Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η έκθεση "Ρότσενκο-Ποπόβα: Ορίζοντας τον κονστρουκτιβισμό" παρουσιάζει το έργο δύο εκ των πλέον σημαντικών καλλιτεχνών της ρωσικής πρωτοπορίας. Τόσο ο Ρέτσενκο όσο και η Ποπόβα με τις πειραματικές αναζητήσεις τους, μέσα σε μια ιδιαίτερα δυναμική και ρηξικέλευθη ιστορική στιγμή, ένωσαν τις δυνάμεις τους και έθεσαν κατευθυντήριους άξονες, που θα προσδιόριζαν και θα σημάδευαν την θεωρία και την πράξη του κονστρουκτιβισμού, του τελευταίου μεγάλου κινήματος της περιόδου της ρωσικής πρωτοπορίας. Το σημαντικότερο επίτευγμα αυτής της περιόδου είναι η συνειδητή και συντονισμένη προσ...

[...] Η πρόταση του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης είναι ταυτόχρονα δημοκρατική και ριψοκίνδυνη, όπως τέτοια είναι, εξάλλου και η ίδια η τέχνη. Την αξία της συγκεκριμένης έκθεσης δε θα ήθελα να την εντοπίσω μόνο στο γεγονός ότι δίνεται η δυνατότητα στους 75 καλλιτέχνες του προγράμματος "Δημιουργώ άρα Υπάρχω" να παρουσιάσουν το έργο τους, αλλά κυρίως στην περιπέτεια της αναζήτησης νέων αισθητικών προτάσεων και εμπειριών που ενδεχομένως μας προσφέρουν. Μαρία Τσαντσάνογλου

[...] Οι δύο καλλιτέχνες συνδιαλέγονται με θέμα την μεταποιημένη βία και το ανακυκλωμένο μίσος και καταθέτουν προβληματισμούς σχετικά με την πληροφορία που μεταδίδεται από τα κέντρα του πολέμου προς αποστάσεις κοντινές ή μακρινές, σε αποδέκτες που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καλούνται ή οφείλουν να διαμορφώσουν απόψεις για το γεγονός της βίας. Υπάρχει, άραγε μία πραγματικότητα ή πολλές που τροφοδοτούν με πληροφορίες τη φαντασία μας: Πόσο επιλεκτική μπορεί να γίνει η μετάδοση πληροφοριών για έναν πόλεμο: Προβληματισμοί ανάλαφροι σαν χαρτί και βαριοί σαν μολύβι. Μαρία Τ...

[...] Η φωτογραφία, ως Πράξις καλλιτεχνική και συνάμα τεκμηριώσης, λειτουργεί καταλυτικά στη διερεύνηση και την ανανέωση της συζήτησης για το ρόλο της τέχνης, τόσο για τους ίδιους τους δημιουργούς, όσο και για το κοινό τους. [...] Η έκθεση "Face to Faces" ανιχνεύει, μέσα από έναν αριθμό ατομικών παρουσιάσεων και συνδυαστικών συμμετοχών, τα όρια της ιδιωτικής εικονογραφίας, εικονοπλασίας και εικονοκλασίας. Ωστόσο, ο στόχος είναι πάντα η φωτογραφία, η εικόνα ως έργο τέχνης και όχι ως διαδικασία. [...] (Κατερίνα Κοσκινά, από το προλογικό κείμενο)

Η 2η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης θέτει έναν βασικό στόχο: προσκαλεί το κοινό σ' έναν δημόσιο διάλογο για την σύγχρονη τέχνη με σκοπό την ενίσχυση της κοινωνικής συνείδησης ως προς κάτι που μέχρι σήμερα δεν είναι αποτυπωμένο με σαφήνεια στο κομμάτι των ενεργητικών παρεμβάσεών μας ως πολιτών της κοινωνίας αυτής και της πόλης αυτής: αναφέρομαι στην ανάγκη προσβασιμότητας του καθενός στον σύγχρονο πολιτισμό αλλά κυρίως στην ανάγκη διαφύλαξης ενός υψηλού επιπέδου σύγχρονου πολιτισμού χωρίς να επιδιώκω διδακτισμούς και αλληγορίες ή απόπειρες ορισμού του σωστού και του...

[...] Σε μία Μπιενάλε που εξετάζει τη σχέση του έργου τέχνης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας γενικότερα σε σχέση με την καθημερινότητα και τους μηχανισμούς της, η έκθεση "Προσωπικό - Πολιτικό" επιμένει στο έργο τέχνης ως πράξη καταγγελτική, αντιδραστική, δραστική, ανατρεπτική, ως πρόταση, θέση, άρα ως γεγονός πολιτικό, που χρησιμοποιεί εικόνες και σύμβολα από το λεξιλόγιο της τέχνης για να αρθρώσει την ανάγκη έκφρασης της πεποίθησης και της προσωπικής ευθύνης. Και αυτή η θέση οδηγεί στο λόγο του Roland Barthes από το "Φωτεινό θάλαμο": "Είναι πολιτικό μου δικαίωμα να είμαι...

Η έκθεση αυτή αφορά σε ένα σημαντικό αριθμό νέων Ελλήνων καλλιτεχνών, η δουλειά των οποίων, για πολλούς μοιράζεται θεματικές, στοιχεία, τεχνοτροπίες και μορφές με την αισθητική του goth, με το μπαρόκ, με το ρομαντισμό, με τον εξπρεσιονισμό και με το γκροτέσκο. [...] Έχω την εντύπωση, ότι στο έργο των εν λόγω καλλιτεχνών, πέρα από τον ομολογούμενο θαυμασμό για τις παραπάνω αναφορές, διακρίνουμε ταυτόχρονα και μία κριτική στάση που θέλει να αντιστρέψει "τα χιμαιρικά τους αδιέξοδα": την λατρεία της απώλειας, το ναρκισσισμό, την εξιδανίκευση του υποκειμένου, την εσωτερικότητα,...

[...] Η φετινή διοργάνωση, όπως και η προηγούμενη, εμπνέεται από φιλοσοφικά ερωτήματα, διατυπωμένα από σύγχρονους διανοητές, στελεχώνεται δυναμικά από τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν, τους οργανωτές και επιμελητές της και στρέφεται στους επισκέπτες της, στο ίδιο δηλαδή το κοινό της και τους καλεί άμεσα να συμπληρώσουν, ακόμη και να ολοκληρώσουν κάποιες καλλιτεχνικές δημιουργίες. Είναι μία διοργάνωση η οποία, όπως μαρτυρά και ο τίτλος της, βασίζεται στην έμπρακτη συνεργασία φορέων, καλλιτεχνών, επιμελητών και κοινού. [...] (Κατερίνα Κοσκινά, από τον χαιρετισμό)

Η έκθεση αυτή έχει ως απώτερο σκοπό τη γνωριμία μας με το κοινό της Θεσσαλονίκης και την "ξενάγησή του", μέσα από τα έργα του συνόλου των συγχρόνων ελλήνων χαρακτών, σε όλα τα είδη και της τεχνικές της πλούσιας χαρακτικής δημιουργίας, η οποία, "μετά από πολλούς αιώνες τους οποίους "μονοπωλούσε" η ζωγραφική με πινέλο, έχοντας ως αφετηρία την νικηφόρα παράδοση του 15ου αιώνα, παρουσιάζει και πάλι στις μέρες μας νέα έξαρση", όπως προφητικά σημείωνε ήδη από το 1928 το Βασίλι Καντίσκυ, στο βιβλίο του "Σημείο και γραμμή επάνω στην επιφάνεια". Πράγματι, η χαρακτική, στις βασικές...

[...] Στην έκθεσή του στους χώρους του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης, με τον τίτλο Techno Rituals ο Electros παρουσιάζει μια ενότητα γλυπτών, επιτοίχιων συνθέσεων και εγκαταστάσεων, στις οποίες το φως των ηλεκτρονικών συσκευών, επικουρείται από τον ήχο, την κίνηση και τα μικροκυκλώματα για να δώσει έναν ενεργειακό τόπο. Ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης αν και ανήκει στη γενιά των Ελλήνων καλλιτεχνών που μετανάστευαν στις Ηνωμένες Πολιτείες όντας ενήλικοι, εξεδήλωσε από νωρίς το ενδιαφέρον του για την τεχνολογία. [...] Σήμερα, ο Μπάμπης Βέκρης προτείνει υποβλητικά με...

[...] Η Αθηνά Τάχα, από πολύ νωρίς, ουσιαστικά από το ξεκίνημα της καλλιτεχνικής της πορείας την δεκαετία του '60, μόλις τελείωσε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και έφυγε με υποτροφία για την Αμερική, όρισε τη θεωρητική και μορφοπλαστική βάση πάνω στην οποία στήριξε το έργο της, στρεφόμενη στις νέες αντιλήψεις για το χώρο, τον χρόνο και την ύλη. Η επαφή της με τη θεωρία της σχετικότητας, η αρχαία φιλοσοφία και πιθανόν η ιδιαίτερη μορφολογία της χώρας που γεννήθηκε και η έμφυτη περιέργειά της για θέματα που αφορούν στην κοσμολογία, καθόρισαν το κα...

Έργα των πρώτων χρόνων της Ρωσικής Πρωτοπορίας (1900-1915) από τη Συλλογή Κωστάκη του ΚΜΣΤ.

Φωτογραφίζοντας καθημερινά, με εξαντλητική επιμέλεια, κι ύστερα διορθώνοντας, επιλέγοντας και τυπώνοντας τις εικόνες, η καλλιτέχνιδα κατέγραψε την πορεία του δικού της ταξιδιού, μια πορεία παράλληλη με εκείνη της μετοίκησης των αρχαίων μαρμάρων από το παλαιό στο νέο μουσείο της Ακρόπολης. Ο εικαστικός σχολιασμός που μας παρέδωσε δεν αφορά εγκαταλελειμμένους χώρους, ή γλυπτικές λεπτομέρειες, αλλά τις ίδιες τις μαρμάρινες μορφές, τυλιγμένες σαν να 'ταν χρυσαλλίδες σε υφασμάτινο κουκούλι στο χρώμα του σταριού, έτοιμες να ξεπροβάλλουν νεαρές και άρτιες και να προχωρήσουν σε ένα...

Ο καλλιτέχνης είναι σίγουρα -περισσότερο από οιονδήποτε άλλο- ένας πολίτης του κόσμου, ένας εσαεί ταξιδιώτης και κατά συνέπεια άπατρις. Άπατρις όμως, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αφού είναι προορισμένος να ζει και να δημιουργεί πορευόμενος συνεπώς, σε αναζήτηση της δικής του ουτοπίας, της "νήσου" που κανείς δεν μπορεί να του εγγυηθεί ότι θα βρει ή έστω θα προσεγγίσει, η οποία όμως αποτελεί και τη μοναδική του πατρίδα, το μοναδικό του προορισμό και ταυτόχρονα γυρισμό. Της νήσου, που δεν είναι άλλη από το έργο του. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σε αυτήν την έκθεση είναι μερικοί...

[...] Η έκθεση "Ανησυχητικές μούσες" παρουσιάζει έργα σημαντικών γυναικών καλλιτεχνών με καταγωγή από χώρες στη Μέσης Ανατολής, που δραστηριοποιούνται ως επί το πλείστον σε χώρες του δυτικού κόσμου. Το ζήτημα του εκπατρισμού και η αξιοποίηση αυτού το βιώματος στην καλλιτεχνική τους δημιουργία ορίζουν τον αφηγηματικό άξονα της έκθεσης. Χρησιμοποιώντας ένα ευρύ φάσμα εικαστικών μέσων (φωτογραφία, βίντεο, σχέδιο, εγκατάσταση, ζωγραφική, περφόρμανς) τα έργα των Μόνα Χατούμ, Λάρα Μπαλάντι, Ζινέμπ Σεντίρα, Ντιάνα Αλ Χαντίντ, Χαΐβ Καχραμάν, Ζουλίκα Μπουαμπντελάχ και Μαχίντα Κατάρι...