Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δημοσιευμένο τον Ιανουάριο του 1853, πέντε χρόνια μετά την εκπληκτική επιτυχία της "Τζέην Έυρ", το μυθιστόρημα Βιλέτ αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής κοπέλας ώς τη στιγμή που η ζωή της κατασταλάζει. Μεγάλα κομμάτια του, μεταπλασμένα με αριστοτεχνικό τρόπο σε λογοτεχνία, αποτυπώνουν μάλλον τη ζωή της ίδιας της Σάρλοτ Μπροντέ. Λεπτότατες ψυχολογικές παρατηρήσεις παρακολουθούν την περιπέτεια της ηρωίδας λεπτό προς λεπτό: έναν απροσδόκητο έρωτα, μια μεγάλη αγάπη, την αγωνία, τη μοναξιά, το θάρρος ενός ανθρώπου που ψάχνει το δρόμο του. Ο αναγνώστης παρασύρεται σ' άλλον χρόνο,...

Ο Ηρόδοτος, ο ιστορικός που θαυμάστηκε αλλά και αμφισβητήθηκε με ιδιαίτερο πάθος, φαίνεται πως στις μέρες μας έρχεται ξανά στο προσκήνιο με το έργο του, το οποίο αποκτά -για άλλη μια φορά στην "ιστορία της πρόσληψής του" - πολιτική επικαιρότητα. Η παρούσα συλλογή, που περιλαμβάνει δεκατέσσερις μελέτες διακεκριμένων φιλολόγων επιχειρεί αφενός να καταστήσει γνωστές σε ένα ευρύτερο κοινό βασικές όψεις του έργου του Ηροδότου, αφετέρου να προβάλλει τις διαφορετικές ερευνητικές προσεγγίσεις που εφαρμόστηκαν στη μελέτη του έργου αυτού. Ο τρόπος σύνθεσης των "Ιστοριών", η δομ...

Ο τόμος για τη Σαπφώ επιχειρεί να αποτυπώσει τόσο το χωροχρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσεται η ποιητική δημιουργία της Σαπφούς όσο και την ποικιλία των ερμηνευτικών τάσεων σχετικά με την ποιητική της. Από τα κείμενα που συγκεντρώνονται στον παρόντα τόμο αναδύονται δύο βασικοί άξονες μελέτης της ποίησής της: ο ένας από τη σκοπιά της κοινωνικής ανθρωπολογίας και ο άλλος από τη σκοπιά της ποιητικής, στον οποίο εντάσσονται μελετήματα πολύ διαφορετικά ενδεχομένως μεταξύ τους, αναλόγως εάν εστιάζουν αυστηρά στην ερμηνεία του σαπφικού κειμένου ή εάν "ανοίγονται" για να συμπ...

Αυτές τις μέρες ολοκλήρωσα μια άλλη εκδοχή του "Θωμάς ο σκοτεινός". Άλλη: με την έννοια ότι περιορίζει κατά δύο τρίτα την πρώτη έκδοση. Είναι ωστόσο ένα αληθινό βιβλίο και όχι κομμάτια βιβλίου· μπορώ μάλιστα να πω ότι το σχέδιο αυτό δεν είναι ένα σχέδιο περιστασιακό ή εμπνευσμένο από εκδοτικές φιλαρέσκειες, αλλά και κάτι που το έχω συχνά σκεφτεί, επειδή είχα πάντα την επιθυμία να κοιτάξω μέσα από τον όγκο των πρώτων βιβλίων, όπως όταν κοιτάζουμε μέσα από μια διόπτρα την πολύ μικρή και την πολύ μακρινή εικόνα του έξω, το πολύ μικρό και πολύ μακρινό βιβλίο που μου φαινόταν πω...

Ο Μωρίς Μπλανσό (1907-2003), "μυθιστοριογράφος και κριτικός", όπως ο ίδιος συστήνει τον εαυτό του, συμπληρώνοντας στο τρίτο πρόσωπο: "Η ζωή του είναι εξ' ολοκλήρου αφιερωμένη στη λογοτεχνία και στη σιωπή που της είναι συναφής", ολοκλήρωσε ζωή και έργο σε πλήρη συνταύτιση. Τόσο στα πεζογραφήματά του ("Θωμάς ο σκοτεινός", "Ο Ύψιστος", "Εκείνος που δεν με συντρόφευε", "Ο τελευταίος άνθρωπος", "Η αναμονή", "Η λήθη", "Η τρέλα της ημέρας", "Η στιγμή του θανάτου μου", κ.ά.) όσο και στα δοκίμιά του ("Το μερίδιο της φωτιάς", "Ο χώρος της λογοτεχνίας", "Λωτρεαμόν και Σαντ", "Η απεριό...

Η εν λόγω έκδοση της Ορέστειας δεν είναι φιλολογική: ούτε το αρχαίο κείμενο περιλαμβάνεται σ' αυτήν ούτε σχόλια περιέχει. Πρόκειται για την δημοσιοποίηση μιας μετάφρασης που, ακολουθώντας με αμείωτη πιστότητα το πρωτότυπο κείμενο, στο οποίο αυτός που την ανέλαβε επανήλθε επανειλημμένως και διεξοδικώς (1994-2004), είχε εξαρχής ως μοναδικό της στόχο την κατά το δυνατόν εντελέστερη κατάκτηση και απόδοση του νοήματος με το μέσον που είναι και εκείνο του ίδιου του αισχυλικού έργου: την ποίηση· και επειδή η Ορέστεια είναι πρωτίστως θεατρικό έργο, η επιδίωξη απέβλεπε επίσης στο να...

Το βιβλίο "Στωικοί. Η επιστήμη της Ρητορικής", έρχεται να συμπληρώσει το κενό του γνωστικού μας πεδίου αναφορικά προς τις διάφορες εκφάνσεις της ρητορικής στην αρχαιότητα. Η ρητορική των ποιητών, των ρητόρων και των Σοφιστών, απετέλεσε το έναυσμα πλήθους μελετών τον 20ό αιώνα, όχι όμως σχετικών με τη ρητορική των Στωικών. Ως ουσιαστικά καλλιτεχνική μορφή αλλά και ως μέσο πειθούς η ρητορική πυροδότησε τα είδη του λόγου, από τον Όμηρο μέχρι τον Αριστοτέλη. Η τέχνη του λόγου έρχεται να εγκαινιάσει, δια των Στωικών, μια νέα χρήση στον φιλοσοφικό στοχασμό. Εχθροί της λαμπρότητας...

Το μυθιστόρημα "Ο καθηγητής", που εκδόθηκε το 1857, δύο χρόνια μετά το θάνατο της Σάρλοτ Μπροντέ, διηγείται, τις περιπέτειες ενός νεαρού άνδρα του Ουίλλιαμ Κρίμσγουορθ, στο δρόμο προς την ευτυχία. Το πρώτο από τα τέσσερα βιβλία της -βασισμένο, όπως και το "Βιλέτ", σε εμπειρίες της όταν το 1842 σπούδαζε γαλλικά στις Βρυξέλλες- προοιωνίζεται το ρόλο που θα παίξουν σ' ολόκληρο το έργο της το πεπρωμένο μαζί με την αδιασάλευτη πίστη και τον ακέραιο χαρακτήρα. Η Σάρλοτ Μπροντέ μεταμφιέζεται εδώ σε καθηγητή που ξεκινάει τη ζωή του κυκλωμένος από εμπόδια, και αργά αργά το άστρο της...

Κορυφαίο έργο της ρομαντικής λογοτεχνίας και ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα όλων των εποχών. Η "Παναγία των Παρισίων" είναι η ιστορία του δύσμορφου κωδωνοκρούστη Κουασιμόδου και της όμορφης τσιγγάνας Εσμεράλδας. Ο πραγματικός πρωταγωνιστής του βιβλίου, όμως, είναι ο καθεδρικός ναός του Παρισιού, η περίφημη Νοτρ Νταμ, της οποίας ο επιβλητικός όγκος ρίχνει βαριά τη σκιά του σε όλα όσα διαδραματίζονται, δίνοντας παράλληλα στον Ουγκό την ευκαιρία να περιγράψει με ιδιαίτερη ενάργεια το μεσαιωνικό Παρίσι αλλά και να σχολιάσει τα κακώς κείμενα της εποχής του.

Αυτό που θα έπρεπε κυρίως να μας απασχολήσει δεν είναι η φιλοσοφία ως άγνοια, αλλά το τι η φιλοσοφία θα μπορούσε να μας πει γενικότερα σχετικά με την άγνοια. Είναι άλλωστε ένα θέμα ως προς το οποίο η φιλοσοφία επέδειξε, επί αιώνες, μια αξιοσημείωτη φιλοδοξία: από τον αρχαίο κόσμο ως τις σύγχρονες θεωρήσεις, μετά την εμφάνιση της νεότερης φιλοσοφίας, δεν σπανίζουν οι φιλόσοφοι που μας λένε ότι δεν ξέρουμε και πολλά πράγματα, αν υποτεθεί ότι κάτι ξέρουμε.

Βαθιά επηρεασμένες από τους σκοτεινούς γερμανικούς μύθους του Μεσαίωνα, οι δύο αριστουργηματικές νουβέλες του Τηκ διατηρούν μεν το θαυμαστό ύφος του δημώδους παραμυθιού, χωρίς όμως η έκβαση τους να οδηγεί στη λύτρωση των ηρώων: οι μυστηριώδεις και απόκοσμοι ήρωες του Τηκ οδηγούνται διαδοχικά μέσα από την εφήμερη ευτυχία, τον πόνο της απώλειας, την προσωπική φθορά και τη φρίκη στη βέβαιη παραφροσύνη και στο θάνατο. Πέρα από την υψηλή λογοτεχνική τους αξία, "Ο ξανθός Έκμπερτ" και "Το Ρούνενμπεργκ" έχουν το ιδιαίτερο προνόμιο να αποτελούν την παρθενική μετάφραση έργων ενός ση...

Γεννημένη στο Ουέλλιγκτον της Νέας Ζηλανδίας, η Κάθρην Μάνσφηλντ κατάφερε στη διάρκεια της σύντομης ζωής της (1888-1923) να γράψει διηγήματα που η αρτιότητα, η ευστοχία και η ομορφιά τους θα συγκρίνονταν με εκείνων του Τσέχοφ. Αυτό που ξεδιπλώνεται, ανασύρεται στην επιφάνεια και εντέλει αποκαλύπτεται είναι το μεδούλι της ζωής, όπως απερίφραστη και ξαφνική εμφανίζεται στα μάτια του ανθρώπου με οξυμμένη ευαισθησία: αδιάντροπη, περίπλοκη, αφοπλιστικά απλή. Η συλλογή διηγημάτων της (τρίτη κατά σειρά) "Το Γκάρντεν πάρτι" είναι έργο ωριμότητας. Δεκαπέντε διηγήματα που τυπώθηκαν...

Όταν με ρωτούν τι πραγματεύεται κάποιο βιβλίο, νιώθω πολύ αμήχανα και δεν έχω τι να πω. Δεν ξέρω περισσότερα από αυτά που υπάρχουν στο βιβλίο. Όχι πως δεν συμβαίνει τίποτα, αντίθετα συμβαίνουν πολλά, αλλά και τα αντίθετά τους. [...] Είμαι ένας ρεαλιστής συγγραφέας, αντικειμενικός, δημιουργώ έναν κόσμο φανταστικό χωρίς να τον κρίνω. Ούτε τον δέχομαι ούτε τον καταδικάζω, απλώς διαπιστώνω την ύπαρξή του ως καλλιτεχνική και λογοτεχνική πραγματικότητα. Αλαίν Ρομπ - Γκριγιέ

Πώς μπορούμε να προγραμματίζουμε σωστά τις δουλειές μας; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά μιας αποτελεσματικής ομάδας; Πώς μπορούμε να βελτιώσουμε την επικοινωνία μας; Τι παρακινεί τους εργαζόμενους στη δουλειά τους; Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε μια σύγκρουση ανάμεσα στους συνεργάτες μας; Τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε το στρες; Ποια είναι η σημασία της ποιότητας στο χώρο των επιχειρήσεων; Ποιες ευθύνες φέρουν οι διοικήσεις για τις συνέπειες της επιχειρηματικής δραστηριότητας; Τέτοια -κι άλλα παρόμοια- ερωτήματα απασχολούν εργαζόμενους και διοικήσεις σή...

Ποιος ανακάλυψε τη μυθολογία; Ποια είναι τα όρια αυτής της περιοχής όπου ιστορίες αλησμόνητες, όπως και η απόλαυση να τις αφηγείσαι, φαίνονται πράγματα αξεχώριστα από την ερμηνεία ή την επιθυμία να τις ερμηνεύσεις; Αν είναι αλήθεια ότι ένας μύθος γίνεται αντιληπτός από κάθε αναγνώστη σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, γιατί η επιστήμη των μύθων δεν κατάφερε ποτέ να διακρίνει ξεκάθαρα ένα παραμύθι από έναν μύθο; Καθώς ο μύθος παραμένει μια ανεύρετη μορφή, ούτε λογοτεχνικό είδος ούτε ιδιαίτερος τύπος αφήγησης, η μυθολογία, λέξη που φέρνει αναπόφευκτα στο νου την αρχαία ελληνικ...

Το παρόν κείμενο ασχολείται με τρία βασικά προβλήματα της κλασικής οντολογίας και μεταφυσικής: Πρόκειται για τα ερώτηματα σχετικά με την ύπαρξη του Θεού, σχετικά με τη φύση Του, και σχετικά με τη φύση των δημιουργημένων όντων. Ο συγγραφέας παρουσιάζει αρχικά μία κοσμολογική απόδειξη της ύπαρξης του Θεού, η οποία υποστηρίζεται και από τα πορίσματα της σύγχρονης φυσικής και κοσμολογίας. Στη συνέχεια αναπτύσσει, μέσω λογικής ανάλυσεως, έννοιες που προσιδιάζουν στη φύση του Θεού ως τριαδικού, και τέλος καταλήγει να καταδείξει ότι το δημιουργημένο ον είναι επίσης τριαδικό κα...

Η ανάλυση των "Κρητών" αναπόφευκτα θα εστιάσει σε δύο σημεία των σωζόμενων αποσπασμάτων, για τα οποία μπορούμε να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα και άποψη, και από τα οποία, σε συνδυασμό με τα σωζόμενα έργα, μπορεί να προκύψουν πολύτιμες πληροφορίες για τη θέση που κατέχουν οι Κρήτες στο έργο του μεγάλου τραγικού, καθώς και για τη σκέψη του Ευριπίδη. Αυτά είναι α) η Πάροδος των μυστών του Ιδαίου Διός (απ. Ι), και β) ο μονόλογος της Πασιφάης (απ. III, στ. 4-41). Για όλα τα υπόλοιπα fragmenta μόνον υποθετικά και αβέβαια συμπεράσματα θα ήμασταν σε θέση να συναγάγουμε. Οι "Κ...

Θεατρικό έργο ελεύθερα εμπνευσμένο από τη ζωή και την ποίηση του Κ. Γ. Καρυωτάκη και της Μαρίας Πολυδούρη. Η σύντομη ζωή δύο νέων ανθρώπων της δεκαετίας του 1920 στην Ελλάδα, του Παύλου και της Μυρτώς, που ήθελαν, μαζί με τους φίλους τους, να τα ζήσουν όλα γρήγορα και βαθιά, να τα γνωρίσουν και να τα δοκιμάσουν όλα, κυρίως όμως να εκφράσουν, να καταλάβουν, να απαθανατίσουν τα ιδανικά τους, να σαρκάσουν τα αδιέξοδα της χώρας τους, την εποχή που οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής κατέκλυζαν τις πόλεις και την ύπαιθρο. Μελαγχολικοί νέοι σε καιρούς γκρίζους, παραδομένοι...

Το ενδιαφέρον του νεοελληνικού κοινού για την αριστοφανική κωμωδία είναι ιδιαίτερα έντονο. Τι είναι άραγε αυτό που προσελκύει τον κόσμο; Το γέλιο; Η κριτική; Η αθυροστομία; Είναι ο τρόπος; Είναι το περιεχόμενο; Είναι η θεματολογία των κωμωδιών; Μήπως είναι η ατμόσφαιρα κεφιού και χαλαρότητας που δημιουργείται; Ή μήπως ο κόσμος αισθάνεται ότι τον "εκφράζει" ο κωμικός ποιητής, ότι διατυπώνει κάτι εξ ονόματός του και για λογαριασμό του; Γελάει με το κωμικό εύρημα, με τη σάτιρα, με το ευφυολόγημα ή μήπως απολαμβάνει το αναπάντεχο, το απροσδόκητο, το εντυπωσιακό; Τον προσελκύει...

Παιδίατρος και ψυχαναλύτρια, όλη μου τη ζωή άκουγα τους άλλους, γνωστούς ή αγνώστους, άκουγα τους δικούς μου κι εμένα την ίδια, κατάπληκτη από όσα πρέπει να κατανοούμε επίσης και να πράττουμε, και πολύ περισσότερο από αυτό που δεν μαντεύουμε καν και που μια μέρα επέρχεται, ανεξήγητο· σε αυτή την πορεία η μοναξιά με συνόδευε ανέκαθεν, πλάι μου ή από πιο μακριά. Όπως συνοδεύει όλους εκείνους που, μόνοι, πασχίζουν να δουν και να ακούσουν, εν αντιθέσει με κάποιους που τους αρκεί να παρατηρούν και να ακροάζονται. Ανεκτίμητη φίλη, θανάσιμη εχθρά - μοναξιά που στηρίζει, φθοροποιός...