Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Πετρούπολη δεν υπάρχει, απλώς νομίζουμε ότι υπάρχει. Σε αυτή τη φασματική πόλη, όπου παντού περιφέρονται σκιές, όπου πυκνώνουν οι φασαρίες στους δρόμους, όπου τα γεγονότα βοούν ότι επίκειται η επανάσταση του 1905, οι ψυχές των ηρώων και των αναγνωστών, οι μορφές της ζωής και της αφήγησης βρίσκονται λίγο πριν την κατάρρευση. Ο νεαρός Νικολάι Απολλώνοβιτς Αμπλεούχοφ, ένας ριζοσπάστης δανδής, μετά από μια ερωτική απογοήτευση αναλαμβάνει να τοποθετήσει μια βόμβα στον σεβαστό γερουσιαστή και πατέρα του, Απολλών Απολλώνοβιτς Αμπλεούχοφ. Ο ωρολογιακός μηχανισμός ενεργοποιείται,...

Σε εκείνους που τα έχουν όλα, δεν έχω δει ποτέ οικογένεια να πηγαίνει στη θάλασσα για να γιορτάσει μια πολιτική απόφαση, επειδή για κείνους η πολιτική δεν αλλάζει σχεδόν τίποτα. Το συνειδητοποίησα όταν πήγα να ζήσω στο Παρίσι, μακριά από σένα: οι κυρίαρχοι μπορούν να παραπονιούνται για μια αριστερή κυβέρνηση, μπορούν να παραπονιούνται για μια δεξιά κυβέρνηση, αλλά καμία κυβέρνηση δεν τους διαλύει ποτέ τα σωθικά, καμία κυβέρνηση δεν τους τσακίζει ποτέ τη μέση, καμία κυβέρνηση δεν τους κάνει ποτέ να πάνε στη θάλασσα. Η πολιτική δεν αλλάζει τη ζωή τους ή την αλλάζει ελάχιστα....

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ, ΜΙΑ ΠΟΛΗ, ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ Πόσα βιβλία αδιάβαστα στα ράφια πόσες πρωτεύουσες που δεν επισκεφθήκαμε και πρόσωπα με τα οποία θα μπορούσαμε να έρθουμε πολύ κοντά, αν τη συνάντηση δεν αναβάλλαμε επ' άπειρον. Αλλά ίσως έτσι είναι καλύτερα. Ίσως είναι προτιμότερο να έχεις μία πόλη, να ξέρεις από στήθους τα τσιμεντένια ρείθρα της· ένα μοναχά βιβλίο μια φωνή, στην οποία να επιστρέφεις όπως στην πόρτα ενός δύσκολου φίλου· και τώρα, που τα χρόνια επιταχύνουν κι οι μέρες μας κυλούν απρόθυμα είναι πλέον ασφαλές να ομολογήσεις σ' εκείνον που έδωσε ένα πρόσωπο στ...

"Τα 154 σονέτα είναι σπουδαία λυρικά ποιήματα, αριστοτεχνικοί πειραματισμοί στο είδος, τη δομή και τη γλώσσα. Το ύφος είναι υψηλό, με έντονη μεταφορικότητα, ύφος κεκοσμημένo. Ο βηματισμός τους γοργός, σαν τον ακατάβλητο χρόνο που τρέχει μες στους στίχους, "never-resting Time". Αλληλουχίες εικόνων, γραμματικά, συντακτικά και ρητορικά τεχνάσματα, στριφνά και διπλά νοήματα, τονισμοί της φωνής και λεπτοί υπαινιγμοί, νεολογισμοί, αιφνίδιες μετατοπίσεις από το πάθος στην ειρωνεία, λεξιλόγιο διαφορετικό σε κάθε σονέτο (νομικό, οικονομικό, ιατρικό, θεολογικό), όλα αποκαλύπτουν τη σ...

Ο αφηγητής του βιβλίου επιστρέφει στο Σπίτι Παιδιού όπου μεγάλωσε, στην Πλατανιά Δράμας, αλλά και στα γύρω χωριά. Είναι ένας τόπος ζεστασιάς, παιχνιδιού και χαράς. Εκεί το παιδί αντικρίζει τη ζωή και το θάνατο - τα μάτια του είναι αθώα. Ανέμελα περάσματα, χωρίς την άδεια των μεγάλων στα ακατοίκητα σπίτια, με το εξαπτέρυγο στα χέρια στην εκκλησία, παίζοντας κρυφτό στα νεκροταφεία. Προσπαθεί να ξετυλίξει, μέσα από τα μισόλογα συγγενών και ξένων, τις ατομικές ιστορίες καθενός, αλλά και το περίπλοκο κουβάρι που είναι οι συλλογικές ρίζες. "Μια Κυριακή μεσημέρι στην Προσοτ...

Ο Γιάννης Οικονομίδης επιχειρεί στο "Στέλλα κοιμήσου" μια βαθιά κριτική ανάλυση της οικογενειακής δομής που συνοψίζει το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων εξάρτησης και καταπίεσης. Το εκρηκτικό υλικό του αυτοσχεδιασμού ηθοποιών που ενσαρκώνουν ζωντανούς ρόλους επεξεργάστηκε και επιμελήθηκε με βάση τις πρόβες και τις παραστάσεις ο Αντώνης Ιορδάνου, μέλος του θιάσου. Το έργο αποτυπώνει με γλωσσική ακρίβεια και συναισθηματική οξύτητα τις δυναμικές της σύγκρουσης, την κατάρρευση των χαρακτήρων και την τελική διάσπαση της οικογενειακής ενότητας, μέσα από την αμφισβήτηση της πατριαρχ...

Η Α. Γ., μια ευκατάστατη κυρία του Ρίο ντε Τζανέιρο, που ασχολείται ερασιτεχνικά με τη γλυπτική, αποφασίζει να τακτοποιήσει το διαμέρισμά της, ξεκινώντας από το δωμάτιο της πρώην υπηρέτριάς της. Από την ντουλάπα ξεπροβάλλει μια κατσαρίδα και η Α.Γ. τρομαγμένη κλείνει την πόρτα τσακίζοντας το κέλυφός της. Και τότε, εκεί που κανείς δεν το περιμένει, μια μέρα τόσο ηλιόλουστη όσο αυτές οι μέρες στο απόγειο του καλοκαιριού, ενώ δουλεύουν οι άντρες και καπνίζουν οι κουζίνες και αλέθει τις πέτρες το τρυπάνι και γελάνε τα παιδιά - τότε, χωρίς προειδοποίηση, ακούγεται ο κρότος ενός...

Τα πέντε διηγήματα της "Τελευταίας προειδοποίησης" συνθέτουν δεξιοτεχνικούς αφηγηματικούς λαβυρίνθους, οδηγώντας τον αναγνώστη σε ένα παράδοξο αλλά οικείο σύμπαν. Αρχιτεκτονικοί αντικατοπτρισμοί, φασματικές εικόνες, ιδέες και αντικείμενα δημιουργούν έναν ενδιάμεσο τόπο όπου ασκείται η υψηλή τέχνη της ταυρομαντείας, όπου η έλευση της ευτυχίας εξαρτάται από ένα τηλεφώνημα, ο χάρτης ενός χωριού αναδεικνύεται σε ιερό κειμήλιο, ένα αρχαίο φρούριο δίνει την αφορμή για μια αλλόκοτη επιστημονική διαμάχη, ενώ ο κύριος Γκλας διασχίζει ολομόναχος μια καινούργια Αμερική.

Βλέπεις ένα σπίτι και το αναγνωρίζεις ως δικό σου. Έναν άντρα και τον αναγνωρίζεις ως γείτονα. Έναν δρόμο ως καταγωγή. Έναν ήλιο ως ήλιο. Και ούτω καθεξής. Με τον καιρό μπερδεύεσαι και ορίζεις ξανά. Κάτι δικό σου ως σπίτι. Τον γείτονα ως άντρα. Και ο ήλιος πάντα ήλιος. Η Μαρία έλειπε πάνω από δέκα χρόνια από εκεί όπου είχε γεννηθεί. Εντωμεταξύ είχαν πεθάνει κι άλλοι που δεν τους θυμόταν πια και είχαν γεννηθεί πολλοί που δεν τους ήξερε καν. Η Άννα έμοιαζε στη μητέρα της. Τα ίδια χείλια, τα ίδια μαλλιά, η ίδια πίσω απ' όλα ειρωνεία. Το σπίτι από την άλλη δεν έμοιαζε με σπίτι....

Κανένα άλλο ερώτημα δεν έχει συζητηθεί με τόσο πάθος, για κανένα άλλο ερώτημα δεν έχει χυθεί τόσο πολύτιμο αίμα, τόσα πικρά δάκρυα, κανένα άλλο ερώτημα δεν έχουν στοχαστεί τόσο βαθιά τα πιο φωτεινά πνεύματα, από τον Πλάτωνα μέχρι τον Καντ. Κι όμως, το ερώτημα αυτό παραμένει μέχρι σήμερα αναπάντητο. Ίσως γιατί είναι ένα από εκείνα τα ερωτήματα για τα οποία λέγεται, με μια στάση στοχαστικής παραίτησης, πως ο άνθρωπος δεν θα βρει ποτέ μια οριστική απάντηση, μπορεί μόνο να προσπαθεί διαρκώς να δώσει καλύτερες απαντήσεις". Ο Χανς Κέλσεν συμπυκνώνει στο μικρό αυτό κείμενο τη ρ...

Ένας νεαρός Βούλγαρος, φοιτητής στην Αμερική, επιστρέφει στην πατρίδα για να βρει τον παππού του, που έχει χαθεί εδώ και κάποια χρόνια, και να πουλήσει τα χωράφια του. Η αναζήτησή του τον οδηγεί σε ένα μικρό χωριό στα σύνορα με την Ελλάδα και την Τουρκία, ψηλά στα βουνά της Στράντζας, ένα μυστηριώδες μέρος όπου επιβιώνουν οι αρχαίες παγανιστικές παραδόσεις, όπου χορεύουν κάθε άνοιξη οι αναστενάρηδες και όπου μαύροι πελαργοί φωλιάζουν στις θεόρατες βελανιδιές. Εκεί θα εμπλακεί στον αγώνα του παππού του για τη διάσωση του χωριού, θα ερωτευτεί το λάθος κορίτσι και θα βυθιστεί...

Υπάρχει κάτι το αξιολάτρευτο στην προσωπικότητα του σαπουνιού. Γιατί αξιολάτρευτο; Διότι η συμπεριφορά του είναι στον ύψιστο βαθμό συμπαθητική και συγχρόνως πέρα ως πέρα αμίμητη. Ιδού ένα είδος μέτριου βότσαλου που αναπαύεται ισόπεδο μέσα στο πιο άκομψο (ενίοτε στο πιο φθαρμένο) πιατάκι του νοικοκυριού. Καταφθάνει ένας άνθρωπος με βρώμικα χέρια. Τότε το λησμονημένο σαπούνι θα του παραδοθεί". Το "Σαπούνι" είναι ένα σοβαρό και συγχρόνως κωμικό επικοινωνιακό πείραμα, που σκηνοθετείται ως ραδιοφωνική εκπομπή, ως θεατρική παράσταση, ως ημερολογιακή καταγραφή, ως θεωρητική πρα...

Κατά τη διάρκεια του ρωσικού εμφυλίου, ένας νεαρός στρατιώτης των Λευκών σκοτώνει στην ουκρανική στέπα έναν καβαλάρη. Χρόνια αργότερα, εξόριστος στο Παρίσι, όπου εργάζεται ως δημοσιογράφος, θα διαβάσει τυχαία ένα διήγημα, γραμμένο από κάποιον Αλεξάντρ Βολφ, όπου το περιστατικό που τον σημάδεψε περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια από τη σκοπιά του θύματος. Η αναζήτηση του φασματικού Βολφ φέρνει διαρκώς τον αφηγητή αντιμέτωπο με το παρελθόν και με τον εαυτό του. Ο Γκαϊτό Γκαζντάνοφ συνθέτει με απαράμιλλη δεξιοτεχνία ένα μεταφυσικό νουάρ, προσδίδοντας υπαρξιακό και φιλοσοφικό...

Ο Τζωρτζ Στάινερ, στο πρώτο του αυτό έργο, μελετά δύο αντιθετικές ιδιοσυγκρασίες, δύο ανταγωνιστικά λογοτεχνικά παραδείγματα και δύο αντικρουόμενες κοσμοθεωρίες. Στο δίλημμα Τολστόι ή Ντοστογιέφσκι, η ουδετερότητα είναι ψευδής, αν όχι αδύνατη. Το έργο του Τολστόι εντάσσεται στην επική παράδοση, ενώ η τέχνη του Ντοστογιέφσκι ανάγεται στα θεμέλια της δραματικής σύλληψης του κόσμου. Ο Στάινερ διαβάζει αντιστικτικά τα σημαντικότερα έργα των δύο Ρώσων συγγραφέων και εξετάζει συστηματικά το ιστορικό, ιδεολογικό και λογοτεχνικό τους πλαίσιο.

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ II Ο έρωτάς τους ήταν δυο ζεύγη παπουτσιών έξω από το δωμάτιο σιωπές σε συμφωνία Ο έρωτάς τους ήταν αχνιστό πιάτο πλάι στο τζάκι παυσίπονη βραδινή αγκαλιά Ο έρωτάς τους ήταν δε ζητώ από σένα ζω με σένα Ο έρωτάς τους ήταν πήγαινε όσο θέλεις στο εκεί εγώ θα είμαι εδώ Ο έρωτάς τους ήταν αλληλογραφία όχι τηλέφωνο Ο έρωτάς τους ήταν δυο δέντρα στεριωμένα καθένα στη ρίζα του κλαδιά ο ένας μες στον άλλο. Μια 'Εκλογή από τα απόκρυφα τραγούδια του ελληνικού λαού', ένα διακειμενικό παιχνίδι με το δημοτικό τραγούδι, που αμφισβητεί τα όρ...

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ Νιόπαντρη η Αλεξάνδρα, του αντρός της η χαρά και το καμάρι (πουλί, πουλάκι μου) ανέβηκε στην ταράτσα για τη χτεσινή μπουγάδα. Μα θες τα απλωμένα ρούχα που φουσκώναν οι χορογραφίες των περιστεριών ο ήλιος που ανοιγόκλεινε τα μάτια καθώς κυλούσε στη σχισμή των αλλεπάλληλων κορυφογραμμών εξαργυρώνοντας τη μέρα κάπως έτσι έγινε κι η Αλεξάνδρα σαν ήλιος σαν πουλί με την άσπρη ζακέτα της πανί.