Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ιός της γρίπης Η1Ν1 των χοίρων έχει αναγνωριστεί ως ένας νέος ιός, που περιέχει γονίδια από ιούς γρίπης των ανθρώπων,των πτηνών και των χοίρων. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, βήχα, ερεθισμό στο λαιμό, πόνους στο σώμα, πονοκεφάλους, κρυάδες, κόπωση και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εμετούς και διάρροιες. Σε ελάχιστες σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονία, ανεπάρκεια πολλών οργάνων, ακόμη και σε θάνατο. Η περίοδος επώασης είναι δύο έως πέντε ημέρες. Οι περιπτώσεις της γρίπης των χοίρων σε υγιή παιδιά είναι ήπιες, με ελάχιστη ή καθόλου ιατρική παρέμβαση. Ε...

Τι ήταν ο πόλεμος για τους λαούς της Ευρώπης, για τα καταπιεστικά-αποικιοκρατικά έθνη των χωρών της καπιταλιστικής μητρόπολης; Η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία (και γενικότερα ο φασιστικός "Άξονας"), από την πρώτη στιγμή, έθεσε πρόβλημα κρατικής αυτοτέλειας, εθνικής ανεξαρτησίας και δημοκρατικών ελευθεριών και για τους λαούς της μητρόπολης. Με άλλα λόγια, η νίκη του "Άξονα" θα σήμαινε οπωσδήποτε και παρεμπόδιση της προόδου της ανθρωπότητας, αφού μια τέτοια νίκη θα επέκτεινε την εθνική καταπίεση και την ανελευθερία σ' ολόκληρο τον κόσμο. Όπως σωστά παρατηρούσε ο Μάο Τσε Τουνγκ...

[...] Το δικαίωμα στην πόλη δεν αποτελεί απλώς μια διατύπωση του αιτήματος για γενικευμένη προσβασιμότητα στα αγαθά και τις υπηρεσίες που προσφέρει η πόλη. Δεν αποτελεί μια αναδιατύπωση του αιτήματος της δίκαιης αναδιανομής, που μπορεί απότην έμφαση στο εισόδημα να μετατοπιστεί και σε μια διεκδίκηση του χώρου. Μια τέτοια προοπτική, παρότι μπορεί να εκφράζει συγκεκριμένους αγώνες στην πόλη που υπήρξαν και υπάρχουν, δεν αμφισβητεί τη θεμελιώδη ποσοτικοποίηση του χώρου στην οποία βασίζεται η αλλοτριωτική εξάπλωση του αστικού. Το δικαίωμα στην πόλη αναφέρεται σε μια διαφορετικ...

Το "Διπλό βιβλίο" είναι ένα κανονοτόμο βιβλίο. Η Αφήγηση της Σταματίας Μπαρμπάτση περιλαμβάνει τη γραπτή και ένθετα την προφορική μαρτυρία της. Η Ιστορική Ανάγνωση γίνεται με βάση την αφήγηση της Σταματίας, μιας γυναίκας που ακολούθησε τον ρυθμό της εποχής της, του χωριού της, της οικογένειάς της, όπως άλλωστε οι περισσότεροι άνθρωποι τους οποίους μέχρι τώρα η ιστορία συστηματικά τούς παρέλειπε. Η Ιστορική Ανάγνωση αποτελείται από τέσσερα μέρη: Το πρώτο αναφέρεται στη ζωή της στο προπολεμικό Περιβόλι, στην ΕΠΟΝ και στον Δημοκρατικό Στρατό. Το δεύτερο -για τις φυλακές- εί...

Πρακτικά της Διημερίδας του Σωματείου "Το Μεγάλο μας Σπίτι". Το Μεγάλο μας Σπίτι άνοιξε τις πόρτες του το 2015 στην Αθήνα. Η ιστορική συγκυρία μέσα στην οποία γεννήθηκε ήταν αυτή μιας βαθιάς κοινωνικής και οικονομικής κρίσης με σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα του κοινωνικού δεσμού. Πρόκειται για έναν χώρο όπου μια συλλογικότητα υποδέχεται το κάθε παιδί και τους γονείς του με σεβασμό απέναντι στον μοναδικό τους τρόπο να σχετίζονται, διευκολύνοντας τη μεταξύ τους συνάντηση. [...] Το Μεγάλο μας Σπίτι είναι μια συλλογικότητα που βρίσκεται στο σταυροδρόμι όπου συναντιέται...

Δον Ζουάν: Εγώ δεν ξέρω τι θα πει αγάπη; Βεβαίως και ξέρω. Είναι ευφημισμός για τη βαρεμάρα. Βαριέσαι να βλέπεις τον σύντροφό σου, σιχαίνεσαι να σε ακουμπάει, αλλά λες: "Είναι ο άνθρωπός μου!". Στην πραγματικότητα όλοι ξέρουμε ότι συγκίνηση προσφέρει μόνο το πρώτο φιλί. Από το δεύτερο και μετά κάνουμε υπομονή.

Δεν ήτα καν λυγμός ούτε γιορτή Της παιδικής μας στέρησης Η αναμέτρηση αυτή. Ήταν αντάμωμα δυο φύλων Υγρών χωρίς καθόλου μέλλον. Μα αν στερέψει απότομα της θύμησης η κρήνη Ποιος θα σκεπάζει αμνήμονας Τα αχτένιστα όνειρα νυχτιάτικα;

Ο Franz Neumann (1900-1954) είναι μία βαρύνουσα φυσιογνωμία πολιτικού επιστήμονα και συνάμα στρατευμένου, αριστερού διανοούμενου. Συμμετείχε στη γερμανική επανάσταση του 1918, και ήταν δραστήριο μέλος του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD) στα κρίσιμα χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, τόσο ως νεολαίος ακτιβιστής όσο και ως νομικός υποστηρικτής των συνδικάτων, της εργατικής πτέρυγας του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Με την άνοδο των ναζί στην εξουσία θα μεταναστεύσει στη Βρετανία όπου θα συνεχίσει τις σπουδές του με τον H. Laski και τον Καρλ Μάνχαϊμ, για να μεταβ...

Αυτά τα κείμενα γράφτηκαν στα μέσα του 2019, κάτω από το βάρος της μεγάλης παρακμιακής κρίσης του παλιμπαιδίζοντος καπιταλισμού που σταδιακά εξελίσσεται σε μεγάλη, παγκόσμια, καταστροφική σύγκρουση μεταξύ Ενωμένων Πολιτειών Αμερικής και Κίνας και γενικότερα μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Στο μεταξύ, κι ενώ αυτά όδευαν προς το τυπογραφείο, από κάποια σκοτεινά εργαστήρια βιολογικού πολέμου δραπέτευσε ο μονοκύτταρος ιός, Sars- CoV-2 και ενέσκηψε ως αστραπιαία φονική πανδημία που αχρήστεψε τους γιγάντιους στρατούς, τις σιδερόφρακτες δυνάμεις καταστολής και τους φοβερούς εξοπλισμούς...

Παραθύρια διάπλατα νοσταλγώντας τη θάλασσα κάτοπτρα δακρυσμένα από του χρόνου τα χνώτα θολά ευωδιάζουν κι απόψε σταγόνες αίμα πηχτές κόκκινα ρόδα σε κήπο χάρτινο τα ποιήματα μαύρα.

[...] Η χώρα έχει μεγάλες προοπτικές. Προικισμένη από τη φύση σιγά-σιγά αξιοποιεί τους πόρους της. Ιδιαίτερα το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, που αποδίδουν σημαντικά αυτά τα τελευταία χρόνια. Το 1962, όταν η Αλγερία έγινε ελεύθερο κράτος ο πρώτος πρόεδρος ήταν ο Αχμέτ Μπεν Μπέλα, από τους ιστορικούς αρχηγούς της επανάστασης. Αυτά τα πρώτα χρόνια προσπάθησε να οδηγήσει τη χώρα σε έναν αυτοδιαχειριζόμενο σοσιαλισμό, με όλα τα τοπικά χαρακτηριστικά, με τη βοήθεια εξαιρετικών επαναστατών, όπως ο Μιχάλης Ράπτης-Πάμπλο και ο Αιγύπτιος Λοτφάλα Σολιμάν. Στις 19 Ιουνίου 1965...

Γιατί επιτάφιος ο δρόμος; Πολλοί ποιητικοί δρόμοι διέρχονται μέσα από χωριά αυτογνωσίας, ελίσσονται ανάμεσα σε πέτρες υπαρξιακές και σε λιμνάζοντα ύδατα μελαγχολίας, πάνε παράλληλα σε χώματα ποτισμένα με δάκρυα, προσπαθώντας μάταια να γεμίσουν τη λίμνη της λήθης. Ξεδιψούν προς στιγμή σε ρυάκια μνήμης και μετά κολυμπούν σε ποτάμια ζωτικής ροής. Πέφτουν σε καταρράκτες αγωνίας, σε σπήλαια φρίκης, σε φαράγγια απροσδόκητου. Διασχίζουν δάση με έλατα λέξεων, ανθισμένες μυγδαλιές δεκαπεντασύλλαβου, κλαίουσες ιτιές πόνου. Άλλοτε αξιώνονται το κελάηδισμα από αηδόνια λυρισμού, άλλοτ...