Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αλλά θα έλθη ημέρα, καθ' ην θ' ανοιχθή αυτόματος· θ' ανοιχθή, όταν ο μεμιασμένος και βεβηλωμένος υπό των απίστων ναός αποδοθή, εις την πίστιν και πάλιν την ιεράν του Χριστού· και τότε "ο Μαρμαρωμένος Δεσπότης", αναλαμβάνων την ζωήν, θα εξέλθη περιβεβλημένος την αυτήν, ως ήτο, ότε εισήλθε, στολήν, κρατών την μετάληψιν εις τας χείρας· και ευφροσύνως εύχαρις, φιλομειδής, κατελθών εκ του γυναικωνίτου δια της αυτής κλίμακος, δι' ης και ανήλθε, και επαναβαίνων τας βαθμίδας της Αγίας Τραπέζης, θα επαναλάβη εις το δύσμοιρον μεν, αλλ' ένδοξον των Ελλήνων γένος και Έλλην αυτοκράτωρ,...

Αι δυνάμεις και ενέργειαι του αληθούς Πατριώτου ανήκουσιν εις οποιανδήποτε εποχήν της ζωής, εις οποιανδήποτε κατάστασιν, εις οποιασδήποτε περιστάσεις και αν ευρίσκηται, δεν ενεργεί παρά δια το κοινόν καλόν προς υποστήριξιν ή υπεράσπισιν του Έθνους του, προς φωτισμόν των ομογενών του και υπέρ της εσωτερικής ευδαιμονίας, και υπέρ εξωτερικής λαμπρότητος και δόξης της πατρίδος του. [...]

Η πολιτική άρα των Ελλήνων παλιγγενεσία είναι φαινόμενον μοναδικόν· λέγομεν δε πολιτικήν, διότι η πνευματική του έθνους τούτου ύπαρξις και ισχύος καθ' εαυτήν ουδέ στιγμήν καν μίαν διεκόπη. Οι Πλάτωνες, οι Αριστοτέλεις και οι λοιποί της Ελλάδος δαιμόνιοι νόες εκυριάρχουν δι' όλου του μεσαίωνος υπέρ πολλούς κραταιούς δυνάστας και την σήμερον έτι δεσπόζουσιν αδιαφιλονικήτως επί παντός του πεπολιτισμένου κόσμου· ουδ' έχει η ούτω λεγομένη Κλασική μόρφωσις πανταχού βάσιν άλλην παρά την ελληνικήν παιδείαν. Εις αυτήν δε κυρίως της πνευματικής του ελληνικού έθνους ζωής την συνέχειαν...

... Οι σημερινοί καλόγεροι και ο Κιοπέκ - μπέης είναι μια πρωτόγονη αυτοσχεδιαστική μορφή θεάτρου, που έχει όλα τα στοιχεία του αρχαϊκού σατυρικού δράματος και σπέρματα της νεότερης κωμωδίας. Στις παρεμφερείς προαισθητικές λαϊκές εκδηλώσεις (πρωτόγονες μορφές του θεατρικού είδους) όπως εκφράζονται στη Θράκη και γενικά στα εθιμικά πανηγύρια όλων των λαών, που διέσωσαν και σήμερα σε τροποποιημένη μορφή τον τελετουργικό μαγικό χαρακτήρα του διονυσιασμού, παρουσιάζονται στην τέλεσή τους, γενικά τρία βασικά στάδια: α) Μια οργιαστική έξοδος στην εξοχή για τη λατρεία του Θεού (πομ...

Η Αννέτα δε μιλούσε πια. Ήταν χαμένα τα λόγια της. Τώρα μιλούσε η σιωπή που ευεργετικά την τύλιγε, τη χάιδευε, της φώναζε μέσα στα χτυποκάρδια της. -Αννέτα μη μιλάς. Η σιωπή επιβάλλεται στο δίκαιο. Ο δίκαιος είναι κατά κανόνα αδικημένος και σιωπά γιατί το δίκιο δεν έχει φωνή, δεν έχει ψυχή, δε ζει σ' αυτή τη γη, όπως στη ζούγκλα ο δυνατός νικά. -Γιατί υπάρχει τότε, της αποκρίθηκε. -Δεν ξέρω γιατί, Αννέτα, όμως υπάρχει, είναι η κραυγή του δικαίου και θα υπάρχει στους αιώνες των αιώνων. -Και ο Θεός; -Ξέχασες πως σιωπούσε μπροστά στους δικαστές τους. Αννέτα, όσο υπάρχει ζ...

Οι "Αντιμακαρισμοί" είναι μια περιορισμένη επιλογή από εκατοντάδες χρονογραφήματα, που έγραψα στα τριάντα χρόνια της δημοσιογραφικής καριέρας μου και που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικό μεγάλης κυκλοφορίας. Ήταν πολλοί τότε οι αναγνώστες, που είχαν εκφράσει την ευχή και την επιθυμία να τα έχουν συγκεντρωμένα σ' ένα τόμο, για να τα διαβάζουν και να τα ξαναδιαβάζουν στις ελεύθερες ώρες τους. Αν αυτό σημαίνει ότι είχαν κάποια αξία, θέλω να πιστεύω, έστω και αργά, στους φίλους αναγνώστες που τ' αγάπησαν. Θ' αναρρωτηθούν πολλοί γιατί διάλεξα αυτόν τον τίτλο. Απλούστατα, από αντίδραση...

Ας πάμε πάλι πίσω στην χαμένη Θράκη. Στη Θράκη όπου βασιλεύει η Τουρκιά και δεν βρίσκεται ελληνικό ποδάρι και δεν ακούεται πλια η ελληνική φωνή. Ας πάμε εκεί όπου και η φύση η άγρια μένει η ίδια, κι οι μαλακοί κάμποι υπάρχουν απαράλλαχτοι κι οι θάλασσες φουσκώνουν και τρικυμίζουν το ίδιο, όπως πάντα αιώνια τρικύμιζαν, κι οι πολιτείες -μόνες οι πολιτείες- άλλαξαν ρυθμό, ζωή, κίνηση. Να, ο τριπόταμος Έβρος, που κατεβάζει τα θολά νερά του καβαλικεύοντας γεφύρια παμπάλαια βυζαντινά, και φουσκωμένος φτάνει στ' ακρογιάλια του Αιγαίου. Κατεβαίνοντας έτσι κατάισα, δίχως πολλά κλωθ...