Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ζ΄ Τελευταία είμαι χαρούμενος λένε. Λένε για μένα πως αυτό εκείνο και το άλλο. Ακούω μέσα μου φωνές πως το τάδε έτος και ξεσπούν γέλια. Ζητωκραυγές. Έκανα πολλά και ξέχασα περισσότερα. Κάποιες γυναίκες με φωνάζουν Σταμάτη αλλά δεν γυρίζω να τις κοιτάξω. Ψευδείς αναμνήσεις μού φτιάχνουν το κέφι. Θα ξυπνήσω με ένα καλό προαίσθημα τη μέρα που θα πεθάνω

Στα 12 σύντομα διηγήματα του βιβλίου, η Λουκία Δέρβη πλέει στη θάλασσα της σύγχρονης ιστορίας, με συνεπιβάτες τους άσημους ήρωές της, τις μικρές και μείζονες ζωές τους. Παρούσα πάντοτε η ανάγκη για την απόδραση, το ταξίδι, τη φυγή - κοινό παρονομαστή στον πρόσφυγα και τον μετανάστη. Από τη Λάπηθο, τη Φιλιππούπολη και την πλατεία Αμερικής, μέχρι τη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες, τη Νυρεμβέργη, το Τζιμπουτί και τη Μασσαλία, την Κυψέλη και τον Πόντο, οι ήρωες των διηγημάτων παλεύουν εκόντες άκοντες με τα κύματα της εποχής τους. Αγαπούν, απελπίζονται, αγωνίζονται, απογοητεύοντα...

ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ Πιέζεις με τα δόντια, σπάει το φλούδι, ο καρπός φτάνει στη γλώσσα. Θα το κάνεις ξανά, ξανά, ξανά. Κερδίζει όποιος τελειώσει πρώτος. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Εσένα όμως δεν σου αρέσει. Μαζεύεις τα τσόφλια, ανοίγεις το στόμα, "Αλάτι, ωραίο αλάτι, παραλίγο να χαθεί", σκέφτεσαι, όσο τριγύρω στοιχηματίζουν: "Θα φτύσει...

Έχουν όλα στην ποίηση ειπωθεί; Μπορούν να ξαναειπωθούν με "Άλλα λόγια"; "Ας ξανασυστηθούμε χωρίς άγκιστρα εισαγωγικά και εξάρτηση από κύριες προτάσεις". Χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς οριοθετήσεις: το σώμα απογυμνωμένο στην απτή υλικότητά του, η γραφή επιθετικά ειρωνική και ταυτόχρονα ήρεμα συνειδητοποιημένη. Στην πρώτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Βαχλιώτη Άλλα λόγια αποτυπώνεται η αναμέτρηση με το χρόνο, ψηλαφείται η φθορά, διασαλεύονται οι βεβαιότητες της ύπαρξης και βρίσκεται, εντέλει, σωτηρία στην ποίηση -ακόμα και αν το αντίτιμο είναι η ζωή. Η απώλεια, η φθορά, ο π...

Οι αλεπούδες γελάνε όταν δεν τις βλέπει κανείς. Έχετε δει αλεπού να γελάει; Ορίστε.

"Μη με παρεξηγήσετε. Με τον άνδρα μου αγαπιόμασταν πολύ... ακόμα αγαπιόμαστε πολύ. Δεν είμαστε δυστυχισμένοι· απλώς, δεν είμαστε ευτυχισμένοι. Και δεν περνάμε πολύ χρόνο μαζί, κάτι που παλιά δεν είχε πολλή σημασία. Τώρα όμως έχει αρχίσει να έχει σημασία. Και πολύ μεγάλη, μάλιστα." Kαθώς ο γάμος της οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο διαζύγιο, η Σίντνεϊ Στάιν, γεμάτη εμπιστοσύνη για τον εαυτό της και την εμφάνισή της, παρότι ντύνεται με ρούχα XLarge, μπαίνει στον πειρασμό να ξεκινήσει μια παράνομη σχέση με τον Τζέφρι Φαλ που είναι παντρεμένος, είκοσι χρόνια μεγαλύτερός...

ΜΙΑ ΤΡΙΧΑ ΧΩΡΙΖΕΙ Οργισμένος ο βασιλεύς Γελίμερος φορώντας τη λεοντή της νίκης που τις προάλλες του χάρισαν οι άνδρες του κι εκστομίζοντας βρωμόλογα επιτρεπόμενα μόνο σ' αξιωματούχους καταφερόταν εναντίον των Ούννων οι οποίοι σε τίποτα δεν μπορούσαν να φτάσουν τον πολιτισμό των Βανδάλων καθώς διακήρυσσε. Στο βάθος του πάντως ελάχιστη αμφιβολία τον βασάνιζε γι' αυτό κατέφυγε ανήσυχος στις τηρούμενες στατιστικές. Εξάλλου είναι λεπτές οι ισορροπίες καθώς όλοι γνωρίζουν. Συχνά μάλιστα μια τρίχα χωρίζει τον πολιτισμό από τη βαρβαρότητα.

Η "Αειθαλής θάλασσα" είναι μια ιδιαίτερη ποιητική σύνθεση, που πικρανθίζει μέσα στον αειθαλή μεσογειακό κήπο, με γήινα ποιήματα του πηλού και της τερακότας, ποιήματα ασημοκαπνισμένα στο λαδί της ελιάς και στο φως της πανσελήνου, που αναπνέουν και βυθίζονται αενάως στο λευκό και στο μπλε της θάλασσας. Η ποιήτρια, βιώνοντας έντονα τα φαινόμενα που τη συνδέουν με τη θάλασσα και με όχημα την καταβύθιση στο αρχαιοελληνικό λογοτεχνικό παρελθόν, στο φυσικό τοπίο αλλά και το σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι της Κύπρου και ευρύτερα της Μεσογείου, επιχειρεί μια συμφιλίωση με τις αντιθ...

Το ορφάνεμα δεν έχει ηλικία. Όταν οι γονείς μας έχουν πλέον χαθεί και έρχεται η στιγμή να αδειάσουμε το σπίτι τους, το πένθος μας γίνεται πιο συγκλονιστικό. Πώς να μπορέσεις να μιλήσεις γι' αυτή την αναστάτωση των συναισθημάτων, για το κράμα οργής, κατάθλιψης, απέραντου πόνου, αίσθησης εξωπραγματικού, εξέγερσης, τύψεων και αλλόκοτης αίσθησης ελευθερίας που σε κατακλύζει; Σε ποιον να ομολογήσεις χωρίς ντροπή και ενοχή αυτόν το στρόβιλο παθών; Η κληρονομιά δεν είναι δώρο. Πώς να πάρεις πράγματα που δεν σου έδωσαν; Πώς να αδειάσεις το σπίτι των γονιών σου χωρίς να βγάλεις...

Οι ήρωες και οι τόποι στον "Άγριο έρωτα" συγκροτούν μια παγκόσμια ανθρωπογεωγραφία της σύγχρονης ζωής. Από την Κίνα μέχρι τη Χιλή κι από τη Λιβερία μέχρι τη Βουδαπέστη, ο συγγραφέας καταγράφει αφηγήσεις μιας πραγματικότητας που πάλλεται από την οικονομική, την πολιτική και την συναισθηματική κινητικότητα. Αυτό που παραμένει σταθερό, από σελίδα σε σελίδα, είναι ο ανυποχώρητος ανθρωπισμός του βλέμματος, η μαχητική διεκδίκηση της επόμενης μέρας.

Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Είχαμε έναν έρωτα ανεκπλήρωτο· ανελέητο δηλαδή. Γιατί το έλεος προσφέρεται συνήθως μέσ' από μια καταστροφή κι εσύ στέκεσαι ακόμη όρθιος στην εξώπορτα δίχως να φεύγεις ενώ φεύγεις και έρχεσαι τακτικά κι εγώ μετρώ τα χρόνια με τις διαδρομές των σχολικών λεωφορείων και τις διακοπές στη θάλασσα. Ο ταχυδρόμος μας φέρνει τους λογαριασμούς τις χριστουγεννιάτικες κάρτες κι ενίοτε κάποια γαμήλια πρόσκληση· όχι όμως νέα ότι πέθανες για 'μένα όχι όμως νέα ότι πέθανα για 'σένα.

ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ Όταν ήσουν μικρή Έπαιζες με τις κούκλες σου κρυφτό Μια μέρα έτρεξες να κρυφτείς Εκεί όπου κανένας δεν θα μπορούσε να σε βρει Τότε κλειδώθηκες κατά λάθος σε λιλιπούτεια φυλακή Η γάτα του σπιτιού κατάπιε κατά λάθος το κλειδί Η απουσία σου κατά λάθος δεν έγινε από κανέναν αντιληπτή Κάποτε κατά λάθος μεγάλωσες Τότε τα χέρια σου βγήκαν από τα παράθυρα Τα πόδια σου από την πόρτα Και το κεφάλι σου από την καμινάδα Η απόδρασή σου απ' το κουκλόσπιτο θεωρήθηκε κατά λάθος επαναστατική

Πόσο εύκολο είναι να είσαι μούσα και σύντροφος ενός μεγάλου συγγραφέα; Και στη συνέχεια να μένεις πίσω, μόνη, με συντροφιά το έργο του και τις αναμνήσεις; Να αγαπάς κάποιον που είναι απών; Η Κλοντ Πιζάντ-Ρενώ δίνει το λόγο σε πέντε γυναίκες, συντρόφους συγγραφέων. Ο Ζυλ Μισελέ, ο Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον, ο Μαρσέλ Σβομπ, ο Ζυλ Ρενάρ και ο Τζακ Λόντον ζωντανεύουν μπροστά μας, με τις συνήθειές τους, τις αδυναμίες τους, όλα όσα αποκαλύπτουν την πραγματική τους φύση. Η επιλογή των συγγραφέων δεν είναι τυχαία, η ζωή και το έργο τους συναντιούνται, τέμνονται, αλληλοεπηρεάζονται κα...

27 ποιήματα / ισάριθμες αναφορές σε φυτά, σχόλια στην αναγκαστική συγκατοίκηση ζωντανών σε κλειστά περιβάλλοντα / φυλακές, σε σύγχρονα τερράρια. Μια αλληγορία για την βαθιά μοναξιά της ύπαρξης. ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ (...) Στο σπίτι δεχόμαστε σπάνια επισκέψεις Μια μέρα η μητέρα φώναξε τη νύχτα (ή ίσως η νύχτα φώναξε τη μητέρα) Ήρθε αχάραγα με μια λάμπα πετρελαίου που όλο έσβηνε κι ένα λιτό σεντόνι λινό ριγμένο στους ώμους Τη βάλαμε να κάτσει βγάλαμε το ακριβό σερβίτσιο έφερε ενα γύρο το δωμάτιο έφυγε χωρίς να πει ούτε λέξη Από τον καιρό εκείνο τα αν...

Το βιβλίο διεισδύει και παρατηρεί τον κόσμο των καλλιτεχνών με μια ματιά καθαρή χωρίς υποκρισίες και τον ψεύτικο μύθο που τον περιβάλλει. Πρόθεση δεν είναι να υποκαταστήσει τα υπάρχοντα βιβλία, αλλά να τα συμπληρώσει. Διάφορες συμπεριφορές σχολιάζονται και αναλύονται με χιουμοριστικό και πολλές φορές με καυστικό τρόπο. Ό,τι λάμπει είναι χρυσός; Υπάρχει η "κακιά ώρα"; Που πιάνουν τόπο οι κολακείες; Τρώγονται τα σπαράγγια με μαχαιροπίρουνο; Ποιος είναι ο καθιστός ταύρος; Πόσο ακριβότερη από το κανονικό είναι η τιμή της «ψαγμένης γεύσης»; Από ποιους πόρους ζουν οι καλλι...

Μαύρα σύννεφα έχουν σκεπάσει τον διάσημο profiler και πρώην πράκτορα του FBI, Τζέικ Ντόνοβαν, καθώς και την περίφημη ομάδα του, "Σπασμένα Φτερά". Ακόμη παλεύουν να αποκαλύψουν το μυστήριο που κρύβει η εφιαλτική υπόθεση του "Μαύρου Διαμαντιού", τη στιγμή που ο Γενικός Εισαγγελέας τους αναθέτει μια νέα υπόθεση. Τρομοκράτες έχουν επιτεθεί στο προεδρικό ελικόπτερο και οι δράστες πρέπει να ξεσκεπαστούν και να συλληφθούν σύντομα. Όμως η τύχη των "Σπασμένων Φτερών" τους επιφυλάσσει διάφορα προβλήματα: όταν ο Τζέικ και η ομάδα του βρίσκονται κοντά στη μοιραία αποκάλυψη των ενόχων,...

Ο Νάσος Ευσταθιάδης, στο φωτογραφικό λεύκωμα "Life in Mono" παρουσιάζει στις 100 και πλέον σελίδες του, τα καλύτερα ασπρόμαυρα δείγματα δουλειάς του της τελευταίας πενταετίας από διάφορα μέρη της Ελλάδος και του εξωτερικού. Φωτογραφίες από την Αθήνα, την Ίο, τη Σαντορίνη και τα χωριά του Μαινάλου αλλά και από πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, το Λονδίνο, η Βουδαπέστη και το Ντουμπάϊ. Οι φωτογραφίες παρουσιάζονται σε μεγάλες θεματικές ενότητες, δίνοντας στον αναγνώστη τη δυνατότητα να "ταξιδέψει" στα μέρη αυτά με τη ματιά του φωτογράφου και τη δύναμη του ασπρόμαυρου. Ο τίτλος...

Η ΣΚΝΙΠΑ Μικρόσχημο άτσαλα πετάς επάνω κάτω ω έντομο αιθερολάμνο με περνάς καθώς τη φιάλη αδειάζω και σε κοιτώ σ' ακολουθώ με κάθε βλέμμα έντρομο γιατί το ξέρω πως κι εγώ σε λίγο θα σου μοιάζω Το "Johann Sebastian Bar", είναι ένας "έντεχνος χώρος" συνάθροισης στιχουργημάτων, τα οποία έχουν σαν προσχηματική αφορμή το ποτό και το φαγητό (κατάλοιπο, ως φαίνεται, του προσωπείου Απίκιος και της γαστρονομικής ενασχόλησης του συγγραφέα από το 1985 έως...