Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Η πρόταση του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης είναι ταυτόχρονα δημοκρατική και ριψοκίνδυνη, όπως τέτοια είναι, εξάλλου και η ίδια η τέχνη. Την αξία της συγκεκριμένης έκθεσης δε θα ήθελα να την εντοπίσω μόνο στο γεγονός ότι δίνεται η δυνατότητα στους 75 καλλιτέχνες του προγράμματος "Δημιουργώ άρα Υπάρχω" να παρουσιάσουν το έργο τους, αλλά κυρίως στην περιπέτεια της αναζήτησης νέων αισθητικών προτάσεων και εμπειριών που ενδεχομένως μας προσφέρουν. Μαρία Τσαντσάνογλου

[...] Οι δύο καλλιτέχνες συνδιαλέγονται με θέμα την μεταποιημένη βία και το ανακυκλωμένο μίσος και καταθέτουν προβληματισμούς σχετικά με την πληροφορία που μεταδίδεται από τα κέντρα του πολέμου προς αποστάσεις κοντινές ή μακρινές, σε αποδέκτες που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καλούνται ή οφείλουν να διαμορφώσουν απόψεις για το γεγονός της βίας. Υπάρχει, άραγε μία πραγματικότητα ή πολλές που τροφοδοτούν με πληροφορίες τη φαντασία μας: Πόσο επιλεκτική μπορεί να γίνει η μετάδοση πληροφοριών για έναν πόλεμο: Προβληματισμοί ανάλαφροι σαν χαρτί και βαριοί σαν μολύβι. Μαρία Τ...

[...] Η φωτογραφία, ως Πράξις καλλιτεχνική και συνάμα τεκμηριώσης, λειτουργεί καταλυτικά στη διερεύνηση και την ανανέωση της συζήτησης για το ρόλο της τέχνης, τόσο για τους ίδιους τους δημιουργούς, όσο και για το κοινό τους. [...] Η έκθεση "Face to Faces" ανιχνεύει, μέσα από έναν αριθμό ατομικών παρουσιάσεων και συνδυαστικών συμμετοχών, τα όρια της ιδιωτικής εικονογραφίας, εικονοπλασίας και εικονοκλασίας. Ωστόσο, ο στόχος είναι πάντα η φωτογραφία, η εικόνα ως έργο τέχνης και όχι ως διαδικασία. [...] (Κατερίνα Κοσκινά, από το προλογικό κείμενο)

Η 2η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης θέτει έναν βασικό στόχο: προσκαλεί το κοινό σ' έναν δημόσιο διάλογο για την σύγχρονη τέχνη με σκοπό την ενίσχυση της κοινωνικής συνείδησης ως προς κάτι που μέχρι σήμερα δεν είναι αποτυπωμένο με σαφήνεια στο κομμάτι των ενεργητικών παρεμβάσεών μας ως πολιτών της κοινωνίας αυτής και της πόλης αυτής: αναφέρομαι στην ανάγκη προσβασιμότητας του καθενός στον σύγχρονο πολιτισμό αλλά κυρίως στην ανάγκη διαφύλαξης ενός υψηλού επιπέδου σύγχρονου πολιτισμού χωρίς να επιδιώκω διδακτισμούς και αλληγορίες ή απόπειρες ορισμού του σωστού και του...

[...] Σε μία Μπιενάλε που εξετάζει τη σχέση του έργου τέχνης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας γενικότερα σε σχέση με την καθημερινότητα και τους μηχανισμούς της, η έκθεση "Προσωπικό - Πολιτικό" επιμένει στο έργο τέχνης ως πράξη καταγγελτική, αντιδραστική, δραστική, ανατρεπτική, ως πρόταση, θέση, άρα ως γεγονός πολιτικό, που χρησιμοποιεί εικόνες και σύμβολα από το λεξιλόγιο της τέχνης για να αρθρώσει την ανάγκη έκφρασης της πεποίθησης και της προσωπικής ευθύνης. Και αυτή η θέση οδηγεί στο λόγο του Roland Barthes από το "Φωτεινό θάλαμο": "Είναι πολιτικό μου δικαίωμα να είμαι...

Η έκθεση αυτή αφορά σε ένα σημαντικό αριθμό νέων Ελλήνων καλλιτεχνών, η δουλειά των οποίων, για πολλούς μοιράζεται θεματικές, στοιχεία, τεχνοτροπίες και μορφές με την αισθητική του goth, με το μπαρόκ, με το ρομαντισμό, με τον εξπρεσιονισμό και με το γκροτέσκο. [...] Έχω την εντύπωση, ότι στο έργο των εν λόγω καλλιτεχνών, πέρα από τον ομολογούμενο θαυμασμό για τις παραπάνω αναφορές, διακρίνουμε ταυτόχρονα και μία κριτική στάση που θέλει να αντιστρέψει "τα χιμαιρικά τους αδιέξοδα": την λατρεία της απώλειας, το ναρκισσισμό, την εξιδανίκευση του υποκειμένου, την εσωτερικότητα,...

[...] Και τώρα; "Εικαστικό Πανόραμα στην Ελλάδα 2008". Η συγκεκριμένη έκθεση προβάλλει τις καλύτερες στιγμές της εκθεσιακής χρονιάς που ολοκληρώθηκε. Μερικά από τα κριτήρια που έθεσα ως προς τις επιλογές μου ήταν το γεγονός ότι ήθελα να με καθοδηγήσουν πρωτίστως τα έργα. Κατόπιν με ενδιέφερε τόσο το διεθνές προφίλ της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα μέσα από παρουσιάσεις έργων ξένων καλλιτεχνών όσο και η συμμετοχή Ελλήνων καλλιτεχνών στο εξωτερικό τόσο σε γκαλερί όσο και σε διεθνείς εκθέσεις. Και βέβαια η σύγχρονη σκηνή έτσι όπως διαμορφώνεται στη χώρα μας. Θα ήταν άδικο να μι...

Το κολάζ είναι μια τεχνική οικεία και μάλλον αγαπητή. Από τα λερωμένα με κόλλα παιδικά χέρια ως την αφισοκόλληση στους δρόμους κι από τα νεανικά ημερολόγια με τα αναμνηστικά σχέδια, σημειώσεις, εισιτήρια, φωτογραφίες και ποικίλα ευφάνταστα ενθύμια ως τους πίνακες ανακοινώσεων που διαρκώς καλούμαστε για τον έναν ή τον άλλο λόγο να συμβουλευτούμε, το κολάζ βρίσκεται στην καθημερινότητά μας από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας. Από τις αρχές του 20ού αιώνα, τα κινήματα του μοντερνισμού και n εισβολή της εικόνας μέσω των διαφημίσεων και της ενημέρωσης, έδωσαν στο κολάζ μια νέα,...

Λαϊκές αγορές, ψυγεία, αεροδρόμια, εγκαταλειμμένα εργοστάσια, αλλά και αρχιτεκτονικά μνημεία, όπως οθωμανικά λουτρά. Μπορεί η σύγχρονη τέχνη να βρει θέσει σε χώρους τόσο απρόβλεπτους και άσχετους φαινομενικά; Το φαινόμενο αυτό της "εξόδου" της τέχνης σε εναλλακτικούς, δημόσιους χώρους διερεύνησε η ημερίδα με θέμα "Από τη λαϊκή στο χαμάμ. Τέχνη εκτός.", που διοργανώθηκε από το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του "Εικαστικού Πανοράματος στην Ελλάδα ΙΙ" το Σάββατο 19 Ιανουαρίου από τις 10:00- 15:30, στην Αποθήκη Β1, στο Λιμάνι. Στόχος της ημερίδας ήταν η π...

Η παρούσα έκδοση αποτελείται από το σύνολο των επιμελημένων κειμένων που μας παρέδωσαν οι συμμετέχοντες στη διήμερη διεθνή συνάντηση εργασίας με τίτλο "Η χαρτογράφηση της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα: το ζήτημα της εντοπιότητας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης". Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε μεταξύ 22 και 24 Σεπτεμβρίου του 2006, στο πλαίσιο της διοργάνωσης του πρώτου Εικαστικού Πανοράματος. Συγκεντρώθηκαν στη Θεσσαλονίκη με πρωτοβουλία και πρόσκληση του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης πενήντα περίπου επιμελητές, ιστορικοί και κριτικοί τέχνης, στελέχη μουσείων από την Ελ...

Οι υπολειμματικές και οι αναδυόμενες μνήμες αποτελούν τα συστατικά στοιχεία της παρούσας έκθεσης. Το "Genius Seculi" ("Zeitgeist"="Το πνεύμα της εποχής") καταπιάνεται με δύσκολες ιστορίες. Κοινός τους παρονομαστής η διαχείριση της επώδυνης μνήμης, η αναγνώριση του εαυτού μας σε ένα κομμάτι του παρελθόντος, ατομικού και συλλογικού που είτε θέλουμε να το απωθήσουμε. είτε επιμένουμε 'μαζοχιστικά' να το διατηρούμε ζωντανό. Τα έργα του Ντεϊμάντας Ναρκάβιτσους πραγματεύονται την πρώτη περίπτωση: Πως συμβιώνει κανείς με τα "φαντάσματα του παρελθόντος" στη μετα-σοβιετική σύγχρονη...

Ο κατάλογος, όπως και η έκθεση, αποτελείται από τρία μέρη: το πρώτο μέρος (LOST) περιλαμβάνει αρχιτεκτονικές φωτογραφίες σοβιετικών κονστρουκτιβιστικών κτιρίων από το αρχείο του Κρατικού Μουσείου Αρχιτεκτονικής "Σούσεφ" της Μόσχας. Το δεύτερο μέρος (VANGUARD) περιλαμβάνει έργα από τη Συλλογή Κωστάκη. Το τρίτο μέρος (FOUND) περιλαμβάνει αρχιτεκτονικές φωτογραφίες του φωτογράφου Richard Pare που παρουσιάζουν την σημερινή κατάσταση των κονστρουκτιβιστικών κτιρίων.

Η performance είναι μια δράση αποτύπωσης στη μνήμη, σ' αυτήν την άμεσα συνδεδεμένη με τον χρόνο λειτουργία, όχι στη μνήμη που μετριέται με RAM αλλά σε εκείνη που καταγράφει επεισόδια και διαδικασίες, σε εκείνη που δίνει στον άνθρωπο ιδιότητες μιας παράξενης μηχανής, που αναπόφευκτα αμβλύνεται και συχνά εξατμίζεται. Όπως συμβαίνει με τον πόνο και τον έρωτα, αγαθά που φυλάσσονται μαζί με άλλα σε μια αποθήκη περιορισμένης χωρητικότητας. Πολλές φορές οι επιλογές "ξεκαθαρίσματος" της αποθήκης είναι οδυνηρά δύσκολες. Η Λήδα Παπακωνσταντίνου, τιμώμενη καλλιτέχνιδα της 1ης Μπιενά...

Με το κείμενό του για τις "Ετεροτοπίες" ο Μισέλ Φουκώ, για μία ακόμη φορά, επισημαίνει την καταστατική συνθήκη της νεωτερικότητας: την απόλυτη διάκριση ανάμεσα στο "ταυτό" (το ηθικό, το λογικό και το ωραίο) και το "έτερο" (το ανήθικο, το παράλογο και το άσχημο). Οι ετεροτοπίες, σύμφωνα με τον Φουκώ, είναι οι τόποι στους οποίους εκτοπίζεται το ανήθικο, το παράλογο, και το άσχημο έτσι ώστε να αναδειχθούν ως κυρίαρχες αξιολογικές κατηγορίες της νεωτερικής κοινωνίας: το ηθικό, το λογικό και το ωραίο. Ο τρόπος που επιτυγχάνεται αυτό, είναι μέσω της υιοθέτησης αυστηρών περιορισμ...

Το Public Screen ξεκίνησε ως παρέμβαση της σύγχρονης τέχνης στο δημόσιο χώρο με τη χρήση ενός συγκεκριμένου εργαλείου: της δημόσιας οθόνης. Η επικοινωνιακή Δύναμη της δημόσιας οθόνης καθίσταται σταδιακά προνομιακό πεδίο επίδειξης πολιτικής και οικονομικής ισχύος, με πρόσφατα παραδείγματα εφαρμογής τις διεθνείς εμπορικές εκθέσεις και τις προεκλογικές συγκεντρώσεις πολιτικών κομμάτων. Μέσω της οθόνης του υπολογιστή οι άνθρωποι επιλύουν καθημερινά απλές και εξειδικευμένες ανάγκες τους, από αγορές προϊόντων μέχρι βιβλιογραφική έρευνα και αναζήτηση συντρόφου, ενώ ορισμένοι επιλ...

Το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού εγκαινιάζει την 1η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη. Με αυτή μας την πρωτοβουλία ανταποκρινόμαστε σε μια υπαρκτή ανάγκη: να ενώσουμε τη φωνή μας με τις υπόλοιπες διεθνείς διοργανώσεις και μ' αυτό τον τρόπο να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο τον ρόλο τους σε όλο τον κόσμο, θεωρώντας ότι οι διεθνείς καλλιτεχνικές συναντήσεις αποτελούν ευκαιρία έκφρασης, προβληματισμού και κριτικής τοποθέτησης μέσω της εικαστικής γλώσσας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Επιδιώκουμε να καταστήσουμε τη Θεσσαλονίκη τό...

Ακολουθώντας το νήμα της σκέψης του Michel Foucault, που προσδιορίζει τις Ετεροτοπίες ως έναν τόπο πέραν και εντός του πραγματικού, που ακροβατεί μεταξύ Ουτοπίας και λειτουργικού χώρου, πολιτισμικά και κοινωνικά προσδιορισμένου, η έκθεση αναλαμβάνει τη σύνθεση και δημόσια παρουσίαση ενός παραδειγματολογίου σχετικών εικαστικών αναφορών. Μια σειρά δημιουργικών συμβάντων προσδιορίζουν την ετεροτοπική διάσταση και ταυτόχρονα προσδιορίζονται από αυτήν, καθίστανται δηλαδή τα ίδια ένας Τόπος - Τοπίο αντανάκλασης του πραγματικού ως επιθυμίας απόδρασης από αυτό και, την ίδια στι...

Ξεκινήσαμε πέρυσι ένα νέο εγχείρημα καταγραφής, προβολής και αξιολόγησης της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας στην Ελλάδα με την πίστη στην αναγκαιότητά του και την ελπίδα να το θεσμοθετήσουμε σε ετήσια βάση. Το "Εικαστικό πανόραμα στην Ελλάδα", για όλους εμάς στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης είναι μία σημαντική δράση, καινοτομικού χαρακτήρα που αγκαλιάζει όχι μόνο την καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά και την κίνηση ιδεών, τα θεωρητικά ζητήματα, τις εκδοτικές προσπάθειες, την εικαστική αγωγή, την επιστημονική έρευνα, τη σχέση του έργου τέχνης με το περιβάλλον του, τις...

Ο εσωτερικός χώρος, ιδιωτικός ή δημόσιος, απασχόλησε τη φωτογραφική τέχνη από την εμφάνιση της ακόμη. Έκτοτε, μεγάλος αριθμός φωτογράφων έδωσε αξιόλογα σχετικά δείγματα δουλειάς, συγκροτώντας μια σημαντική καλλιτεχνική παρακαταθήκη φωτογραφικών έργων που θυμίζουν μερικές φορές νεκρές φύσεις σε μεγαλύτερη κλίμακα, και επιτρέπουν συγχρόνως τη μελέτη της μορφής και της χρήσης του κλειστού χώρου στο πέρασμα δύο περίπου αιώνων. Τον 20ό αιώνα n θεματογραφία αυτή άρχισε να αποκτά ολοένα μεγαλύτερη απήχηση με τη διεύρυνση και διαφοροποίηση του αστικού πληθυσμού, χάρη στην οποία...