Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Αισθάνεται ένοχος μνήμης, αισθάνεται άτομο με ειδικές ανάγκες λησμονιάς, θέλει να ξεχάσει και να ξεχαστεί, θέλει να βαδίσει μόνος σε σιωπηλούς νεκρότοπους." Στα 17 σύντομα, ως επί το πλείστον, διηγήματα αυτού του βιβλίου, περισσότερο και από τους ήρωες πρωταγωνιστεί η ροή του χρόνου και η τελεσίδικη μελαγχολία της. Το "Δωμάτιο παντού" αφηγείται -σαν σπουδή πάνω στο συντελεσμένο- τις περιπέτειες της μνήμης και τα ημίφωτα ή διαυγή απομεινάρια της.

Η τελευταία ποιητική συλλογή του Γιάννη Α. Φίλη, "Δυτικά του Ομήρου" που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μελάνι, είναι μια αναζήτηση του αρχέγονου πάθους της ζωής που οδηγεί τον άνθρωπο μέσα από τις ιδιοτροπίες του χρόνου, σχεδόν με βιολογική αναγκαιότητα. Αυτό το πρωτογενές πάθος ξεδιπλώνεται στις δύο ενότητες που έχει το βιβλίο και σε τόπους που ο ποιητής έχει ζήσει: την Ασίνη, το Ναύπλιο, τα Χανιά, την Κεντρική και Βόρεια Αμερική. Το βιβλίο ξεκινάει με την πρώτη θάλασσα που ο ποιητής μικρός εβίωσε "τότε που οι πανταχόθεν λέξεις / εξηγούσαν τα έργα των ανθρώπων αλάθ...

Η Περιχάν Μαγκντέν είναι μια από τις πιο εφευρετικές και ειλικρινείς συγγραφείς της εποχής μας. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται τη γλώσσα και η ευφυέστατη ενασχόλησή της με θέματα που όλοι σκέφτονται αλλά κανείς δεν τολμά να ντύσει με λέξεις, της έχουν χαρίσει την αγάπη των αναγνωστών και το σεβασμό των συναδέλφων της. (Ορχάν Παμούκ) Καλοκαίρι στην Κωνσταντινούπολη. Η Μπεχιγιέ προετοιμάζεται για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Ευαίσθητη, καλλιεργημένη, αλλά και ιδιόρρυθμη, κοινωνικά απροσάρμοστη και γεμάτη θυμό, κινείται στα όρια του προσωπικού, σιωπηλού...

Ο Ζαχαρίας Σώκος είναι ένας ποιητής των αισθήσεων, που μετέχει στην ζωή με την δύναμη ενός οραματιστή, χωρίς όμως να χάνεται στην ονειροπόληση. Τα υλικά του, άκρως υπερβατικά, μας χαρίζουν στίχους ανεπανάληπτης ομορφιάς. Ο Σώκος κέρδισε το στοίχημα με το χρόνο.[...] Γιώργος Λίλλης, περ. Τα ποιητικά Την ποίηση του Ζαχαρία Σώκου τη βρήκα εμπνευσμένη, άμεση, ανεπιτήδευτη, πλούσια και λιτή μαζί -δωρική ας πω καλύτερα, διόλου φειδωλή σε συναισθήματα και εικόνες, ευανάγνωστη και όχι εύκολη, ήρεμη και την ίδια στιγμή παθιασμένη, φευγάτη και ρεαλιστική, ικανή να αφήσει στον απ...

Σιωπώ και ρηγνύομαι ή πιο απλά σκάω και σπάω μια χασμωδία στα φωνήεντά μου τα σύμφωνά μου σχίστηκαν στα δυο, έτσι μου βγήκε τ' όνομα κυτίο παραπόνων.

"...Τα βράδια που φοβάται, νιώθει πώς βγάζει κάτι λεπτές ρίζες στις πατούσες και φύλλα στα νύχια των χεριών. Τίποτα δεν είναι αλήθεια, αλλά τη βοηθάει να αναμετριέται με την απόσταση από τη γη ως τον ουρανό. Την κάνει να ονειρεύεται ότι κολυμπάει στο όνομα της, πως το κεφάλι της έχει καμινάδες και μικρούς στρογγυλούς φεγγίτες και ότι τις νύχτες γλιστράει σε πλεούμενα που οδηγούν πανύψηλοι βάτραχοι. Όμως παραμένει το παιδί που το μόνο του παιχνίδι είναι οι λέξεις και έμαθε από νωρίς την τέχνη της επινόησης για να αντέχει τις νύχτες..." Ένα βιβλίο που συνδέει τη ζωή με τον θ...

Αυτό που συνέβη μου έκλεψε κάτι. Με έσπρωξε εκτός χρόνου, με καθήλωσε στη στιγμή. Άρα στη δόνηση. Δόνηση είναι συνεχής παρουσία. Όταν συμβαίνει το γεγονός ο χρόνος σταματά. Κι έτσι είναι σαν να κουρντίζεσαι ξανά. Όχι από την αρχή αλλά ξανά. Αυτό το ίδιο το γεγονός είναι ένα κομμάτι πάγου που λιώνει ήδη. Θα το περιέχεις ανεξιχνίαστα.

"Νεκρός δεν είμαι, αφού εξακολουθώ να σκέφτομαι, αλλά πάλι ούτε και ζωντανός, αφού έχω χάσει όλες τις αισθήσεις. Εντούτοις διατηρώ το συναίσθημα, όλο το φάσμα του ανθρώπινου συναισθήματος." O Έγκον Χιαράφτερ, παγκοσμίου φήμης ιδιωτικός αστυνομικός, καλείται από τις Αρχές προκειμένου να εξιχνιάσει ένα ασήμαντο και απλό, κατά τα φαινόμενα, παράπτωμα: τη μυστηριώδη εισβολή δύο εραστών στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών (στο ναό του Απόλλωνα). Αργά τη νύχτα και ερήμην των συστημάτων ασφαλείας, οι δύο εραστές ενώνονται. Κανείς δεν γνωρίζει ποιοι είναι και πώς κατόρθωσαν να μην...

"Δέκα ιστορίες και ένα γράμμα" λοιπόν ή, καλύτερα, μία ιστορία με πολλές αφηγήτριες, μία σύνθεση πολυφωνική για τη γυναίκα, τη σύγχρονη, την πολύπλευρη, τη μόνη. Μικρά διηγήματα που προέκυψαν ως σχόλια του λογοτεχνικού διαλόγου ανάμεσα στις τρεις συγγραφείς του βιβλίου, τη Βάνα Κουλουρίδου, την Αγνή Μεταξά και την Αριέττα Μουργινάκη. Στιγμιότυπα από καθημερινότητες που κυλούν παράλληλα, οικείες εικόνες, της ίδιας ζωής, τελικά, που ξετυλίγει παντού και πάντοτε το ίδιο τραγούδι, όσο κι αν αλλάζει η ορχήστρα.

Οι λίγες ώρες που ο πατέρας καθυστερεί, ενώ η γυναίκα του και τα δύο παιδιά κάθονται στο τραπέζι περιμένοντάς τον, είναι αρκετές για να μετατρέψουν τη μικρή οικογένεια, που η ισορροπία της κρέμεται από μια κλωστή, σε έναν σωρό, όπου στοιβάζονται τα θραύσματά της. Οι τρεις τους κάθονται γύρω από ένα βουνό από μύδια, που ανοίγοντας παράγουν αηδιαστικούς ήχους. Εκτός από τον πατέρα κανείς από τους τρεις δεν τρώει με ιδιαίτερη ευχαρίστηση μύδια. Σε αυτό το απροσδόκητο διάλειμμα από τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, αρχίζουν να κουβεντιάζουν μεταξύ τους. Έτσι δημιουργείται ξαφνικ...

"Ήταν η χειρότερη εποχή για να βγάλεις βιβλίο με θέμα τον Τζον Κολτρέιν. Παρουσίαση βιβλίου τζαζ κατακαλόκαιρο στην Αθήνα και μες στην Ντοκουμέντα, μια παγκόσμια απαρτία της τέχνης που φαινόταν να αφορά τους πάντες... Δεν θα 'ρχόταν κανείς. Ούτε καν ο εκδότης μου. Πού σκατά πήγαινα;" Ο Μιχάλης Κρόκος μπλέκει. Η Αθήνα τον υποδέχεται με καύσωνα και σύγχρονη τέχνη, ρεκόρ τουρισμού και παντιλίκια, μνημόνιο και Airbnb, πεφωτισμένους χάκερ, παρανοϊκούς ταξιτζήδες και μοιραία κορίτσια, φόνους, απαγωγές, και την κλοπή ενός πίνακα με όλα τα μυστικά του κόσμου. Ένας συγγραφέας χαμ...

[...] Κοιτάζει τα χέρια της σαν να τα βλέπει πρώτη φορά. Ξένα της φαίνονται, καθώς κάθονται άνεργα πάνω στη μαύρη ποδιά της, σαν προσφυγάκια. Έτσι της έρχεται να τα χαϊδέψει. Τόσα χρόνια δεν γύρισε να τα κοιτάξει και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω τους. Κι όταν δεν τα κοιτάει ή κάνει πως δεν τα κοιτάει, την κοιτάνε αυτά. Άνεργα χέρια, τι περιμένεις, αφού δεν έχουν δουλειά κάθονται και κοιτάνε. Δεν είναι που κοιτάνε, άσ' τα να κοιτάνε, είναι που κοιτάνε σαν να θέλουνε κάτι. Ξέρει τι θέλουν: να τα χαϊδέψει. Δεν θα τους κάνει τη χάρη. Ντρέπεται, γριά γυναίκ...

Καλωσήρθατε στον ξεκαρδιστικό, αλλόκοτο, ελεγειακό, εξωφρενικό κόσμο του Ντέιβιντ Σεντάρις. Στο "Γυμνός", ο Σεντάρις μετατρέπει την πρόσφατη μανία με την αυτοβιογραφία σε κάτι καινούργιο, αντλώντας υλικό από το υπέρμετρα εύφορο έδαφος της ζωής του, της οικογένειάς του και της μοναδικής του άποψης για τον κόσμο ισορροπώντας ανάμεσα στο ανελέητα καυστικό πνεύμα και σε μια βαθιά φιλευσπλαχνία. ("Sidesplitting" - New York Times Book Review) Στις δεκαεφτά αυτοβιογραφικές ιστορίες του ο Ντέιβιντ Σεντάρις είναι ανυπόφορα λεπτολόγος, επικίνδυνα γοητευτικός, χαιρέκακα σνομπ, εξω...

ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΡΑΦΕΣ Ήρθες σαν Πρωτοχρονιά. Τάισες με ευχές τις επιθυμίες μου κέντησες με κορδέλες το δέρμα μου κι έγιναν τα κύτταρά μου δώρα ηδονής. Μάζεψες με βελούδινα δάχτυλα τα υγρά ίχνη και μου 'κλεισες τα χείλη με αφρό κρασιού. Πάνω σε μαλακά με ακούμπησες τυλίχτηκες με τα μαλλιά μου και μπήκες κάτω από το δέρμα. Είπες θα μείνω εδώ, είναι καυτά κι εγώ, το θέλω να καώ. Έμεινα άηχη να σ' αναπνέω συνδέοντας τις ραφές μου με γυάλινη κλωστή. Αν με σπάσεις, θα ματώσεις.

Ένας από τους λόγους που οι γυναίκες κυρίως επιδόθηκαν στην επιστολογραφία είναι γιατί παλιά αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να εκφραστούν λογοτεχνικά. Πολύ πριν αρχίσουν να γράφουν βιβλία, οι γυναίκες είχαν αρχίσει να εκφράζουν τα συναισθήματα, τις ελπίδες και τους φόβους τους υπό μορφή επιστολών. Στο βιβλίο αυτό διάσημες και αφανείς γυναίκες, συγγραφείς και σερβιτόρες, ποιήτριες και μάνατζερ, μοιράζονται μαζί σου την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής τους και σου δίνουν ιδέες. Τι απαντάς σε τέως εραστή που καταγγέλλει: "Μοιάζεις με σκυλί σε μάντρα γεμάτη άντρες. Τους θέλεις ό...

Τα "Γράμματα γενεθλίων", ποιήματα, αποτελούν τα κεφάλαια μιας ποιητικής ιστορίας. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό "ημερολόγιο" της ζωής του Τεντ Χιουζ με τη Σύλβια Πλαθ, όπου όμως η γραμμική έννοια του χρόνου, η αρχή και το τέλος, παύουν να υφίστανται. Σπάζοντας τη σιωπή του αναφορικά με την Πλαθ, ο Χιουζ έγραψε μια μεγάλη ποίηση του Έρωτα και του Θανάτου, ογδόντα οκτώ ποιήματα μνήμης, αγάπης, τρυφερότητας, στοργής, χαράς, προσδοκίας, οργής, βίας, μανίας, σπαρακτικής οδύνης, γοτθικού τρόμου, δαιμονολογίας και δαιμονοληψίας, γητέματος, βασκανίας. Γι' αυτά τα ποιήματα, που λά...

Αυτό το βιβλίο είναι γι' αυτούς που θέλουν να χάσουν βάρος. Για όλους όσοι δεν μπορούν να αντισταθούν στην πολυφαγία. Γιατί έχεις λιγούρες που είναι τόσο ισχυρές όσο το στερητικό σύνδρομο αυτών που είναι εθισμένοι στην ηρωίνη ή στη νικοτίνη; Δεν είσαι αδύναμος, ούτε αχόρταγος. Δεν είσαι κοιλιόδουλος, αλλά ούτε και χωρίς αντιστάσεις. Παλεύεις με μία δύναμη σε ωριαία βάση που θα νικούσε και την ισχυρότερη θέληση. Η Zoe Harcombe εργάστηκε επί είκοσι χρόνια ερευνώντας τις αιτίες της παχυσαρκίας. Το αποτέλεσμα των ερευνών της είναι αυτό το βιβλίο, το πρώτο που στ' αλήθεια εξ...

Γιατί άραγε ο πατριωτισμός, ο σεβασμός στο "εθνικό" παρελθόν και τα εμβλήματά του παραμένουν ακίνητα στην τύρβη της ζωής και των γεγονότων; Γιατί ακόμα και το σαρωτικό κύμα της παγκοσμιοποίησης, αντί να προκαλέσει τον μαρασμό των εθνικιστικών αισθημάτων, κατάφερε να τα οξύνει; Πώς συμβαίνει οι λέξεις -και οι έννοιες- οι σχετικές με την πατρίδα, την καταγωγή, τη φυλή και τη θρησκεία να παγώνουν μέσα στο χρόνο; Αν και η σημαιολατρία, η πατριδολατρία, η αρχαιολατρία δεν συνιστούν καινούργια φαινόμενα, αποκτούν πλουσιότερο νόημα σ' αυτή την περίοδο που διανύουμε. Το βιβλίο, "...

ΕΠΙΛΟΓΟΣ Τελικά ο Θάνατος έχει πολλά ποδάρια. Αιώνιος πεζοπόρος και δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Μα κι η Ζωή καραδοκεί. Έμπειρη κυνηγός Τον τουφεκάει στους δρόμους. Υ Γ . Βέβαια μπορεί και να 'ναι η Ζωή μικρό θηλαστικό που κρύβεται στις φτέρες. Κι ο Θάνατος εκείνο το πικρό χορτάρι που βάνει στην πίτα η γιαγιά μου.

ΗΜΕΡΟΣ ΥΠΝΟΣ Χιόνι σεντόνι τρυφερό για του φιδιού τον ύπνο. Χιόνι και πένθιμο σκυλί βραχνός προφήτης. Με νύχια παγωμένα ο λύκος κρύβεται. Με φόβο οι ζωντανοί την πόρτα κλείνουν. Κοιτάς απ' το παράθυρο: Καπνίζουν τα πηγάδια. Χιόνι· κι ανάψαν τη φωτιά στον κάτω κόσμο. Ο κυνηγός στο πέρασμα το σπίρτο πίνει. Τον λύκο, που χύμηξε πίσω του, δεν τον βλέπει. Νύχτα με πένθιμο σκυλί στον σάπιο φράχτη. Κι οι πεθαμένοι ακούν· και περιμένουν.