Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η γεωμετρική γραφή του Χάντκε και ο εμφανώς προκατασκευασμένος χαρακτήρας των βιβλίων του, που θεωρούνται από τα πλέον λογοκρατούμενα της σύγχρονης λογοτεχνικής παραγωγής, κέντρισαν το ενδιαφέρον μου για την αποκρυπτογράφηση διαγραμμάτων ή ενός πιθανού καννάβου, βάσει των οποίων πιθανό να ήταν γραμμένη η νουβέλα αυτή. Κατέγραψα λοιπόν τα γεγονότα της κάθε μέρας σε αντίστοιχα τετραγωνάκια και επιχείρησα διάφορους συνδυασμούς, αλλά το αποτέλεσμα ήταν μάλλον απογοητευτικό. Ωστόσο η εργασία αυτή δεν πήγε χαμένη, γιατί έχοντας μπροστά μου μια τόσο λεπτομερή κάτοψη, μπόρεσα να επ...

Ποιος ανακάλυψε τη μυθολογία; Ποια είναι τα όρια αυτής της περιοχής όπου ιστορίες αλησμόνητες, όπως και η απόλαυση να τις αφηγείσαι, φαίνονται πράγματα αξεχώριστα από την ερμηνεία ή την επιθυμία να τις ερμηνεύσεις; Αν είναι αλήθεια ότι ένας μύθος γίνεται αντιληπτός από κάθε αναγνώστη σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, γιατί η επιστήμη των μύθων δεν κατάφερε ποτέ να διακρίνει ξεκάθαρα ένα παραμύθι από έναν μύθο; Καθώς ο μύθος παραμένει μια ανεύρετη μορφή, ούτε λογοτεχνικό είδος ούτε ιδιαίτερος τύπος αφήγησης, η μυθολογία, λέξη που φέρνει αναπόφευκτα στο νου την αρχαία ελληνικ...

Ένας άνθρωπος αποφασίζει ένα πρωί να βρει από το δωμάτιό του για να επανορθώσει ένα λάθος τους, για το οποίο ο ίδιος δίκασε και τιμώρησε τον εαυτό του με χίλια χρόνια απόλυτου εγκλεισμού. Από τα εν συνόλω δέκα βιβλία της "Ανθρωπωδίας", εκ των οποίων το Πρώτο και το Έβδομο έχουν ήδη εκδοθεί (2002), παραδίδεται σήμερα το Πέμπτο στο οποίο περιγράφεται, όπως στα προηγούμενα αλλά με διαφορετικό τρόπο, με παραλλαγές και επαναλήψεις, η διαδρομή αυτού του ανθρώπου προς το σημείο του προορισμού του οποίου προσδοκά την δωρεά της λύτρωσής του από το προ χιλιετίας λάθος του Η διαδρ...

Ο διάσημος συγγραφέας Ερνέστο Φαντάζια μετά από αλλεπάλληλες επιτυχίες των μυθιστορημάτων του, χάνει απροσδόκητα την έμπνευσή του. Αποφασίζει να ντυθεί "Οδοιπόρος αναζητήσεων χαμένων εμπνεύσεων" και αρχίζει να οδοιπορεί σε άγνωστους δρόμους. Η Μαργκαρίτα Πιάζ, γεωπόνος με ειδικότητα στις μεταλλάξεις λουλουδιών, κόρη πάμπλουτου επιχειρηματία, πειραματίζεται σε ένα κτήμα με το χρώμα των τουλιπών. Είναι παθιασμένη αναγνώστρια των βιβλίων τού συγγραφέα και θέλει να τον γνωρίσει από κοντά. Αυτό δεν είναι εύκολο και άνθρωποί της τον παρακολουθούν μαθαίνοντας τις συνήθειές του...

Ο τόμος αυτός, δεύτερος της σειράς " Η αρχαία ελληνική σκέψη στο νεοελληνικό λόγο", αναφέρεται στους προσωκρατικούς φιλοσόφους και στους σοφιστές· περιέχει επίσης πολλές ιστορικές φράσεις. Από τους προσωκρατικούς φιλοσόφους μεγάλες μορφές υπήρξαν ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος με το γνωστό "πάντα ρει" και ο Δημόκριτος ο Αβδηρίτης με τη θεωρία "τα άτομα και τον κενόν". Ξεχωριστή θέση κατέχουν οι Ίωνες φιλόσοφοι Θαλής, Αναξίμανδρος και Αναξιμένης, επειδή είναι οι πρώτοι που εζήτησαν να ερμηνεύσουν την προέλευση και τη λειτουργία του κόσμου από φυσικά αίτια και όχι με μύθους: "από το...

Η Παναγούλα ζει μαζί με τον άντρα και τον γιο της σ’ ένα φτωχό ορεινό χωριό που μαστίζεται από ξηρασία. Αυτό το χωριό δεν είναι όπως τα άλλα: οι κάτοικοι, αρνούμενοι να το εγκαταλείψουν, αντισταθμίζουν τη δυστυχία τους μέσω της λειτουργίας μιας πρωτοποριακής κοινοτικής επιχείρησης που στεγάζεται σ’ ένα παλιό ελαιοτριβείο. Αφεντικό της επιχείρησης και ολόκληρου του χωριού είναι μια αυταρχική γριά που έχει το πρόσωπο καλυμμένο με μαντήλι. Το "ελαιοτριβείο" είναι τόσο γερά θεμελιωμένο στη συνείδηση των κατοίκων που τίποτα δεν είναι ικανό να διαταράξει τη λειτουργία του: η ανάγ...

Ποιες συνθήκες έκαναν τον άνθρωπο να δεχτεί την ιστορικότητά του; Ποιες ανάγκες οδήγησαν τη σκέψη του στην απόφαση να γράψει ιστορία και να διαφυλάξει το παρελθόν ως άξιο ενδιαφέροντος και αναδιήγησης; Η κύρια γραμμή, πάνω στην οποία ο συγγραφέας επιχειρεί να αρθρώσει μια απάντηση, προσανατολίζεται στην ανάδειξη της ουσιαστικής συνάφειας ανάμεσα στον ιστορικό και τον πολιτικό χαρακτήρα της ανθρώπινης ύπαρξης: ο άνθρωπος πήρε την απόφαση να γράψει ιστορία τη στιγμή που συνέλαβε την πολιτική διάσταση του πεπρωμένου του, τη στιγμή δηλαδή που συνειδητοποίησε ότι υφίσταται ως υπ...

Το παρόν βιβλίο φιλοδοξεί να είναι ο πληρέστερος δυνατός κατάλογος των εικαστικών γεγονότων στην Αθήνα τον περασμένο αιώνα, κυρίως των εκθέσεων. Συμπεριλάβαμε όμως τους κυριότερους διαγωνισμούς, τους διαλόγους και τις διαμάχες, που απασχόλησαν τον τύπο και την κοινή γνώμη, καθώς και ορισμένα άλλα χαρακτηριστικά γεγονότα και δημοσιεύματα σχετικά με την τέχνη και την καλλιτεχνική επικαιρότητα, ώστε να ολοκληρωθεί η εικόνα για την εικαστική ζωή στην Αθήνα κατά τη σημαντικότερη ίσως περίοδο της ιστορίας της, όταν δηλαδή διαμορφώνεται σε πρωτεύουσα και ευρωπαϊκή πόλη. [...] (...

Μετά από πέντε χρόνια ευτυχισμένου έγγαμου βίου στη βασιλική αυλή του Τουρίνου, η Ζαν ντε Λυν, κόμισσα ντε Βερύ, ανακαλύπτει με οδύνη ότι ο κύριος του συζύγου της, ο βασιλιάς της Σαβοΐας Βικτόρ-Αμεντέ, την επιθυμεί παθιασμένα. Απελπισμένη η Ζαν πασχίζει να οχυρωθεί πίσω από τη συζυγική αγάπη και πίστη, για να αποκρούσει την επίμονη πολιορκία του βασιλιά. Σύντομα όμως καταλαβαίνει ότι είναι ολομόναχη, παγιδευμένη στις σκοπιμότητες ενός υποκριτικού και ανάλγητου περιβάλλοντος... Η Ζαν ντε Λυν είναι υπαρκτό πρόσωπο (1670-1736), και τα γεγονότα όπως εξιστορούνται εδώ αντα...

Δοκίμια για τη γλώσσα της αρχιτεκτονικής και για την αρχιτεκτονική της γλώσσας. "Το 18ο αιώνα ο πολιτισμός δεν παράγεται πλέον στα ανάκτορα και στα μοναστήρια, αλλά στις αγροικίες και στις εξοχές. Η περίφημη αγροικία του Goethe, τα τοπία του Turner και του Constable, η αισθησιακή ρέμβη του Rousseau, ο Μέλανας Δρυμός, δεν είναι παρά σημεία μιας ολικής και σχεδόν μαζικής εμβύθισης στη φύση, μια μέθεξη στο τοπίο που έμελλε να είναι και η τελευταία ιστορικά. Το ρομαντικό πρότυπο της αγροικίας, "το κατοικείν των χωρικών", όπως θα πει ο Heidegger, είναι και το τελευταίο ίχνος...

Όταν με ρωτούν τι πραγματεύεται κάποιο βιβλίο, νιώθω πολύ αμήχανα και δεν έχω τι να πω. Δεν ξέρω περισσότερα από αυτά που υπάρχουν στο βιβλίο. Όχι πως δεν συμβαίνει τίποτα, αντίθετα συμβαίνουν πολλά, αλλά και τα αντίθετά τους. [...] Είμαι ένας ρεαλιστής συγγραφέας, αντικειμενικός, δημιουργώ έναν κόσμο φανταστικό χωρίς να τον κρίνω. Ούτε τον δέχομαι ούτε τον καταδικάζω, απλώς διαπιστώνω την ύπαρξή του ως καλλιτεχνική και λογοτεχνική πραγματικότητα. Αλαίν Ρομπ - Γκριγιέ