Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ένας δρόμος ήταν να μείνουν και να συλληφθούν, οπότε τους περίμεναν το εκτελεστικό απόσπασμα ή στην καλύτερη περίπτωση οι πολύχρονες εξορίες και φυλακίσεις. Ο άλλος δρόμος, ήταν ο δρόμος του αντάρτη. Όχι πως αυτός ο δρόμος τους εξασφάλιζε τη ζωή, ήταν όμως ο μοναδικός δρόμος που ταίριαζε στην αξιοπρέπεια και την παλικαριά τους, στη γενναιότητα της ψυχής τους. Δεν ήθελαν να πέσουν "αμαχητί". Δεν ήθελαν να δώσουν στους ταξικούς αντιπάλους την ευκαιρία να ξεμπερδέψουν μαζί τους με μία μόνο τουφεκιά (στο εκτελεστικό απόσπασμα), ούτε και ήθελαν να σαπίζουν στα μουχλιασμένα μπ...

Αυτό το βιβλίο εισάγει τον αναγνώστη στην ιστορία ενός από τα πιο ευγενή και αρχαιότερα επαγγέλματα, την ιατρική. Μελετάει την εξέλιξη της παγκόσμιας ιατρικής από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι σήμερα. Αναφέρεται σε όλους τους κλάδους της ιατρικής και ακόμη στην οδοντιατρική, στη φαρμακευτική και στη βιολογία. Σημαντικό τμήμα του βιβλίου αναφέρεται και στην εξέλιξη της ιατρικής τεχνολογίας. Ακόμη δίνει στοιχεία για τα βήματα που ακολούθησε η ιατρική εκπαίδευση και η κοινωνική θέση του ιατρού ανά τους αιώνες. Ενώ είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο είναι προσιτό σε κάθε αναγν...

... Κι όπως ρίχνω τη ματιά μου αρπακτά πίσω μου, παίρνει το μάτι μου τη Βάσω μου. Το μεγαλύτερο κοριτσάκι μου να ικετεύει: "Πάρε με και μένα μαμά!" Κι εγώ η πικρή: "Περίμενε λίγο να βγάλω τη Μαίρη αντίπερα κι έρχομαι αμέσως να σε πάρω! Περίμενεεε!" Μα δεν μπορώ να ξέρω αν μέσα σε κείνη τη βουή και τον τάραχο, άκουσε τίποτα το παιδί! Και το βλέπω - μοίρα μου κακή - να ρίχνεται μέσα στην κατεβασιά, να σέρνεται σαν ξερό φύλλο, να στροβιλίζεται και να χάνεται 'πο τα μάτια μου. Κι εγώ η μαύρη να κρατιέμαι ακόμη από την κάννη τ' αντάρτικου ντουφεκιού και τα πόδια μου σουρτά-σουρτ...

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από ανθρώπους αισιόδοξους και χαρούμενους εντούτοις κάπου-κάπου μέσα στις αναμνήσεις διακρίνεται ανάμεσα στις γραμμές μια αδιόρατη μελαγχολία. Δεν πειράζει. Χαρά και Στενοχώρια είναι δίδυμες κόρες της Ζωής, η μια πάντα δίπλα στην άλλη. Ένας "έντιμος συμβιβασμός" με κάποια πράγματα δίνει περιεχόμενο στην ύπαρξή μας και το απαραίτητο θάρρος για να ξεπεράσουμε τα δύσκολα της ζωής. Ζωή δεν γνωρίζουμε τι είναι, μας έλεγε ο αείμνηστος καθηγητής μας Δημήτριος Γιαννακόπουλος, τις εκδηλώσεις της μόνο γνωρίζουμε: ο άνθρωπος γεννιέται, τρέφεται, αναπτύσσεται,...

Εικόνες και στιγμιότυπα του χθες καταθέτει ο Γ. Αθανασάκης μέσα από την προσωπική του περιπλάνηση στο χρόνο. Βλέπουμε το βενετσιάνικο λιμάνι των Χανίων, την Παλιά Αγορά και τα στενά σοκάκια της πόλης, φιγούρες εμπορευόμενων με την πραμάτεια και την πελατεία τους, τους ιδόρρυθμους τύπους, όλα στην ατμόσφαιρα ενός άλλου καιρού. Οι συναισθηματικές αντιδράσεις εναλλάσσονται. Πέρα από τη θλίψη για τις ιστορικές δοκιμασίες του τόπου, ξαναζούμε μαζί με το συγγραφέα, καλές ημέρες, τηρούμε συνήθειες των συγγενών, απολαμβάνουμε τα χρώματα στους κήπους και το γιορτινό τραπέζι, έχοντα...

Από τότε που η Ρούλα γνώρισε την Κατερίνα, μέσα της κάπου υπέβοσκε μια ζήλια, εντελώς ασυνείδητη και άκακη, μπερδεμένη με έναν εντελώς ξεκαθαρισμένο θαυμασμό. Θαυμασμό όχι μόνο για τα φυσικά της χαρίσματα, αλλά και για την ικανότητα που είχε να καταπιάνεται με σοβαρά θέματα, να συζητάει, να εκθέτει τη γνώμη της με θάρρος. Η Ρούλα δεν ήταν άσχημη κοπέλα. Μπορεί να μην είχε τα σωματικά χαρίσματα της Κατερίνας, όμως ήταν, κατά γενική ομολογία, ένα κορίτσι πολύ χαριτωμένο! Μέση λυγερή, μάτια πρασινωπά όμορφα, μαλλί ατίθασο, κορακίσιο, σωματάκι καλοφτιαγμένο, φωνή πεντακάθαρη κ...

Μέσα από τις αφηγήσεις του Ηλία Παππά, η Ελευθερία Δροσάκη ξετυλίγει τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου για τα μικρά παιδιά που κατάγονταν από ορεινά χωριά, όπως τ'Αγραφα. Χωρίς παιχνίδια, με λιγοστά μέσα, ακόμα και λειψό φαγητό, κατάφεραν να επιβιώσουν. Ο πόλεμος σημάδεψε τις παιδικές ψυχές, που μεγάλωσαν χωρίς όνειρα και μπήκαν νωρίς στον κόσμο των "μεγάλων". Πούλαγαν ξύλα, λουκούμια, έκαναν ακόμα και τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα "δουλειά". Νεαροί ακόμα -μιλάμε μόνο για τα αγόρια γιατί τα κορίτσια ήσαν σχεδόν "καταδικασμένα"- τα αγροτόπαιδα δούλεψαν στο φράγ...

Βουρλά! Τόπος ελληνικός που όμως έμελλε να ζήσει με τον πιο άγριο τρόπο την απονιά και την καταστροφή. Η Φαίδρα, μάνα-ηρωίδα, κρατώντας πάντοτε σφικτά το χέρι της μικρής της κόρης της Μαρίγας, κατάφερε μέσα από τη βία του άδικου πολέμου, τη σφαγή, το αίμα και την αλλοφροσύνη, να σώσει μερικά από τα παιδιά της και να τα οδηγήσει ασφαλή μέσα από τα άγρια μονοπάτια της προσφυγιάς στη νέα τους πατρίδα, την Αθήνα. Εκεί η Μαρίγα τελικά παντρεύτηκε τον πρώτο της έρωτα το Διονύση, όμως ποτέ δεν έσβησαν από τα μάτια της οι εικόνες της φρίκης που έζησε στα παιδικά της χρόνια. Η...

Τα πρώτα χρόνια στο σχολείο. Η καλή δεσποινίς Ευαγγελία, η δασκάλα -εντυπώσεις και εμπειρίες για τα "ανθρωπάκια" της, οι δυσκολίες μα και οι χαρές- οι πρώτες συλλογικές δουλειές στην τάξη. Παιδιά που "φτιάχνουν βιβλία" με πεταμένα αποκόμματα εφημερίδων. Σε αντίθεση μ' άλλα που έχουν τη δική τους βιβλιοθήκη, πράγμα πολύ δύσκολο σε εποχή πολέμου και κατοχής. Όνειρα που "φτιάχνουν" τα βιβλία, που σε κάνουν ακόμα να πετάς. Πως είναι να ζεις με ένα γάτο και πόσα μαθαίνεις απ' αυτόν. Τα βαφτίσια, λοιπόν, του "Μαμαλούκου", με κάθε επισημότητα. Τα χέρια του θείου Νίκου, που πιάν...

Το βιβλίο "Νίκος Καββαδίας. Ο τελευταίος αμαρτωλός" είναι γραμμένο με τρόπο εύληπτο αλλά και φιλολογικά τεκμηριωμένο, απευθύνεται στη συγκίνηση του ευρύτερου κοινού: Τόσο στους κριτικούς και στους ερευνητές του έργου του όσο και στους απλούς εραστές των θαλασσινών του ονειροπολήσεων. Μέσα από αυτό, ο δοκιμιογράφος και ποιητής Δημήτρης Νικορέτζος, μας παρουσιάζει μία πλατιά και διεισδυτική φιλολογική, ιστορική και κριτική εποπτεία στο έργο του Νίκου Καββαδία. Προβάλλοντας ακόμη και τις ελάχιστα μέχρι σήμερα φωτισμένες δημιουργίες του "ποιητή της θάλασσας", ο συγγραφέας αναλ...

"Ξέρεις, Μωχάμετ, πολλές φορές, άνθρωποι που συναντιούνται από διαφορετικές χώρες και δεν μιλούν την ίδια γλώσσα, εν τούτοις δεν έχουν δυσκολία να συνεννοηθούν και πολλές φορές ν' αγαπηθούν... Ο προπάππος σου, Μωχάμετ, έλεγε ότι η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους ξεπερνάει τις δυσκολίες της επικοινωνίας. Το άγγιγμα των χεριών, των ματιών και το χαμόγελο, γκρεμίζουν τα σύνορα των κρατών και κάνουν τους ανθρώπους ίδιους". (απόσπασμα από το βιβλίο) Χρειάζονται περίπου δύο εβδομάδες για να συνειδητοποιήσουν τα νεογέννητα βρέφη ποια είναι η μητρική γλώσσα τους. Ωστόσο, δεν χρει...

Μια ελληνική οικογένεια αγαπημένη. Τρία κορίτσια που μεγάλωσαν μαζί. Η πρώτη παίρνει το δρόμο της. Ωστόσο, στην πορεία ανακαλύπτει ότι χρειάζεται τη βοήθεια της αδελφής της, της Κλαίρης. Εκείνη δεν διστάζει καθόλου και χωρίς δεύτερη σκέψη ανταποκρίνεται στο κάλεσμά της, γιατί είναι ένας άνθρωπος της προσφοράς. Η ζωή όμως δεν πορεύεται πάντα στα μονοπάτια που θέλουμε. Είναι γεμάτη απρόβλεπτες καταστάσεις και εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο που το μυαλό ούτε καν θα μπορούσε να φανταστεί. Έτσι η Κλαίρη εγκλωβίζεται στις επιθυμίες της και αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στα "πρέπει" και...

Εκατοντάδες λέξεις, ερωτήσεις, φράσεις και slogans, το βιβλίο "Λέξεις και φράσεις που πουλάνε" είναι ιδανικό για όσους θέλουν την άμεση πρόσβαση σε λέξεις "κλειδιά" που κάνουν τη διαφορά στις πωλήσεις. Είναι ταξινομημένο σε κατηγορίες για εύκολη αναζήτηση και καλύπτει τα πάντα, από "γρήγορες αλλαγές εκφράσεων" μέχρι την αντιμετώπιση του ανταγωνισμού", "λέξεις που τραβάνε την προσοχή" μέχρι "λέξεις ομορφιάς και ποίησης". Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι για να πείτε τη λέξη "συναρπαστικό", και δεκάδες παραλλαγές της λέξης "αξιόπιστος". Είτε πουλάτε ιδέες, προϊόντα ή υπηρεσί...

[set δύο τόμων] "Η θρησκευτική, φιλοσοφική και επιστημονική παράφωνη πολυφωνία των αιώνων ανέμεναν πάντα τον μαέστρό τους, που θα τις οδηγούσε στη μαγευτική αρμονία της Μίας Αλήθειας. Αν δεν μπορούσε κάτι τέτοιο να ελπίζεται, τότε η Αλήθεια θα ήταν ή απροσπέλαστη απ' τον άνθρωπο ή ό,τι μέχρι τώρα πιστεύαμε, ψεύδος προς κατάρριψη ή πλήθος ψευδών που κατέπνιγαν τη Μία Αλήθεια, που είχε ήδη προ πολλού ανακαλυφθεί. Με αυτό το βιβλίο πιστεύουμε, ότι έχουμε αποδείξει την Αλήθεια των αληθειών, με την καταλυτική βοήθεια του Θεού και των προγενεστέρων μας, αλλά και όσων μας αγάπ...

[set δύο τόμων] "Η θρησκευτική, φιλοσοφική και επιστημονική παράφωνη πολυφωνία των αιώνων ανέμεναν πάντα τον μαέστρό τους, που θα τις οδηγούσε στη μαγευτική αρμονία της Μίας Αλήθειας. Αν δεν μπορούσε κάτι τέτοιο να ελπίζεται, τότε η Αλήθεια θα ήταν ή απροσπέλαστη απ' τον άνθρωπο ή ό,τι μέχρι τώρα πιστεύαμε, ψεύδος προς κατάρριψη ή πλήθος ψευδών που κατέπνιγαν τη Μία Αλήθεια, που είχε ήδη προ πολλού ανακαλυφθεί. Με αυτό το βιβλίο πιστεύουμε, ότι έχουμε αποδείξει την Αλήθεια των αληθειών, με την καταλυτική βοήθεια του Θεού και των προγενεστέρων μας, αλλά και όσων μας αγάπ...

"Στο μυαλό μου έρχονται οι ζωοπανηγύρεις και εμποροπανηγύρεις. Κρατούσαν κάπου δυο βδομάδες κι αποτελούσαν το σημαντικότερο γεγονός της χρονιάς. Στην πόλη συνέρεε από τα γύρω χωριά πλήθος κόσμου. Άνθρωποι, ζώα, εμπορεύματα συνέθεταν μια εικόνα απίθανης γραφικότητας... Στήνονταν απ' άκρου εις άκρον παράγκες, τέντες ή τσίγκοι για περίπου μια βδομάδα. Και τι δεν πουλιόταν! Τα ψητά μοσχομυριστά έδιναν κι έπαιρναν και τα καφενεία ήταν φίσκα στην πελατεία. Εκεί έπαιζαν θρυλικές κομπανίες, από τις οχτώ το βράδυ μέχρι το ξημέρωμα. Οι παρέες στα μαγαζιά έπαιρναν ένα χαρτάκι με αριθμ...

Ο τόμος περιέχει επτά κείμενα για τα παραμύθια. Στο πρώτο γίνεται λόγος για το δύσκολο πρόβλημα της προέλευσης των παραμυθιών όχι μόνο των ελληνικών- και θίγονται μερικά επίκαιρα προβλήματα (επιβίωση των παλαιών παραμυθιακών μορφών, δημιουργία νέων). Στο δεύτερο ο λόγος είναι ειδικά για τα ελληνικά παραμύθια. Στο τρίτο κείμενο εξετάζονται οι συνέπειες της υποχώρησης των λαϊκών παραμυθιών ως προφορικής αφήγησης και η μεταβολή τους σε φιλολογικό είδος, ενώ το τέταρτο αποτελεί δείγμα ενός από τους τρόπους με τους οποίους εξετάζεται πλέον φιλολογικά το παραμύθι. Ακολουθεί ένα κ...

"Είχαμε κάνει στο σκύλο και κανονική βάφτιση. Τον πήραμε μια μέρα να τον φροντίσουμε, να του κάνουμε εμείς το μπάνιό του και έγινε μια βάφτιση κανονική, με ψαλτάδες, παπά, νονό και νονά και μπομπονιέρες. Τα κορίτσια έφεραν ό,τι κουφέτο υπήρχε στο σπίτι, ανάψαμε τα λιβανιστήρια της νοσοκόμας της κυρα-Μαρίας, που τα άφηνε στην αυλή, πήραμε και το στρογγυλό ντεπόζιτο με τα δυο χερούλια, ίδια κολυμπήθρα, έβαλε στην κεφάλα του ο Παναής ένα μαύρο καπέλο, φόρεσε και μια μαύρη ρόμπα κι εντάξει ο "παπάς". - Βαφτίζεται ο δούλος του Θεού, Ντικόγιαννης!! - Έχετε χάρη βρε παλιόπαιδα,...

"Ο άνεμος αυξήθηκε σε ένταση και ούρλιαζε στα κατάρτια και στις κεραίες του ασυρμάτου σαν να υπήρχαν εκατοντάδες αγριεμένα θηρία κάπου κρυμμένα. Σήκωνε ολόκληρα στρώματα θαλασσινού νερού και μαστίγωνε τα πάντα στο πλοίο. Σε κτυπούσε με τέτοια δύναμη, που το πρόσωπό σου έκαιγε σαν να σε είχε πυροβολήσει κάποιος με σκάγια. Το πλοίο μας αγωνιζόταν να περάσει μέσα από ένα βαθύ, υγρό χαντάκι μεταξύ δύο κυμάτων που η κορυφή τους ήταν μερικά μέτρα ψηλότερη από την καπνοδόχο μας. Ενώ φαινότανε πιθανό το υγρό γκρίζο βουνό να καταρρεύσει επάνω μας και να μας πάρει όλους μαζί του, ο...