Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η πριγκίπισσα Ρουμπίνη είναι η πιο καλομαθημένη προγκίπισσα που έχετε ποτέ συναντήσει. Κι όταν έχει γενέθλια δεν φαντάζεστε πόσα δώρα παίρνει... Αλλά ακόμη και μια πριγκίπισσα μπορεί να το ΠΑΡΑκάνει με τα δώρα... ...και η πριγκίπισσα Ρουμπίνη μαθαίνει ότι ίσως τα δώρα ΔΕΝ είναι τελικά το πιο σημαντικό. Ένα αστείο προειδοποιητικό παραμύθι για τις απανταχού καλομαθημένες πριγκίπισσες!

Η Μπέμπα Μπλομ παίζει κρυφτό. Ψάξε μαζί της να βρεις τους φίλους της! Ένα βιβλιαράκι σχεδιασμένο για μικρά παιδικά χεράκια!

Ο Μπου Λούκος είναι στο σχολείο και δεν βρίσκει το ελεφαντάκι του! Πού μπορεί να είναι; Ένα βιβλιαράκι σχεδιασμένο για μικρά παιδικά χεράκια!

Όταν τα σημερινά παιδιά θα μας ρωτούν αύριο γιατί χρεοκόπησε η χώρα, θα πρέπει, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, να τους πούμε τούτο, χαμηλώνοντας με ντροπή τα μάτια: Η Ελλάδα χρεοκόπησε γιατί νοιαστήκαμε μόνο για την πάρτη μας και όχι για τη χώρα! Αυτή είναι η "τραγωδία των κοινών": σε ένα σύστημα με στρεβλούς θεσμούς, η συλλογική αποτυχία προκύπτει όταν άτομα (ιδιαιτέρως όσοι κατέχουν ηγετικές θέσεις) και οργανωμένες ομάδες (ιδιαιτέρως πελατειακά κόμματα, διαπλεκόμενες επιχειρήσεις και αρπακτικά συνδικάτα) υπηρετούν με μεθοδικότητα μόνο το στενά ιδιοτελές συμφέρον το...

Τορίνο, Φεβρουάριος 1926. Μέσα στη δίνη του μουσολινικού φασισμού, ο Μοράλντο, ένας φοβισμένος, ανασφαλής κι αναποφάσιστος νεαρός αναζητά τον εαυτό του, έχοντας ως ίνδαλμά του τον συνομήλικό του Πιέρο. Στον αντίποδα του Μοράλντο, ο εικοσιπεντάχρονος Πιέρο μάχεται με πείσμα και πάθος ενάντια στη δικτατορία του Μουσολίνι. Χάρη σε μια βαλίτσα, οι ζωές των δύο νεαρών θα συναντηθούν στο Παρίσι, όπου ο Πιέρο θα βρει καταφύγιο κυνηγημένος από το φασιστικό καθεστώς και ο Μοράλντο κυνηγώντας έναν απρόσμενο έρωτα. Ο Πάολο ντι Πάολο, το "θαύμα των ιταλικών γραμμάτων", υποψήφιος για...

Σήμερα ο Αρκουδάκος βουτάει βαθιά στον ωκεανό! Ένα βιβλιαράκι με υπέροχες εικόνες και έξυπνα κινούμενα μέρη, φτιαγμένο από σκληρό χαρτόνι. Φτιαγμένο για παιδικά χεράκια!

Σήμερα ο Αρκουδάκος πάει να εξερευνήσει το πάρκο με τους δεινόσαυρους! Ένα βιβλιαράκι με υπέροχες εικόνες και έξυπνα κινούμενα μέρη, φτιαγμένο από σκληρό χαρτόνι. Φτιαγμένο για παιδικά χεράκια!

Το λεξικό που συνέταξε ο Κ.Π.Καβάφης περιλαμβάνει 561 λήμματα. Η έκδοση συμπληρώνεται από εισαγωγή, κατάλογο βραχυγραφιών, εκτενή βιβλιογραφία, κατάλογο πηγών του Καβαφικού λεξικού, και παραρτήματα, του επιμελητή Μιχάλη Πιερή. Το Λεξικό Καβάφη αποτελεί ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο για τη μελέτη της καβαφικής ποίησης και γενικότερα για την προώθηση των καβαφικών σπουδών σε ποικίλους τομείς. Όπως το θέμα της γλωσσικής ευαισθησίας του ποιητή και της προσπάθειάς του να εμπλουτίσει και να τελειοποιήσει το γλωσσικό του όργανο στα ελληνικά, αλλά και το θέμα της μελέτης των π...

Από τους δημιουργούς του Γκρούφαλο, και τον εικονογράφο της σειράς "Τικ και Τέλα", ένα νέο παραμύθι που σηματοδοτεί μια καινούργια συνεργασία για την παιδική σειρά του Ίκαρου. Τα δύο σκιάχτρα, η Χάρη Κριθάρη και ο Πάρης Σιτάρης ετοιμάζουν τον αξέχαστο, μοναδικό, υπέροχο γάμο τους. Αλλά ο Τσουγκράνας έχει βαλθεί να τους χαλάσει τα σχέδια. Θα τα καταφέρουν τα δύο αγαπημένα σκιάχτρα να παντρευτούν όπως ονειρεύονται; Μια υπέροχη ιστορία αγάπης γραμμένη και εικονογραφημένη με τρυφερότητα, χιούμορ, πρωτοτυπία και με αίσιο τέλος.

Είναι ώρα για ύπνο αλλά η Μπου Μπούκι έχει χάσει τον Αρκούδο της. Μπορείς να την βοηθήσεις να τον βρει;

Μπορείς να βοηθήσεις τον Τζου Τζούκι να βρει τη μαμά του; Κάπου εδώ γύρω πρέπει να ‘ναι!

Όταν ο δημοσιογράφος Γκαμπριέλ Σαντόρο εξέδιδε το πρώτο του βιβλίο, τη βιογραφία μιας Γερμανίδας που εγκαταστάθηκε στην Κολομβία λίγο πριν από την έναρξη του Δευτέρου παγκοσμίου Πολέμου, δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι η πιο εξοντωτικά αρνητική κριτική θα γραφόταν από τον ίδιο τον πατέρα του. Τι κρυβόταν πίσω από τις φαινομενικά ανώδυνες εκμυστηρεύσεις της Γερμανίδας; Τι ήταν αυτό που έκανε τον πατέρα του Σαντόρο να αισθανθεί προδομένος; Το βιβλίο καταγράφει το εγχείρημα του νεαρού δημοσιογράφου ν’ ανακαλύψει την αλήθεια, όσο πικρή κι αν ήταν τελικά, ταξιδεύοντας πίσω στο...

Ο ρεαλισμός της σκληρής καθημερινότητας ανταλλάσσει χειραψίες με τη δυστοπική επιστημονική φαντασία, αλλά πάντα μες στο σκοτάδι λάμπει ένα μικρό φως, ένα κερί. Στις χαραμάδες εναποθέτει την τσαλακωμένη αισιοδοξία του ο Saunders, στα χορταριασμένα χάσματα, στα μεσοδιαστήματα όπου μπορεί να λάμψει η λεπίδα της ελπίδας. Τα διηγήματα στη "Δεκάτη Δεκεμβρίου" είναι ασπρόμαυρες φωτογραφίες, τυπωμένες σε αλουμίνιο, είναι μονοφωνικά ηχογραφήματα που δεν θέλουν τόσο να προειδοποιήσουν όσο να υπαινιχθούν ότι μείζον παραμένει η αγάπη, ότι δεν είναι ντεμοντέ και αναχρονιστική η τρυφε...

Τρεις μήνες μετά την εκφώνηση αυτής της ομιλίας του George Saunders στην τελετή αποφοίτησης του Πανεπιστημίου Σύρα­κιουζ και τη δημοσίευσή της στην ιστοσελίδα των New York Times, το κείμενο κοινοποιήθηκε και αναδημοσιεύτηκε σε όλο το Διαδικτυο πάνω από ένα εκατομμύριο φορές. Κι αυτό γιατί τα λόγια του Saunders αγγίζουν την επιθυμία που όλοι έχουμε μέσα μας για καλοσύνη και πληρότητα στη ζωή μας. Ένα κείμενο δυνατό, αστείο και σοφό, που εμπνέει μέσα από την απλότητά του.

Το 2010, η Ελλάδα έπαψε ξαφνικά να είναι μια σταθερή και οικονομικά εύρωστη δημοκρατία στον πυρήνα της Ευρώπης. Το κράτος χρεοκόπησε και έκτοτε συντηρείται με δανεικά, η ανεργία εκτινάχτηκε στα ύψη, το παλαιό κομματικό σύστημα κετέρρευσε με πάταγο, το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ σχεδόν εξαερώθηκε, οπαδοί των Ναζί μπήκαν στη Βουλή, ενώ ένα άλλο αριστερό κόμμα μεταπήδησε σε μικρό χρονικό διάστημα από το περιθώριο της πολιτικής στην εξουσία, μοιράζοντας νέες υποσχέσεις και ελπίδα. Η Μεταπολίτευση είναι πλέον παρελθόν, αλλά κανείς ακόμη δεν γνωρίζει πώς θα είναι το μέλλον. Τι πήγε, λο...

"Το σήμερα έρχεται από το χθες, το μέλλον αναδύεται από το παρελθόν". Από το χθες προέκυψαν δύο πολιτισμικά "παραδείγματα" καθοριστικά της ανθρώπινης Ιστορίας: Το ελληνικό κοινωνιοκεντρικό και το δυτικοευρωπαϊκό (μεταρωμαϊκό) ατομοκεντρικό "παράδειγμα". Αντιθετικά τα δύο "παραδείγματα", ασύμπτωτα, η πραγματοποίηση του ενός προϋποθέτει τη συνεπή άρνηση-απόρριψη του άλλου. Ο παγκοσμιοποιημένος σήμερα πολιτισμός της "Δύσης" είναι η αντιστροφή των όρων του κάποτε ελληνικού πολιτισμού, το αναποδογύρισμα (σαν αντεστραμμένο γάντι) των προϋποθέσεων και των στόχων του. Η υπενθύμι...

Η "Καπνισμένη μητρόπολη", πόλη ενός σύγχρονου ρεαλισμού με τη συνειδητότητα της απώλειας. Πόλη προσωπική. Πόλη της οικουμένης. Μια ποιητική διαδρομή σε διαφορετικά πεδία δράσης, αναζήτησης, αδιαπραγμάτευτων διαπιστώσεων από το πρώτο έως το τελευταίο μίλι της συλλογής." Η ζωή μου δεν επαληθεύτηκε ποτέ/στην πραγματικότητα δεν/ ήμουν καν εγώ". Εικόνες ποίησης και αλήθειας που ξετυλίγονται "Το χτισμένο ποτάμι ακούγεται/ στο βάθος να τρέχει". Διαρκή αιτήματα. Έχει σύνορα η Μητρόπολη; Ποιος ξέρει; Έχει "μικρές ευτυχίες/πάνω στο χωράφι της στάχτης", έχει πολιτική συνείδηση, "απ...

Μια φορά ήταν δύο φίλοι που τους άρεσε να τα κάνουν όλα παρέα... Μέχρι που μια μέρα ο πιγκουίνος αποφάσισε ότι είχε φτάσει η στιγμή να ανοίξει τα φτερά του. Αν πέσει όμως, θα είναι εκεί το αγόρι για να τον πιάσει; Μια ευαίσθητη και συγκινητική ιστορία για τη σημασία της φιλίας, που απευθύνεται σε όλους αυτούς που δεν έχουν συναντήσει ακόμα το αγόρι και τον πιγκουίνο, αλλά και σε αυτούς που τους γνωρίζουν ήδη.

Σε πρώτη ανάγνωση, πρόκειται για μια υπέροχη περιπέτεια: Ο Σιντ, πάει επίσκεψη στον Παππού, και μαζί ανακαλύπτουν μια πόρτα στην σοφίτα του σπιτιού που οδηγεί στο κατάστρωμα ενός πλοίου. Σαλπάρουν και βρίσκονται σε ένα μαγευτικό, τροπικό νησί. Το εξερευνούν, από άκρη σ’ άκρη, κάνουν μπάνιο στους καταρράκτες, βρίσκουν μια καλύβα, και ο Παππούς αποφασίζει να εγκατασταθεί στο νησί. Ο Σιντ, επιβιβάζεται στο πλοίο και γυρίζει πίσω. Σε δεύτερο επίπεδο, το βιβλίο αυτό, με εξαιρετικά διακριτικό τρόπο, αντιμετωπίζει το θέμα της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου με ιδιαίτερη τρυφε...

Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1994, στην ποιητική σειρά των εκδόσεων Ίκαρος, που διηύθυνε ο Ευγένιος Αρανίτσης. Πρόκειται για μια θραυσματική, εσωτερική περιπλάνηση στους τόπους του άστεως και της μνήμης. Όπως σημείωνε ο Θάνος Σταθόπουλος σε μια συζήτησή του με τον ποιητή Ηλία Λάγιο μιλώντας για το βιβλίο |Αντί, τχ. 571, 17 Φεβρουαρίου 1995|, "...θα έλεγα πως είναι ένα αποσπασματικό κείμενο. Τα αποσπάσματα μοιάζουν με σημειώσεις και σπασμένες ιστορίες. Κατά ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο, κάθε απόσπασμα είναι η προέκταση του προηγούμενου, κι έχει γραφτεί όλο μαζί...