Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η σημασία του γενικού τρόπου ζωής (modus vivendi) -και ειδικά της διατροφής- στην πρόληψη και τη θεραπεία της αρρώστιας δεν έχει εκτιμηθεί επαρκώς ακόμα και σήμερα, όχι μόνο από τον περισσότερο κόσμο, αλλά και από πολλούς από εμάς που εκπροσωπούμε την επιστημονική (ή άλλως αποκαλούμενη συμβατική, δυτική, τεχνοκρατική, "αλλοπαθητική", σύγχρονη, αλλά και κλασική, καθιερωμένη, επίσημα αναγνωρισμένη ή ορθόδοξη) ιατρική.

Έχει δει, όπως λέει ο Γκουατταρί, πολλά ψυχιατρεία στον κόσμο. Μπορεί λοιπόν να κάνει τη σύγκριση. Έτσι βρίσκει ότι στη Λέρο "δεν είναι χειρότερα από αλλού". Δίνει μάλιστα και μια συγκλονιστική εικόνα, τόσο οικεία σε όλα τα ψυχιατρεία του κόσμου. "Χέρια που απλώνονται, χαμόγελα που ζωγραφίζονται, καμιά φορά μέχρι και ξεσπάσματα παιδιάστικης χαράς, μας προσγειώνουν σε μια πραγματικότητα από την οποία, δειλοί, πολύ θα θέλαμε να στρέψουμε μακριά το βλέμμα: βεβαίως και είναι ανθρώπινα πλάσματα, βεβαίως και δεν είναι αγρίμια! Και, παραδόξως, η συγκίνηση γίνεται αβάσταχτη τη στ...

Θα 'μουν 5-6 χρονών, θυμάμαι, και μια μέρα παίζοντας ξέγνοιαστα μέσα στο χωριό, κάποια στιγμή, όταν πάνω στο παιχνίδι ζόρισα έναν συνομήλικο ξάδερφό μου, εκείνος αμέσως με απείλησε πως αν δεν τον αφήσω θα φωνάξει τον χωροφύλακα και θα πει πως είμαι κομμουνιστής! Και εγώ, γυρίζοντας στο σπίτι, ρώτησα τη μάνα μου τι σήμαινε αυτό που μου είπε το παιδί. Η μάνα μου, μια γυναίκα αγράμματη και ανίδεη από πολιτική αλλά Αριστερή από οικογενειακή παράδοση, άλλαξε χρώμα και άρχισε να βρίζει τους βαμμένους Δεξιούς γονείς του ξαδέρφου μου. Αυτό ήταν το κλίμα μέσα στο οποίο ζούσαμε στο...

Είναι γνωστό πως κανένας άνθρωπος δεν επέλεξε τη θρησκεία και την πίστη του, αλλά, με το που γεννιέται, του τη φυτεύουν στο κεφάλι, και την καλλιεργούν συστηματικά και σκόπιμα και από ιδιοτέλεια τα κατά τόπους σκοταδιστικά και εξουσιαστικά ιερατεία. Γνωστό είναι επίσης ότι όλες οι θρησκείες επιβλήθηκαν με τη βία των εξουσιών και λειτούργησαν ως ιδεολογίες υποταγής σε αυτές τις εξουσίες. Γνωστό είναι ακόμα ότι πολλοί λαοί αναγκάστηκαν να αλλάξουν τη θρησκεία τους με αυτήν του εκάστοτε κατακτητή τους, γιατί ακριβώς η κάθε εξουσία διασφαλίζει την κυριαρχία της και μέσω της επι...

Το βιβλίο δεν γράφτηκε για να πω τον πόνο μου -είναι πολύ μεγάλος- ούτε για να βγάλω τα σώψυχά μου. Το έγραψα για να πω με τον τρόπο μου ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνθέτες, στιχουργούς και τραγουδιστές του τόπου μας, που με έσωσαν και σώζουν εδώ και πάνω από μισό αιώνα. Χωρίς αυτούς δεν ξέρω τι θα ήμουν τώρα κι εγώ, αλλά και όλοι οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι που γνώρισα στις πολλές περιπλανήσεις μου.

Περιέχονται τα διηγήματα: "Φώναξε τα παιδιά", "Μάστερ, περισσότερα μάστερ", "Τα επικίνδυνα υποκοριστικά", "Γύφτοι", "Λίλυ", "Η Χιονάτη", "Το άδειασμα", "Ο λογιστής", "Ναστάζια".

Στο βιβλίο αυτό, που εκδόθηκε σε μια πρώτη μορφή το 1997, παρακολουθούμε τις διαδικασίες συγκρότησης της εργατικής τάξης στην Ελλάδα από την τελευταία περίοδο της Τουρκοκρατίας μέχρι και την περίοδο του Μεσοπολέμου, καθώς και τις διαδικασίες συγκρότησης και ανάπτυξης του ελληνικού εργατικού κινήματος. Ο συγγραφέας, μέσα και από αυτό του το έργο, επιδιώκει τη διερεύνηση των όρων διεξαγωγής της ταξικής-κοινωνικής αντιπαράθεσης, υποστηρίζοντας ότι ήταν αυτή -και όχι κάποιοι "αντικειμενικοί νόμοι" οικονομικής εξέλιξης- που καθόρισε την ίδια την εμφάνιση και διαμόρφωση της εργα...

Μιλώντας για την παρακμή και την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως και "τον κοινωνικό θρίαμβο της αρχαίας εκκλησίας" βλέπουμε τα γεγονότα που σχετίζονται με αυτή την "αξιομνημόνευτη επανάσταση" (σύμφωνα με την αξιομνημόνευτη φράση του Γίββωνα) από την πλευρά των νικητών. [...] Στον νικητή ανήκουν τα λάφυρα -και η ιστορία. Και όταν ένας μεταγενέστερος ιστορικός, ακόμα και ένας από τους πιο φημισμένους, αναλαμβάνει να αναδιατυπώσει το αφήγημα περί "του κοινωνικού θριάμβου της αρχαίας εκκλησίας", κοιτάζοντάς το από την οπτική των ηττημένων και όχι του νικητή και συνεπώς περι...

Στο "Ready, Steady, Go!" ο Σον Λέβι συλλαμβάνει και αποτυπώνει το πνεύμα της δεκαετίας του '60 σε όλη του την πληθωρικότητα. Αυτό το πορτρέτο του Swinging London από το 1961 μέχρι το 1969 καταγράφει την έκρηξη της δημιουργικότητας -στην τέχνη, τη μουσική και τη μόδα- και τις επαναστάσεις -τη σεξουαλική, την κοινωνική και την πολιτική- που αναδιαμόρφωσαν τον κόσμο. Ο Λέβι συνδυάζει τον ενθουσιασμό ενός φαν, το διεισδυτικό βλέμμα κοινωνικού σχολιαστή και την αντικειμενικότητα ιστορικού, καθώς αναπλάθει τον ταραχώδη ρυθμό της εποχής, τον απόλυτο πειραματισμό στο πεδίο του ροκ...

Τα σώματά μας σβήνουν, χάνονται, και εκείνο που μένει στο τέλος από τους ανθρώπους για να τους θυμόμαστε είναι η αγάπη. Πίστευα στους ανθρώπους, στην καλοσύνη, στην αλήθεια. Μα τώρα πια δεν πιστεύω σε τίποτα, γιατί το μόνο που βλέπω γύρω μου είναι σκοτεινιά, απελπισία, σιωπή. Μιας όμως και δεν λες εσύ την αλήθεια γιατί φοβάσαι και τρέμεις, γιατί δεν είσαι άντρας αλλά ένα άθλιο υποκείμενο, ένας παπάς που επιμένεις να κρύβεσαι πίσω από τα φουστάνια που τα βάφτισες ράσα, θα σε ξεμπροστιάσω εγώ, που ξέρω πολύ καλά την ιστορία σου.

Από την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης περισσότερο απασχολεί και συζητιέται η κατάληξή της. Η ήττα δηλαδή του ΕΑΜικού κινήματος και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε δυνατή. Δεν είναι παράδοξο που συμβαίνει αυτό. Το ΕΑΜικό κίνημα την περίοδο 1941-1944 κατάφερε να γίνει η κυρίαρχη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα. Ειδικότερα, το ΕΑΜ υπολογίζεται ότι είχε περί τα 2 εκατ. μέλη, η Εθνική Αλληλεγγύη περί τα 4 εκατ., η ΕΠΟΝ περί τις 700.000, ενώ το ΚΚΕ 400.000. Δίπλα σε αυτές τις πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις υπήρχε ένας στρατός, ο ΕΛΑΣ, με δύναμη 130.000 μαχητές, αλλά κα...

... η πολιτική είναι ένα πεδίο που διαπερνάται συνεχώς από ρεύματα έντασης της πολιτικοποίησης και της αποπολιτικοποίησης,της οικογένειας και της πόλης. Ανάμεσα σε αυτές τις αντιτιθέμενες πολικότητες, χωρισμένες αλλά και στενά συνδεδεμένες, η ένταση ... δεν είναι επιλύσιμη. Η κλασική Ελλάδα είναι ίσως ο τόπος όπου αυτή η ένταση βρήκε προς στιγμήν μια αβέβαιη, πρόσκαιρη ισορροπία. Στην πορεία της μετέπειτα πολιτικής ιστορίας της Δύσης, η τάση να αποπολιτικοποιείται η πόλη και να μετατρέπεται σε ένα σπίτι ή σε μια οικογένεια που διέπεται από σχέσεις αίματος και από καθαρά οι...

Έχετε ακούσει για τους μοναχικούς ανθρώπους; Οι μοναχικοί άνθρωποι είναι σαν τους μπαμπούλες, τους καλικάντζαρους και τις αγαπημένες λάμιες του αδελφού μου, πλάσματα νοσηρά και υποχθόνια. Ξεπετάγονται από τις σκοτεινές γωνίες, προκαλούν φρίκη και αποτροπιασμό. Προσπαθούν να ανήκουν, μα δεν ξεγελούν κανέναν. Κανείς δεν αντέχει να τους κοιτάζει για πολύ - γίνονται η άβυσσος που μας επιστρέφει το βλέμμα της. Κι εγώ, η μικρή, πέρα από τον θάνατο αφοσιωμένη αδελφή του Συγγραφέα, διαβάζοντας το κύκνειο άσμα του, νιώθω ένα ρίγος θαυμασμού. Που προσπάθησε να ξεφύγει απ' τη μοίρα...

Η αφήγηση της δεκαετίας του '60 βρίσκεται μονίμως υπό την απειλή παρερμηνείας και αποσπασματικότητας, αφού μετά τις πανηγυρικές, ιδεαλιστικές αφετηρίες της οδηγήθηκε σε μια τραχιά κι οργισμένη κορύφωση. Μόνο ένα βιβλίο με καλειδοσκοπική οπτική θα μπορούσε να δώσει ειρμό σ' αυτά τα χρόνια. Ο Ντέιβιντ Πιτσάσκι συμπλέκει τα γεγονότα αυτής της πολύχρωμης δεκαετίας με τα τραγούδια που χόρευε η νεολαία της, με τη μουσική που τη συνόδευε στις διαδηλώσεις και τα μαστουρώματά της. Τα τραγούδια ήταν η καινούργια μυθολογία. Από τους Beatles στον Μπομπ Ντίλαν, από τους Rolling Stone...

Όλοι και όλες μας γεννάμε κάποιες στιγμές στη ζωή μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Μπορεί να γεννάμε παιδιά, ή ακόμα ιδέες, καλλιτεχνικά δημιουργήματα, ομάδες και κοινότητες, επιστημονικές εφευρέσεις ή κήπους! Για κάθε έναν και κάθε μία μας, η διαδικασία αυτή ισοδυναμεί με τη γέννηση ενός δικού μας "θείου βρέφους". Με κόπο και αγωνία, αλλά και με απόλαυση, το δημιούργημα βγαίνει από το σκοτάδι στο φως και αποκτάει οντότητα. Έτσι ο τοκετός είναι κάτι που ενδιαφέρει όλους και όλες μας. Το βιβλίο αυτό προσφέρει πληροφορίες για την εξέλιξη ενός τοκετού, από την προετοιμασία...