Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα παιδί περιπλανιέται κάθε βράδυ στο παρελθόν στιγματισμένο από το αγεφύρωτο κενό της απώλειας. Ο σπόρος της ευαισθησίας βλασταίνει στην ψυχή ενός στρατιώτη ακόμα κι όταν όλα γύρω του καίγονται. Η επιτυχία είναι ο τόπος της αιώνιας άρνησης σ’ έναν κόσμο λερωμένο από το αίμα κάθε ατομικής ιστορίας. Η αδιαφορία μιας μάνας για την ιδιαιτερότητα του γιου της είναι το χώμα που θα τη σκεπάσει για πάντα. Το εσωτερικό φως μιας τυφλής γυναίκας υπερισχύει της εκτυφλωτικής αχρειότητας του άντρα της. Η συγγραφή ως το μοναδικό μέσο διείσδυσης στη χειροπιαστή εκδοχή του απείρου. Ο πόθο...

"Έβαλε την καφετιέρα στην πρίζα και τέντωσε ανόρεχτα τα χέρια της. Διέσχισε ράθυμα τον χώρο του σαλονιού μέχρι τον διθέσιο καναπέ, καθώς το αχνό γουργούρισμα της μηχανής του καφέ τύλιξε το άδειο δωμάτιο, όπως ένα μάλλινο σάλι πέφτει απαλά σε κυρτούς ώμους, όπως μια νιφάδα χιονιού κάθεται σιωπηλά στην κορφή ενός πεύκου, όπως η νύχτα έρχεται αθόρυβη και σε πιάνει, μια μέρα, εντελώς εξ απροόπτου". Ιστορίες για την ύπαρξη κάποιου παράλληλου σύμπαντος, τη σχετικότητα της πραγματικότητας, τον χρόνο ή την άβυσσο που μας χωρίζει απ’ όσα αγγίζουμε ή ακούμε, την εγγύτητα που μας...

Prithee, my brother, into My Garden come, είπε, κι εγώ που άκουσα την πρόσκλησή της, πρόθυμα αφέθηκα στον Παράδεισο των λέξεων και της ποιητικής της εξουσίας. Το ταξίδι έρευνας και γραφής ήταν φανταστικό! Η Έμιλυ Ντίκινσον, πολυσήμαντη και πολυσημαίνουσα ποιήτρια του 19ου αιώνα, με οδήγησε στα εξωτικά δώματα του νου και της καρδιάς. Η διαδρομή απολαυστική, πνευματικά συγκλονιστική, ψυχικά μυστικιστική, η εμπειρία υπερβατική! Μαζί διαβήκαμε τα κανάλια της ανθρώπινης οδύνης κι έκστασης, αναβιώνοντας τη ζωή της "λουρίδα λουρίδα", όπως ο ήλιος ανατέλλει, κι εγώ με λαιμαργία ρού...

Το βιβλίο αυτό είναι καρπός της προσπάθειας κατανόησης μιας πολλαπλότητας ετερογενών συνθηκών που αφορούν στην εννοιολόγηση του φωτός και του σκότους, της ουτοπικής πόλης, του θανάτου και του απερίγραπτου Θεού στον βυζαντινό πολιτισμό. Κοινό στοιχείο και στις τέσσερις παραδειγματικές περιπτώσεις που αναλύονται εδώ είναι η αποκάλυψη μιας μη φανερώσιμης αλήθειας. Το βιβλίο αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος μιας τριλογίας, της οποίας τα δύο πρώτα μέρη είναι: "Ο Αντεστραμμένος Διόνυσος. Σχεδίασμα μιας σωματοθεωρίας αλγαισθητικού καταναγκασμού" (Σμίλη, Αθήνα 2011) και η "Ανα...

Τριάντα επτά, κατά το πλείστον φανταστικές, ιστορίες που ξεδιπλώνονται στο περιθώριο του χρόνου για να εγκατασταθούν στα όρια μεταξύ του καθημερινού και του συμβολικού. Αφηγήσεις ή θραύσματα αφηγήσεων, που διεκδικούν ταυτόχρονα πρόσβαση στη συνειδησιακή ροή του αναγνώστη και ποιητική αυτονομία αντικειμένου. Ειρωνεία και τρυφερότητα, χιούμορ και ανησυχία, ρυθμός αναπόφευκτα υπαινικτικός. Ένα μπουκέτο μικροδιηγήματα που υπενθυμίζουν ότι η ονειροπόληση επιφυλάσσει την πιο αιφνίδια αφύπνιση.

"Ασφαλώς δεν έχει ειπωθεί ποτέ σπουδαιότερος λόγος από τούτον τον καντιανό, που αποτελεί συνάμα και το περιεχόμενο ολόκληρης της φιλοσοφίας του: Όρισε εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου!" (Φρήντριχ Σίλλερ) Η καντιανή ηθική φιλοσοφία είναι αναμφίβολα, από κοινού με την αριστοτελική ηθική και τον ωφελιμισμό, μια από τις κυριότερες ηθικές θεωρίες. Εντούτοις δεν παύει να θέτει αρκετά ζητήματα τόσο ερμηνευτικά όσο και φιλοσοφικά. Ο Καντ αναπτύσσει μιαν εντελώς πρωτοποριακή ηθική, η οποία δεν αποβλέπει στην ατομική εγωιστική ευτυχία, αλλά στο να γίνει ο άνθρωπος ενεργητικά άξιος της...

Βήματα ακούστηκαν να κατεβαίνουν από ψηλά. Πιο γρήγορα κι απ’ τη σκέψη, τα βήματα πλησίασαν και μεταμορφώθηκαν σε ογκώδεις, μυστακοφόρους αστυνομικούς. Ο Ιάκωβος ελίχθηκε ανάμεσά τους ώσπου οι αστυνομικοί ξανάγιναν βήματα και χάθηκαν. Ήταν βέβαιος πως ούτε καν τον είχαν προσέξει. Ξημέρωσε. Τράβηξε την κουρτίνα στο πλάι, ένα μουντό φέγγος πλημμύρισε το δωμάτιο. Ο Ερρίκος ντύθηκε, βγήκε να περπατήσει και να γίνει κι αυτός μια γκρίζα αντανάκλαση του εαυτού του. Η ατμόσφαιρα ήταν υγρή, κρύα. Τα χέρια του ζάρωσαν στις τσέπες του παλτού του, ένα ελαφρύ αεράκι ανακάτευε τα μαλλ...

Αυτή ήταν η απολογία του: ξέρεις πολύ καλά ότι μέχρι πριν από λίγους μήνες ζούσα για τη μουσική. Αλλά η μουσική έχει, άραγε, κάποια αποστολή στην εποχή μας, έχει ένα κάποιο δικό της χώρο που να της ανήκει και να τον διαφεντεύει αυτή μόνη - μπορεί, πια, η μουσική ζωή να είναι το πεπρωμένο ενός νέου ανθρώπου; Κανείς δεν θα το ήθελε περισσότερο από μένα. Ένας μουσικόφιλος, όμως, οφείλει να είναι ειλικρινής και αυθεντικός. Κι εγώ ως ειλικρινής κι αυθεντικός οφείλω να εκφράσω το βαρύ γεγονός. Η μουσική δεν είναι πλέον πεπρωμένο, δεν είναι αποστολή, δεν είναι κλήση. Αλλά αν η μου...

Ο διάσημος συγγραφέας Ερνέστο Φαντάζια μετά από αλλεπάλληλες επιτυχίες των μυθιστορημάτων του, χάνει απροσδόκητα την έμπνευσή του. Αποφασίζει να ντυθεί "Οδοιπόρος αναζητήσεων χαμένων εμπνεύσεων" και αρχίζει να οδοιπορεί σε άγνωστους δρόμους. Η Μαργκαρίτα Πιάζ, γεωπόνος με ειδικότητα στις μεταλλάξεις λουλουδιών, κόρη πάμπλουτου επιχειρηματία, πειραματίζεται σε ένα κτήμα με το χρώμα των τουλιπών. Είναι παθιασμένη αναγνώστρια των βιβλίων τού συγγραφέα και θέλει να τον γνωρίσει από κοντά. Αυτό δεν είναι εύκολο και άνθρωποί της τον παρακολουθούν μαθαίνοντας τις συνήθειές του...

"Ο "Χεμ" καθόταν με ένα μπουκάλι Ndovu στο χέρι κοιτάζοντας προς το ποτάμι. Ο Τάκης τον πλησίασε και κάθισε οκλαδόν. Πήρε και αυτός ένα μπουκάλι Safari Lager. Κάτω στο ποτάμι, ένας αργοπορημένος ιπποπόταμος βυθιζόταν στο νερό. Ο Τάκης είδε την αντανάκλασή του στην ήρεμη ακροποταμιά. Ένα πρόσωπο χωρίς μύτη, χωρίς στόμα, χωρίς μάτια. Ένα αχρησιμοποίητο πρόσωπο. Ταράχτηκε. Δεν ξόδεψα τίποτα, αναρωτήθηκε. [...] Ο "Χεμ" έστριψε τον βραχίονα σε ένα φορητό RCA Victor πικάπ και με τεράστια επιδεξιότητα ακούμπησε τη βελόνα στον περιστρεφόμενο δίσκο. Μια εξαίσια μουσική άρχισε να...

Ο υποβιβασμός της σύγχρονης βιοτεχνολογικής έρευνας σε παράγοντα ωφελιμιστικής αποτελεσματικότητας χρειάζεται την τολμηρή απορρύθμιση μιας Αφηγηματικής Βιοηθικής. Η τελευταία, μέσα από την επεξεργασία νομικών, φιλοσοφικών και λογοτεχνικών κειμένων, μπορεί να προσφέρει με διαύγεια τους λόγους για τους οποίους η βιοτεχνολογική πράξη δεν χρειάζεται την συγχώνευση των σκοπών της με τους στόχους μιας βεβιασμένης ανάπτυξης βιοτεχνολογικών επιτευγμάτων. Ο βιοηθικός αναθεωρητισμός καλείται έτσι να επανεκτιμήσει τις πλέον αυτονόητες παρεμβάσεις της Βιοτεχνολογίας σε επίπεδο βιολογικ...

Η ιδέα μιας πόλης "σωματοποιημένης" γεννήθηκε από την ανάγκη να αναφερθώ στην θεωρία της φωτογραφίας, με όρους αισθητικούς, παρμένους από την πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Έτσι διαμορφώθηκε διαλεκτικά η μορφή αυτού του βιβλίου, ανάμεσα στην ουσία / τυπολογία της φωτογραφίας και την υπαρξιακή διάσταση της πόλης - ως υποκείμενο και αντικείμενο της φωτογραφικής θεωρίας. Η ανάπτυξη του παρόντος δοκιμίου, συνιστά μία απόπειρα στερεοσκοπικής όρασης της φωτογραφίας και της πόλης.

Πρόκειται για μια ποιητική σύνθεση με άξονα την πόλη, τους χρήστες, την καταγωγή, τις πολύπλευρες όψεις και τους παλμούς της. Το αστικό τοπίο εγκλωβίζει τις λέξεις, οι οποίες παλεύουν με τις ανάσες. Δεν έχει λάθος πλευρά Δεν αναστέναξε χωρίς τόπο -η πόλη- Δεν συγχωρέθηκε π ο τ έ Από τη μητρική γη Δεν νύχτωσε Σε μια και μόνο γωνιά της

"Στην παρούσα ευφυή και πρωτότυπη μελέτη, ο Θωμάς Τσακαλάκης προσκαλεί τον αναγνώστη σε μία αναδίφηση των μπεκετικών κειμένων υπό το φως σύγχρονων φιλοσοφικών παραδειγμάτων και μειζόνων κοινωνικών προβληματισμών. Στα πλαίσια της έρευνάς του, ο συγγραφέας διασαφηνίζει όχι απλώς τον πολυσχιδή ρόλο τού χιούμορ στο παράδοξο έργο τού Beckett, αλλά και τις απόψεις εκείνων των στοχαστών οι οποίοι τίθενται αντιμέτωποι στη μεταφυσική επιτήδευση και τη βία--γραφειοκρατικής ή άλλης υφής--που αυτή συνεπιφέρει. Αντί τής εν λόγω βίας, ο συγγραφέας επιχειρηματολογεί υπέρ μίας καινούργιας...

Είδος υψηλό και, σύμφωνα με την ποιητική θεωρία της Αναγέννησης και του Νεοκλασικισμού, σχεδόν ταυτόσημο με τη λυρική ποίηση, η ωδή είναι ιδιαίτερα προσφιλής σε ολόκληρο τον 19ο αιώνα. Αν και στη νεοελληνική λογοτεχνία έχει συνδεθεί σχεδόν αποκλειστικά με την ποίηση του Ανδρέα Κάλβου, ωστόσο, από την εμφάνιση, κατά τη δεύτερη δεκαετία του 19ου αιώνα, έως τη διαμόρφωσή της, μεταξύ 1860-1880, προκρίνεται για να εκφράσει ποιητικά την επικαιρότητα: εξυμνεί πρόσωπα και αφηρημένες έννοιες, φιλοδοξεί να διαιωνίσει ιστορικά γεγονότα, πλαισιώνει επετειακές εκδηλώσεις, καλείται ακόμη...