Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είναι γεγονός πως η εποχή μας είναι απαράκλητη και θλιμμένη. Απαράκλητη γιατί κυρίως δεν έχει αληθινή και ζωντανή σχέση με τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους και θλιμμένη από τις περιπέτειες του βίου, την καλλιέργεια των παθών και την "άνεση" της ευμάρειας. Αν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει αυτή την κατάσταση έχει καλώς, είναι ένα πρώτο βήμα, εργαζόμενος μέσα στην Εκκλησία θα παρηγορηθεί, θα ενισχυθεί, θ' ανανεωθεί και θα μεταμορφωθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι θ' απαλλαγεί από τις θλίψεις των προβλημάτων, αλλά θα λάβει τη δωρεά και τη δύναμη από τον Θεό, για να τ' αντιμετωπί...

Μέσα σε όλες τις αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν την εποχή μας είναι και τούτη· άλλοτε να προβάλλεται η πρακτική του έρωτα χωρίς παιδιά και άλλοτε να επιδιώκεται η απόκτηση παιδιών χωρίς έρωτα. Σήμερα, ενώ γενικά υπάρχει υπογεννητικότητα και έντονη τάση αποφυγής της τεκνογονίας και περιορισμού των γεννήσεων, μία μερίδα ανθρώπων επιδιώκει την με κάθε τρόπο και πάση θυσία τεκνοποιΐα... Με τη βιοτεχνολογική και μηχανική επανάσταση ο άνθρωπος έμαθε να χειρίζεται τα όργανα του σώματός του ως απλά εξαρτήματα, ενώ έφθασε να αποκρυπτογραφεί τις εσώτατες πτυχές της βιολογικής του υπάρ...

Είναι εξαιρετικά μεγάλη τιμή για μας να προσφέρουμε τις έξοχες αυτές εισηγήσεις σε όσες και όσους δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν την ημερίδα, που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα Τέχνης "Τζένη Καρέζη" της Ελληνογαλλικής Σχολής "Καλαμαρί" τον Μάρτιο του '99. [...]

Τελικά η ζωή μας είναι μια συρραφή παραμυθιών που απαρτιώνται ή όχι σ' ένα όλον; Ή μήπως έχουμε τόσο μεγάλη την ανάγκη παραμυθίας (= παρηγοριάς) που μετασχηματίζουμε τη ζωή μας σε παραμύθια; Ίσως είναι και τα δύο. Ούτως ή άλλως έχουμε την ανάγκη να φτιάξουμε τον προσωπικό μας μύθο (=λόγο προκειμένου να υπάρξουμε: Να μην περάσουμε απ' το παραμύθι στο παραμύθιασμα, παρατείνοντας στο χρόνο ένα παραμύθι που 'χει τελειώσει. Άλλωστε πάντα μπορούμε να φτιάχνουμε καινούργια.

[...] Μέσα από αυτό το συμπόσιο και με τις εισηγήσεις αυτού του τόμου, γίνεται προσπάθεια να επανασυνδεθεί η θεολογία με την τέχνη και να προβληθεί η Ορθόδοξη θεολογία του κάλλους, αυτό που μέσα από παρόμοιες αλλά όχι κατανάγκην ταυτόσημες και ταυτοούσιες διαδικασίες η Δύση ονομάζει "αισθητική θεολογία". Η αρχή, παρότι το ήμισυ του παντός, δεν είναι τέλος, γι' αυτό και παραμένει πάντα ατελής-ελλιπής. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Η ενανθρώπηση του Χριστού μας, του Υιού του Θεού, το Μέγα μυστήριον, δεμένη με το Μέγα Μυστήριον, την Εκκλησία Του, η Κένωση, το άδειασμα, το ζωντανό μηδέν του Χριστού, για τον άνθρωπο, είναι και υπάρχει και οδεύει αιώνια. Είναι πιο μεγάλο από την ταπείνωσή του, πιο δυνατό, ιερό και άγιο, από τη θυσία του Σταυρού ακόμα, που χαρίζει την Ανάσταση. Αυτή είναι η πορεία, η μαθητεία του Χριστού μας, αυτή η αποστολή Του για την σωτηρία και λύτρωση του ανθρώπου, του κόσμου, της όλης κτίσης και οικουμένης, να γίνει ο Θεός άνθρωπος, για να οδεύει καθημερινά η ανθρωπότητα με τη θεότη...

Μια από τις συναρπαστικότερες θεοφάνειες της Π. Διαθήκης είναι η φανέρωση της θείας δόξας στον Ηλία Θεσβίτη ως φωνή αύρας λεπτής πάνω στο όρος Χωρήβ, ύστερα από την άγρια σύγκρουση του προφήτη με τους ψευδοπροφήτες του Βάαλ. Προηγουμένως μήτε στον άνεμο μήτε στο σεισμό μήτε στη φωτιά έκανε αισθητή την παρουσία του ο Θεός. Ωστόσο με την εμπειρία μας γνωρίζουμε ότι η αποκάλυψη του Θεού στην κτίση και στην ιστορία είναι μια πορεία ωδίνουσα. Πορεία σημαίνει ανοιχτούς ορίζοντες και συνεχή αναμονή για κάτι καινούριο. Πάντως είναι ανάγκη να διευκρινιστεί με έμφαση ότι τούτη η ωδί...

Ο ποιητής του παρόντος Προσκυνηταρίου της Ιεράς ημών Σκήτης των Καυσοκαλυβίων, αείμνηστος Γέρων Ισίδωρος, υπήρξε γέννημα της εν Μεσσηνία κωμοπόλεως Ανδρούσης. Εγγενήθη το έτος 1885 και ήλθεν εις Άγιον Όρος το έτος 1904, υπήρξε Πνευματικός ημών Πατέρας, συνάμα ήτο και θείος μου -εκ του πρώτου εξαδέλφου του παιδί- όπερ φέρομεν και το επώνυμον Παντελόπουλος. Ο αείμνηστος ημών Γέροντας εκοιμήθη το 1968 εις ηλικίαν 84 ετών. Και εγώ ως ευγνώμων υιός έκρινα καλόν να εκδόσω τον κόπον του αυτόν εις βιβλίον διά να γνωρίση ο κόσμος τους Καυσοκαλυβίτας Αγίους καθώς και την ευσέβειαν κ...

Τούτα τα γραπτά επιλέχτηκαν από μια μακρά περίοδο δώδεκα χρόνων (1987-1999), αρχής γενόμενης απ' την περίοδο της στρατιωτικής θητείας. Η σειρά με την οποία είναι τυπωμένα, συμπίπτει με την χρονολογική σειρά που γράφτηκαν. Τελικά έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβω πως δεν είμαι περισσότερο ή λιγότερο ματαιόδοξος από άλλους που επίσης έχουν εκδόσει κάτι. Γιατί ενώ τα γραπτά είναι για μένα, εμμέσματα μιας προσωπικής αγωνίας, η έκδοσή τους -και κατ' επέκταση η ανάγνωση απ' "τον άλλον", είναι κάτι που ενώ ερεθίζει -ίσως- το εντός του, δεν επικοινωνείται με τον γρ...

[...] Θαρρώ πώς ο καθένας μας βρίσκεται πίσω από κάποια επιστολή της Αποκαλύψεως. Κι ίσως και σε μας ν' απευθύνεται κάποια απ' αυτές. Και πολύ φοβάμαι πως αν και γράφτηκαν για κάτι συγκεκριμένο, περιμένουν ακόμα τον παραλήπτη τους· τον Άνθρωπο, το λαό, το έθνος, τον κόσμο. Αποδίδοντας σε ελεύθερη διασκευή αυτές τις Επιστολές φρόντισα να μη φύγω, όσο μπορούσα, ούτε από το πνεύμα, αλλ' ούτε και απ' τον πνευματικό χώρο του παραλήπτη. Θεώρησα δε καλό να διαλέξω σαν παραλήπτες τις πόλεις γενικά που απευθύνονται οι Επιστολές, γιατί πιστεύω πως η κάθε πόλη, έξω απ' την ιστορία τη...