Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Άρχισα να ζω πάλι, λες και φύσηξες ζωή μέσα στη χωμάτινη μπάλα μου, μέσα στον άργιλο του κήπου μου. Αυτός ο πηλός πήρε ζωή από τη ζωή μου, από τα συναισθήματά μου. Χωρίστηκε σε μικρά και μεγαλύτερα κομμάτια και γίνανε έργα. Ο καινούργιος τρόπος έκφρασης είχε βρεθεί, ήταν η γλυπτική.

Η ιστορία της Ρωμιοσύνης δεν είναι η σύντομη αγόρευση των τυχάρπαστων κι ο σωσμός του σάλιου από τα "ζήτω" στην κάθε επέτειο. Δεν είναι οι βιαστικοί πανηγυρισμοί των "ατσαλάκωτων", μήτε η ψεύτικη παραπομπή των "αναγνωρισμένων" και "επώνυμων". Μήτε το βολικό ράβε-ξήλωνε, το μπάλωμα και η κομματική αφοσίωση των ευνοιοκρατούντων. Ο ξεσηκωμός του ελληνικού λαού δεν ανήκει στους σκελεθρωμένους ιστορικούς και τα "επίσημα" σκύβαλα. Αυτοί είναι οι κατά συρροή συνωμότες και σταυρωτήδες της Ρωμιοσύνης. Η Ιστορία, η πραγματικά δική μας, είναι άσαρκη, εξαγριωμένη και ανείπωτη. Τα σ...

Ένα βιβλίο αποκαλυπτικό. Γιατί προσεγγίζει την περιφρονημένη αλχημεία με την ιδιοφυή αντίληψη ότι πρόκειται για πρωτο-επιστήμη, προδρομική της Χημείας. Οι δυο συγγραφείς αποδεικνύουν ότι οι βασικές αρχές της αλχημείας, η μετατροπή της ύλης (μεταστοιχείωση των μετάλλων) και το ελιξήριο της ζωής, αρχές για τις όποιες οι αλχημιστές θεωρήθηκαν μάγοι ή τσαρλατάνοι, αντιμετωπίζονται σήμερα σοβαρά από την Επιστήμη της Χημείας. Μαζί με την υπέρτατη Αρχή της φιλοσοφικής Λίθου, το βιβλίο στήνει τρεις άξονες συλλογιστικής περιέλιξης και διερευνά τις ισάριθμες όψεις της ιστορικής διαδρ...

- Θήβες, η βασιλική πόλη - Ιερουσαλήμ, η αγία πόλη - Ρώμη, η αιώνια πόλη - Πράγα, η πόλη με τους εκατό πύργους - Μάτσου - Πίτσου, η χαμένη πόλη των Άνδεων - Μπενάρες, η ιερή πόλη - Λάσσα και το απόκρυφο αντίστοιχο της Σαμπαλλάχ Ζωντανές ή νεκρές, οι πολιτείες αυτές έχουν ωστόσο ένα κοινό σημείο μεταξύ τους: την πνευματική τους ακτινοβολία που παραμένει έντονη και επηρεάζει την ύπαρξη και την εξέλιξή μας, στο μέτρο που ο άνθρωπος μένει δεμένος με το παρελθόν ενώ ταυτόχρονα προβάλλεται στο μέλλον.

Το "Χάρολντ και Μώντ" είναι μια ανθρώπινη ευαίσθητη ιστορία. Ένας έρωτας χωρίς όρια κοινωνικά ή χρονικά. Ένα θέμα ταυτόχρονα ενδιαφέρον για ψυχίατρο. Πώς μπορεί να δημιουργηθεί έρωτας με μια ογδοντάρα και ένα έφηβο; Κι αν μπορεί, γιατί; Και τι είδους έρωτας είναι. Πόσο τρελλή είναι η ογδοντάρα και πόσο η μητέρα του Χάρολντ; Μέσα από καταστάσεις, παρεξηγήσεις, συγκίνηση, γέλιο, η ιστορία του Χάρολντ και της Μωντ γίνεται σύμβολο αγάπης για τον άνθρωπο.

Από τα μυθιστορήματα του Ακίλε Καμπανίλε, το "Στην εξοχή το πράγμα έχει άλλη γλύκα" αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση, λάμποντας αυτόφωτο μέσα στο σύμπαν αυτού του ιδιότροπου και σπουδαίου χιουμορίστα. Ένα απλούστατο και λεπτό αφηγηματικό νήμα, παρόμοιο με την πιπεράτη διήγηση μικρού παιδιού, δίνει στο μυθιστόρημα τούτο την όψη μιας ερωτικής παραβολής που το κλειδί για την ανάγνωσή της είναι η ειρωνεία και η ποίηση. Η πλοκή είναι ευέλικτη και στοιχειώδης: ο νεαρός Σερενέλλο πηγαίνει για τις καλοκαιρινές του διακοπές στην εξοχή, στο σπίτι των θείων, κι εδώ ερωτεύεται μια κοπέλ...

... Εμείς, σ' αυτή τη φάση της ζωής μας, πρέπει να το πω, δεν ανήκουμε στη δύναμη της εργατικιάς τάξης, γιατί ο σύντροφος μπαμπάς αρνιέται να "μιστώσει" τα χέρια του στους βρομοκαπιτάλες που βγάζουν υπεραξία σε βάρος του ιδρώτα μας... ... η συντρόφισσα μαμά, κάθε φορά που ο παππούς τής έδινε το αχρείο χρήμα του, του τα 'λεγε όξω απ' τα δόντια. Ένα χρόνο τώρα, ούτε που ξαναπήγε να πάρει το μηνιάτικο που μας είχε κόψει. Αυτός μας τα στέλνει με επιταγή κι ο σύντροφος μπαμπάς, εκείνη τη μέρα, γίνεται θηρίο...

Στο "Έρωτας, ποστ-ρεστάντ", του Ρώσου συγγραφέα Βαλέρι Μπριούσοφ, κυριαρχούν αλληλένδετα τρία βασικά θέματα: του δονζουανισμού, της φτώχιας και της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Με εκπληκτική μαστοριά και μεγάλη απλότητα, δίχως να ξεπέφτει ποτέ στην εύκολη δραματικότητα, ο Μπριούσοφ μας δίνει το πορτρέτο ενός ταλαντούχου μουσικού που, παρά τις κάποιες επιτυχίες του, τόσο στην τέχνη του όσο και στον έρωτα, δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τον κολασμένο κύκλο της μίζερης ζωής του. Ο ήρωας του έργου είναι πράγματι αξιοθρήνητος, αλλά, ταυτόχρονα, τόσο οικείος, τόσο αιώνιος, τόσ...

Η "Οδύσσεια εν άστει" είναι ένα ταξίδι, όχι στην πόλη, αλλά ένα ταξίδι της ψυχής. Κεντρικό θέμα της ιστορίας είναι η προσπάθεια των ηρώων να έρθουν σε επαφή με τα συναισθήματά τους, περνώντας μέσα από τις συμπληγάδες της καθημερινότητας. Νομίζουν ότι ζουν αληθινά, αλλά στην πραγματικότητα ζουν μια ζωή σε κώμα και το τραγικό είναι ότι δεν το έχουν καν αντιληφθεί. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Αθήνα, μια Παρασκευή απόγευμα έως την Κυριακή. Μέσα από φαινομενικά ήρεμες σχέσεις, εσωτερικές συγκρούσεις και ανατροπές, οι ήρωες αναζητούν τον πραγματικό εαυτό τους, την επαφή με...

Συναντάμε συχνά το θέμα της υιοθεσίας στην ελληνική πεζογραφία, όπου το υιοθετούμενο παιδί είναι ακόμα σε βρεφική ηλικία. Όμως, εδώ, το κοριτσάκι που δίνεται για υιοθεσία είναι ήδη επτά ετών - η ηρωίδα του βιβλίου. Και μας διηγείται την ιστορία της σ' ένα μεγάλο γράμμα προς τη λατρεμένη μητέρα της, την οποία αναγκάστηκε να στερηθεί, όταν εκείνη, χήρα με τρία παιδιά, ξαναπαντρεύτηκε.

Ο καιρός περνούσε. Όσο ο χρόνος έκανε τον κύκλο του, τόσο η σχέση μπερδευότανε. Η αγάπη έγινε ηφαίστειο με πολλές εκρήξεις. Η εχθρότητα πάγωνε τα αισθήματα και το τρίγωνο άρχισε να κάνει ρωγμές. Μεταλλασσόταν σε τετράγωνο. Η Άννα καταλάβαινε μα προσπαθούσε ακόμα. Μπλέχτηκε σ' έναν αόρατο πόλεμο. Ήταν η γυναίκα του, όσο κι αν ήταν φίλη της. Ήταν κι η επαγγελματική σχέση, όσο κι αν ήταν εχθρός της. Ήτανε και αυτή όσο κι αν παραπαίει. Αυτό δεν άλλαζε. Ήτανε και οι τρεις αντιμέτωπες. Στα βαθιά μηνύματα της ψυχής, δεν χρειάζονται αποδείξεις.

Οι ωραιότερες ιστορίες των λαών της Ασίας. Το 1960 λίγοι θρύλοι κυκλοφόρησαν. Αποσπάσματα από τις κρίσεις των ανθρώπων τον πνεύματος και τους κριτικούς. Υπάρχει πολύς σαρκασμός για τις ανθρώπινες αδυναμίες, πολύ χιούμορ, πολλή λαϊκή θυμοσοφία, αλλά παραπάνω από τις υποθέσεις των που όλες είναι από τη ζωή παρμένες, αξίαν έχει η χάρις η αφηγηματική και η γλαφυρά και ρέουσα γλώσσα, στην οποία είναι γραμμένα. Γ. Α. Μέγας, Ακαδημαϊκός Εξαίρετη επιλογή από τις ωραιότερες ιστορίες των λαών της Ασίας, ιστορίες συναρπαστικές με χιούμορ, ερωτισμό, πολλή σοφία, πολλή ανθρ...

ANIMUS/ ΘΑΝΑΤΟΣ Κρατούσε στα χέρια του ένα φλυτζάνι καφέ. Καθόταν στο απέναντι τραπέζι, ήταν γυμνός και γεμάτος αγκάθια. Όταν γελούσε έμοιαζε με τον πατέρα μου. ΚΑΝΟΝΑΣ L΄ HOSPITAL Αυτόφωρα σκονάκια παραδείσου. Καρδιές που ολοένα τείνουν σε ένα αδιάβαστο Μηδέν. ΤΥΧΑΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ Μικραίνουν οι δρόμοι κι οι ψυχές κι οι Ικαρίες ασφυκτιούν σε πλαστικές συσκευασίες

Κρατώντας με τα δυο της χέρια σφιχτά κοντά στο στήθος της ένα τετράδιο με τις σημειώσεις της, γράφοντας κάποια ποιήματα και γεγονότα από τη ζωή της -ας πούμε κάτι σαν λεύκωμα- έχοντας τα μάτια της κλειστά, έτσι όπως ήταν καθισμένη και λικνιζότανε επάνω σε μια κουνιστή Βιεννέζικη πολυθρόνα με ψάθα και μαύρο ξύλινο σκελετό, πήγαινε πέρα δώθε στο χθες, στο σήμερα και το αβέβαιο αύριο. Ένα ταξίδι νοερό, πότε αργό και πότε γρήγορο σαν μια αστραπή, που αναβόσβηνε ξαφνικά όπως ξαφνικά χανόταν πριν προλάβει καν να φωτίσει εικόνες και πλάσματα του νου και της ψυχής.