Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο έργο αυτό μπορεί κανείς να διακρίνει τον πλούτον των συναισθημάτων του πρωτοπρεσβυτέρου Γρηγορίου Ευσταθίου. Η νοσταλγία της ιδιαίτερής του πατρίδας, Κύπρου, και η επιθυμία του να κρατήσει ζωντανή την ζωή της κυπριακής υπαίθρου των παιδικών και νεανικών του χρόνων, ο σεβασμός στο μόχθο του ταπεινου εργάτη της Κυπριακής γης του "ρεσπέρη" και οι αναμνήσεις από τις καθημερινές στιγμές της αγροτικής κυπριακής υπαίθρου πίσω από διάφορα ονόματα π.χ. ο Γιωρκής, η Κορού, ο Κωστής, ο Κακουτής, ο Αρκύρης, ο Αρκής, ο Γιαννής, ο Γιασωνής, ο Τζυρκαλλής, ο Γρυσαθθής, η Βέρα, η Φιενού...

- Θέλω να μαζευτώ κουβάρι και να κυλιστώ πάνω στο χώμα, να γδαρθώ στις πέτρες και να γίνω μια αιμάτινη μάζα. Να μουγκρίσω και να έλθει εκείνη η άγνωστη δύναμη να βάλει το ζεστό της χέρι μέσα στα εντόσθιά μου και να τα χαϊδέψει. Να σταματήσει κάθε κίνηση, κάθε ήχος. Και να ακούσω μόνο τη φωνή της να μου λέει, μη φοβάσαι. Γιατί φοβάμαι λοχία. Κι όχι τον άνεμο. Μακάρι να είχα έναν τόσο ωραίο φόβο. Φοβάμαι τη χυδαιότητα. Φοβάμαι αυτά τα τρομακτικά πλήθη των δειλών και άνευρων, όλων αυτών που για να προστατεύσουν την ευπορία του σαρκίου τους, είναι ικανοί για τα πιο τιποτένια πρ...

Ο Μιχάλης Στρατάκης με τη "Συνέντευξη" του αποθησαυρίζει, με μια επιδέξια και εύληπτη επιστημονικότητα, τα πορίσματα της επαγγελματικής του διαδρομής. Αναλύει, συνθέτει και διδάσκει. Με ιδιάζουσα εμβρίθεια και διαλεκτική πειστικότητα. Έχω τη βεβαιότητα ότι το έργο του αυτό σύντομα θα αξιολογηθεί ως αυθεντική πηγή ειδικής γνώσης. Ως καθοδηγητική πυξίδα για τους νεότερους δημοσιογράφους, για όσους θα αναζητούν την πληρέστερη επαγγελματική τους συγκρότηση. [...] Κωστής Χατζηκωστής

[...] Αν κάποιος Μικροαστός αναγνώστης ανακαλύψει τον εαυτό του στις σελίδες που θα ακολουθήσουν, να μη νομίσει πως αποτελεί εξαίρεση και πικραθεί, ούτε για σύμπτωση πρόκειται, είναι ο κανόνας και θα τον παρηγορήσει. Δυστυχώς, φίλε μου αναγνώστη, αυτή είναι η πικρή αλήθεια κι ας μη θέλουν να την παραδεχτούν ορισμένοι. Οι περισσότεροι από εμάς τους Μικροαστούς ξεκινάμε μια χαρά για τις διακοπές και επιστρέφουμε με ενθουσιασμό, όχι γιατί περάσαμε καλά, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο έπρεπε να είμαστε στεναχωρημένοι, αλλά για την απαλλαγή από την πολυήμερη ταλαιπωρία σε κάποια παρ...

Η έκδοση αυτή καλύπτει τα τελευταία τριάντα χρόνια της πνευματικής παρουσίας και μάχιμης αρθρογραφίας του Κώστα Χατζηκωστή. Τα επιλεγμένα άρθρα, τα οποία περιέχονται στη συλλογή "Η μοίρα της Κύπρου", δημοσιεύθηκαν, τα παλαιότερα στο "Ελεύθερο Βήμα" και, από το 1976 κυρίως, στη "Σημερινή". Τα κείμενα του Κώστα Χατζηκωστή ανατέμνουν την εποχή, τα πεπραγμένα και συνάμα παρέχουν εποπτική θεώρηση της τριαντάχρονης τραγικής πορείας του εθνικού μας προβλήματος. Διηγούνται την ακανθώδη διαδρομή των πολιτικών αποφάσεων και πράξεων των Κυπριακών Κυβερνήσεων και των πολιτικών κομμάτ...

[...]Το μόνο που επιχειρώ να κάνω είναι να μεταδώσω στους αυριανούς δημοσιογράφους κάποια -αμυδρά- "φώτα" που μου εξασφάλισε η, επί δυόμισι δεκαετίες, ενασχόλησή μου με το χώρο ένθα η πολιτική βασανίζει τους πολιτικούς και οι πολιτικοί βασανίζουν την πολιτική - και ενίοτε αμφότεροι βασανίζουν τον τόπο. Τα όσα περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο αποτελούν ορισμένα γενικά "αζιμούθια" με βάση τα οποία θα μπορούσε ένας δημοσιογράφος να ασχοληθεί με το πολιτικό και κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, χωρίς να κινδυνέψει να χαρακτηριστεί "άσχετος" με το αντικείμενο. Ακόμη, πιστεύω ότι αυτ...

[...] Αρκετά εγκλήματα είχαν και θα έχουν για αφορμή κάποια βοσκοτόπια, μια πιθαμή οικοπέδου ή ακόμα και μια αυλακιά χωραφιού, για το γαμώτο!... Όταν η καταραμένη και χυδαία αυτή λέξη προηγείται, έπονται μύρια κακά. Όταν όμως έπεται, μπορεί να μας οδηγήσει στην επίτευξη ακόμα και των πιο υψηλών στόχων. [...] [...] Πιστεύω πως όλοι οι αναγνώστες θα συμφωνήσουν μαζί μου, μ' αυτές τις απλές αλλά ουσιώδεις κατά τη γνώμη μου επισημάνσεις, αν φυσικά μου κάνουν την τιμή και φτάσουν στην τελευταία σελίδα της "κατολίσθησης". [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

"Η επιλογη της καφετέριας Μαραμπού ήταν εντελώς τυχαία. Κάπου θα σύχναζε. Εκείνο όμως το οποίο παραήταν σκόπιμο, ήταν η συγκεκριμένη θέση. Καθότανε πάντα στη γωνία, κοντά στη τζαμαρία, που έβλεπε προς την όδο 28ης Οκτωβρίου, και με τέτοιο προσανατολισμό, λες και θα παρακολουθούσε κάποια παρέλαση. Αυτή η θέση έμοιαζε με θέση θρανίου και η καφετέρια με σχολική αίθουσα. Κανείς από τους γνωστούς θαμώνες δεν την έπιανε όσο νωρίτερα κι αν πήγαιναν, γιατί όλοι νομίζανε πως θα τους λέγανε: "Α! Αυτού κάθεται άλλος"." [...] (απόσπασμα από το διήγημα "Ο γόης του Μαραμπού")

Πώς γίνεται η αγάπη, από αγόρι άντρας, από κορίτσι γυναίκα κι έπειτα παντοτινή.

Πολλά χρόνια σκέφτομαι να γράψω ένα βιβλίο που μέσα απ' τις σελίδες του να μάθουν τα παιδιά μου τις δυσκολίες που συνάντησε η δική μας η γενιά, πατώντας πάνω σε δύο παγκόσμιους πολέμους για να επιβιώσει. Δύσκολα χρόνια, προπάντων για μας τους Έλληνες της Μικρά Ασίας που ξεριζωμένοι από τη γη των πατέρων μας ήρθαμε σαν πρόσφυγες να ριζώσομε στην ελεύθερη πατρίδα, που μας αγκάλιασε στοργικά, αλλά πέρα από τη στοργή δεν μπορούσε να μας κάνει τίποτε άλλο, γιατί κι εκείνη ήταν φτωχή. [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)

Στον κόσμος μας δυστυχώς πλεονάζουν ο κόρος και η ύβρις. Δικαιώνεται ο Πυθαγόρας που έλεγε: "εισιέναι εις τα πόλεις πρώτον τρυφήν, έπειτα κόρον, είτα ύβριν, μετά δε ταύτα όλεθρον". Η ακολουθία δηλαδή είναι πολυτέλεια, κορεσμός, αλαζονεία, καταστροφή. Ο κόρος και η ύβρις αφορούν κατ' εξοχήν τον πρόστυχο πόλεμο της Δύσεως κατά της Σερβίας και φυσικά όποιο άλλο ά-ηθες συμβάν αφήνει ασυγκίνητες τις κοινωνίες και αδιάφορες τις ηγετικές "ελίτ". Αλλά απέναντι στην ύβρη η πλουσιότατη μυθολογία μας ύψωνε πάντοτε τη Νέμεση. Αυτή προσωποποιούσε την ιδέα της δικαιοσύνης και αποκαθιστ...

Η γνώση, οι γνώσεις και οι εμπειρίες του Μιχάλη Στρατάκη, η αμεσότητα και η εγκυρότητα της γραφής του, εγγυώνται την ποιότητα και τη χρησιμότητα αυτού του εγχειριδίου. Οι νέοι που επέλεξαν τη δημοσιογραφία ως επάγγελμα και ως λειτούργημα πρέπει να μελετήσουν, να κοπιάσουν και να συγκροτηθούν στέρεα και σωστά για ένα έργο δύσκολο, υπέυθυνο αλλά και ευχάριστο. Οι μαθητές του Μιχάλη Στρατάκη είναι τυχεροί στο δάσκαλο που έχουν. Αν θέλουν, θα μάθουν. Θα μάθουν όσα τους είναι απαραίτητα καθώς και τον τρόπο να μαθαίνουν. Στέλιος Παπαθεμελής

Τα σχόλια που συγκροτούν τον τόμο φωτίζουν την επικαιρότητα, ξεκινούν από αυτήν, αλλά επιχειρούν μιαν είσδυση στις αθέατες όψεις και αιτίες της. Καημός το αξιόπιστο κράτος. Έγνοια να γίνουν σωστά πράγματα για τον άνεργο και τους κοινωνικά αποκλεισμένους. Αγωνία για τη νεότητα. Εγρήγορση για την πατρίδα, την ακεραιότητά της, την περηφάνεια της. Δύσκολα τα χρόνια μας. Αδίστακτες και συνασπισμένες οι δυνάμεις του κακού και στον τόπο και στο διεθνές περιβάλλον. Ισχυρές αλλά ασυντόνιστες οι δυνάμεις του καλού. Και αυτό είναι το πρόβλημα της αποτελεσματικότητάς τους. Βαρειές ο...

Να ανακαλύψουμε ξανά την πολιτική. Και μαζί την ελπίδα και το όραμα. Μπορούμε. Ή, όσοι επιτέλους μπορούμε. Έχουμε χρέος να το κάνουμε. Δεν δικαιούμαστε να τους αφήνουμε να συντηρούν την απελπισία, την αποτυχία και τα απόλυτα αδιέξοδα. Στην Ευρώπη η δεξιά επανέρχεται εξαιτίας της μετάλλαξης της αριστεράς σε κακή δεξιά. Η μακρόχρονη παραμονή στην εξουσία της αριστεράς είχε ως αποτέλεσμα να καταστεί "καθεστώς". Και να αναδείξει τη δική της ελίτ. Ο κόσμος έχει πλέον δύο ελίτ μια δεξιά και μια αριστερά. Έχει δίκιο ο Ζακ Ζυλιάρ του Nouvel Observatour (2.5.02.) ότι το ρήγμα δεξιά...