Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Αργύρης Ζαχαρόπουλος στο βιβλίο του "Δεν είσαι μόνος" διαβάζει τα σημεία των δύσκολων καιρών μας, και με το δικό του μουσικό και άμεσο τρόπο, καταθέτει την προσωπική του μαρτυρία, καταγγελία, φωνή αγωνίας. Μας θυμίζει τις αιώνιες αλήθειες: το δίκιο. την ελευθερία, την ανθρωπιά, τον αγώνα, όσα δηλαδή αρκετοί από εμάς έχουμε -ίσως- ξεχάσει, και μας βοηθάει να ελπίσουμε σ' ένα πιο φωτεινό "αύριο"... Όταν το σκοτεινό τοπίο του καιρού μας συναντά την ποίηση του Αργύρη Ζαχαρόπουλου, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ακόμα...

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από ανθρώπους αισιόδοξους και χαρούμενους εντούτοις κάπου-κάπου μέσα στις αναμνήσεις διακρίνεται ανάμεσα στις γραμμές μια αδιόρατη μελαγχολία. Δεν πειράζει. Χαρά και Στενοχώρια είναι δίδυμες κόρες της Ζωής, η μια πάντα δίπλα στην άλλη. Ένας "έντιμος συμβιβασμός" με κάποια πράγματα δίνει περιεχόμενο στην ύπαρξή μας και το απαραίτητο θάρρος για να ξεπεράσουμε τα δύσκολα της ζωής. Ζωή δεν γνωρίζουμε τι είναι, μας έλεγε ο αείμνηστος καθηγητής μας Δημήτριος Γιαννακόπουλος, τις εκδηλώσεις της μόνο γνωρίζουμε: ο άνθρωπος γεννιέται, τρέφεται, αναπτύσσεται,...

Ο πρώτος νεκρός απ' το ξύλο στη Γιούρα ήταν ο Περικλής Κούκερης, δάσκαλος από τη Μουσουνίτσα. Τον σκότωσαν στο ξύλο και με βασανιστήρια στο πειθαρχείο, με την κατηγορία ότι έφερε μαζί του σχολικά βιβλία. Αλήθεια, τους δασκάλους όπως και τους παπάδες τους μισούσαν και τους χτύπαγαν ιδιαίτερα οι βασανιστές στη Γιούρα. Μέτρησαν 80 ακόμα νεκρούς στην πρώτη Γιούρα, αλλά είναι πολλοί περισσότεροι. Ένας από τους νεκρούς, ο Σουλιώτης, είχε πει σ' ένα συμπατριώτη του τη μέρα του θανάτου του: "Εγώ θα πεθάνω. Να ευχαριστήσεις τα παιδιά που μου έδωσαν το αίμα τους. Πεθαίνω τίμια και ε...

Το παρόν βιβλίο "ξεφεύγει" απ' όλα τα προηγούμενα, γράφτηκε όμως κι αυτό για να ικανοποιήσει κάποια συγκεκριμένη ανάγκη του αναγνώστη. Στην μακροχρόνια εμπειρία της συναναστροφής μου με τους ανθρώπους διαπίστωσα ότι τα άτομα, σχεδόν πάντα, κρύβουν μέσα τους "θησαυρούς" μη ενεργοποιημένων δυνάμεων, ικανών να επιτελέσουν δύσκολα έργα ή να συμβάλλουν στην επιτυχία και την προσωπική τους καταξίωση. Πλην, όμως, οι δυνάμεις αυτές δεν μπορούν πάντοτε να ενεργοποιηθούν παρά μόνο κάτω από ευνοϊκές συγκυρίες με ισχυρή θέλησή τους. Το έναυσμα της ενεργοποίησης αυτών των δυνάμεων μπορ...

"Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο που μια τεράστια χώρα σε έκταση και πληθυσμό, με άφθονες πρώτες ύλες και ανεξάντλητες πηγές ενέργειας, με πολύ αξιόλογη βιομηχανική υποδομή, με πολυάριθμο και άρτια καταρτισμένο τεχνολογικά προσωπικό, με αναπτυγμένη επιστήμη σε όλα τα επίπεδα και στρατιωτικά πανίσχυρη, να έχει διαλυθεί τόσο αθόρυβα, τόσο γρήγορα! Μοιάζει με δολοφονία ή αυτοκτονία" (απόσπασμα από το βιβλίο) Απάντηση στο ερώτημα "αυτοκτόνησε η Σοβιετική Ένωση;", επιχειρεί να δώσει ένας από τους ανθρώπους που υπηρέτησε για χρόνια την ιδέα της Αριστεράς. Μέσα από ιστορικά...

... Κι όπως ρίχνω τη ματιά μου αρπακτά πίσω μου, παίρνει το μάτι μου τη Βάσω μου. Το μεγαλύτερο κοριτσάκι μου να ικετεύει: "Πάρε με και μένα μαμά!" Κι εγώ η πικρή: "Περίμενε λίγο να βγάλω τη Μαίρη αντίπερα κι έρχομαι αμέσως να σε πάρω! Περίμενεεε!" Μα δεν μπορώ να ξέρω αν μέσα σε κείνη τη βουή και τον τάραχο, άκουσε τίποτα το παιδί! Και το βλέπω - μοίρα μου κακή - να ρίχνεται μέσα στην κατεβασιά, να σέρνεται σαν ξερό φύλλο, να στροβιλίζεται και να χάνεται 'πο τα μάτια μου. Κι εγώ η μαύρη να κρατιέμαι ακόμη από την κάννη τ' αντάρτικου ντουφεκιού και τα πόδια μου σουρτά-σουρτ...

"Είχαμε κάνει στο σκύλο και κανονική βάφτιση. Τον πήραμε μια μέρα να τον φροντίσουμε, να του κάνουμε εμείς το μπάνιό του και έγινε μια βάφτιση κανονική, με ψαλτάδες, παπά, νονό και νονά και μπομπονιέρες. Τα κορίτσια έφεραν ό,τι κουφέτο υπήρχε στο σπίτι, ανάψαμε τα λιβανιστήρια της νοσοκόμας της κυρα-Μαρίας, που τα άφηνε στην αυλή, πήραμε και το στρογγυλό ντεπόζιτο με τα δυο χερούλια, ίδια κολυμπήθρα, έβαλε στην κεφάλα του ο Παναής ένα μαύρο καπέλο, φόρεσε και μια μαύρη ρόμπα κι εντάξει ο "παπάς". - Βαφτίζεται ο δούλος του Θεού, Ντικόγιαννης!! - Έχετε χάρη βρε παλιόπαιδα,...

"Ο πρωταθλητής των 400 μέτρων Βασίλης Σύλλης πότισε με ιδρώτα τον πρώτο διάδρομο του Καλλιμάρμαρου κι έβγαλε πολεμικές τις κραυγές του στο "έλα" του Σταδίου, βλέποντας το νήμα του τερματισμού. Στο "σύρε" των 400 μέτρων άφηνε τους αντιπάλους δρομείς να εξοντώνονται, ενώ καραδοκούσε σαν τον κυνηγό το θήραμά του, να χιμήξει νικητής στο άλλο μισό της διαδρομής". (απόσπασμα από το βιβλίο) Μία από τις πιο μυθικές προσωπικότητες του ελληνικού στίβου, τον Βασίλη Σύλλη, πρωταθλητή και βαλκανιονίκη των 400 μ. τη δεκαετία του 1950, παρουσιάζει στο τελευταίο του βιβλίο ο Δ/ντής...

Ένας γενναίος αλλά εύπιστος λόρδος, μια άδολη αλλά δυναμική κοπέλα, ένας ραδιούργος βασιλιάς, γεμάτος μυστικά... Ένα μυστήριο πλανάται πάνω από τη Βαντόρια: Ένα φρικτό τέρας τρομοκρατεί το βασίλειο, εξαφανίζοντας όσους γενναίους αναλαμβάνουν την εξολόθρευσή του. Όλα δείχνουν ότι θύμα του έπεσε και ο θρυλικός Λευκός Ιππότης. Μια μικρή ομάδα ανθρώπων θα ενωθεί απροσδόκητα και θα γίνει το τελευταίο οχυρό της Βαντόρια, την ίδια στιγμή που ο νεαρός βασιλιάς, γόνος μιας τρομερής μάγισσας, ετοιμάζεται να εκδικηθεί το λαό του, σπέρνοντας τον όλεθρο. Ακροβατώντας ανάμεσα σε θρύλο...

Χαρά στονε, που το ρυάκι της ζωής του θα διαβεί γαληνεμένα με τα πλάτια του γάργαρα και κρουσταλλένια. Που ίσαμε το τέλος, σαν με τα σπλάχνα της γαλανής κυράς θα σμίξει, και της απεραντοσύνης το χάος σαν διαβεί, η ηρεμία θα 'ναι στη στράτα του. Στα πλακόστρωτα υγρά του χαλιά βαρκούλες από πλατανόφυλλα θ' αρμενίζουν, κι αυτός να σιγοτραγουδά της χαράς και του γέλιου τις εύθυμες νότες. Χαρά στονε, που οι μπόρες κι οι καταιγίδες δε θα του ανακατέψουνε τα σωθικά και δε θα θολώσουν τις κρουσταλλοπηγές του. Που δε θα ματώσει η καρδιά του με τ' αγκύλια των κακών κυράδων. Που...

Ο Αφελίδης είναι "...συνετός" υπάλληλος του Παραλίδη. Τον θαυμάζει, τον ευγνωμονεί και τον προσκυνάει, πεισμένος πως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αφεντικό. Σαν το σκυλάκι μου δηλαδή... Αυτός και η άνεργη γυναίκα του, "χορταίνουν" με τα όνειρα... Γι' αυτό και δεν κάνουν το παραμικρό για να πάρουν τα όνειρα σάρκα και οστά. Με ξερό ψωμί και μισαδάκια τσιγάρα βολεύονται για να βγει ο μήνας και "ζούνε" την καλοπέραση μέσα απ' τις ζωές άλλων... Προς τα έξω όμως το παίζουν λεφτάδες, μα και διπλογελοιοποιούνται φορώντας ως και πανάκριβα παρδαλά μοντελάκια, αποφόρια των Παραλί...

Η αυτοβιογραφία του Κώστα Γαβριηλίδη είναι η ανάμνηση των μεγάλων γεγονότων του 20ού αιώνα και της γέννησης του αγροτικού κινήματος, μέσα από τα προσωπικά βιώματα του ηγέτη του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας. Το κείμενο γράφτηκε από το Γαβριηλίδη τους τόπους εξορίας του στην περίοδο του εμφύλιου, με παρότρυνση των παιδιών του, και εκδίδεται με την αγάπη της κόρης του Νίτσας - που ήταν γραμματέας του μετά την Απελευθέρωση. Με την "Αυτοβιογραφία" εξιστορείται με συγκλονιστικές λεπτομέρειες η ζωή των Ποντίων στη Ρωσία επί Τσάρου, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, οι επαναστάσεις του '17...

Ο Έλληνας ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένας ακούραστος ταξιδευτής. Έχει τη λαχτάρα του ταξιδιού ασίγαστη μέσα του κι όταν βρει ευκαιρία ταξιδεύει σ' όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης. Όμως ξεχωριστή θέση κατέχει στις προτιμήσεις του η Κωνσταντινούπολη, το προσκύνημα στην Αγία Σοφία κι η γνωριμία με όλα τα αξιοθέατα της Βασιλεύουσας. [...] (Απόσπασμα από το βιβλίο)

Η "Άσβηστη Ελπίδα" είναι το τρίτο και τελευταίο μέρος μιας Τριλογίας. Αναφέρεται στις πιο δραματικές μέρες της Νεοελληνικής μας Ιστορίας, στις μέρες του εμφύλιου πόλε-μου, όπως τις έζησαν φαντάροι κι αντάρτες. Ζωντανός μάρτυρας ο συγγραφέας εκείνου του σπάνιου στα χρονικά των λαών αδελφικού αλληλοσπαραγμού, δίνει εκ των ένδον την ατμόσφαιρα. Η τραγική πραγματικότητα μεταμορφώνεται σε σισύφειο μύθο. Ο συγγραφέας αίρεται πάνω από τα γεγονότα, τις καταστάσεις, αλλά και τον εαυτό του κι αναζητεί μέσα στον χαλασμό τον άνθρωπο, τις αντιφάσεις του, το δράμα του. Κι αναζητώντας β...

Προξενεί εντύπωση τόσο η μέθοδος που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για τη μελέτη των αρχαίων πηγών, όσο και ο τρόπος προσφοράς του υλικού που παρέχουν οι νεώτερες μελέτες για το ίδιο θέμα. Όλοι οι εκπρόσωποι της αρχαίας ιστοριογραφίας γίνονται αντικείμενο μιας ιδιόμορφης ανάλυσης, που οδηγεί τον αναγνώστη στην επιθυμία να μάθει περισσότερα για το περιεχόμενο των έργων τους, να κατανοήσει την κοσμοαντίληψη και τις βασικές ιδέες τους. Παρά τον σχετικά μικρό όγκο του δακτυλόγραφου (300 σελ.), o συγγραφέας, εκτός από τις πηγές, μελέτησε τις αντιλήψεις των εκπροσώπων της σύγχρονης...

Εξαιρετικά επίκαιρο μυθιστόρημα που μας μεταφέρει στην Αρχαία Αθήνα, το 426 π.Χ. Παρακολουθούμε τη σύγκρουση του Αριστοφάνη και του Κλέωνα, δυο γιγάντων της πολιτικής ζωής. Ο Αριστοφάνης με την κωμωδία "Βαβυλώνιοι" που παρουσίασε στα Μεγάλα Διονύσια κριτικάρει τον Κλέωνα για την αδίστακτη πολιτική του απέναντι στους συμμάχους. Στηλιτεύει τον πολεμοχαρή χαρακτήρα του, τον τυχοδιωκτισμό και την ιδιοτέλειά του. Ο Κλέωνας κατηγορεί και οδηγεί σε δίκη τον Αριστοφάνη, γιατί με την κωμωδία εξέθεσε την Αθήνα, παρουσιάζοντάς την να συμπεριφέρεται δεσποτικά απέναντι στους συμμάχους...

Σε μια εποχή που τα τραγικά γεγονότα της Γιουγκοσλαβίας, συγκλονίζουν την ψυχή κάθε πολιτισμένου ανθρώπου όταν μαζί με την αγανάκτηση για την θηριωδία των ισχυρών προστίθεται και η οργή για την κακοποίηση, την σκόπιμη διαστρεύλωση της αλήθειας, σε ημέρες σαν κι αυτές, οι σελίδες του Σοφοκλή Αθ. Πολυχρονιάδη έρχονται σαν μια σταλαγματιά δικαίωσης του ανθρωπισμού. Απαλλαγμένες κάθε λογοτεχνικού ψτιασιδώματος -δεν είναι λογοτέχνης ο συγγραφέας- αφήνουν να φανούν ατόφια τ' ανθρώπινα συναισθήματα κι οι ψυχολογικές αντιδράσεις των ηρώων, μιας από τις πολλές τραγωδίες που έζησε η...

"Δε σ' αρνήθηκα ποτέ ζωή της νιότης μου αγαπημένη. / Κι όσο πορεύομαι, τόσο πιο ριζωμένος νιώθω μαζί σου. / Καμιά χαρά δεν μπορεί να ξεπεράσει / την αψιά γεύση της αγωνίας σου, / της θυσίας σου για κάτι καλύτερο. / Αποστολή! Τι μεγαλύτερο μπορεί να ποθήσει η καρδιά; / Ευτυχισμένος που καταδικάστηκα να ζω πυρπολημένος απ' τη φωτιά σου". (απόσπασμα από το βιβλίο) Θα προτιμήσω να χαιρετίσω τον ποιητή με τους τελευταίους αισιόδοξους στίχους του ποιήματός του "Δε σ' αρνήθηκα ποτέ", που νομίζω πως συγκεφαλαιώνουν την ωραία περιπέτεια της ζωής του. (απόσπασμα από το πρόλο...

Δύο συνομήλικα αγόρια, ο Άγγελος στην Ελλάδα και ο Μιλάν στην Τσεχοσλοβακία, μεγαλώνουν στους πιο δύσκολους καιρούς για τις χώρες τους. Ο εχθρός ίδιος, η βάρβαρη κατοχή της Χιτλερικής Γερμανίας. Ο Άγγελος βιώνει τον τρόμο που σπέρνουν οι κατακτητές, αλλά και την τρομοκρατία της μεταβαρκιζικής περιόδου. Μαζί µε τα παιδιά του χωριού του και των γειτονικών Γραμμοχωρίων στέλνονται στη Λαϊκή Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας. Εκεί δημιουργείται µία δυνατή φιλία µε τον Μιλάν. Τα δύο αγόρια ζουν στη Πράγα ωραία και ξένοιαστα φοιτητικά χρόνια, ερωτεύονται και γίνονται επιτυχη...

Οι ιστορικές γνώσεις μας χρειάζονται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε. Και μάλιστα εκείνες που είναι ελληνοκεντρικές και είναι γραμμένες με ζωντάνια κι αληθινά στοιχεία. Την αλήθεια για τα παρελθόντα δεν μπορούν να υπηρετήσουν τα ΜΜΕ, αυτά το μόνο που κάνουν είναι εμπορευματοποίηση της ειδησεογραφίας και διατεταγμένη σχολιογραφία. Μόνο οι ελεύθερες φωνές στο χώρο του βιβλίου ανθρώπων -κι αυτές αραιά και που...- έχουν αδέσμευτο λόγο, επιστημονικά ή απλά διατυπωμένο. Στην χορεία των ελεύθερων φωνών κατατάσσεται το παρόν βιβλίο του κ. Δημήτρη Βλάχου, που μιλάει για την Ιστορία των Ελλήν...