Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ένα πρωί, μόλις ξύπνησα, κοίταζα από το παραθυράκι μου το στρατιώτη που ήταν σκοπός. Μόλις με είδε έκανε με τα χέρια του το σήμα ''τετέλεσται''. Εγώ δεν κατάλαβα αμέσως περί τίνος επρόκειτο. Ήταν η εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Κρεμάσαμε έξω από τα παράθυρά μας μαύρες σημαίες. Η Έλλη Ιωαννίδη, η Έλλη του Μπελογιάννη, όπως θέλαμε εμείς να την ονομάζουμε, φώναζε μέσα στη μεγάλη της απελπισία να την πάρουν κι αυτή μαζί του. Θα ήταν μεγάλη χαρά γι' αυτήν. Χαρά που της στέρησαν οι δήμιοι, να περπατήσει τα τελευταία βήματα με τον αγαπημένο της". (απόσπασμα απ...

"Πάντα φροντίζαμε για την εμφάνιση, που θα 'χε όποια πήγαινε για δίκη. Εμείς με τα φτωχά ρουχαλάκια που είχαμε, δεν μπορούσαν να μας αφήσουν έτσι. Με δανεικά από άλλες συγκρατούμενες ρούχα, παπούτσια. Τα φορέσαμε όλα μαύρα, μια και ήμασταν ορφανές και οι δυο μας. Στα κοτσιδάκια μας βάλαμε μαύρες κορδέλες και ήμασταν έτοιμες. Η παρέα μας και άλλες συγκρατούμενές μας καμάρωναν και μας ευχήθηκαν να πάνε όλα καλά, όλες μας θέλαν με τέλεια εμφάνιση, λες και θα πηγαίναμε σε πανηγύρι...". (απόσπασμα από το βιβλίο) "Οι μνήμες μένουν ζωντανές (Οι αναμνήσεις μιας 17χρονης Ανταρτο...

"Όρμησε στη σκηνή τους ένας ψηλός γεροδεμένος αλφαμίτης, βιτσίζοντας τον αέρα μ' ένα συρματόσχοινο. Περίφερε τα ξεπλυμένα γαλανά του μάτια πάνω στις εξόριστες, τα κάρφωσε στη Χρυσούλα και τη διέταξε: "Για έλα δω, σύ!". Κίνησε η εξόριστη, έφτασε στο κέντρο της σκηνής, που την περίμενε το τέρας. Σήκωσε κείνος το συρματόσχοινο κι άρχισε να τη χτυπάει στα πόδια με δύναμη. Η εξόριστη ένιωσε να την καίνε φωτιές. Το πρόσωπό της συσπόταν φριχτά κι άλλαζε χρώματα. Κρύος ιδρώτας την περίχυνε. Τα σύρματα μασάγανε την τρυφερή της σάρκα και την ξέσκιζαν. Τα αίματα τρέχαν από τα πόδιά τη...

"Εγώ στάθηκα "τυχερός"! Μέσα στη γενική ατυχία ήμουν "ευτυχής". Δεν είχα κλείσει χρόνο αφότου απολύθηκα απ' τη φυλακή μετά δεκάμισι συναπτά χρόνια κράτησης. Αφού δεν πιάστηκα εκείνο το πρωί πέρασα στην παρανομία. Συνδέθηκα με άλλα στελέχη του Κόμματος και ΕΔΑ που διέφυγαν τη σύλληψη. Ανέλαβα την ευθύνη για την έκδοση της εφημερίδας "Αδούλωτη Αθήνα". Αργότερα, μαζί με άλλους συντρόφους, την ευθύνη και του "Ριζοσπάστη". Στη συνέχεια των άλλων εντύπων μας: "Δημοκρατική Αλλαγή" της ΕΔΑ Αθήνας, "Λευτεριά" του ΠΑΜ Αθήνας. Τέλος και του "Οδηγητή". Μέχρι που πιάστηκα στις 29.11.68....

"Ναι πατρίδα μας. Στην καρδιά μας είσαι κλεισμένη. Με το αίμα μας είσαι πλασμένη. Κι αν σε φέραν σε τούτο το χάλι οι σοφές κεφαλές κι οι μεγάλοι, ο λαός σου 'χει φτιάσει στην καρδιά του λαμπρό εικονοστάσι." (απόσπασμα από το βιβλίο) "Μια φορά κι' ένα καιρό", οι ξεριζωμένοι Έλληνες της Μικράς Ασίας, ζωντάνεψαν μέσα στη δυστυχία τους την Καισαριανή, κερδίζοντας τη ζωή μέσα σε παράγκες, κοντά στο ρέμα, τον Ντερέ, στο σπιτικό που με χίλιες δυσκολίες έστησαν, μεγαλώνοντας στους τέσσερις τοίχους του γενιές και γενιές. Ο Γιάννης Κουβάς παρουσιάζει στα δεκατρία π...

"Όταν μιλάμε για Δημοκρατία, και θέλουμε η λέξη να ανταποκρίνεται στα πράγματα, πρέπει να αναφερόμαστε μόνο στην περίοδο που λειτούργησε η Δημοκρατία στην Αθήνα (462 π.Χ.-322 π.Χ.). Η περίοδος της Δημοκρατίας αποτελεί μοναδική εμπειρία για την ανθρώπινη Ιστορία, την οποία σημάδεψε ανεξίτηλα. Η κατάχρηση της λέξης "Δημοκρατία", που γίνεται μέχρι σήμερα, αποσκοπεί στην απάλειψη από την ιστορική μνήμη της μοναδικής αυτής δημοκρατικής εμπειρίας. Καταβλήθηκε, από την εποχή ακόμη που λειτουργούσε η Δημοκρατία, και καταβάλλεται μέχρι σήμερα από τις κυρίαρχες δυνάμεις, μια συστηματ...

"Τραυματισμένος στο πόδι από χειροβομβίδα ο Αγρίτης προσπαθεί να σκαρφαλώσει στον ανήφορο, μα δεν τα καταφέρνει. Πέφτει. Τον βλέπουν οι χωροφύλακες, τον πλησιάζουν και τον αποτελειώνουν. Και μόνο ο Μπούζδος, με δυο τραύματα από χειροβομβίδα στον ώμο και το λαιμό, φτάνει ασθμαίνοντας στην κορφή της πλαγιάς που κάθονταν προηγούμενα, απομακρύνεται κάμποσο, κρύβεται στα θαμνόκλαρα και το βράδυ φεύγει. Τα πάντα χαμένα γύρω του. Κατεβαίνει λοιπόν στην πόλη, πηγαίνει στους δικούς του, αυτοί φοβούνται και ειδοποιούν την αστυνομία. Μεταφέρανε γυμνά τα πτώματα των σκοτωμένων ανταρ...

"Για την Καισαριανή, που ανάθρεψε και γαλούχησε τέσσερις ολάκερες γενιές και πα' για την πέμπτη, θα προσπαθήσω και την πιο μικρή πτυχή της να περιγράψω. Για να τις δώσω διάπλατες να τις κοιτάζουν και παλιοί μα και τωρινοί. Και πιστεύω να συμφωνήσουν όλοι, πως αξίζει κάθε κόπος και κάθε θυσία γι' αυτή τη μεγάλη μας αγάπη. Πετραδάκι-πετραδάκι μάζωνα για να φτιάξω το "Διάβα της Καισαριανής", μια ολάκερη ζωή. Κάθε μέρος αυτού του βιβλίου έχει και τη δικιά του ξέχωρη ιστορία". (απόσπασμα από το βιβλίο) "Το διάβα της Καισαριανής" αποτελεί την πληρέστερη και αντικειμενι...

"Το Δημοτικό Συμβούλιον του Δήμου Καισαριανής συνελθόν εις έκτακτον συνεδρίασιν κατόπιν προσκλήσεως του κ. Προέδρου αυτού, επί τω θλιβερώ αγγέλματι του θανάτου του Ελευθερίου Βενιζέλου, μεγάλου ανδρός και επιφανεστέρου των πολιτικών ανδρών της νεωτέρας Ελλάδος, λαβόν δε υπ' όψιν τας απαραμίλλους εθνικάς προς την πατρίδα υπηρεσίας του, ψηφίζει όπως: α. Εκφρασθώσι τα συλλυπητήρια του Δήμου εις την οικογένειαν του μεταστάντος. β. Υψωθή μεσίστιος η σημαία του Δημαρχιακού Καταστήματος μέχρι της ημέρας του ενταφιασμού του εις την γενέτειραν αυτού γην. γ. Αντιπροσωπευθή ο Δήμος δι...

"Η Αριστερά κέρδισε ή έχασε; Σε μια κρίσιμη καμπή του πολιτικού μας βίου η Αριστερά πήρε την απόφαση της συνεργασίας με τη Ν.Δ., τόσο στην κυβέρνηση της χώρας (συγκυβέρνηση Τζαννετάκη) όσο και στη διαδικασία της κάθαρσης. Τι προέβλεψε η Αριστερά όταν έπαιρνε την απόφαση για τη συνεργασία της με τη Δεξιά εναντίον του ΠΑΣΟΚ; Προέβλεψε ότι αυτή η συνεργασία άνοιγε στη Δεξιά το δρόμο της προς την εξουσία; Προέβλεψε ακόμη ότι η διαδικασία του Ειδικού Δικαστηρίου θα 'τανε ουσιαστικά διαδικασία χυδαιοποίησης και ίσως και ματαίωσης της κάθαρσης; Είναι φανερό ότι η απόφαση της Αριστ...

"Με αίμα κι' ιδρώτα φτιάχνανε οι πρόσφυγες τις παράγκες. Με αίμα κι' ιδρώτα φτιάχνανε και τα σωματεία τους. Με το ίδιο υλικό φτιάχτηκε και ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ. Κι η σημαία του κυματίζει περήφανα από το 1927 μέχρι τα σήμερα, παρά τις τόσες αντιξοότητες, τις φουρτούνες και τις μπόρες στα πολύ δύσκολα χρόνια που περάσανε". (απόσπασμα από το βιβλίο) Δεν υπήρξε ποδοσφαιρόφιλος σε ολόκληρη την Ευρώπη που να μην θαύμασε το περίφημο γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου στην κορυφαία διοργάνωση της Γηραιάς Ηπείρου το Σεπτέμβριο του 1997. Αναρωτιέστε πού έμαθε ο Στέλιος να παίζει τέτοια...

"Ο εμποράκος, ο έμπορος, ο γυαλοπώλης, ο πραματευτής, άλλοι με καροτσάκια κι άλλοι με κοφίνια, πουλούσανε την πραμάτιά τους, όλοι με "βερεσέ". Το τεφτεράκι έκανε χρυσές δουλειές. Προσταφαιρέσεις, λογαριασμούς, κι όταν γινότανε εξόφληση, τραβούσε ένα μεγάλο Χου". (απόσπασμα από το βιβλίο) "Τα πρώτινα και τα τωρινά" είναι μικρές ιστορίες παρμένες από τη διαχρονική πορεία της Καισαριανής, από το 1922 που έφτασαν οι πρώτοι πρόσφυγες έως το ξεκίνημα της τελευταίας δεκαετίας της χιλιετηρίδας. Ο Γιάννης Κουβάς, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της προσφυγιάς, παρουσιάζει παραστατικά...

"Γιομάτο με κτίρια το στρατόπεδο του Χαϊδαριού. Μικρά για μεγάλα δεν έχει σημασία. Καθένα τους έχει κι ένα μαντρί των "αμνών για σφαγή". Και τους διαλεχτούς τους βάζανε στο κτίριο 15. Σ' αυτό το κτίριο σβήνανε όνειρα κι ελπίδες. Σ' αυτό το κτίριο καυτές ανάσες μελλοθανάτων είχανε αποτυπωθεί στους τοίχους. Η καρδιά της κόλασης τούτης, το κτίριο 15, θα εξακολουθήσει να υπάρχει και μετά την Απελευθέρωση. Τι κι αν αποχώρησαν οι εωσφόροι κι οι σατανάδες; Άλλοι θα τους αντικαταστήσουν. Τι κι αν οι ψυχές των πατριωτών τριγυρνούσαν ακόμα σ' εκείνα τα μακρόστενα κελιά; Τα μαστίγια θ...

Ο βασικός κορμός της προκειμένης έκδοσης αποτελείται απ' αναδημοσιευόμενα σ' αυτήν άρθρων μου που με το ψευδώνυμο Κ. Βρεττός και υπό το γενικό τίτλο "Το πρόβλημα της Ευρώπης" πρωτοείδαν το φως της δημοσιότητας κατά το χρονικό διάστημα από το Νοέμβρη 1949 ως τον Ιούλιο - Αύγουστο 1952 στο περιοδικό "Νέος Μαχητής" και "Μαχητής" της Πανελλήνιας Οργάνωσης Δημοκρατικών Νέων της οποίας τότε προΐστατο ο νυν πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ κ. Χαράλαμπος Πρωτοπαπάς. Στη σειρά αυτή των άρθρων ο συντάκτης των επιχειρεί να προδιαγράψει την πορεία της Ευρώπης προς την ιστορική λύση του προβλήματος...

"Βρεφοδόχος. Κιβώτιον ευμεγέθες δυνάμενον να χωρεί έως δύο βρέφη εξηπλωμένα. Το τοιούτον εντοιχίζεται παρά την εξώθυραν των βρεφοκομείων προς τον σκοπόν να εκτίθενται εν αυτώ κρυφά τα δι' ένα οιονδήποτε λόγον απορριπτόμενα ή εγκαταλειπόμενα νεογνά ή βρέφη. Ως δε ήθελεν αποτεθεί εκεί το παιδίον αυτόματος ηλεκτρικός κώδων αγγέλλει την πράξιν ταύτην της εγκαταλείψεως". (απόσπασμα από το βιβλίο) Το Δημοτικό Βρεφοκομείο της Αθήνας ιδρύθηκε το 1874, με σκοπό την περίθαλψη και συντήρηση των εγκαταλελειμμένων ή ορφανών νεογνών. Κατά μέσο όρο δύο βρέφη την ημέρα εισάγονταν στο...