Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

280 έγχρωμες σελίδες με τα έργα και τη ζωή του ζωγράφου.

Νικολό Μακιαβέλλι (1469 - 1527), ο ηγεμόνας Μία σύγχρονη (Ιούλιος 2017) και επιμελημένη έκδοση ενός κλασικού έργου. Ένα μοναδικό και αξέπεραστο βιβλίο για όσους θέλουν να κατανοήσουν την πολιτική ζωή.

"Ο θάνατος του Πρίαπου και άλλες ιστορίες" τουτέστιν μια σειρά από εφτά ιστορίες, μικρές, ή μεγάλες στην έκταση, αλλά με τον ίδιο παρονομαστή, δηλαδή την ζωή την ίδια που κυλάει στον δικό της δρόμο, ένα δρόμο όπου: μια ανατομική διαφοροποίηση - ιδιαίτερα στα επίμαχα σημεία, μια παρατήρηση απο τον καθηγητή της λογοτεχνίας, μια συνάντηση στο βιβλιοπωλείο του Foyles, στο Λονδίνο, ένα όνειρο στην μέση μιας απόδρασης απο το κατεστημένο της εποχής, μια προσωπική επιλογή ή αδυναμία, κι ακόμα κι ένα καπρίτσιο του καιρού, μπορεί να φέρει τ’ απάνω κάτω στην πορεία της....

Από το Μοναστηράκι, ως την καμένη Σμύρνη, η μοίρα έρπει αθόρυβα, πλέκοντας το δίχτυ, που ριζώνει στα Μεστά της Χίου. Ένα ανέμελο κορίτσι, και μια μικρή τσιγγάνα, οι γονείς, οι φίλοι και οι γείτονες, ζωντανεύουν μέσα από ένα σκονισμένο σημειωματάριο, κρυμμένο στο πατάρι. Ο χρησμός της Βαγιόλκας, κι αργότερα ένα μονόγραμμα που ήταν χαραγμένο σ’ ένα παλιό χρυσό βραχιόλι, λύνουν τα μάγια, αποκαλύπτουν μυστικά και δίνουν επώδυνες απαντήσεις. Το πεπρωμένο αγκαλιάζει τις ψυχές, σαν μυριόκλωνος σιωπηλός κισσός και τις οδηγεί στο απρόσμενο. Τη λήθη και τη λύτρωση. Ένα βιβλί...

Πλουφ. Ο ήχος μιας σαπουνόφουσκας. Αυτό δεν είναι λογοτεχνία κύριοι, θα μπορούσαν να ισχυριστούν oι γραμματείς κι οι φαρισαίοι, αν το βιβλίο μου δεν μπορεί να διαβαστεί, τότε η ζωή δεν μπορεί να βιωθεί, θα μπορούσε να αντιτείνει ο κύριος Πλουφ υπερασπιζόμενος το φτωχό πνευματικό του τέκνο, πριν σκίσει με λυσσασμένη οργή το πρωτότυπο απαγγέλλοντας ταυτόχρονα τους πιο ερωτικούς στίχους που μπόρεσε να σκαρφιστεί ποτέ. Κανείς δεν ήταν εκεί για να ακούσει την κραυγή του. Εκτός από το ταβάνι, που η παγερή, αδιάφορη ματιά του προσυπόγραφε αυτό που θα μπορούσε να είναι η κεφαλίδα κ...

Σήμερα είναι πια σε όλους γνωστό το συγγραφικό έργο και το ταλέντο τού δημοσιογράφου Νίκου Λαμπρόπουλου. Είναι επιπλέον κοινώς αποδεκτό, πως από το σύνολο τού μεγάλου του έργου, οι "Θρυαλλίδες", (το πρώτο του μυθιστόρημα), είναι το πιο έντονο, το πιο καλογραμμένο, εκείνο που και μόνο του εάν υπήρχε, θα ήταν αρκετό για να προσδώσει στο συγγραφέα του τον τίτλο τού σημαντικού λογοτέχνη. Μετά το θάνατό του πολλές λεπτομέρειες έγιναν γνωστές, (σε βαθμό μάλιστα υπερβολής), οι επανεκδόσεις των βιβλίων του ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο και το ενδιαφέρον τού κόσμου ήταν τόσο, που η...

Ο μονόλογος του τυραννοκτόνου Δημήτρη Τσαφέντα, ο οποίος στις 6/9/1966 σκότωσε με 4 μαχαιριές τον πρωθυπουργό της Νότιας Αφρικής Χέντρικ Φερβούντ (Dr. Hendrik Verwoerd), εμπνευστή του Απαρτχάιντ, και τυράννου των Μαύρων της Αφρικής. Πρόκειται για τη μοναδική δολοφονία πρωθυπουργού στην παγκόσμια Ιστορία που έλαβε χώρα μέσα στο ίδιο το κοινοβούλιο, κατά τη διάρκεια αγόρευσης του Πρωθυπουργού. Ο Τσαφέντας εργαζόταν ως υπηρετικό προσωπικό στο Κοινοβούλιο της Ν. Αφρικής, πλησίασε τον Φέρβουντ, δήθεν για να του αλλάξει το ποτήρι με το νερό, και θα του καταφέρει τέσσερις θανάσιμε...

Η αμαρτία, το φονικό και ένα άγνωστο θαύμα. Όταν ο θάνατος δεν είναι πρόβλημα, ούτε φέρνει λύτρωση...

Ο Σερ Γκοουέην κι ο Πράσινος Ιππότης (Sir Gawain and the Green Knight) είναι ένα Αγγλικό αφηγηματικό ποίημα έκτασης 2530 στίχων του 2ου μισού του 14αι μ.Χ., ή με άλλα λόγια ένα έμμετρο ιπποτικό μυθιστόρημα, κατ’ αναλογία με την ορολογία αντίστοιχων Βυζαντινών έργων της ίδιας περίπου εποχής. Το εν λόγω έργο ανήκει μετρικά στην αποκαλούμενη Αναβίωση της Παρήχησης (Alliterative Revival), στην οποία θα αναφερθούμε παρακάτω. Πρόκειται για ένα από 4 ή 5 αφηγηματικά ποιήματα ανώνυμου συγγραφέα ο οποίος προσδιορίζεται ως ποιητής του Gawain ή του Pearl (Gawain ή Pearlpoet), με το Pe...

Μέσα από ένα αρχαίο κείμενο που υποτίθεται πως βρέθηκε πρόσφατα, ένας Κερκυραίος είλωτας περιγράφει τη Σπάρτη την οποία έζησε, έχοντας ως επίκεντρο τη ζωή του αφέντη του, βασιλιά Κλεομένη Α' (520-489) Περιγράφονται η γκρίζα και δελφοκρατούμενη Σπάρτη, το χάος της Αθήνας κατά τη μεταβατική περίοδο από την τυραννίδα των Πεισιστρατιδών έως τη δημοκρατία του Κλεισθένη και η αρχή των Ελληνοπερσικών πολέμων. Δίνονται απαντήσεις σε ερωτήματα, όπως ποια ήταν η επίσημη πολιτική της Λακεδαίμονος κατά την έναρξη των Ελληνοπερσικών πολέμων, γιατί ο βασιλιάς Κλεομένης επεξ...

Τέσσερα διηγήματα σκηνικά τοποθετημένα στο παρελθόν αλλ’ όμως διαχρονικά σε ότι αφορά τα μηνύματα που εκπέμπουν: για την αδυναμία του ανθρώπου να ζήσει σε αρμονία με τα όνειρά και τις επιθυμίες του εξαιτίας της εξάρτησής του απ’ τις κοινωνικές συμβάσεις και τα γενικότερα ιστορικά δρώμενα αλλά και τις δικές του ελλείψεις και λανθασμένες επιλογές. Ο Γιώργης υφίσταται τις συνέπειες της εθελούσιας απομάκρυνσής του απ’ την συζυγική εστία. Η αλυσίδα της ζωής δεν επιτρέπει την επανασύνδεση του κρίκου που έφυγε απ’ τη θέση του. Ο Νικολής μπορεί να ζήσει τ’ όνειρό του μονάχα σ...

Αύγουστος, Σαντορίνη, 48 ώρες, δέκα άνθρωποι που προσπαθούν να βρουν απαντήσεις αλλά δεν ξέρουν ποιες ακριβώς είναι οι ερωτήσεις, οι γκρεμοί του νησιού και οι γάτες της Οίας που περιφέρονται σε τοίχους, περάσματα, όνειρα και εφιάλτες.

Για πολλούς αιώνες οι γραφικοί γυρολόγοι, έμποροι, τεχνίτες και διασκεδαστές κάλυπταν τις ανάγκες του λαού μας. Διατρέχοντας όλη την επικράτεια, έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική ζωή των απλών ανθρώπων. Στο παρόν πόνημα ζωντανεύουν 35 από αυτούς τους γυρολόγους, μέσα από τις ευτράπελες καταστάσεις και τις σπαρταριστές ατάκες τους.

Εν αρχή ην ο λόγος, η αναλογία, η συμμετρία, η αρμονία λόγω κανονικών αναλογιών, ο αρμός. Το σύμπαν ολόκληρο, υλικό και άυλο, υπακούει σε αυτές τις λίγες λέξεις και η τέχνη είναι ο τρόπος συντονισμού με αυτές. Ξεκινώντας από το μικρό, ώστε να στηρίξουμε και το μεγάλο, ο αρμός, η ένωση - στον Παρθενώνα οι αρμοί είναι τόσο τέλειοι που για 2000 χρόνια ούτε ο αέρας δεν μπόρεσε να εισχωρήσει- στη μουσική του Μότσαρτ βγάζουμε μία νότα και το οικοδόμημα καταρρέει, στη δημοτική μας ποίηση, ή την ποίηση του Σολωμού, μια λέξη να αλλάξει, αμέσως το τραγούδι πεθαίνει· η ίδια η κοινων...