειδαμπαρωμένοι μέσα στα σπίτια τους! Τα τζάκια καίνε ασταμάτητα. Αραιά και που θα συναντούσες κανέναν άνθρωπο στο δρόμο. Αλλά και πού να βρεις κι αυτόν τον κάποιον; Έχει μείνει και κανένας πια στο χωριό; Ρήμαξε ο τόπος στην επαρχία! Δυο-τρεις τσομπαναραίοι απομένουν ακόμα, και άλλοι πέντε έξι γέροι, που κάνουν τον έσχατο αγώνα της ζωής, πολεμώντας δυο φοβερούς εχθρούς: τη μοναξιά και τα γεράματα! Καρτερούν υπομονετικά το καλοκαίρι για να ανοίξουν...

Ο ανώνυμος ήρωας της καθημερινότητας και οι πληγές του πρωταγωνιστούν στη συλλογή. Τα σημάδια του σώματος συναντούν αυτά της ψυχής και μαζί την προσπάθεια για επιβίωση. Η αξιοπρέπεια και η προσδοκία δίνουν τον τόνο και η οργή θρέφει την ελπίδα. Ποιήματα πετράδια φωτός και σκότους. Λόγια λυρικά και αιχμηρά. ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ Με το πουκάμισο του φιδιού μάς έντυσαν. Γι’ αυτό σερνόμαστε σ’ ένα βουνό άπειρων εγώ.

Η ατμόσφαιρα, που αποκαλύπτεται στη συλλογή, σαν φθινοπωρινή αχλή μέσ' από τα ποιήματα, αποτελεί μία συνολική θεώρηση ματαιότητας κι επίγνωσης του αναπόφευκτου του ίδιου του ποιητή, που άλλοτε καταφθάνει όπως ένας αγγελιαφόρος του ελάχιστου κι άλλοτε όπως ένας πραγματογνώμων της βαθιάς φθοράς. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, η ποίηση διηγείται τη σκληρότητα του χρόνου, τις χαραγματιές της μνήμης στο αιώνιο σώμα της μοίρας, μα πάνω απ' όλα αναστηλώνει το σκοτεινό δίλημμα της λήθης. Η έννοια της έλλειψης, της μοναξιάς και του τετελεσμένου έρωτα μπλέκονται με το ποιητικό...

Δείγμα γραφής: ΚΑΤΑΡΑΧΗ Δεσπότη μου Πανάρετε, που να σε πιάσει... τάγκα, που 'καμες τον παπάν αργό κι εζήτας πέντε φράγκα!

"Η Δύση" Τρέχει ο ήλιος προς το πέλαγος / βαθιά, ολοπόρφυρος, ξαναμμένος· / ξωπίσω, του ζεφύρου ο σάλαγος, / τα συννεφάκια φέρνει θαμπωμένος, / στεφανωμένα από φωτοβόλο / λάμψη, που τη διαχέει η αχλύς, / σε ουρανή καθρέφτη, στιλπνό θόλο. [...]

Δείγμα γραφής: ΑΦΕΛΕΙΑ Άχρονος ο χρόνος της αγάπης. Ασυνέχεια στη συνέχεια το πάθος. Ανεπάρκεια στην επάρκεια της γνώσης. Απάνρθωπος ο άνθρωπος.

Η συλλογή αποτελείται από 73 ποιήματα, τα οποία κατανέμονται ισομερώς σε τρεις οργανικά συνδεδεμένες ενότητες με τίτλο: Πενταστάγματα, Απηχήματα, Παρεστιγμένα, που αναφέρονται σε κρυφοστοχασμούς, ακριβομνήμες ζωής και μελωδικά απόστιχα, για νυχτερινά ονειροβατήματα. Το περιεχόμενό της καλύπτει μια σειρά κοινωνικών θεμάτων, που αφορούν στις ανθρώπινες σχέσεις, στον εφήμερο κύκλο της ζωής, στις παραδοσιακές αξίες καθώς και στις μεταφυσικές αναζητήσεις του ανθρώπου γενικότερα. Τα ποιήματα μιλούν ευθέως στην ψυχή, ξαφνιάζουν ευχάριστα και συγκινούν. Το ύφος τους λιτό και...

Το ποιητικό έργο αποτελείται από 30 ποιήματα και επτά στάδια, τρία εξ αυτών μεταβατικά. Εσωτερικές ανασκαφές που έρχονται στο φως με την αξίνα του ποιητικού λόγου μιας νέας δημιουργού, που αναζητά, που προβληματίζεται, που αγωνιά για τη ζωή και για τον άνθρωπο, που ψάχνει για το δίκαιο και για το ωραίο, που καταγγέλλει και καταδικάζει κάθε κακότητα και ασχήμια. Η Θεοδώρα Τσακιρίδη με δυναμισμό και ευαισθησία αποτυπώνει στο χαρτί τους στοχασμούς και τις μύχιες σκέψεις της, με πονεμένες λέξεις· μιλάει για "την αλλοτρίωση", για "το χαμένο εαυτό", τις "ανέλπιδες προσπάθει...

Ένα κόκκινο άνθος στο στήθος / είναι η Αγάπη / ή μήπως ένα πούπουλο / απ' τα φτερά ενός άγριου περιστεριού / στο δάσος με τα ευτυχισμένα δέντρα. / Ενά πούπουλο απ' τα φτερά / ενός άγριου περιστεριού / είναι η Αγάπη / ή μήπως το μαύρο ράσο / το ποτισμένο στη μυρωδιά του λιβανιού / τις ατελείωτες ώρες της αιωνιότητας.

Ο δημιουργός στα τριάντα τέσσερα ποιήματά του, μας συστήνεται και "βάζει πλώρη για μια μακρινή στεριά..." διότι γνωρίζει πως η ίδια "η ζωή ταξιδεύει βαθιά". Τα εφόδιά του · η νιότη και το πάθος του να υπερνικά τα εμπόδια. Να κατακτά τις απάτητες κορυφές της ψυχής του. Δείγμα γραφής: ΓΙΑ ΜΕΝΑ... Φύσηξε ο αέρας της ελευθερίας. Κοντεύει να έρθει η καταστροφή της πολιτείας. Τόσα χρόνια παγωμένος Κι ακόμα φοβισμένος. Μέσα σε μια εικόνα πιεσμένος, Επιρρεπής και τρομαγμένος. Για ένα βράδυ εραστής, Ένοχος και επιφανής. Του ωραίου θηρευτής, Παίχτης και οπαδός τη...

Διάχυτος ο ερωτισμός της δημιουργού, παρελαύνει στις σελίδες της συλλογής αφήνοντας τα πικρόγλυκα ίχνη του. Το μέτρο και το κλασικό πλαισιώνουν τα "όνειρα" της ποιήτριας. [Δείγμα γραφής] ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΑΠΟΨΕ Λυπημένα τραγούδια του φθινοπώρου Πεταλούδες φευγάτες Γλάστρες ρωγμές γεμάτες Δίχως τα τριαντάφυλλα του Απρίλη Είναι τα όνειρα απόψε το μεσονύχτι Αχτίδες σ' αδιαπέραστα νέφη Λίγο πριν η βροχή ν' αρχίσει Δάκρυα που θα κυλήσουν Να λούσουν της γης το τριφύλλι Κι η νύχτα απόψε Δε λέει να τελειώσει Το όνειρο να σβήσει, να παγώσει.

Η συλλογή της ηθοποιού-συγγραφέα, Δήμητρας Παπαδήμα, αποτελεί μία βουτιά στις "αιματηρές" σχέσεις. Είναι η αναμέτρηση με τις αντοχές, η σύγκρουση με τις αναμνήσεις, το καθρέφτισμα των δεδομένων, η απόρριψη των κατακτημένων, ένας συνεχόμενος αναστεναγμός. Μελωδικά βήματα στη σκληρή πραγματικότητα.