Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ευαισθητοποίηση των παιδιών γύρω από θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και της φυσικής κληρονομιάς, είναι το κεντρικό θέμα της εικονογραφημένης ιστορίας "Το αγρόκτημα του Γαβριήλ". Έχει ως θέμα τη χρήση των χημικών φυτοφαρμάκων στη γεωργία και τη λύση της βιολογικής καλλιέργειας. Η ιστορία συνοδεύεται από το επιμύθιο και χρήσιμες ενημερωτικές πληροφορίες γύρω από το οικολογικό θέμα. Δίνεται η ευκαιρία στα παιδιά να κατανοήσουν επιστημονικούς όρους, χρησιμοποιώντας τους για να πλάσουν δικές τους ιστορίες, να συμπληρώσουν σταυρόλεξα και να απαντήσουν σε ερωτήσεις κρίσης...

...Ο Λασκαράτος λέει την αλήθεια γελώντας και ο Άβλιχος την γράφει με πίσσα και με θειάφι. Δυστυχώς από το μεγαλύτερο σατυρικό του έργο, την "Πινακοθήκη της Κολάσεως", μόνο αποσπάσματα εσώθηκαν. Σαν λυρικός παρουσιάζει βαθειά συγκίνηση. Ο χρωματισμός των εικόνων είναι ζωηρός και λεπτός. Φροντίζει το δούλεμα της μορφής. Ο λυρικός Άβλιχος μπορεί να σταθεί πλάι στους καλύτερους αντιπροσώπους της Επτανησιακής Σχολής. (Δ. Ζακυνθηνός - "Ιόνιος Ανθολογία" Τεύχος 6, 1927) Η Κεφαλληνία με το άφθαστο και ιδιόρρυθμο σατυρικό πνεύμα και με τα σατυρικά μυδραλιοβόλα ολκής του Λασκαρ...

"Πειραιάς... πόλη με έντονα τα σημάδια του παρελθόντος. Ξεχωρίζουν σαν άφωνοι μάρτυρες εποχών που χάθηκαν μέσα στους αιώνες. Εγκαταλειμμένα αρχοντικά που πεισματικά αντιστέκονται στο χρόνο, άλλα που δεν μπορούν ν' αντέξουν και καταρρέουν, ενώ άλλα, πολύ λίγα, ξαναζούν την παλιά τους αίγλη. Αρχαία κτίσματα ξαναβλέπουν το φως, προκαλώντας το ενδιαφέρον στους περαστικούς, ενώ κομμάτια από πελώρια τείχη πάνω στα βράχια της Πειραϊκής, σύμβολα της εποχής τους, στέκονται αμετακίνητα χιλιάδες χρόνια. Στη φαντασία μας ζωντανεύει μια άλλη εποχή και ξεπροβάλλει πάνω από τ' αρχαία ερεί...

Απ' της Ανάστασης τούτο το θαύμα, γλυκόηχα θ' ακουστούν οι καμπάνες για ν' απαλύνουν λίγο τον πόνο των ξεριζωμένων. Για να γλυκάνει λιγάκι τα όνειρά τους. Τα όνειρα, που θα μείνουν πάντα όνειρα για τις χαμένες τους πατρίδες. Τα όνειρα τούτα για τους πιότερους που θάφτηκαν με την τελευταία τους ανάσα. Παππούδες και γιαγιάδες, πατεράδες και μανάδες, πριν κλείσουν τα μάτια για τελευταία φορά, άπλωναν τα χέρια για να πιάσουν και να καβαλικέψουν το φτερωτό άτι, που θα τους πήγαινε στις χαμένες πατρίδες. Και το στερνό τους χαμόγελο ήτανε τ' αγκάλιασμα της μάνας τους, του παππού τ...

"Μέσα στις σελίδες του βιβλίου δίνεται το στίγμα μιας εποχής έτσι όπως την είδαν τα μάτια ενός παιδιού που τώρα πια μεγάλωσε. Έτσι όπως "λειτούργησαν" στην καινούργια τους πατρίδα οι πρόσφυγες, που σκορπίστηκαν σε άγνωστα σταυροδρόμια, στριμώχτηκαν σε παράγκες, υπέφεραν από το ασήκωτο βάρος της μνήμης κι όμως επέζησαν. Έτσι όπως οι πολιτικές εξελίξεις επηρέασαν, αδιαφόρησαν και στιγμάτισαν με την αλλόκοτη λογική των καιρών. Οι μνήμες στροβιλίζονται σα χρωματιστά μεταξωτά μαντίλια, κρύβουν μυστικά που τ' ανεμίζουν σα σημαιάκια, φτιάχνουν ένα θαυμαστό πέπλο που πέφτει κυματίζ...

"Γενικά η ιστορία και ιδιαίτερα η πολιτική διαδραματίζεται στο παρελθόν, αλλά γράφεται στο μέλλον... Η μοίρα του Γιώργου, καθώς και χιλιάδων άλλων δημοκρατών Αριστερών ήταν προδιαγεγραμμένη και δεν ήταν δυνατό να αλλάξει, καθώς το δεξιό κράτος είχε καθορίσει την εξέλιξη και το μέλλον του. Αυτός το είχε αποδεχθεί και ανεξάρτητα από ερωτηματικά και αμφισβητήσεις τόσο πάνω στη μαρξιστική γενικώς φιλοσοφία, αλλά και τις πικρίες του από τη συμπεριφορά της αριστερής καθοδήγησής του, η ιδεολογική του φιλοσοφία που είχε δρομολογηθεί αγκαλιά με τα παγκόσμια "πιστεύω" του έστω μέσα σ...

"Δυο φορές ταξίδεψε στην Αμερική, να 'βρει -νόμιζε- ανθρωπινότερη ζωή, καλύτερη τύχη. Να μην κουράζεται τόσο πολύ, όσο με τις δικές του αγροτικές δουλειές. Μα 'κει, τα βρήκε σκούρα... Δε σήκωνε την όποια χαμαλίστικη δουλειά. Έψαχνε για κάτι πιο ξεκούραστο. Γραμματιζούμενος όπως ήταν, έμαθε σύντομα τη γλώσσα. Διάβαζε εφημερίδες, βιβλία. Αγαπούσε πολύ το θέατρο. Καυχιόταν πως είχε δει την Ντάνκαν να χορεύει" (απόσπασμα από το βιβλίο) Αφιερωμένο στην 59η επέτειο από την ίδρυση του ΕΑΜ είναι το μυθιστόρημα της δασκάλας Ναταλίας Αποστολοπούλου, γραμμένο σε γλώσσα ρομαντική,...

"Από τα πολλά χαρακτηριστικά της Ρόζας Ιμβριώτη θα κρατήσω μόνο δύο: Τον ανθρωπισμό και την ανθρωπιά της. Αυτές οι δύο λέξεις, και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες, έχουν το δικό τους ειδικό βάρος και τη δική τους συναισθηματική και πνευματική φόρτιση. Ο ανθρωπισμός είναι η φιλοσοφία της παιδαγωγικής της θεωρίας, ενώ η ανθρωπιά της είναι η πυξίδα που κατευθύνει την παιδαγωγική της δραστηριότητα". Γιώργος Μωραΐτης, Παιδαγωγός Άρθρα της Ρόζας Ιμβριώτη, αλλά και κριτικές επάνω στο έργο και την προσωπικότητά της, περιλαμβάνει το συλλογικό έργο "Η Ρόζα της Εκπαίδευσης, της...

"Κάποιες διαφημίσεις μας "γανώνουν" το κεφάλι απ' το πρωί ως το βράδυ. Προσπαθούν επίμονα να σε πείσουν πως τώρα υπάρχει ένας Τύπος που μπορεί όλα τα όνειρά σου να τα κάνει πραγματικότητα. Πώς, αν αγοράσεις την τάδε εφημερίδα, μπορείς να έχεις σαν δώρο και μια μεζονέτα "ονειρεμένη" και μάλιστα στο καταπράσινο Καστρί. Πως υπάρχει δεύτερο ή τρίτο "Τζακ Ποτ"! Κι αν αγοράσεις το τάδε λαχείο, μπορείς ν' αποκτήσεις "τα εκατομμύρια των ονείρων σου". Αγοράζοντας την τάδε εφημερίδα, μπορείς ν' αποκτήσεις, εκτός από ένα σπίτι "όνειρο", "πλήρως επιπλωμένο" και 380 αγιογραφίες παρακαλώ...

"Είναι χαρακτηριστικό για τον τρόπο γραφής της Φόρτους το σημείο που διηγείται τι σκεφτόταν μέσα στα ερείπια του γερμανικού στρατηγείου, όπου το οξυγόνο ήταν λιγοστό, περιμένοντας ακόμη και το θάνατο με το σύντροφό της: "Το ερώτημα που με βασάνιζε ήταν το αν θα ξέρουν μετά τη νίκη ότι εδώ πεθάναμε, μέσα στο καταφύγιο. Θα ξεθάψουν ή όχι αυτά τα συντρίμμια; Ας πούμε ότι θα μας ανακαλύψουν... Με γερμανική στολή και χαρτιά γιατρού ταγματάρχη και με το όνομα Κατρίν Σμιθ... Αυτή η άτυχη Κατρίν μπορεί να έχει και συγγενείς στη Γερμανία... Ο λοχαγός, λοιπόν, έχει καλύτερη τύχη. Δια...

"Οι Κύριοι της γης, σκοτώνουν αλύπητα όποιο ίχνος ζωής δούνε με τα μάτιά τους, για να κερδίσουν την επίγεια βασιλεία τους. Οι Κύριοι του ουρανού σκοτώνουν αλύπητα την αιώνια Συμπαντική ζωή, για να μείνουν μόνοι και κυρίαρχοι του Σύμπαντος μέσα στο αιώνιο σκοτάδι. Ο ανθρωποπίθηκος δούλος άνθρωπος της γης λατρεύει ακόμα την αιώνια βασιλεία, την αιώνια κόλαση του κάθε ουράνιου Κυρίου. Ο άνθρωπος της γης δεν κατάλαβε ακόμα πως έχει και εγκέφαλο". (απόσπασμα από το βιβλίο) "Μονόφθαλμο" ονομάζει ο φυσικός Παναγιώτης Μπαστάνης το "μικρόβιο" που "σκοτώνει" τον ανθρώπινο εγκέφ...

Ένας πλήρης οδηγός στην ομηρική ποίηση, μία πυξίδα για την περιπλάνησή μας στους τόπους και στις εποχές που καταγράφει ο Όμηρος στους στίχους της "Ιλιάδας" και της "Οδύσσειας", ένα μοναδικό φιλολογικό και εγκυκλοπαιδικό λεξικό χρήσιμο σε επιστήμονες, μελετητές και φιλίστορες. Το Πρώτο Μέρος αναφέρεται στη ζωή και στο έργο του ποιητή κι ερευνώνται οι πηγές της ομηρικής επικής ποίησης. Ακολουθεί η υπόθεση και το περιεχόμενο των δύο ομηρικών επών, της Ιλάδας και της Οδύσσειας. Εξετάζονται η δομή τους, ο χαρακτήρας και οι διαφορές τους. Αναλύεται η τεχνική τους και σκιαγραφούντ...

"Η ιεροτελεστία της σαββατιάτικης εξόδου άρχιζε στο σπίτι από νωρίς το απόγευμα. Λουσίματα, πλυσίματα και καθαρά ρούχα ήταν στην ημερήσια διάταξη. Πρώτος πλενόταν ο πατέρας ο πατέρας, που τα Σάββατα σχολούσε λίγο νωρίτερα απ' τη δουλειά. Η μάνα είχε ήδη μπανιαριστεί πριν απ' το μεσημέρι. Το δικό μας πλύσιμο γινόταν στη σκάφη, εκεί μέσα στο δωμάτιο. Πρώτος ο μικρός, τσιτσιδωμένος κι αδυνατούλης, όλο να κλαίει για τις σαπουνάδες που του 'καιγαν τα μάτια. Και μετά εγώ, ο μεγάλος, σαν κάπως πιο σοβαρός. Και να τα μοσχομυριστά φανελάκια, τα καθαρά βρακάκια, οι καινούργιες κάλτσε...

"Σαν φτάσουμε στην Αθήνα, θα σας πάω στο ''δικτήριο'', το δημόσιο πορνείο και στο ''μαύρο τοίχο'' του Κεραμεικού κι εκεί θα δείτε τις ''περιπατητικές'' πόρνες, τις λεγόμενες ''λύκαινες'', και θα καταλάβετε τι είναι. Θα σας πάω και στο Λυκαβηττό και στο λόφο των Μουσών, στην Ακρόπολη, στα πάρκα και στα δημόσια λουτρά, να δείτε πώς ''ψωνίζονται'' οι ''λύκαινες'', που το πλείστο είναι μικρά, φτωχά κι ανήλικα κορίτσια και πουλούν όσο-όσο το κορμί τους, να μάσουν την προίκα τους να παντρευτούν ή να ζήσουν τη φτωχή τους οικογένεια ή το μέθυσο, τον τεμπέλη ή άρρωστο πατέρα". (...

"Οι πιο βαθιές χαραματιές σημαδεύονταν στο κορμί μου τα χαράματα. Τότε ήταν η ώρα που έπρεπε να ξυπνήσω ή να με ξυπνήσουν. Η πιο γλυκιά ώρα του ύπνου. Για να τα σπάσεις τα φύλλα του καπνού και να μην κολλήσει το ένα με το άλλο, έπρεπε να πάμε στο χωράφι χαράματα, να μην μας πιάσει η ανατολή του ήλιου. Ο καπνός, τα χρόνια εκείνα, ήταν στην πιο άγρια μορφή του. Λίγο ν' άγγιζες ή να σ' άγγιζαν τα φύλλα του, σ' άφηναν τ' αποτυπώματά τους: μια μουντή αλοιφή, πικρή, φαρμάκι. Γέμιζαν τα χέριά μας, τα παλιόρουχα που φορούσαμε, ακόμα και τα πόδια και το κεφάλι. Παντού κολλούσε η φαρ...

"Το κόκκινο, κατακόκκινος της φωτιάς ρήτορας σε πεινασμένο λιάζεται τοπίο. Σ' ένα της σάλπισμα χλωρό κλαράκι υψώθηκε μεσίστιο. Και τρεμουλιάζουν στα περάσματα ύστατο χαίρε πνοές και ψιθυρίσματα". (απόσπασμα από το βιβλίο) Τριάντα έξι ποιήματα, γραμμένα από το 1997 έως και το 2000, περιλαμβάνει η ποιητική συλλογή της Μαριέττας Λο Μπιάνκο "Σε φάση Αλλαγής". Η παράθεσή τους παραπέμπει αφενός στις σκόρπιες σημειώσεις ενός στοχαστή, καθώς παρατηρεί τη ζωή να περνά και τις οντότητες που τις οριοθετούν να αλλάζουν, και αφετέρου στις ημερολογιακές σημειώσεις ενός καθη...

"Ο καιρός ήταν απαίσιος, χιόνιζε συνέχεια. Βαδίζαμε στα κουτουρού. Το χιόνι ήτανε πάρα πολύ. Καθίσαμε κάτω από ένα έλατο για να ξεκουραστούμε και όπως είμαστε τσακισμένοι από την κούραση και την αγωνία, μας πήρε για λίγο ο ύπνος. Αργότερα, ηύραμε μια σπηλιά κι εκεί καθίσαμε, κόψαμε ξερά έλατα κι ανάψαμε φωτιά για να ζεσταθούμε. Καθίσαμε κανα-δυο μέρες και ύστερα κατεβήκαμε στο χωριό. Ήτανε όμως καμένο, ψυχή δεν σάλευε". (απόσπασμα από το βιβλίο) Περιγράφοντας με γλώσσα λιτή και απέριττη, μικρές καθημερινές στιγμές από τη ζωή στα χωριά της Κωπαΐδας, τη δεκαετία του 193...

"Αναμμένη δάδα! Το Δαδί της κατοχής είναι να το θαυμάζεις... Πάντα σκλαβωμένο. Και πάντα ελεύθερο, στην ψυχή, στην καρδιά, στη λεβεντιά. Ελεύθερο πολιορκημένο! Αγέρωχο κι απροσκύνητο. Στην αντίσταση πρωτοπόρο. Ηρωική κωμόπολη. Με ατσάλινη αντοχή. Τη δάδα του αγώνα κρατώντας ψηλά αναμμένη! Ο λαός ενωμένος σαν ένας άνθρωπος. Σπίτι με σπίτι, δρόμο με δρόμο, γειτονιά με γειτονιά, πρόσωπο με πρόσωπο. Σφιχτοδεμένοι σαν μια γροθιά". (απόσπασμα από το βιβλίο) Τη μαρτυρία του από τη δράση των ένοπλων αντιστασιακών ομάδων στην περιοχή της Λοκρίδας -και ειδικά στο Δαδί, τη ση...

"Στο μυαλό μου έρχονται οι ζωοπανηγύρεις και εμποροπανηγύρεις. Κρατούσαν κάπου δυο βδομάδες κι αποτελούσαν το σημαντικότερο γεγονός της χρονιάς. Στην πόλη συνέρεε από τα γύρω χωριά πλήθος κόσμου. Άνθρωποι, ζώα, εμπορεύματα συνέθεταν μια εικόνα απίθανης γραφικότητας... Στήνονταν απ' άκρου εις άκρον παράγκες, τέντες ή τσίγκοι για περίπου μια βδομάδα. Και τι δεν πουλιόταν! Τα ψητά μοσχομυριστά έδιναν κι έπαιρναν και τα καφενεία ήταν φίσκα στην πελατεία. Εκεί έπαιζαν θρυλικές κομπανίες, από τις οχτώ το βράδυ μέχρι το ξημέρωμα. Οι παρέες στα μαγαζιά έπαιρναν ένα χαρτάκι με αριθμ...

Ο τόμος περιέχει επτά κείμενα για τα παραμύθια. Στο πρώτο γίνεται λόγος για το δύσκολο πρόβλημα της προέλευσης των παραμυθιών όχι μόνο των ελληνικών- και θίγονται μερικά επίκαιρα προβλήματα (επιβίωση των παλαιών παραμυθιακών μορφών, δημιουργία νέων). Στο δεύτερο ο λόγος είναι ειδικά για τα ελληνικά παραμύθια. Στο τρίτο κείμενο εξετάζονται οι συνέπειες της υποχώρησης των λαϊκών παραμυθιών ως προφορικής αφήγησης και η μεταβολή τους σε φιλολογικό είδος, ενώ το τέταρτο αποτελεί δείγμα ενός από τους τρόπους με τους οποίους εξετάζεται πλέον φιλολογικά το παραμύθι. Ακολουθεί ένα κ...