Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

C’est un berceau, c’est un bateau pour un voyage immobile. En passagere beante et ligotee dans la symetrie glacee. Fixant les horizons avec des prunelles de buee. Encaisser ce qu’il est impossible d’empecher. Είναι μια κούνια, είναι ένα πλοίο για ένα ακίνητο ταξίδι. Σαν μια επιβάτης ορθάνοιχτη και δεμένη στην ψυχρή συμμετρία. Καρφώνοντας τους ορίζοντες με τις κόρες θολωμένες. Να δέχεσαι ό,τι είναι αδύνατο να αποτρέψεις.

Αυτή η συλλογή διηγημάτων έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά όλων μας. Τη δική μου που ως μόνος, πλέον, καθηγητής στα μαθήματα, έγινα μαθητής της απώλειας και των συγγραφέων-μαθητών μας, που μας ακολούθησαν πιστά όλα αυτά τα χρόνια. Μαζί ξανά. Αν υπάρχει κάτι που ορίζει αυτήν την έκδοση είναι μια ακόμη συνάντηση από τα παλιά. Παλιοί μαθητές αλλά και τωρινοί, όλοι τους, δέχθηκαν με χαρά και σεβασμό να συμμετάσχουν στο βιβλίο, όταν τους το ζήτησα. Ο κύκλος που άνοιξε πριν από έξι χρόνια δεν κλείνει έτσι εύκολα. Δεν κλείνει ποτέ, και τουλάχιστον αν το κάνει, θα μας περιέχει...

Κι η μάνα μου να με περιμένει... Όχι δεν ζει πια. Αλλά τι σημασία έχει. Πάντα θα με περιμένει. Τη συναντώ τις νύχτες στα όνειρά μου και κουβεντιάζουμε για τα τωρινά και τα παλιά. Αλλά και για τα μελλούμενα καμιά φορά! -Το πήρες λοιπόν απόφαση; Επιστρέφεις; - Ναι μάνα, το πήρα απόφαση. - Κι ο Αντριέν και η Ζωή; - Θα έρχονται μάνα να με βλέπουν. Το ξέρω, με αγαπούν. Η Ζωή και ο Αδριανός! Στην Αποστολική Βιβλιοθήκη του Βατικανού βρέθηκε πριν λίγο καιρό ένα χειρόγραφο του Αρριανού για τον Αλέξανδρο. Φαίνεται να ήταν το συμπλήρωμα στην άλλη γραφή του, "Αλεξάνδρου Ανάβα...

"Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει ανεμοθύελλες!" συνήθιζε να λέει η γιαγιά μου κουνώντας αυστηρά και διδακτικά το κοκαλιάρικο, ροζιασμένο της δάχτυλο. Και μα την πίστη μου, στα χρόνια που πέρασαν, η παροιμία της πολλές φορές επαληθεύτηκε κι έπιασε τόπο. Είναι αλήθεια ότι έκανα τόσο επιπόλαιες και λαθεμένες επιλογές, περισσότερες ακόμα και απ’ όσες μια σύγχρονη κυβέρνηση μια ολόκληρη τετραετία. Και σίγουρα, αν ζούσε σήμερα, θα ένιωθε απόλυτα δικαιωμένη, μια και τις πλήρωσα ακριβά κι εξακολουθώ να τις πληρώνω. Δίχως όμως να διδαχτώ από τα παθήματά μου και να βάλω, αυτό που...

"Εσείς δεν έχετε παρά μόνο Να πεθάνετε τ’ άλλα Αφήστε τα όλα σ’ εμάς..." Έτσι την πραμάτεια τους Διαλαλούσαν οι αθεόφοβοι Για μεταφορές αγγελτήρια Στέφανα διακοσμήσεις Καύση κι αποτεφρώσεις Σε ξακουστά κρεματόρια Βουλγαρία ή Γερμανία -ή και όπου αλλού του σύμπαντος κόσμου- Μεταφορές κι επαναπατρισμοί -άλλωστε ένας πικρός είν’ ο καθείς μας μετανάστης- Όλα κατ’ επιθυμίαν και Κατ’ επιταγήν του ιδίου πριν Και των εκλεκτών του οικείων ................................................. Κι εκείνοι -οι μωροί- έσπευδαν Σωρηδόν να πεθάνουν...

Συμμετέχουν οι: Αράτσο Αρίφ (Arazo Arif), Μάι Ίβφγιαλλ (Maj Ivfjall), Γκάμπριελ Ίτκες-Ζναπ (Gabriel Itkes-Sznap), Έλιν Κβίκλουντ (Elin Kvicklund), Φίλιπ Λίντμπεργκ (Filip Lindberg), Ντάνιελ Μορς (Daniel Mars), Έμιλ Μπος (Emil Boss), Έλις Μπουρρώ (Elis Burrau), Μερίμα Ντιζντάρεβιτς (Merima Dizdarevic), Χάνα Ριισάγκερ (Hanna Riisager), Ρόμπερτ Ρογκβάλλ (Robert Rogvall), Σάρα Σεΐκι (Sara Sheikhi), Φελίσια Στένροθ (Felicia Stenroth), Ντάβιντ Τσίμμερμαν (David Zimmerman)

Συμμετέχουν οι ποιητές: Ντίρεν Νι Γκρίφα, Ίνγκριντ Κέισι, Άλις Κίνσελα, Ρομπ Μπουκάναν, Ντίλαν Μπρέναν, Κόλιν Ντάρντις, Στίβεν Σέξτον, Τζέσικα Τρέινορ, Ελέιν Φίνι, Σαν Χιούιτ, Ανμαρί Νι Χόρον

Αν η μουσική είναι η μόνη μορφή τέχνης με την οποία μπορεί κανείς τόσο καθαρά και βαθιά να προχωρήσει πέρα από το μανδύα των φαινομένων, τότε τι θα έκανε ένας μοναχικός στην ουσία του εφευρέτης για εκείνη; Θα γινόταν ένας άνθρωπος που ορίζει τη μοίρα του ή θιασώτης ενός τραγικού πεπρωμένου, σημαδεμένου από μια ανείπωτη κατάρα; Για τον Ζακ Ντιεντονέ μοιάζει να μην υπάρχει κάποιο όνειρο ζωής, παρά μόνο ένα σκοτεινό όραμα που οδηγεί το χέρι του στο εργαστήριό του και στους δρόμους του πολυσύχναστου, γεμάτου από λαμπερές μουσικές Παρισιού. Εκείνο το σκοτεινό όραμα της...

Τα ποιήματα της συλλογής χωρίζονται σε τέσσερα μέρη: Το Πρωί, το Μεσημέρι, το Βράδυ και τη Νύχτα. Ο Μπρας, εξασκούμενος στον ρόλο του παρατηρητή, διαθέτει μεγίστη οξυδέρκεια, εξαιρετικούς αισθητήρες, μάλλον εκ φύσεως, έναν κυνισμό που πλαγιάζει με μια αόρατη ευαισθησία και το πρωί ξυπνάει συμπαθής, έναν απόλυτα λογικό τρόπο έκφρασης. Ό,τι έχω δεν θέλω να χάσω, αλλά όπου είμαι δεν θέλω να μείνω, αλλά όσους αγαπώ δεν θέλω να αφήσω, αλλά όσους γνωρίζω δεν θέλω πια να δω, αλλά όπου ζω δεν θέλω να πεθάνω, αλλά εκεί που θα πεθάνω δεν θέλω να πάω. Να μείνω θέλω εκεί π...

Ανθολογούνται οι: Tamara Andres (Ταμάρα Αντρές), Jesus Castro Yanez (Χεσούς Κάστρο Γιάνιεθ), Gonzalo Hermo (Γκονθάλο Έρμο), Alba Cid (Άλμπα Θιντ), Francisco Cortegoso (Φρανθίσκο Κορτεγόσο), Anton Blanco (Αντόν Μπλάνκο), Arancha Nogueira (Αράντσα Νογκέιρα), Rosalia Fernandez Rial (Ροσαλία Φερνάντεθ Ριάλ), Lara Dopazo Ruibal (Λάρα Ντοπάθο Ρουιμπάλ), Xabier Xil Xardon (Σαβιέρ Σιλ Σαρδόν)

Ανθολογούνται οι: Mario Keszner (Μάριο Κέσζνερ), Wolfgang Millendorfer (Βόλφγκανγκ Μίλλενντορφερ), Michael Beisteiner (Μίχαελ Μπάισταϊνερ), Sophie Reyer (Σοφί Ράιερ), Christian Teissl (Κρίστιαν Τάισσλ), Katharina Tiwald (Κατερίνα Τίβαλντ), Marlies Thuswald (Μαρλίς Τούσβαλντ), Cornelia Travnicek (Κορνηλία Τράβνισεκ)

Η φαντασία αγγίζει την πραγματικότητα, το νέο βιβλίο της Δήμητρας Σπ. Τσαλαμά, είναι μία νουβέλα που εξιστορεί τη γνωριμία της Μαυρικίας με τον Πατρίκιο. Συτή η σχέση εξελίσσεται σε μια δυνατή, έμπιστη φιλία με πολλές προεκτάσεις, και διαδραματίζεται στην ιστορική πόλη της Μονεμβασιάς.

Αθήνα, 1960 - 1998. Μια κλεφτή ματιά στην τότε ζωή της πόλης, μέσα από την καθημερινότητα μιας οικογένειας. Τα συμβάντα και τα ευτράπελα σε μικρά κείμενα, γραμμένα με πολύ χιούμορ που αφήνουν στον αναγνώστη μια μικρή αίσθηση νοσταλγίας.

Ο Έρωτας χορεύει με την ανάσα του θανάτου στο σταυροδρόμι των ανθρώπων, μέσα από συμπτώσεις και μοιραία συναπαντήματα. Δεκατέσσερα διηγήματα επιχειρούν να προσεγγίσουν τα βήματα στο κενό των ηρώων, που κυλούν τη ζωή τους σε σύγχρονες και παλαιότερες εποχές. Άνθρωποι που ξέμειναν ή επέλεξαν την τετράγωνη φυλακή του περιθωρίου, του βίου που η κοινωνία προσπέρασε ως μη αποδεκτού, ενίοτε και απορριπτέου. Κι από την άλλη, άνθρωποι συνήθεις και οικείοι, που έζησαν το αναπάντεχο βλέμμα του έρωτα και πήραν παράταση ζωής. Άντρες και γυναίκες, παιδιά και έφηβοι, ήρωες που έχουν τη...

Καθημερινοί ήρωες, όμορφοι, άσχημοι, λογικοί, παράλογοι, λογοδοτούν στην απώλεια, στη ζωή, στον χρόνο, στον έρωτα, στη φαντασία, στον θάνατο. Κινούνται σε τοπία αστικά, επαρχιακά, ουτοπικά και αλλόκοτα. Όνειρα παιδικά που γίνονται μνήμες Μάνες χωρίς μητρικό ένστικτο Νέοι χαμένοι σε πεδία παραίσθησης Κυνήγι του παρελθόντος χρόνου Φόνοι χωρίς καταδίκη Ζωντανοί και νεκροί σε αλισβερίσι

Η ποίηση της Νεσιέ Γιασίν είναι ένα δώρο εικόνων, συναισθημάτων και ταυτόχρονα μια πολιτική πράξη. Λειτουργεί από τα μέσα προς τα έξω· ξεκινώντας δηλαδή με την αποτύπωση του εσωτερικού της εγώ, κατορθώνει να εκφράσει μια ολόκληρη γενιά Τουρκοκυπρίων που αγωνίζονται για μια πατρίδα που θέλουν να τους ανήκει. Η Νεσιέ δεν αισθηματολογεί, όμως η ποίησή της είναι αισθηματική, δεν συνθηματολογεί, όμως οι στίχοι της γίνονται συνθήματα. Μονάχα αγαπάει. Τον άνθρωπο, τη φύση, τον γιο της, τη γυναικεία της υπόσταση, την πατρίδα της. Μέσα από την αγάπη, υφαίνει ένα οικουμενικό σύμπαν π...

Απλώς ήρθαν από τα δάση. Όλο το κοπάδι αργά ξεκινά για την πόλη. Οι οπλές τους χτυπούν στην άσφαλτο: τα αυτοκίνητα κάνουν στην άκρη, εκείνα ξεχύνονται στους δρόμους. Το αρσενικό ζαρκάδι και το θηλυκό ελάφι έχουν ήδη πάει προς τα σπίτια, γονατίζουν μπροστά από τις πόρτες, διπλώνουν τα σώματά τους στα γρασίδια, στα πεζοδρόμια, στις λεωφόρους, στις διασταυρώσεις. Μουρμουρίζουν μονότονα, όμως στρέφουν αλλού τα κεφάλια τους, αν κάποιος θέλει να τα χτυπήσει. Κάθε μέρα το νεαρό και το νέο είδος χάνουν τη συστολή τους. Μας πλησιάζουν, μας κοιτούν στα μάτια...

Ζω σε κάθε παλιό χαρτί, σε μια ιδέα που δεν ξέρει αν θα ζήσει ποτέ, αν θα πεθάνει, αν θα χαθεί πετώντας πάνω σε ένα φύλλο προς τη θάλασσα. [...] Αυτός είμαι, η νύχτα και το αδύνατο. Και υπάρχω εδώ, για να σου αποδεικνύω εσένα, ξένε, ότι τα όνειρα μπορούν να γίνουν αληθινά.

Από τις κορυφογραμμές ως τις θαλασσογραμμές κι αντίστροφα