Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια σπαρταριστή, πανέξυπνη ερωτικοαστυνομική ιστορία, από ένα συγγραφέα που, καθώς έχει δηλώσει ο ίδιος, πιστεύει πως "υπάρχουν δυο τρόποι για να γράψεις μυθιστόρημα. Ο ένας είναι ο δικός μου".

Για πολλές δεκαετίες η κρουαζιέρα ήταν "το άπιαστο όνειρο του Ελληνα"! Όμως σιγά- σιγά τα τελευταία χρόνια, ολοένα και πιο πολλοί Έλληνες - έστω με ...δειλία στην αρχή- αποφασίζουν να πάρουν μέρος σε μια καλοκαιρινή κρουαζιέρα. Η αλήθεια είναι πως εκείνοι, που ακόμη δεν έχουν προσωπική εμπειρία από αυτό το ιδιαίτερο είδος διακοπών, πιστεύουν πως για να πας κρουαζιέρα πρέπει να ξοδέψεις μια περιουσία... Ενώ ελάχιστοι γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό που λέμε "κάνω κρουαζιέρα", δηλαδή με την έννοια του πώς περνάει κάποιος τις ώρες του πάνω στο κρουαζιερόπλοιο, αλλά και στους διάφο...

Με ένα όνομα που "γράφει" και με ένα λουκ που αλλάζει διαρκώς (ποιο είναι, τελικά, το αληθινό χρώμα των μαλλιών της;), η νεαρή Νανά πηγαίνει στην τηλεόραση και ζει το παραμύθι. Συνδέει άρρηκτα την παρουσία της με την έκρηξη των ιδιωτικών καναλιών στη δεκαετία του '90, μεταδίδει γεγονότα κοσμοϊστορικής σημασίας, έρχεται σε επαφή με ζωντανούς μύθους και γνωρίζει εκ των έσω τον απαστράπτοντα αλλά και σαρκοβόρο τηλεοπτικό χώρο. Πάντα με αυστηρό ταγέρ, πειθαρχημένη και άψογη, ακόμα και σε περιόδους που βιώνει τα προσωπικά της δράματα. Ένα εντεκάχρονο σεργιάνι στον αδυσώπητο και...

Μια περιδιάβαση ήθελα με τα κείμενά μου αυτά να κάνει ο αναγνώστης να διαβεί κάποια μικρά μονοπάτια της λογοτεχνίας που είναι ευχάριστα αλλά και δύσβατα καμιά φορά. Ανάμεσα σε έλληνες και ξένους συγγραφείς μπορεί κανείς να περιπλανηθεί να γνωρίσει νοοτροπίες, ιδεολογίες, έθιμα, ψυχολογίες, εποχές. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, τα μελετήματά μου, δεν έχουν σκοπό να διδάξουν ή να ενημερώσουν. Από την αρχή ήταν για μένα κάτι βαθύτερο, κάτι σαν εσώτερη παρόρμηση που με έσπρωξε να τα καταθέσω στο χαρτί, χωρίς καθόλου πρόθεση όποιας διδασκαλίας. Φυσικά όλοι αυτοί, Έλληνες...

- Θήβες, η βασιλική πόλη - Ιερουσαλήμ, η αγία πόλη - Ρώμη, η αιώνια πόλη - Πράγα, η πόλη με τους εκατό πύργους - Μάτσου - Πίτσου, η χαμένη πόλη των Άνδεων - Μπενάρες, η ιερή πόλη - Λάσσα και το απόκρυφο αντίστοιχο της Σαμπαλλάχ Ζωντανές ή νεκρές, οι πολιτείες αυτές έχουν ωστόσο ένα κοινό σημείο μεταξύ τους: την πνευματική τους ακτινοβολία που παραμένει έντονη και επηρεάζει την ύπαρξη και την εξέλιξή μας, στο μέτρο που ο άνθρωπος μένει δεμένος με το παρελθόν ενώ ταυτόχρονα προβάλλεται στο μέλλον.

Το μυθιστόρημα "Μια αμαρτωλή", που εκδόθηκε το 1866, είναι ένα από τα γοητευτικότερα νεανικά έργα του μεγάλου Ιταλού συγγραφέα Τζοβάνι Βέργκα (1840-1922). Είναι η ιστορία ενός καταλυτικού -ακραία ρομαντικού και ταυτόχρονα ακραία αισθησιακού- έρωτα που, όμοιος με μια καταστροφική φωτιά, κατακαίει τα πάντα, αφήνοντας πίσω του μονάχα στάχτες. Η "αμαρτωλή" ηρωίδα, η κόμισσα Ναρτσίζα, είναι ο νάρκισσος που απαρνιέται τον εαυτό του για να αναλωθεί σ' ένα αδηφάγο πάθος. Όσο για τον Πιέτρο Μπρούζιο - τον πολυαγαπημένο άντρα που η ευμετάβολη νεανική καρδιά του δεν μπόρεσε να αντέξει...

Τι ονειρεύεται μια μικρη κατσαριδούλα; Θα συμβεί αυτό που τόσο επιθυμεί; Παιδάκια, ελάτε να την ακολουθήσουμε στις περιπέτειές της...

Η Μάριαν Φορεστερ είναι το συμβολικό λουλούδι της Παλιάς Αμερικάνικης Δύσης· η προσωποποίηση της χάρης, της ομορφιάς, της ανεπιτήδευτης θηλυκότητας. Η ευφρόσυνη παρουσία της φωτίζει τη ζωή όλων των γύρω της. Ο άντρας της, ένας από τους πρωτοπόρους στην κατασκευή των σιδηροδρόμων της Δύσης και είκοσι πέντε χρόνια μεγαλύτερος της, είναι ένας «τζέντλεμαν» με όλη τη σημασία της λέξης, ένας από κείνους τους άντρες που ξέρουν να χαρίζουν την ευτυχία. Ο νεαρός Νιλ Χέρμπερτ, ο «έμμεσος» αφηγητής της ιστορίας, ζει μόνιμα κάτω από τον αστερισμό της ακατανίκητης γοητείας της Μάριαν...

Πνεύμα μυστήριο, δαίμονας ή άγγελος, όπως τον χαρακτήρισε σε ποίημά του ο Λαμαρτίνος, λάτρης και λατρεμένος γυναικών αλλά και αντρών, εραστής παράφορος αλλά και μέχρι κυνισμού ωμός, αγγελόμορφος αλλά και δύσμορφος, θαυμαστής του ελληνικού πνεύματος αλλά και αμφιλεγόμενος φιλέλληνας, θιασώτης του εξωτισμού αλλά και μόνιμος νοσταλγός της γηραιάς Αλβιώνος, ο Τζωρτζ Γκόρντον Μπάυρον αναπολεί τη ζωή του, πνιγμένος μέσα στην υγρασία του Μεσολογγίου, κουρασμένος από το κυνήγι των προσωπικών του φαντασμάτων, γέρος στα τριάντα έξι του χρόνια.