Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

H βιογραφία του Τζόναθαν Σουίφτ (1667-1745) από τον Δημοσθένη Κορδοπάτη συνιστά την πλέον πολύπλευρη και πλήρη παρουσίαση του μεγάλου αυτού εκπροσώπου του ευρωπαϊκού πνεύματος στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Πολιτικές εξελίξεις, προσωπικά επιτεύγματα και αποτυχίες, θρησκευτικές ίντριγκες και ερωτικές απογοητεύσεις κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και τον εισάγουν βαθύτερα στην ιδιόρρυθμη προσωπικότητα του Σουίφτ, αλλά και στον σκοτεινό και δεισιδαίμονα κόσμο των αρχών του 18ου αιώνα. Μέσα σε αυτό τον κόσμο, όπου υπάρχουν ακόμη μάγισσες, στα πανεπιστήμια συνεχίζει...

Η ιστορία μοιάζει γνωστή. Κι όμως, ποτέ δεν την έχουν αφηγηθεί. Η πιο ποθητή σταρ του Χόλιγουντ και ο πιο χαρισματικός πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν μια σχέση που κράτησε δέκα χρόνια προτού μετατραπεί σ' ένα, στενά παρακολουθούμενο, love story. Τους ηχογραφούσε η Μαφία, τους κρυφάκουγε η KGB, η CIA βρισκόταν στο κατόπι τους· οι εραστές δεν ήταν ποτέ μόνοι. Κράτος-ηδονοβλεψίας, εκβιασμοί, δολοπλοκίες, εκλογικά μαγειρέματα, βρόμικο χρήμα, απ' όλα έχει ο μπαξές: η Μέριλιν Μονρόε, στο χείλος της τρέλας, και ο Τζον Φ. Κένεντι, στα πρόθυρα του σκανδάλου, σμίγουν. Και,...

Ήταν ο Κέυνς Κεϋνσιανός; Ποιος ακριβώς ήταν ο οικονομολόγος με τις ελλιπείς σπουδές, αυτός ο γεμάτος αντιφάσεις άνθρωπος, και πώς κατάφερε να επηρεάσει τόσο βαθιά με τη σκέψη του τη διαμόρφωση των δυτικών κοινωνιών του 20ού αιώνα; Η σύντομη και περιεκτική βιογραφία του Κέυνς από τον Ράινχαρντ Μπλόμερτ αποκαλύπτει τον άνθρωπο πίσω από τη θεωρία, και συγχρόνως μας βοηθά να κατανοήσουμε τη σκέψη και τις πολιτικές του.

..."Και σας διαβεβαιώ πως, αν υπάρχει ένας σύζυγος με κέρατα, αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον φουκαρά τον Ρανβίλ". "Δεν μπορώ να σας πω, δεν τον ξέρω, αλλά τους λυπάμαι τους κερατάδες συζύγους. Μήπως ανήκετε, όλως τυχαίως, κι εσείς σ'αυτούς;" "Σε ποιους εννοείτε; Στους κερατάδες ή στους συζύγους;" "Μα, αυτά τα δύο είναι σήμερα τόσο αλληλένδετα, που δύσκολα μπορεί κανείς να κάνει τη διάκριση"... Οκτώ σύντομες ιστορίες γεμάτες ερωτικά τεχνάσματα, κωμικές παρεξηγήσεις με τραγικό τέλος ή το αντίστροφο, πέπλα αιδούς που πέφτουν, ανατροπές, ίντριγκες... Γραμμένες με τ...

Τον τρόπο να γνωρίσουμε και να δεχτούμε τον εαυτό μας, να νιώσουμε τους ρυθμούς της φύσης και να γίνουμε ένα με το σύμπαν, να μη φοβόμαστε τον θάνατο και να ζήσουμε ειρηνικά, απλά, ευτυχισμένα, μακριά απ' το άγχος και την πίεση των βιοτικών αναγκών, μας μαθαίνει το Τάο Τε Τσινγκ που έγραψε ο μύστης Λάο Τσε πριν από 2.500 χρόνια. Με ύφος ανάλαφρο και καθημερινό, μας διδάσκει πώς να ξεπεράσουμε τις κακοτοπιές της ζωής χωρίς να ...κουνήσουμε το μικρό μας δαχτυλάκι. Η μη δράση που ευαγγελίζεται το βιβλίο σαν μέσο για την αυτοεκπλήρωση, δεν έχει βέβαια να κάνει με την απάθει...

Οι λογοτεχνικές επαναστάσεις του 20ού αιώνα και οι θεωρίες που τις ακολούθησαν, παρήγαγαν πολλά θραύσματα από την αποδόμηση των γνωστών μορφών του γραπτού λόγου. Μια μορφή σύνθεσής τους, είναι η ποιητική πρόζα που απ' ότι φαίνεται ταιριάζει πολύ καλά με την μικρή φόρμα. Στα "Ταξίδια με το λύκο μου", οι μονόλογοι προς/από ένα λύκο, σε έναν φαντασιακό/πραγματικό συνεπιβάτη, συνθέτουν και περιγράφουν τα πάθη των ανθρώπων. Την αγωνία για τις σχέσεις μας με το χρόνο, τον μύθο τη φύση, τον χώρο την επιθυμία ή την ανάγκη.. Η ποιητική πρόζα της Μαρίας Σαββάκη αποτελεί ένα παλ...

Το cd "Ταγκό για τρεις", δεν αποτελεί κύκλο τραγουδιών. Όλα τα τραγούδια μέσα σε αυτό το δίσκο, θα 'λεγα ότι ξεπήδησαν παρορμητικά. Με την πρώτη μου κιόλας επαφή με το στίχο, η μουσική τους βγήκε ενστικτωδώς και με μια πνοή. Το "Μη μου μιλάς", του Μ. Γκανά, εξελίσσεται πάνω σε έναν ασίγαστο και αδέκαστο μετρονόμο, με φόρα για μια καραμπόλα και την απότομη κατάληξη στη σιωπή, σχεδόν σαν διακοπή. Η γαλλική εκδοχή του "Ω μη με βλέπετε που κλαίω", της Μ. Πολυδούρη, είναι ουσιαστικά γέννημα της συνάντησης της δικής μου μελωδικής γραμμής με την Κορίνα Λεγάκη και τους μουσικούς απ...

Η ανεξάρτητη και χαρισματική Μαρία, διαχειρίστρια σε μια φαινομενικά συνηθισμένη πολυκατοικία, πεθαίνει ξαφνικά σε αυτοκινητιστικό, αφήνοντας πίσω της ένα εξάχρονο κοριτσάκι και ένα γράμμα στο οποίο αποκαλύπτει ότι ο πραγματικός πατέρας της κόρης της δεν είναι αστροναύτης, όπως της είχε πει. Η Μάντορλα είναι ο καρπός μιας ερωτικής βραδιάς στο πρώην πλυσταριό της πολυκατοικίας. Ποιος είναι λοιπόν ο πατέρας; Όλοι οι άνδρες της πολυκατοικίας θεωρούνται ύποπτοι και ένας τους υποχρεωτικά πρέπει να ομολογήσει. Μετά από πολύωρη συζήτηση και με τη συναίνεση των οικογενειών του...

Βρες ένα ψέμα απ' το μικρό του δάχτυλο να κρατηθείς καθώς βυζαίνεις άδειο κι ο πόνος σε βουβαίνει Περνά ένα γαλάζιο πότε-πότε μ' ένα χάδι στη στροφή ας λιγοστεύει η ζωή καταργώντας τα κτητικά κι άλλες του νου νυχτωδίες Σ' αυτό το λίγο βυθίζεται η ελπίδα κι απ' αυτό αναδύεται να σε γελάσει πάλι [...] Διακρίνουμε στη γραφή του Πάνου Κυπαρίσση τα στοιχεία μιας ποιητικής που συνδέεται με την εντοπιότητα και την καταγωγή, που πραγματεύεται το θέμα ενός ενδότερου νόστου και τον ανάγει, με τις δημοτικές υπομνήσεις αλλά και την απερίφραστη λιτότητα του ελεύθερου...

Ό,τι σου ζήτησα παιδί, Θεέ, δεν το 'κανες. Τότε φοβόμουν ότι έφταιγα. Τώρα ξέρω: δεν μπορείς. Ανοίγω το βήμα μου τις Κυριακές όταν περνάω μπροστά από τους τρούλους σου, να μη με δεις που το ψωμάκι το επιούσιο το βρίσκω σε άλλο φούρνο.

Καθώς σκύβω δίπλα στη φωτιά μες στο καπνισμένο δωμάτιο τα ρούχα των περαστικών που φαντάζομαι μυρίζουν κρεμμύδι και βρεγμένο ξύλο Είναι μια τρύπα που μέσα της ακινητοποιείται η σκόνη και ξεχνιέμαι στον ουράνιο θόλο Σαλεύει η μούχλα του τοίχου Μόνο ο χειμώνας ταιριάζει σ' αυτόν τον τόπο και συντονίζομαι με το αντικείμενό μου Φυλάω στα μάτια μου τον παλμό του Νομίζω ότι βυθίζομαι και ότι δεν υπάρχω.

ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ Κάθε μέρα η Φάτου ξεκινά το φιλόδοξο ταξίδι: από την πατρίδα της (τη Λιβερία) φτάνει στα σύνορα με τη Σιέρα Λεόνε, δεύτερη πατρίδα της, γιατί εκεί ζει η οικογένειά της Όταν η μια πλευρά ανοίγει τα σύνορα η άλλη, όχι σπάνια, τα κρατά κλειστά Όμως η Φάτου δεν πτοείται - στο δρόμο της επιστροφής εφοδιάζεται με καθαρό νερό "Τα νερά του μετανάστη" μιλούν για τη ζωή σε κίνηση - η Φάτου διασχίζει τη Λιβερία αναζητώντας την οικογένειά της, ο στρατιώτης Ματίας ανακαλεί τη μακρινή αγαπημένη του, η Πραμπάτι γλυτώνει από το φονικό σεισμ...

ΑΣΤΕΡΙ Από τα αστέρια στον ουρανό σου τραβάει την προσοχή αυτό που πέφτει Ολόκληρο σύμπαν και δεν το χωρούσε άλλο ίσως και να μην το χρειαζότανε: το άφησε να πέσει Να το θυμάσαι αυτό όταν το σύμπαν σου δεν θα σε χωρά άλλο και μάλλον δεν θα του είσαι απαραίτητος: θα σε αφήσει να πέσεις και θα σε δουν να πέφτεις ακόμη και αυτοί που προηγουμένως τους ήσουν αδιάφορος Η πτώση κεντρίζει το ενδιαφέρον

Σε μια εποχή κυριαρχίας του πλανητικού εξωτισμού, κάποιος επιμένει να ταξιδεύει εντός των περιορισμένων ορίων της Ευρώπης. Ποιος είναι ο επίμονος και αμετανόητος ταξιδιώτης της ευρωπαϊκής χερσονήσου; Μήπως είναι ένας καθημερινός ταξιδιώτης της δουλειάς; Μήπως είναι ένα πουλί; Μήπως είναι μόνο η σκέψη που πετά από μέρος σε μέρος; Και ποιο είναι το μέσον του, το αεροπλάνο, το τρένο, το πλοίο, ο κέρσορας; Το ποιητικό αφήγημα του Ζήση Κοτιώνη παίρνει τον τίτλο "Trans Europe Express" από το ομώνυμο, καταργημένο πια, δίκτυο σιδηροδρομικών δρομολογίων στην Κεντρική Ευρώπη κατ...

Η καινούργια ποιητική συλλογή της Χρύσας Κοντογεωργοπούλου συνδέει το Λόγο με τη Μουσική και την Εικόνα. Πίνακες ζωγραφικής δύο μεγάλων ελλήνων δημιουργών ("Βάζο με άσπρα λουλούδια" - σχόλιο σ' έναν πίνακα του Χρίστου Καρά, "Ανθισμένο ποδήλατο" εμπνευσμένο από το "Ποδήλατο με Τριανταφυλλιά" του Γ. Κόττη), αλλά και λεκτικοί πίνακες ή κινηματογραφικά πλάνα ("Το Απέναντι Δέντρο" - Ταινία μικρού μήκους σε τρία πλάνα) ή ποιήματα που "χορεύουν" σ΄ ένα χορό θανάτου ("Οι μαύρες τουλίπες της Ερατώς" - Χορόδραμα σε τέσσερις πράξεις), προεκτείνουν τα ποιήματα πέρα από τα σύνορα μιας...

ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΚΟΡΥΦΕΣ βάθη άσε σήμερα σήμερα έλα να πάμε αλλού έχουμε χρόνο κι ανάμνηση και γλυκιά λησμονιά θέλω μόνο να πάμε λίγο παρέα να πάμε κι ας μην τραβά συνομιλία καμιά πια τόσα χρόνια τώρα ξέρω ασφαλώς έχεις δίκιο αφού είμαστε σαν γράμματα παλιά γιατί να τα ξαναδιαβάζεις λόγια στα λόγια και πώς να τα ξεδιαλύνεις τόσες σκιές πάνε ακολουθώντας άλλες σκιές δε σταματάει κανείς πουθενά κι ας ρωτάνε τι λέει εδώ τι λέει εκεί και τι θέλει να πει σκοντάφτουμε όμως στο τι να κάνεις τι γίνεται στην αναστάτωση της απρόσκλητης χειραψίας στο τσάκισμα της φωνής που ολοέ...