Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μετριούνται οι αποστάσεις με τους βηματισμούς της σιωπής που τους σταματούν σποραδικά αμήχανες λέξεις, εκποιημένες, φρουροί στη στοά των ειδώλων όπου προβάρουν τη γύμνια τους οι αντικατοπτρισμοί. * Βηματιστές: Επιφορτισμένοι στον Μακεδονικό στρατό να μετρούν με βήματα τις αποστάσεις που διανύονταν. - Aπό την έκθεση Μ. Αλέξανδρος στο Λούβρο.

"... Κάθε φορά που πάεις να πείς πάει σώθηκε η ποίηση θα βγει κάποιος να σε διαψεύσει. Κάθε φορά που απελπίζεσαι θα βγει η ποίηση να σου θυμίσει ότι δεν απελπίστηκες αρκετά. Οταν ένας ποιητής σου θυμίζει κάτι που δεν ήξερες τότε εποίησε. Οταν σε κάνει να σταματήσεις και να σκεφτείς τότε ανακεφαλαιώνει τον κόσμο. Οταν ένας ποιητής σου επιτρέπει τότε εκείνος παραμένει όμηρος και εσύ ελευθερώνεσαι... Αυτά ανέγνωσα από τον Γιώργο Χριστοδουλίδη και έτσι τα γράφω". Δρ Νίκη Κατσαούνη, συγγραφέας, θεωρητικός της τέχνης

"Στίχοι καταλυτικοί, υπερβατικοί, με την αλήθειά τους ξεκάθαρη [...] Μεταξύ μοναχικότητας και συντροφικότητας, μεταξύ εσωτερικότητας και ιστορίας αναπτύσσεται η ποίηση της Σοφία Σακελλαρίου. Πυρπολεί με τον στίχο της τον ύπνο των ανθρώπων, αλλά κυρίως προσφέρει τρυφερότητα και θαλπωρή, εικόνες έρωτα και πράξεις ανθρωπιάς, παρηγοριά και ανακούφιση, μια απαλή οικειότητα ακόμη και ενώπιον του θανάτου. Του θανάτου που εμφανίζεται στα ποιήματα με σφοδρότητα και απόγνωση, που η ιστορική μνήμη και η προσωπική εμπειρία την έχουν φορτώσει. Καταγράφει με λόγο λιτό, κάποτε ωμό,...

Δύο γυναίκες, δύο φίλοι, δύο φόνοι και μια αυτοκτονία στο κατώφλι της ελληνικής χρεοκοπίας, το καλοκαίρι του 2009. Ο Κώστας Ρωμανός είναι αποτυχημένος επαγγελματικά, μοιάζει σχεδόν ακίνητος. Δίνει την αίσθηση ενός κυνικού ατόμου, που δεν παρασύρεται. Αλλά τελικά μπλέκει χωρίς να το θέλει σε μια ιστορία διαπλοκής, έρωτα και μαύρου χρήματος. Δίπλα του κινούνται δύο γυναίκες. Η Όλγα, η γραμματέας του, και η Τζένη, η μοιραία γυναίκα της ιστορίας, μέλος της συμμορίας. Οι ερωτικές σχέσεις του τριγώνου, επικαλύπτονται από την κίνηση του χρήματος και του εγκλήματος. Ποιος κρύβεται...

Το βιβλίο αυτό του ιατροφιλόσοφου Νίκου Φωτιάδη με τίτλο "Ένας κύκλος κλείνει - Διάλογος με τον εαυτό μου" αξίζει να διαβαστεί ακριβώς διότι είναι φιλοσοφικό και μάλιστα πάρα πολύ άξιο και αντάξιο του τίμιου ονόματος της φιλοσοφίας. Εύστοχα ο Νίκος Φωτιάδης υποτιτλοφορεί το πόνημά του "Διάλογος με τον εαυτό μου" συστοιχώντας στην πεμπτουσία του φιλοσοφικού λόγου που είναι διαλογικός. Δεν πρόκειται για μονόλογο με τον εαυτό του, αλλά για διάλογο, επειδή ο Άλλος της συνομιλίας του αντικρούει το Εγώ του ομιλητή μας κι έτσι από τον αντίλογο προκύπτει ο διάλογος αντί για τον μον...

Ένας φιλόλογος της Μέσης Εκπαίδευσης, υπό την καθοδήγηση μιας μυστηριώδους κοπέλας που έρχεται από το παρελθόν, ανακαλύπτει μια απίστευτη λαθροχειρία στο παραδεδομένο κείμενο της ομηρικής "Οδύσσειας": Κατοπινοί ραψωδοί έχουν διαστρεβλώσει την ιστορία της αγαπημένης "ψυχοκόρης" της Πηνελόπης, της Μελανθώς, μιας από τις δούλες που απαγχονίστηκαν επειδή συνευρίσκονταν με τους μνηστήρες. Κινούμενη μεταξύ θρίλλερ και επιστημονικής ανακοίνωσης, η ιστορία αξιοποιεί τη νεοελληνική πολιτισμική εμπειρία / παράδοση για τη διασάφηση σκοτεινών πτυχών του ομηρικού κειμένου και παράλλη...

Καθώς σκύβω δίπλα στη φωτιά μες στο καπνισμένο δωμάτιο τα ρούχα των περαστικών που φαντάζομαι μυρίζουν κρεμμύδι και βρεγμένο ξύλο Είναι μια τρύπα που μέσα της ακινητοποιείται η σκόνη και ξεχνιέμαι στον ουράνιο θόλο Σαλεύει η μούχλα του τοίχου Μόνο ο χειμώνας ταιριάζει σ' αυτόν τον τόπο και συντονίζομαι με το αντικείμενό μου Φυλάω στα μάτια μου τον παλμό του Νομίζω ότι βυθίζομαι και ότι δεν υπάρχω.

ΕΝΑΝΤΙΑ Φορώντας φύλλα Ως απόδειξη των αισθημάτων μου Ανατίναξα την πόλη Ό,τι απόμεινε η σιδερένια πόρτα Στον κήπο που ευδοκιμείς Και τα δέντρα Προμαχώνες της σκιάς σου Ερωτεύομαι τους κορμούς Ελπίζοντας αιώνες Παντρεύομαι το χώμα Κομμάτι από πλευρό Και ύλη απομυζώντας Αναβάλλομαι Στη δεύτερη ποιητική συλλογή της Μαρίας Κουλούρη, "Ρολόγια και άλλοι χτύποι", ο χρόνος βιώνεται ποικιλοτρόπως, προβάλλεται όμως πάντα σε μεγάλη κλίμακα: ως συνείδηση του τέλους αλλά και ως υπέρβασή του, ως μνημείωση και ανασκαφή του παρελθόντος, ω...

Tην άνοιξη του 1946 ο Μάρτιν Χάιντεγγερ -για πολλούς ο μεγαλύτερος φιλόσοφος του 20ού αιώνα -υπέστη νευρικό κλονισμό κατά τη διάρκεια της ανάκρισής του στην Επιτροπή Αποναζιστικοποιήσης που ασχολείτο με τη φύση και το εύρος της εμπλοκής του με το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τα χρόνια αμέσως πριν. Εισήχθη επισήμως στο Κρατικό Νοσοκομείο της Βίδας και υπεβλήθη σε θεραπεία από τον εκπαιδευμένο ψυχαναλυτή δρ Βίκτωρα φον Γκεμπσάτελ. Για πρώτη φορά στη ζωή του ο κραταιός και διάσημος καθηγητής καλείται να αντιμετωπίσει μια συγκεκριμέν...

[...] Η Αρετή Γκανίδου επιτυγχάνει τη συμμετοχή του αναγνώστη στο κατανυχτικό κλίμα των ποιημάτων της, παράγοντας τη γνήσια συγκίνηση του γοητευτικού και κατασταλλαγμένου ύφους. Ώριμες σπείρες ενδοσκόπησης κι εξομολόγησης ξετυλίγονται λυρικά μες στις μικρές πρόζες της ποιήτριας αλλά και στα στιχουργήματά της, γεννώντας συναισθήματα, ανασύροντας γνώριμες εικόνες, μεταδίδοντας δονήσεις ευαισθησίας. Δημήτρης Μουζάκης

"Η ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ": Ίσως να είναι και ποτάμι που απ' τη δύση πάει προς την ανατολή πέρα από τα τείχη και από κει χάνεται. Ένα από τα ποτάμια της ιστορίας. Από την κακόφημη περιοχή, περνώντας από τόσες πολλές εκκλησίες, εξαγνίζεται· γίνεται ίσως ένα ακόμη από εκείνα τα ποτάμια του Παραδείσου. Και όπως όλα τα ποτάμια της ιστορίας αφήνει τα ιζήματά του: μνημεία, ορατά τε και αόρατα. Αυτά, τα αόρατα κάποτε, που ξεκοίλιασε το μετρό αφού, όπως θέλει μία παλιά λατινική παροιμία, ο χρόνος είναι χαλαστής των πραγμάτων... Πριν από χρόνια, σε ψιλικατζίδικο της πλατειούλας στη Χώρα τ...

Δεκατέσσερα διηγήματα με άξονες τον έρωτα, τη μοναξιά, τον χρόνο και τον θάνατο. Ιστορίες όπου εναλάσσεται το κλασικότροπο με το αντισυμβατικό, και το ρεαλιστικό με το παράλογο, διατηρώντας πάντα ενιαία στιλιστική άποψη.

Η προσευχή μου υγρή κι επίπονη που ο Θεός δεν αλλάζει τα σύνορα να χωρέσω τον κόσμο μου. Ένα πλοίο πέρα απ' τον ορίζοντα είμαι. Τ' αστέρια που καίγονται πυρπολούν τα κατάρτια μου. Μου στήνουν παγίδες οι άνεμοι...

Η καινούργια ποιητική συλλογή της Μαρίας Σαββάκη με τίτλο "Σε χρόνους δύο" με έναν λυρικό και συνάμα σουρεαλιστικό τρόπο συνθέτει ποίηση και ποιητική πρόζα και ακουμπάει σε πολλές ανθρώπινες πραγματικότητες, μικρότερες ή μεγαλύτερες εκφράσεις του άγους, της χαράς ή της σκέψης. Με αναγνωρίσιμη γραφή και διατρητικό μάτι συνθέτει ποιητικά την αρχαία σύνδεση φυσικών, ψυχικών αλλά και πολιτισμικών φαινομένων αποπνέοντας ευθέως ή υπαινικτικά μια συγκινητική ελληνικότητα.

Το "Μπαλαντέρ" της Μαρίας Γιαγιάννου διατρέχει, με τρόπο επίμονο και υπέροχα ακριβή, όλη την κλίμακα του έρωτα από το πρώτο αμετάκλητο βήμα. Στις σελίδες του η συγγραφέας θρυμματίζει μια ερωτική ιστορία για να εξετάσει τα σπασμένα γυαλιά, με παιδική περιέργεια και εις βάθος, πριν αρχίσει να τα επανενώνει με την κόλλα της ποίησης: τα πρώτα προβλήματα στη συνεννόηση, που οι εραστές καλούνται να επιλύσουν μαθαίνοντας ο ένας τη γλώσσα του άλλου ("μεταφράζαμε ο ένας για τον άλλον το κείμενο που μας συνιστούσε"), η εξημέρωση του "Πρωτόπλαστου" Σώματος, που ορθώνεται σαν τρίτος αν...

Στα 12 σύντομα διηγήματα του βιβλίου, η Λουκία Δέρβη πλέει στη θάλασσα της σύγχρονης ιστορίας, με συνεπιβάτες τους άσημους ήρωές της, τις μικρές και μείζονες ζωές τους. Παρούσα πάντοτε η ανάγκη για την απόδραση, το ταξίδι, τη φυγή - κοινό παρονομαστή στον πρόσφυγα και τον μετανάστη. Από τη Λάπηθο, τη Φιλιππούπολη και την πλατεία Αμερικής, μέχρι τη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες, τη Νυρεμβέργη, το Τζιμπουτί και τη Μασσαλία, την Κυψέλη και τον Πόντο, οι ήρωες των διηγημάτων παλεύουν εκόντες άκοντες με τα κύματα της εποχής τους. Αγαπούν, απελπίζονται, αγωνίζονται, απογοητεύοντα...

Ο παλαίμαχος Ιταλός διανοητής Τζοβάννι Σαρτόρι μας παραδίδει τριάντα σύντομα και απλά μαθήματα για τη δημοκρατία: Τι είναι "δήμος"; Τι είναι "λαός"; Ποια πολιτική ονομάζουμε ρεαλιστική και σε τι διαφέρει από τον κόσμο των ιδεών; Ποιος είναι ο ρόλος της ουτοπίας στη ζωή των πολιτών; Ο Τζοβάννι Σαρτόρι, πάντοτε μετριοπαθής και, την ίδια στιγμή, ανυποχώρητος στις ιδέες του, περιγράφει τις σύγχρονες ψευδαισθήσεις περί άμεσης δημοκρατίας, ισότητας και πολυπολιτισμικότητας. Ανάμεσα στα ζητήματα που θίγει είναι τα όρια της ελευθερίας, οι διαφορές (και οι ομοιότητες) μεταξύ δεξ...

[...] Ο Στάθης Κοψαχείλης, ως ικανός διηγηματογράφος, προσεγγίζει το υλικό του χαμηλόφωνα, υπαινικτικά, μ' έναν μαγικό ρεαλισμό που αναδύεται αξιοποιώντας τα απλούστερα στοιχεία -τη φύση, τα ζώα, τα νεύματα, τις αποσιωπήσεις- και υποβάλλοντας στον αναγνώστη μια βαθύτερη, ανησυχητική αίσθηση που συχνά προκαλεί ρίγος. Πρόκειται για το ίδιο ρίγος που χαρίζει η ποίηση [...] Γιάννης Παλαβός, περ. ΧΡΟΝΟΣ

Ολοκαύτωμα στο Δίο Δε λέω πολύτιμα κι ανεκτίμητα τα εκθέματα στο Δίο όμως εγώ χωρίς κανένα δισταγμό όλα τα χαλαλίζω για κείνο το λαχταριστό μελαχρινό κορίτσι που μισοβυθισμένο στο λινό του φόρεμα λάμπει σαν τύψη στη γωνιά φρουρώντας το ανήλεο σκότος Τα "Χαμηλά ποτάμια" περιλαμβάνουν 30+1 ποιήματα, που πηγάζουν από το σώμα και την ενδοχώρα του σώματος, τις σκέψεις και τις φαντασιώσεις, τις μνήμες και τα χρόνια που πέρασαν. Πρόσωπα λατρεμένα, ζώντα και τεθνεώτα, απόμακρα πρόσωπα, απλώς ποθούμενα, κι άλλα κοντύτερα, άσημα κι άφωνα, όνειρα που ερείπωσε ο καιρό...

Είμαστε μέσα στον τόπο και ο τόπος βρίσκεται μέσα μας. Μας γεννάει και τον γεννάμε, μας ονειρεύεται και τον ονειρευόμαστε και έτσι παραμένει πάντα νέος στο βαθμό που μπορούμε να αναπτύξουμε μαζί του μια σχέση διαλεκτικής, στο βαθμό που τον ανακαλύπτουμε και σε αυτή την διαδικασία ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας. Στο Μια φορά κάθε τοπίο και ολότελα, το έδαφος και η περιπλάνηση, ο χωρισμός και η συνάντηση, το τραγούδι, η ατομική εμπειρία και τα ίχνη της ιστορίας διασχίζουν το τοπίο και τη γραφή. Πρόκειται για ένα ταξίδι στην καρδιά της χώρας, που είναι πάντα αφανής, απροσδιόρισ...