Ένα ποντίκι για τη Μέλη. Το πορτραίτο της Μέλης
Αλεβιζάκη Πόπη
Αστάρτη (2002)
Η Νίνα με τη Μέλη προσπαθούν να γεφυρώσουν το χάσμα επικοινωνίας ανθρώπων-γατιών με τη βοήθεια του ηλεκτρονικού υπολογιστή της νονάς και μιας γλάστρας με γεράνια!
Κάποιος να με περιμένει κάπου
Gavalda Anna
Αστάρτη (2001)
Δώδεκα διηγήματα, δώδεκα παραλλαγές πάνω στο θέμα της ανάγκης για αγάπη, της λαχτάρας να υπάρξουμε μέσα στο βλέμμα εκείνου που πάνω του έχουμε κρυσταλλώσει τη ερωτική μας επιθυμία. Αποπνέουν μια αίσθηση μοναξιάς. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως μας αφήνουν μια πικρή γεύση· ο τόνος τους δεν είναι καθόλου θρηνητικός. Αντίθετα, εκφράζουν την ενεργητικότητα και το, πολλές φορές, δηκτικό χιούμορ της συγγραφέως τους. Δώδεκα διηγήματα: το καθένα πιο ζωντανό, πιο αυθάδικο, πιο καυστικό, πιο χαριτωμένο από το προηγούμενο. Σε μια γλώσσα τέλεια δουλεμένη. Το "Κάποιος να με περιμένει κάπου...
Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας
Παλαιτσάκη Νανά
Αστάρτη (2001)
Με ένα όνομα που "γράφει" και με ένα λουκ που αλλάζει διαρκώς (ποιο είναι, τελικά, το αληθινό χρώμα των μαλλιών της;), η νεαρή Νανά πηγαίνει στην τηλεόραση και ζει το παραμύθι. Συνδέει άρρηκτα την παρουσία της με την έκρηξη των ιδιωτικών καναλιών στη δεκαετία του '90, μεταδίδει γεγονότα κοσμοϊστορικής σημασίας, έρχεται σε επαφή με ζωντανούς μύθους και γνωρίζει εκ των έσω τον απαστράπτοντα αλλά και σαρκοβόρο τηλεοπτικό χώρο. Πάντα με αυστηρό ταγέρ, πειθαρχημένη και άψογη, ακόμα και σε περιόδους που βιώνει τα προσωπικά της δράματα. Ένα εντεκάχρονο σεργιάνι στον αδυσώπητο και...
Ζήτω η κόλαση
Bataille Christophe
Αστάρτη (2001)
Ένα επιληπτικό και φαντασμαγορικό μυθιστόρημα που οι ήρωές του είναι πλάσματα σε διαρκή κατάσταση καταδίκης. Ο Ζοσλέν Σιμάρ, ένας έφηβος στοιχειωμένος από τις γυναίκες, προσπαθεί να αλλάξει τη ζωή του. Με τη μητέρα του Ματίλντ ξεδιαλέγει κάθε είδους παλιά σίδερα. Ο Ζορζ, ο πατέρας, είναι φορτηγατζής που μεταφέρει στην Ανατολική Ευρώπη τα ανακυκλώσιμα παλιοσίδερα... Όμως για τον Ζοσλέν, πλάι στον σκληρό κόσμο του σίδερου, υπάρχει και ο κόσμος της μαγείας, του ονείρου και του έρωτα: το θέατρο. "Έγραψα το Ζήτω η Κόλαση νύχτα, με συνοδεία μουσικής. Δεν έπαυα να λέω στον εαυτό...
Ο φόνος της οδού Μπελπότζο
Svevo Italo 1861-1928
Αστάρτη (2000)
Ένας φόνος, και η ψυχολογική διεργασία που οδηγεί σταδιακά τον δράστη στην ομολογία του εγκλήματός του -Τα γηρατειά, η ασθένεια και η λειτουργία του ονείρου ως αποκαλυπτικού μηχανισμού- Η προσπάθεια να παραταθεί η ζωή χάρη σε ένα φάρμακο που τελικά προκαλεί την επιθυμία για ήρεμο θάνατο. Αυτά είναι τα θέματα των διηγημάτων του Ίταλο Σβέβο: "Ο φόνος της οδού Μπελπότζο", "Δυνατό κρασί" και "Το ιδιοσκεύασμα του δόκτορος Μένγκι". Τρία διηγήματα που προαναγγέλλουν τα τρία του μυθιστορήματα-σταθμούς της σύγχρονης λογοτεχνίας.