Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ακολουθώντας το νήμα της σκέψης του Michel Foucault, που προσδιορίζει τις Ετεροτοπίες ως έναν τόπο πέραν και εντός του πραγματικού, που ακροβατεί μεταξύ Ουτοπίας και λειτουργικού χώρου, πολιτισμικά και κοινωνικά προσδιορισμένου, η έκθεση αναλαμβάνει τη σύνθεση και δημόσια παρουσίαση ενός παραδειγματολογίου σχετικών εικαστικών αναφορών. Μια σειρά δημιουργικών συμβάντων προσδιορίζουν την ετεροτοπική διάσταση και ταυτόχρονα προσδιορίζονται από αυτήν, καθίστανται δηλαδή τα ίδια ένας Τόπος - Τοπίο αντανάκλασης του πραγματικού ως επιθυμίας απόδρασης από αυτό και, την ίδια στι...

Η έκθεση "Ρότσενκο-Ποπόβα: Ορίζοντας τον κονστρουκτιβισμό" παρουσιάζει το έργο δύο εκ των πλέον σημαντικών καλλιτεχνών της ρωσικής πρωτοπορίας. Τόσο ο Ρέτσενκο όσο και η Ποπόβα με τις πειραματικές αναζητήσεις τους, μέσα σε μια ιδιαίτερα δυναμική και ρηξικέλευθη ιστορική στιγμή, ένωσαν τις δυνάμεις τους και έθεσαν κατευθυντήριους άξονες, που θα προσδιόριζαν και θα σημάδευαν την θεωρία και την πράξη του κονστρουκτιβισμού, του τελευταίου μεγάλου κινήματος της περιόδου της ρωσικής πρωτοπορίας. Το σημαντικότερο επίτευγμα αυτής της περιόδου είναι η συνειδητή και συντονισμένη προσ...

Έργα των πρώτων χρόνων της Ρωσικής Πρωτοπορίας (1900-1915) από τη Συλλογή Κωστάκη του ΚΜΣΤ.

[...] Η Αθηνά Τάχα, από πολύ νωρίς, ουσιαστικά από το ξεκίνημα της καλλιτεχνικής της πορείας την δεκαετία του '60, μόλις τελείωσε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και έφυγε με υποτροφία για την Αμερική, όρισε τη θεωρητική και μορφοπλαστική βάση πάνω στην οποία στήριξε το έργο της, στρεφόμενη στις νέες αντιλήψεις για το χώρο, τον χρόνο και την ύλη. Η επαφή της με τη θεωρία της σχετικότητας, η αρχαία φιλοσοφία και πιθανόν η ιδιαίτερη μορφολογία της χώρας που γεννήθηκε και η έμφυτη περιέργειά της για θέματα που αφορούν στην κοσμολογία, καθόρισαν το κα...

Με το κείμενό του για τις "Ετεροτοπίες" ο Μισέλ Φουκώ, για μία ακόμη φορά, επισημαίνει την καταστατική συνθήκη της νεωτερικότητας: την απόλυτη διάκριση ανάμεσα στο "ταυτό" (το ηθικό, το λογικό και το ωραίο) και το "έτερο" (το ανήθικο, το παράλογο και το άσχημο). Οι ετεροτοπίες, σύμφωνα με τον Φουκώ, είναι οι τόποι στους οποίους εκτοπίζεται το ανήθικο, το παράλογο, και το άσχημο έτσι ώστε να αναδειχθούν ως κυρίαρχες αξιολογικές κατηγορίες της νεωτερικής κοινωνίας: το ηθικό, το λογικό και το ωραίο. Ο τρόπος που επιτυγχάνεται αυτό, είναι μέσω της υιοθέτησης αυστηρών περιορισμ...

Ο καλλιτέχνης είναι σίγουρα -περισσότερο από οιονδήποτε άλλο- ένας πολίτης του κόσμου, ένας εσαεί ταξιδιώτης και κατά συνέπεια άπατρις. Άπατρις όμως, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αφού είναι προορισμένος να ζει και να δημιουργεί πορευόμενος συνεπώς, σε αναζήτηση της δικής του ουτοπίας, της "νήσου" που κανείς δεν μπορεί να του εγγυηθεί ότι θα βρει ή έστω θα προσεγγίσει, η οποία όμως αποτελεί και τη μοναδική του πατρίδα, το μοναδικό του προορισμό και ταυτόχρονα γυρισμό. Της νήσου, που δεν είναι άλλη από το έργο του. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σε αυτήν την έκθεση είναι μερικοί...

[...] Η έκθεση "Ανησυχητικές μούσες" παρουσιάζει έργα σημαντικών γυναικών καλλιτεχνών με καταγωγή από χώρες στη Μέσης Ανατολής, που δραστηριοποιούνται ως επί το πλείστον σε χώρες του δυτικού κόσμου. Το ζήτημα του εκπατρισμού και η αξιοποίηση αυτού το βιώματος στην καλλιτεχνική τους δημιουργία ορίζουν τον αφηγηματικό άξονα της έκθεσης. Χρησιμοποιώντας ένα ευρύ φάσμα εικαστικών μέσων (φωτογραφία, βίντεο, σχέδιο, εγκατάσταση, ζωγραφική, περφόρμανς) τα έργα των Μόνα Χατούμ, Λάρα Μπαλάντι, Ζινέμπ Σεντίρα, Ντιάνα Αλ Χαντίντ, Χαΐβ Καχραμάν, Ζουλίκα Μπουαμπντελάχ και Μαχίντα Κατάρι...

Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ως ένας νέος θεσμός της πόλης μας φιλοδοξεί να προβάλει τις πλέον γνήσιες μορφές τέχνης και να προωθήσει το έργο δημιουργιών, που χάρη στη διαρκή κριτική τους τάξη και στον συνεχή καλλιτεχνικό προβληματισμό , πέτυχαν τη διεθνή καταξίωση και παραδοχή. Ένας από αυτούς είναι και ο Στυλιανός Αντωνάκος, ο Ελληνοαμερικανός καλλιτέχνης, που με τις πρωτότυπες συνθέσεις του και τις γλυπτικές ως επί το πλείστον κατασκευές του, διαμόρφωσε μία τέχνη από πλούσιο φως, δυνατό χρώμα και εξαίσιες φόρμες. Δεν είναι διόλου τυχαίο που έργα του βρίσκονται σε δημόσιους...

Είναι γνωστό ότι οι Έλληνες καλλιτέχνης της Αμερικής έχουν διαπρέψει σε πολλούς τομείς και το έργο τους έχει συναντήσει την επιβεβαίωση και βράβευση από την κριτική, τα μουσεία και το κοινό. Ορισμένοι μάλιστα έχουν χαρακτηριστεί ως πρωτοπόροι και το έργο τους συμπεριλαμβάνεται σε όλα τα βιβλία της ιστορίας της τέχνης σε παγκόσμιο επίπεδο. Μέσα σ' αυτή την κατηγορία Ελλήνων καλλιτεχνών εντάσσεται και ο Stephen Antonakos (Στυλιανός Αντωνάκος). Ο Αντωνάκος μπορεί να ενταχθεί στο χώρο της γλυπτικής, αφού το πρόβλημα που τον απασχολεί είναι ο χώρος, στον οποίο "παρεμβαίνει" για...

Λαϊκές αγορές, ψυγεία, αεροδρόμια, εγκαταλειμμένα εργοστάσια, αλλά και αρχιτεκτονικά μνημεία, όπως οθωμανικά λουτρά. Μπορεί η σύγχρονη τέχνη να βρει θέσει σε χώρους τόσο απρόβλεπτους και άσχετους φαινομενικά; Το φαινόμενο αυτό της "εξόδου" της τέχνης σε εναλλακτικούς, δημόσιους χώρους διερεύνησε η ημερίδα με θέμα "Από τη λαϊκή στο χαμάμ. Τέχνη εκτός.", που διοργανώθηκε από το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του "Εικαστικού Πανοράματος στην Ελλάδα ΙΙ" το Σάββατο 19 Ιανουαρίου από τις 10:00- 15:30, στην Αποθήκη Β1, στο Λιμάνι. Στόχος της ημερίδας ήταν η π...

Το εργαστήριο καλλιτεχνών που οργανώθηκε στο πλαίσιο της πρώτης Μπιενάλε της Θεσσαλονίκης σκόπιμα δεν υιοθέτησε ένα ξεχωριστό τίτλο, ούτε επιχείρησε να διαπραγματευτεί μία ιδέα διαφορετική από το γενικότερο σκεπτικό των Ετεροτοπιών. Σκεφτήκαμε ότι η πρόκληση μιας συνάντησης ανθρώπων από διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα και π παράλληλη δράση τους σ' έναν χώρο πρωτόγνωρο για τους ίδιους και για εμάς τους διοργανωτές, ήταν από μόνη της αρκετά ριψοκίνδυνη και ενδιαφέρουσα ιδέα. Στο workshop συμμετείχαν 18 καλλιτέχνες από 7 χώρες (Ιράν, Αρμενία, Γαλλία, Ρωσία, Φιλανδία, Παλα...

Το σύγχρονο μουσείο, ξεπερνώντας την κοινωνική αναγκαιότητα του ως ιστορικός θεματοφύλακας, αναζητά τα μέσα που θα το εντάξουν ως ζωντανό οργανισμό στην κοινωνία. Αν το μουσείο θέλει να συμμετέχει στην κοινωνία ως δημιουργικό μέσο, όπως εξάλλου οφείλει να είναι, αν θέλει να γίνει μουσείο αιχμής, τότε θα πρέπει να ξαναθέσει ερωτήματα και να αναζητήσει σύγχρονες απαντήσεις. Τα μουσεία είναι οι επικοινωνιακοί νευρώνες, τα δίκτυα ανάμεσα στους καλλιτέχνες και τους θεωρητικούς με το κοινό. Λειτουργούν στον παρόντα χρόνο για το παρελθόν και το μέλλον, ανοίγοντας δρόμους και γέφυ...

Ξεκινήσαμε πέρυσι ένα νέο εγχείρημα καταγραφής, προβολής και αξιολόγησης της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας στην Ελλάδα με την πίστη στην αναγκαιότητά του και την ελπίδα να το θεσμοθετήσουμε σε ετήσια βάση. Το "Εικαστικό πανόραμα στην Ελλάδα", για όλους εμάς στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης είναι μία σημαντική δράση, καινοτομικού χαρακτήρα που αγκαλιάζει όχι μόνο την καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά και την κίνηση ιδεών, τα θεωρητικά ζητήματα, τις εκδοτικές προσπάθειες, την εικαστική αγωγή, την επιστημονική έρευνα, τη σχέση του έργου τέχνης με το περιβάλλον του, τις...

[...] Η πρόταση του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης είναι ταυτόχρονα δημοκρατική και ριψοκίνδυνη, όπως τέτοια είναι, εξάλλου και η ίδια η τέχνη. Την αξία της συγκεκριμένης έκθεσης δε θα ήθελα να την εντοπίσω μόνο στο γεγονός ότι δίνεται η δυνατότητα στους 75 καλλιτέχνες του προγράμματος "Δημιουργώ άρα Υπάρχω" να παρουσιάσουν το έργο τους, αλλά κυρίως στην περιπέτεια της αναζήτησης νέων αισθητικών προτάσεων και εμπειριών που ενδεχομένως μας προσφέρουν. Μαρία Τσαντσάνογλου

[...] Και τώρα; "Εικαστικό Πανόραμα στην Ελλάδα 2008". Η συγκεκριμένη έκθεση προβάλλει τις καλύτερες στιγμές της εκθεσιακής χρονιάς που ολοκληρώθηκε. Μερικά από τα κριτήρια που έθεσα ως προς τις επιλογές μου ήταν το γεγονός ότι ήθελα να με καθοδηγήσουν πρωτίστως τα έργα. Κατόπιν με ενδιέφερε τόσο το διεθνές προφίλ της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα μέσα από παρουσιάσεις έργων ξένων καλλιτεχνών όσο και η συμμετοχή Ελλήνων καλλιτεχνών στο εξωτερικό τόσο σε γκαλερί όσο και σε διεθνείς εκθέσεις. Και βέβαια η σύγχρονη σκηνή έτσι όπως διαμορφώνεται στη χώρα μας. Θα ήταν άδικο να μι...

Η παρούσα έκδοση αποτελείται από το σύνολο των επιμελημένων κειμένων που μας παρέδωσαν οι συμμετέχοντες στη διήμερη διεθνή συνάντηση εργασίας με τίτλο "Η χαρτογράφηση της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα: το ζήτημα της εντοπιότητας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης". Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε μεταξύ 22 και 24 Σεπτεμβρίου του 2006, στο πλαίσιο της διοργάνωσης του πρώτου Εικαστικού Πανοράματος. Συγκεντρώθηκαν στη Θεσσαλονίκη με πρωτοβουλία και πρόσκληση του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης πενήντα περίπου επιμελητές, ιστορικοί και κριτικοί τέχνης, στελέχη μουσείων από την Ελ...

[...] Ζωγραφιές, εγκαταστάσεις, φωτογραφίες, video, μέσα από τις θεματικές και εικονοπλαστικές επιλογές των δημιουργών τους, αγγίζουν τον άνθρωπο. Ο φόβος για τον εαυτό μας και τον άλλο, η μοναξιά και αποξένωση, ο χρόνος που φεύγει, η αγωνία εξαιτίας παλαιών αρχών που προβάλλονται ως αρχές του μέλλοντος, το σώμα, τα πάθη, τα αισθητά ενδιαφέροντα, το αδιέξοδο, οι εικόνες, η κατάθλιψη, ο θυμός, η ίδια η ζωή. Η ζωή που δίνει ενέργεια στα έργα, και αυτά με τη σειρά του μετατρέπουν τη ζωή σε κάτι καταφατικό. Τα φορτία της καθημερινότητας, εκφρασμένα καλλιτεχνικά, παύουν να λειτο...

Η απόκτηση της Συλλογής Κωστάκη, μιας μοναδικής συλλογής με έργα του ρωσικού μοντερνισμού της περιόδου 1910-1930, είναι πιστεύω, η πιο σημαντική απόφαση που έχει ληφθεί τις τελευταίες δεκαετίες για τα εικαστικά πράγματα της χώρας. Η Συλλογή Κωστάκη εμπλουτίζει το πολιτιστικό απόθεμα της χώρας κατά τρόπο καθοριστικό, καθώς αποτελεί μια συγκροτημένη συλλογή, με σαφή φυσιογνωμία, η οποία συνδέεται εμμέσως με τη χώρα μας, λόγω καταγωγής του Γεωργίου Κωστάκη, του ανθρώπου που είχε την έμπνευση και τη πρόνοια να συγκροτήσει αυτή τη συλλογή. Η βούληση άλλωστε του ίδιου του συλλέκτ...

Το κολάζ είναι μια τεχνική οικεία και μάλλον αγαπητή. Από τα λερωμένα με κόλλα παιδικά χέρια ως την αφισοκόλληση στους δρόμους κι από τα νεανικά ημερολόγια με τα αναμνηστικά σχέδια, σημειώσεις, εισιτήρια, φωτογραφίες και ποικίλα ευφάνταστα ενθύμια ως τους πίνακες ανακοινώσεων που διαρκώς καλούμαστε για τον έναν ή τον άλλο λόγο να συμβουλευτούμε, το κολάζ βρίσκεται στην καθημερινότητά μας από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας. Από τις αρχές του 20ού αιώνα, τα κινήματα του μοντερνισμού και n εισβολή της εικόνας μέσω των διαφημίσεων και της ενημέρωσης, έδωσαν στο κολάζ μια νέα,...