Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για ένα μεγάλο διάστημα, που δεν έχει ακόμα τελειώσει, η νεοαποικιοκρατία, η νέα μορφή οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής υποδούλωσης, εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τους πληθυσμούς της μεγάλης ηπείρου. Ακόμα σήμερα οι παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις επεμβαίνουν στρατιωτικά στις χώρες όπου δεν τους αρέσουν οι εξελίξεις ή θίγονται τα οικονομικά και γενικότερα συμφέροντά τους. Όμως στην πραγματικότητα εκεί ηττήθηκε η αλαζονική ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, που καθήλωσε για αιώνες στην καθυστέρηση μια ελπιδοφόρα ήπειρο. ...Παρ' όλες τις δυσκολίες, αναπτύσσεται και οικονομικά. Δώ...

Η αφήγηση της δεκαετίας του '60 βρίσκεται μονίμως υπό την απειλή παρερμηνείας και αποσπασματικότητας, αφού μετά τις πανηγυρικές, ιδεαλιστικές αφετηρίες της οδηγήθηκε σε μια τραχιά κι οργισμένη κορύφωση. Μόνο ένα βιβλίο με καλειδοσκοπική οπτική θα μπορούσε να δώσει ειρμό σ' αυτά τα χρόνια. Ο Ντέιβιντ Πιτσάσκι συμπλέκει τα γεγονότα αυτής της πολύχρωμης δεκαετίας με τα τραγούδια που χόρευε η νεολαία της, με τη μουσική που τη συνόδευε στις διαδηλώσεις και τα μαστουρώματά της. Τα τραγούδια ήταν η καινούργια μυθολογία. Από τους Beatles στον Μπομπ Ντίλαν, από τους Rolling Stone...

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Σαν έρχονταν από τη Γρίβα οι δικοί σου μαζί τους έφερναν τη γλώσσα του βουνού. Το γέλιο σου ανάβλυζε στης κορυφογραμμής το μυρωμένο χώμα. Κοτσύφια, πέρδικες και καστανιές, θροΐζουσες νεράιδες ανοίγανε διόδους μυστικές για να χωρέσει στο διαμέρισμα το Πάικο. Στου σαλονιού τις τρυφερές χαράδρες οι λέξεις σας πετάριζαν κελαρυστές. Εγώ απ’το χωλ κρυφάκουγα. Όμως ξεράθηκε η λίμνη του καιρού κι οι ντόπιες χάθηκαν -όπως κι εσύ- λέξεις από ασφυξία. Να μη φοβάσαι την αρχή του σκοταδιού. Στη Γρίβα θα ξανανοίξει ο κύκλος του νερού. Μες στη στοχαστική σιω...

Τριάντα πέντε χρόνια δουλεύω στα παλιά χαρτιά, κι αυτό είναι το love story μου. Τριάντα πέντε χρόνια συνθλίβω παλιά χαρτιά και βιβλία, τριάντα πέντε χρόνια πασαλείβομαι με τα Γράμματα, έτσι που τελικά να μοιάζω με τις εγκυκλοπαίδειες, που απ' αυτές θα 'χω συνθλίψει και τριάντα καντάρια σ' αυτό το διάστημα, είμαι μια κανάτα γεμάτη αθάνατο νερό μα και νεκρό νερό, φτάνει λίγο να γείρω για να ξεχυθούν από μέσα μου όμορφες σκέψεις, μορφωμένος παρά τη θέλησή μου δεν ξέρω ποιες σκέψεις είναι δικές μου και ποιες τις διάβασα... Έτσι έγινα σοφός παρά τη θέλησή μου και τώρα διαπιστώνω...

...Θα λέγαμε, ελευθεροχρόνος - αν βέβαια "το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου" αφορούσε κυρίως τον αγώνα για τη μείωση των ωρών εργασίας. Όμως μπορούμε να τον αποκαλούμε ακόμα έτσι σήμερα, όταν η έννοια έχει μεταβληθεί σε ιδεολογία, όταν έχει εντυπωθεί βαθιά στη συνείδηση και στο ασυνείδητο, κι όταν οι δύο όροι "χρόνος" και "ελευθερία" αναφέρονται σ' αυτόν τον ιδιαίτερο χρόνο, τον ελευθεροχρόνο, που πρέπει και αυτός να ελευθερωθεί; Χρόνος απελευθερωμένος σημαίνει ολοκληρωμένη ανάπτυξη του ατόμου, και αυτό είναι η "μέγιστη παραγωγικότητα". Ο απελευθερωμένος χρόνος παράγει στ...

Ο "Ήχος της πόλης" αποτελεί πια ένα κλασικό έργο αναφοράς για την ιστορία του rock 'n' roll, δίνοντας στη μουσική αυτή τη θέση που δικαιούνταν στην ιστορία της λαϊκής μουσικής. Πρόκειται για μια απαράμιλλη έρευνα σε βάθος της επανάστασης που συντελέστηκε στη λαϊκή μουσική μεταξύ των αρχών της δεκαετίας του '50 και των αρχών του '70, η οποία εξετάζει το κύμα του διαπεραστικού, επιδραστικού συναισθηματικού ήχου που συνεπήρε τον δυτικό κόσμο, παρασύροντας μια ολόκληρη γενιά στο πέρασμά του. Ο Charlie Gillett μελετά την κοινωνική προέλευση του rock 'n' roll, διερευνώντας...

[...] Το βιβλίο στηρίχτηκε στην κλινική μας εμπειρία και, κυρίως, στο αίτημα των ανθρώπων που γνωρίσαμε να τους βοηθήσουμε να αντιμετωπίσουν τον θάνατο. Ιδού λοιπόν ένα βιβλίο που μιλά ανοιχτά και με ειλικρίνεια για την απώλεια και τον θάνατο. Η προσέγγισή μας θέλαμε να αποπνέει αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Αισιοδοξία και αξιοπρέπεια μπροστά στην απώλεια. Στη συνέχεια θα ήταν πολύ βοηθητικό να συμπεριληφθούν βιώματα ανθρώπων που βρίσκονταν αντιμέτωποι με διαφορετικές καταστάσεις ο καθένας. Θεωρήσαμε επίσης απαραίτητη μια ενότητα που θα περιλαμβάνει ερωτήσεις σχετικά με...

"Συναντάς μια γυναίκα σ' ένα αεροδρόμιο κι η σκιά μιας τραγωδίας φωλιάζει στο βάθος των ματιών της... Άθελά μου την ακολούθησα με το βλέμμα, έτσι για να μάθω τον προορισμό της, λες και θά 'παιρνα το μυστικό του πόνου που κουβαλούσε μέσα της. Πρίστινα...Σαράγεβο... Στη συνέχεια κατευθύνθηκε στον μακρύ διάδρομο με τη τζαμαρία. Δεν μπόρεσα να δω σε ποια απ' τις δυο πόλεις ταξίδευε. Και δεν θα το μάθω ποτέ. Μονάχα τα πρόσφατα γεγονότα της Ιστορίας άφησαν βαρύ τον απόηχό τους στα δυο αυτά ονόματα. Πρίστινα... Σαράγεβο... Και σήμερα ακόμη, το πρόσωπο μιας γυναίκας άγνωστο και ο...

Θα 'μουν 5-6 χρονών, θυμάμαι, και μια μέρα παίζοντας ξέγνοιαστα μέσα στο χωριό, κάποια στιγμή, όταν πάνω στο παιχνίδι ζόρισα έναν συνομήλικο ξάδερφό μου, εκείνος αμέσως με απείλησε πως αν δεν τον αφήσω θα φωνάξει τον χωροφύλακα και θα πει πως είμαι κομμουνιστής! Και εγώ, γυρίζοντας στο σπίτι, ρώτησα τη μάνα μου τι σήμαινε αυτό που μου είπε το παιδί. Η μάνα μου, μια γυναίκα αγράμματη και ανίδεη από πολιτική αλλά Αριστερή από οικογενειακή παράδοση, άλλαξε χρώμα και άρχισε να βρίζει τους βαμμένους Δεξιούς γονείς του ξαδέρφου μου. Αυτό ήταν το κλίμα μέσα στο οποίο ζούσαμε στο...

Αντικείμενο αυτής της εργασίας είναι να επιχειρήσει μια ιστορικο-υλιστική ανάλυση των συγκεκριμένων μέτρων και της ιδεολογίας του Λένιν και του μπολσεβίκικου κόμματος όσον αφορά την οικονομική οργάνωση. Στάθηκα εδώ σε δύο σύνολα προβλημάτων που μου φαίνονται ουσιαστικά, επειδή αφορούν άμεσα τις δύο βασικές τάξεις άμεσων παραγωγών και συνέβαλαν, περισσότερο από άλλα προβλήματα (καμιά φορά περισσότερο θεαματικά), στο να δώσουν στη Σοβιετική Ένωση τη βαθιά φυσιογνωμία και δομή της: - η αγροτική πολίτικη (δηλαδή οι σχέσεις με την αγροτιά)· - η πολίτικη οργάνωσης της εργασίας...

Ο Χούλιο Βαλδιβιέσο, Μεξικανός διανοούμενος που ζει στην Ευρώπη, επιστρέφει στην πατρίδα του έπειτα από μακρά απουσία. Το PRI έχει χάσει επιτέλους τις εκλογές και εγκαινιάζεται μια παράδοξη μεταβατική περίοδος. Ο Χούλιο γυρίζει πίσω σε τούτο τον αλλόκοτο χρόνο των επιστροφών, όπου ξανασυναντιέται μ' εκείνο που μπόρεσε να γίνει. Κατά τη διάρκεια αυτού του εκστατικού και τρομερού γυρισμού, έρχεται αντιμέτωπος με τις λύσεις των αινιγμάτων ενός χαμένου έρωτα, τον θρύλο ενός ποιητή, του Ραμόν Λόπες Βελάρδε, και ένα επεισόδιο της μεξικανικής ιστορίας που έχει να κάνει με το ίδιο...

Εμφανίστηκε αργοπορημένος αλλά ώριμος στα Γράμματα και κατόρθωσε η ποίησή του να γίνει γρήγορα αναγνωρίσιμη για την ιδιαίτερη μουσικότητά της, την υποβλητική της ατμόσφαιρα και τη σκοτεινή γοητεία της, για τις αιφνιδιαστικές διανοίξεις της στον κόσμο του μυστηρίου. Επηρεασμένος στην αφετηρία του από τον συμβολισμό, ο Ορέστης Αλεξάκης (1931-2015) έγραψε σε ελεύθερο στίχο αλλά αναμετρήθηκε επιτυχώς και με τον έμμετρο και ομοιοκατάληκτο ("Νυχτοφιλία", "Αγαθά παιγνίδια", "Μου γνέφουν"). Εξέδωσε δέκα ποιητικές συλλογές, μία συγκεντρωτική έκδοση των ετών 1960-2009 και δύο τόμους...

ΤΟ ΘΑΥΜΑ Εκείνος που δεν πίστεψε στο θαύμα της Κανά αρνήθηκε να πιει νερό θαύμα που όλοι το πιστεύουν είναι θαύμα του φώναζαν οι λογικοί θαύμα που ένας το αρνείται είναι θαύμα αντέτεινε αυτός, θα πέθαινε απ' τη δίψα μα ο παραγιός του καπηλειού παρατυχών τον άπιστο ελυπήθη έτρεξε του 'φερε κρασί, κρασάκι κοκκινέλι ήπιε και δρόσισε τα έγκατα δόξασε τ' όνομά Του. ευχήθηκε στους νεόνυμφους, ύψωσε το ποτήρι του ξανά, αυτό κι αν είναι θαύμα ψιθύρισε ενεός κοιτάζοντάς το αυτό κι αν είναι θαύμα, επανέλαβε καθώς στραφτάλιζε στο φως το κοκκινέλι του, καθώς αρώμ...