Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο κύριος και η κυρία Ελάφη δεν είχαν δικό τους μωρό αλλά θα ήθελαν τόσο πολύ να είχαν... Φανταστείτε τώρα τη χαρά τους, όταν μια μέρα βρήκαν στην εξώπορτά τους ένα μικρό μωρό μωράκι. Όμως -τι παράξενο!- το μωρό αυτό δεν σταματούσε να γρυλίζει.. Φώναξαν τους φίλους τους για να τους βοηθήσουν, όμως, ένας ένας, αυτοί εξαφανίζονταν... Τι παράξενο!

Ο Τικ και η Τέλα περνάνε τόσο καλά, που ο Τικ ξεχνάει να πάει στην τουαλέτα. Τότε εμφανίζεται μια λιμνούλα στο πάτωμα. Ωχ! Διάβασε πως καταφέρνουν οι δύο φίλοι να ξεπεράσουν την αμηχανία του Τικ σ'αυτή την τρυφερή ιστορία για παιδιά που μαθαίνουν να πηγαίνουν μόνα τους στην τουαλέτα.

Η Τέλα θέλει ν'ανέβει στο πατίνι του Τικ. Έτσι του το παίρνει και τρέχει μακριά. Δεν ξέρει όμως να το οδηγάει και σύντομα θα χρειαστεί τη βοήθεια του Τικ. Μια τρυφερή ιστορία για μικρά παιδιά που μιλάει για τη φιλία και για τη σημασία της συγγνώμης.

Όλοι ξέρουμε ότι όταν η Χρυσομαλλούσατα έκανε άνω κάτω στο σπίτι των τριών αρκούδων την αποχαιρέτησαν με μεγάλη ανακούφιση. Αναρωτηθήκατε όμως ποτέ τι έγινε μετά; Χρόνια αργότερα το αρκουδάκι χάνεται μέσα στη μεγαλούπολη, και μαντέψτε ποιά συναντάει! Μια έξυπνη και αστεία συνέχεια ενός αγαπημένου παραμυθιού, από μία βραβευμένη εικονογράφο.

Ο "Έρανος σκέψεων για την ανέγερση τίτλου υπέρ της αστέγου αυτής ομιλίας" είναι το κείμενο που εκφώνησε η Κική Δημουλά στην Αρχαιολογική Εταιρεία στις 26 Ιανουαρίου 2009.

"Ο φιλοπαίγμων μύθος" είναι το κείμενο που εκφώνησε η Κική Δημουλά κατά την τελετή υποδοχής της στην Ακαδημία Αθηνών στις 11 Νοεμβρίου 2003.

Η πραγμάτευση των ιστορικών γεγονότων και του ιστορικού πλαισίου επιχειρείται µε τη συγγραφή αυτή να γίνει µε μέθοδο επιστημονική. Αποκρούεται η σύναψη της ιστορικής πραγματικότητας µε τις ρευστές συγκυρίες της τρέχουσας πολιτικής ζωής και επιδιώκεται η εκτίµηση όσων γεγονότων και καταστάσεων επέβαλαν, τότε, την ανάληψη δράσης η τη λήψη συγκεκριμένης απόφασης. Αποκρούεται, δεύτερον, η μονοµερής απόδοση της προτεραιότητας σε µεµονωµένους παράγοντες-συλλογικούς η ατοµικούς, ιδεολογικούς, γεωπολιτικούς η οικονομικούς. Θεωρείται, τρίτον, αδόκιµη η αποκλειστική επικέντρωση της α...

Δέκα γράμματα που ο Ράινερ-Μαρία Ρίλκε είχε στείλει από το 1903 ώς το 1908 σ έναν άγνωστό του νέο, τον Franz Xaver Kappus, μαθητή της Στρατιωτικής Σχολής κι αργότερα ανθυπολοχαγό του αυτοκρατορικού στρατού της Αυστροουγγαρίας, ο οποίος σύντομα αποσύρθηκε από τον στρατό και αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία.

Προς μιαν αδοκίμαστη κατεύθυνση έστρεψε τον πλου του ο Οδυσσέας Ελύτης κι αύτη την κατεύθυνση θέλει να παρουσιάσει το βιβλίο, πού ενώ λειτουργεί ως τιμητική αναφορά στα εκατό χρόνια από τη γέννηση του ποιητή, δεν παύει να αποτελεί ένα σημειωματάριο, ένα livre de son bord, εκεί οπού αποθηκεύονται χρονολογικές εγγραφές, σκέψεις, συναντήσεις, "πιστεύω", εκεί όπου οργανώνεται ή κάθε στιγμή, άλλα και εκεί πού το σήμερα της ποίησης ζητά να γίνει αύριο της ζωής. Έντεκα ενότητες διαρθρώνουν αυτή την έκδοση, ενότητες πού, κάθε φορά, επιγράφονται με έναν θεματικά οικείο στίχο και...

Αυτό το μικρό βιβλίο, απαρτισμένο από τέσσερα κείμενα, αναφέρεται σε τέσσερα νησιά: τη Νήσο του Μαν στην ιρλανδική θάλασσα, τη Σκιάθο, την Πάτμο και τη Νάξο. Στο μυθιστόρημα του Χώλλ Κέιν "Ο Μαξιώτης", μεταφρασμένο απαράμιλλα από τον Παπαδιαμάντη, η Νήσος του Μάν "γίνεται ένα" με τη Σκιάθο, και αυτή την ταύτιση περιγράφει το κείμενο "Ένα νησί". Η Ρέα Φραντζή της "Γραμμής του Ορίζοντος" του Χρήστου Βακαλόπουλου συναντιέται σε κρίσιμη ώρα με τη Ναξιώτισσα Αυγούστα Μούχρα των "Εμπόρων των Εθνών" στο "Εν Πάτμω". Το κείμενο "Στην άκρη του γκρεμού" δοκιμάζει να ψαύσει, ό...

Η άνθηση των παπαδιαμαντικών σπουδών από τη δεκαετία του 1980 ως τις μέρες μας οφείλεται στο σπόρο που έσπειρε ο Ζήσιμος Λορεντζάτος το 1961 με το δοκίμιό του "Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Πενήντα χρόνια από το θάνατό του". Αργότερα, το 1986, με ένα βραχύτερο αλλά εξαιρετικό κείμενο κατέδειξε αδιαφιλονίκητα την απόλυτη κυριαρχία του Σκιαθίτη διηγηματογράφου επάνω στην ελληνική γλώσσα. Σήμερα, πενήντα χρόνια αργότερα από το παρθενικό του γραφτό για τον Παπαδιαμάντη, είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε ακριβέστερα την καρποφορία του: χωρίς την "παπαδιαμαντική παρέμβαση" του Ζ.Λ. δεν...

Το βιβλίο "Έξι φιλοσοφικές ζωγραφιές" συνιστά μια συναρπαστικά εύληπτη συγκεφαλαίωση του έργου του Χρήστου Γιανναρά. Σε έναν προσωπικό, περίπου απολογισμό της δουλειάς του ο συγγραφέας του βιβλίου εντοπίζει έξι θεματικές περιοχές της "φιλοσόφου ζητήσεως" όπου πιστεύει ότι ο ίδιος εκόμισε κάτι καινούργιο και γόνιμο. Θα ήταν προτιμότερο ασφαλώς ο εντοπισμός των κομισθέντων να προκύψει και να κριθεί από άλλους στο πεδίο απροκατάληπτου ερευνητικού ελέγχου, ο οποίος και συνιστά πάντοτε ό,τι ορίζουμε ως επιστημονική "πρόοδο". Αλλά ένα τέτοιο πεδίο δεν είναι ούτε ορατό ούτε προ...

Περιέχονται οι εισηγήσεις: - Βιβλιογραφικές συντομογραφίες - Paola Maria Minucci: "Παρουσίαση" Μέρος Πρώτο: Ο Ελύτης και η ποιητική του - Δημήτρης Ν Μαρωνίτης, "Συμβολή στην ποιητική του Οδυσσέα Ελύτη. Ανάγλυφα και ολόγλυφα ποιήματα" - Ξενοφών Α. Κοκόλης, "Ο κόσμος του καθρέφτη στο έργο του Ελύτη (σχόλια)" - Γιώργης Γιατρομανωλάκης, "Οδυσσέας Ελύτης. Η ποιητική της οικολογίας" - Μιχαήλ Λειβαδιώτης, "Ο μυστικός Ελύτης" - Μαρία Χατζηγιακουμή, "Ο κόσμος ο "δεύτερος" στο έργο του Οδυσσέα Ελύτη" - Alvaro Garcia Marin, "Οδυσσέας Ελύτης. Μια ελληνική καββάλα" - Massi...

Το βιβλίο "Έξι φιλοσοφικές ζωγραφιές" συνιστά μια συναρπαστικά εύληπτη συγκεφαλαίωση του έργου του Χρήστου Γιανναρά. Σε έναν προσωπικό, περίπου απολογισμό της δουλειάς του ο συγγραφέας του βιβλίου εντοπίζει έξι θεματικές περιοχές της "φιλοσόφου ζητήσεως" όπου πιστεύει ότι ο ίδιος εκόμισε κάτι καινούργιο και γόνιμο. Θα ήταν προτιμότερο ασφαλώς ο εντοπισμός των κομισθέντων να προκύψει και να κριθεί από άλλους στο πεδίο απροκατάληπτου ερευνητικού ελέγχου, ο οποίος και συνιστά πάντοτε ό,τι ορίζουμε ως επιστημονική "πρόοδο". Αλλά ένα τέτοιο πεδίο δεν είναι ούτε ορατό ούτε προ...

Ευλαβούμαι, Ανάγκη ότι εσύ έπλασες το συνεχές του κόσμου το δωσ' μου, το δεν έχω του. Αλλά τον έρωτα όχι, όχι εσύ, Ανάγκη τον έρωτα τον έπλασε ο θάνατος από άγρια περιέργεια να εννοήσει τι είναι ζωή.

Το βιβλίο "Άιντε πάλι...: Ξεριζώνεται ο ελληνισμός από την Πόλη (1958-1968)" αποτελεί χρονολογική συνέχεια του πρώτου βιβλίου της Αγλαΐας Κωνσταντινίδου-Κλουκίνα με τίτλο "Όπου λοιπόν...: Μια φορά κι έναν καιρό στην Πόλη (1948-1958)" και καταγράφει τις τραγικές περιπέτειες που έζησε ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης με τις απελάσεις του 1964. Τα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα της εποχής που πραγματεύεται το βιβλίο αποτελούν τον σκελετό που ντύνεται με άφθονες λεπτομέρειες της καθημερινότητας και πληθώρα συναισθημάτων. Η ιστορία αποκτά μια μυθιστορηματική πνοή και ο λόγο...

Ήταν απρόσμενη για μένα η επιτυχία του βιβλίου μου "Ανασκάπτοντας το παρελθόν", από τον εκδοτικό οίκο "Άμμος", το 1995, που όχι μόνο επανεκδόθηκε αλλά και μεταφράστηκε στα αγγλικά. Η κριτική ήταν ευμενής. Ο συνάδελφος Γιώργος Χουρμουζιάδης έγραψε τότε μεγαλόφρονα στο "Εντευκτήριο" πως με ζήλεψε, όχι τόσο γιατί έγραψα αυτό το βιβλίο όσο γιατί το κυκλοφόρησα. Η όποια επιτυχία δεν πρέπει φυσικά να προσγραφεί στην ταπεινοτητά μου, αλλά και στον Πέτρο Γαϊτάνο, εκδότη τότε της "Άμμου", για την ιδέα της ονειρικής, λόγω της ανασκαφής μου στα Κύθηρα, εικονογράφησής του. Αν και είχα...

Έρωτας: Κορίτσι μου, μεγάλωσες και παίζεις με τις κούκλες στάλα μυαλό δεν έβαλες στις πονηρές σου μπούκλες; Ο Λίβιος ο βασιλιάς· άντρας, νέος, όμορφος πολύ, εσένανε γυρεύει, εσένανε καλεί, εσένα συλλογίζεται και χάνει τη ζωή του, γιατί σε θέλει σαν τρελός, ολόψυχα δική του. Κι εσύ αντί να αιστανθείς, το παίζεις και διστάζεις, κι όταν σου γράφει σοβαρά, μας κάνεις πως νυστάζεις. Θαρρείς πως είναι εύκολα τα πράγματα της Φύσης νεράκι μόνο γάργαρο στο στόμα κρύας βρύσης δροσοσταλίδες μήπως, στα χείλη μιας πηγής; Και τον πόνο αποφεύγειςo της δικιάς μου πληγής; Τόσο...

Tο βιβλίο προσπαθεί να ξεχωρίσει τη θρησκευτικότητα από τη μεταφυσική αναζήτηση. Η πρώτη είναι ανάγκη ορμέμφυτη, ενστικτώδης, η δεύτερη είναι άθλημα ελευθερίας από αυτήν την αναγκαιότητα. Αυτός είναι ο λόγος που η θρησκεία έχει πανανθρώπινο και διαχρονικό χαρακτήρα, ενώ η μεταφυσική αναζήτηση χαρακτηρίζει πάντα τους λίγους. Όμως, κατά κανόνα, η μεταφυσική αναζήτηση είναι που παράγει πολιτισμό, όχι η θρησκεία, όπως δεν παράγει πολιτισμό και η οποιαδήποτε χρηστική επιστήμη. Η γλώσσα της αναζήτησης δεν είναι η γλώσσα της Τέχνης και των φιλοσοφικών προτάσεων. Ως καίρια ιστο...