Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι χειραψίες με πονούν· πεντάκορμα φανοστατούν τα δάχτυλα και πάνω στα ροκανίδια του ίσκιου τους μια ύαινα τον ύπνο της χαίρει, χορτάτη της παράκλησης, ψοφίμι και η ίδια. Σπόρος δεν πέφτει να ταΐσω όσα πτερόεντα νανούρισμα στα δόντια της έψαλλαν. Στις τσέπες θυμάμαι, πουλιά με ξύλινη φωνή· πληρώσαμε τον άνεμο με δαύτα. Μας επεστράφη η ηχώ της παραγνώρισης. Ρέστα θροΐσματα κι η πλάνη εν τη παλάμη: Το δέντρο κελαηδούσε στο πριόνι του. Μήτε χρησμός μήτε αχός μήτε ικεσία. [...] Ο πρωτοεμφανιζόμενος Ιωάννης Ζερβός ορίζει, ήδη από το πρώτο του βιβλίο, με απόλυτη...

Όταν μια ποιήτρια του μεγέθους της Σύλβια Πλαθ αποκτάει παιδιά και γράφει ποιήματα γι' αυτά, το αποτέλεσμα είναι ένα μαγευτικό ταξίδι στον κόσμο των κρεβατιών. Κρεβάτια μαγικά, απαλά, ταξιδιάρικα, κρεβάτια για ακροβάτες και για ελέφαντες, κρεβάτια ποιητικά που οδηγούν το μυαλό στον φανταστικό κόσμο που βρίσκεται ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο, έναν κόσμο παιχνιδιάρικο και αστείο που σίγουρα οι γονείς θα απολαύσουν όσο και τα παιδιά τους. Κρεβάτια μπορούμε να βρούμε πολλά σε μέγεθος να 'ναι μονά ή διπλά κούνιες για μπέμπηδες, ράντζα για μαμάδες κρεβάτια με ρόδ...

"ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ": Κάποιοι άνθρωποι κατεβαίνουν απ' τις προσδοκίες τους όπως κατεβαίνουν από ένα τρόλεϊ δεν κλαίνε δεν ουρλιάζουν δεν τρέχουν από πίσω τους μέχρι να τους λυγίσουν τα γόνατα εμένα μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω πως ό,τι και να έχανα ήταν μικρό και την επομένη ακόμα μικρότερο και το επόμενο από όλα μικρότερο τώρα πια δεν ξέρω αν έχασα ποτέ τίποτα και οι μέρες μου είναι έξοχες.

Το "Κουαρτέτο" ήταν το πρώτο μυθιστόρημα της Τζην Ρυς. Αφηγείται την ιστορία της εύθραυστης και αδύναμης Μάριας, Βρετανίδας που ζει στο Παρίσι με τον τυχοδιώκτη άντρα της στις αρχές του 20ού αιώνα. Η Μάρια απολαμβάνει τη μποέμικη ζωή του Παρισιού χωρίς να ανησυχεί για τίποτα μέχρι τη στιγμή που ο άντρας της συλλαμβάνεται και αυτή βρίσκεται μόνη και απένταρη. Θα την αναλάβει ένα ζευγάρι μεγαλύτερων σε ηλικία Βρετανών, οι Χάιντλερ, που επιμένουν ότι η Μάρια πρέπει να μετακομίσει σπίτι τους. Ο Χάιντλερ την φλερτάρει πιεστικά και ο δεσμός τους θα περιπλέξει τα πράγματα καθώς...

Πρόκειται για μικρά πεζά, τα οποία συνθέτουν μία φανταστική μαρτυρία επιφανών Αθηναίων για την πόλη τους. Κωστής Παλαμάς, Γεώργιος Παπανδρέου, Γιάννης Τσαρούχης, Δημήτρης Πικιώνης, Ελένη Παπαδάκη, Σπύρος Λούης, Κώστας Λινοξυλάκης και άλλα 30 πρόσωπα καταθέτουν την άποψή τους για την πόλη, αναμειγνύοντας γεωγραφία, πολεοδομία, πολιτική ζωή, τέχνες, μουσική, αθλητισμό, σε μια κυριολεκτικά πολυφωνική κατάθεση. Όλες οι αφηγήσεις είναι φανταστικές (του συγγραφέα), αλλά όλα τα στοιχεία που παρατίθενται, πραγματικά.

Μια εξάχρονη που υποκλίνεται σ' ένα αβγό, η λατρεία ενός τρελού για μια παλιά φωτογραφία, ένας πατέρας που λέει όχι, το αυτόματο της Μαρίας Αντουανέτας, η πτώση στον παγωμένο Ρήνο, ένα μοιρα-σμένο ημερολόγιο, οκτώ τέκνα - ένα για κάθε νότα μιας οκτάβας, δυο καρδιές που γίνονται δάχτυλα. Ένα σύγχρονο μετα-ρομαντικό κείμενο που κινεί τα νήματα της συμβίωσης ενός ιστορικού ζεύγους και ζυγίζει το μίγμα φθόνου και λατρείας ανάμεσα σε δύο ομότε-χνους. Μπορεί μια μαριονέτα να ξεπεράσει τον δημιουργό της; Πώς ξεκουρδίζεται η μηχανή μιας ιδιοφυΐας; Ποιος κινεί τα νήματα της ανθρώπιν...

Στο βιβλίο του Σωτήρη Σόρογκα "Κείμενα για πρόσωπα και βιβλία", βρίσκει κανείς συγκεντρωμένα σκόρπια κείμενα του σπουδαίου ζωγράφου, δημοσιεύσεις σε περιοδικά, ομιλίες σε εκδηλώσεις, κριτικές βιβλίων και συνεντεύξεις του. Με την ίδια ακρίβεια που διακρίνει την αισθητική της ζωγραφικής του, την ίδια πάντοτε ποιητική αίσθηση του κόσμου, τη λιτότητα ύφους και το βαθύ βλέμμα ενός ποιητή, με την ευρύτερη έννοια του όρου ως δημιουργού ζωής εκ του μη όντος, ο Σωτήρης Σόρογκας μοιράζεται με τον αναγνώστη σκέψεις και συναισθήματα που του υπαγορεύουν τα σεισμογενή επίκεντρα της Τέχνη...

"Μα πόσο χρόνο θέλετε πια, Κυβερνήτη;" "Θέλω τον χρόνο που χρειάζονται πάντα οι Έλληνες για να διαφωνήσουν και να απορρίψουν και να μην εφαρμόσουν τίποτα απ' όσα τους ζητούνται. Και μετά να το ξανασκεφτούν και να το δουν διαφορετικά και σιγά σιγά να το αποδεχθούν. Και στο τέλος να το επαινέσουν. Χρειάζεται πολύς χρόνος γι' αυτό". "Έτσι που το λέτε, ναι, υποθέτω..." "Και χρειάζεται και κάποιος να πεθάνει. Για να μπορούν να λένε, μετά, ότι αυτός ο κάποιος ήταν ο πιο καλός". Για πρώτη φορά το βλέμμα του Γερμανού είναι λιγότερο επιφυλακτικό: "Τι εννοείτε;" "Χρειάζεται κάπο...

Στη δεύτερη ποιητική συλλογή της Δώρας Κασκάλη περιέχονται σαράντα ένα ποιήματα στα οποία η ποιήτρια, με μεταφορική γλώσσα και ευθύβολο, συγχρόνως, ρεαλισμό, με εκφραστική τόλμη και υπαινικτική τρυφερότητα, ανατέμνει το ερωτικό βίωμα σε όλες του τις μορφές, μιλάει για την αδυναμία της γλώσσας να προσφέρει πραγματική λύτρωση, αλλά και για το θαύμα της ποίησης, για αγαπημένους τόπους και για αγαπημένα πρόσωπα της ζωής και της μνήμης. Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος

Στο νέο του βιβλίο του David Sedaris, "Καλυψώ", oι αναγνώστες παρακολουθούν τη ζωή του μέσα από το δικής του έμπνευσης είδος του "αυτοβιογραφικού διηγήματος" και ξέρουν ότι πάντα θα γελάσουν πολύ με τη λοξή ματιά του στις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές, αλλά και θα σταθούν άφωνοι, πολύ συχνά, μπροστά στο βάθος που κρύβει το χιούμορ του. Στο "Καλυψώ" πρωταγωνιστεί και πάλι η οικογένειά του. Όσο όμως ο Sedaris, τα αδέλφια και ο πατέρας του, μεγαλώνουν και στο φάντασμα της μητέρας του προστίθεται και αυτό της αδελφής του, που αυτοκτόνησε, ο συγγραφέας κερδίζει ένα πολύ δύ...

Μέσα στον πατριωτικό ζήλο που κατέλαβε τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου υπήρξαν και κάποιες φωνές που υποστήριξαν ότι η Αμερική είχε προκαλέσει τη μοίρα της. Ότι δεν μπορούμε να διαχωρίζουμε τους μουσουλμάνους σε καλούς (με δυτικούς τρόπους και απόψεις, υποστηρικτές της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής) και κακούς (τρομοκράτες), ότι η τρομοκρατία δεν είναι θέμα πολιτισμού, αλλά πολιτικής. Ο διακεκριμένος πολιτικός επιστήμονας και ανθρωπολόγος Μαχμούντ Μαμντάνι σ' αυτό το προκλητικό και σημαντικό βιβλίο του, χρησιμοποιεί την ε...

Η Jean Rhys υπήρξε μια από τις σημαντικότερες συγγραφείς του 20ού αιώνα. Ο τρόπος γραφής της, τα θέματά της, βρίσκονταν μπροστά από την εποχή της, γιατί η Rhys γράφει για πραγματικές γυναίκες, χωρίς να νιώθει την ανάγκη να εγκλωβίσει τις πράξεις και, κυρίως, τις σκέψεις των ηρωίδων της στα κοινώς αποδεκτά πρότυπα. Στο "Καλημέρα, μεσάνυχτα", η Σάσα έχει σωθεί από πνιγμό, έχει βγει από το σκοτεινό ποτάμι του παρελθόντος της και επιστρέφει στο Παρίσι της νιότης της, στο Παρίσι όπου κάποτε ένιωσε ευτυχισμένη, ερωτευμένη, ελεύθερη, προδομένη και εγκαταλειμμένη. Το μόνο που έχ...

Μια σοφή δεκαεξάχρονη, μια ευάλωτη businesswoman, μια ξοφλημένη ντίβα, ένας μηχανόβιος γόνος, ένας ονειροπόλος ήρωας πολέμου, μια παραχαϊδεμένη κόρη, ένας μοναχικός σαραντάρης, ένας διανοούμενος πρώην κατάδικος, μια αναρχική Αλβανίδα. Εννιά αξέχαστοι χαρακτήρες. "Τον θυμόταν γεροδεμένο, ξανθό με μακριά μαλλιά, χρυσαφένιο Ερμή, ψηλό άλογο καβάλα στη μηχανή του, μια Tenere 750, κόκκινη παθιασμένη φοράδα που ο Ζακ την αποκαλούσε "το ταίρι μου". Όλες οι μικρές ήταν τσιμπημένες μαζί του. Τον λαχταρούσαν κρυφά γιατί καμία δε τολμούσε να διεκδικήσει τον Θεό τους· τίποτα. Στους...

"Πριν από δέκα χρόνια αυτοκτόνησε η μητέρα μου. Δεν μπορούσα να γράψω γι' αυτά που είχαν συμβεί. Το βιβλίο αυτό ήταν απαγορευμένο. Σκεφτόμουν ότι αν έγραφα για τη μητέρα μου, θα πλήγωνα τον πατέρα μου. Υπήρχαν φορές που νόμιζα ότι δεν θα το άντεχε. Πίστευα πως αυτός ήταν ο λόγος που δεν έγραφα για εκείνη. Ίσως υπάρχει κάτι ακόμα. Κάτι στην ιστορία της, μια τρομακτική διαπίστωση για τον εαυτό μου. Θα γράψω αυτό το απαγορευμένο βιβλίο για μένα. Θέλω να μάθω ποια ήταν. Αυτό που την οδήγησε στην αυτοκτονία, δεν μπορέσαμε να το αποτρέψουμε. Υπήρχε μια δύναμη που μας ξεπερνούσε."...

Είδα και μικρότερους καθρέφτες -κατασκευασμένα θραύσματα της ανθρώπινης παρατήρησης- ακουμπισμένους παντού, στους τοίχους, σε παραμύθια, σε μικρές αποσκευές, ειλικρινείς, ανειλικρινείς, ανάλογα την επιθυμία του εικονιζόμενου. Σκωπτικοί και ερωτηματικοί όπως του Μαγκρίτ, αδύναμοι και σκουριασμένοι σε τοίχους παλιών καφενείων, θρασείς και απειλητικοί σε τόπους περίοπτους. Με περίτεχνα πλαίσια της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, ιδρωμένοι από αγωνίες, καθρέφτες που αποθήκευσαν σκιές, που μπόρεσαν να δείξουν πολλές πραγματικότητες, που είδαν μια βιολέτα να πεθαίνει και κράτησαν μια γε...

Η ποίηση δεν προσφέρει απαντήσεις. Η ποίηση φτιάχνει ερωτήσεις. Η διαδρομή μέσα στη νέα μικρή ποιητική σύνθεση της Μαρίας Κουλούρη, "Καθημερινά κρεβάτια", ευδοκιμεί στην ησυχία, ζητάει χρόνο από τον αναγνώστη, να ξαποστάσει και να την απολαύσει, με βήματα αργά και μάτια που ξεχωρίζουν και το φως και τη σκιά. Το "εγώ" συνδιαλέγεται με το "εμείς" και δημιουργεί ένα νέο "εσείς". Οι λέξεις βρίσκουν χώμα για να ριζώσουν και ο άνθρωπος φύεται εκ του μη όντος, ψάχνοντας μια πιο αυθεντική ύλη, που ενδέχεται εδώ να την ανακαλύψει.

Ο Καβάφης είχε για καιρό ρόλο δευτεραγωνιστή στα ελληνικά γράμματα. Κριτικοί και ομότεχνοι αναγνώριζαν την αξία του, όμως την ίδια στιγμή τον άφηναν πάντα, και ορθά, λίγο παράμερα. Τις τελευταίες δεκαετίες το πράγμα έχει αλλάξει. Η φήμη του Αλεξανδρινού, αρδευόμενη από ποικίλες πηγές, από τη συγκυρία και τις έξεις μιας κάποιας αδρανούς κριτικής, εξέχει πλέον δυσανάλογα από την αφήγηση στην οποία ανήκει. Το γεγονός έχει συνέπειες. Ήδη ο χαρακτηρισμός μείζον για ένα έργο σαν το δικό του γεννά ερωτήματα. Γιατί μεγάλος κατά παράδοση είναι ο καθολικός συγγραφέας, o scriptor c...

"Η ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ": Ίσως να είναι και ποτάμι που απ' τη δύση πάει προς την ανατολή πέρα από τα τείχη και από κει χάνεται. Ένα από τα ποτάμια της ιστορίας. Από την κακόφημη περιοχή, περνώντας από τόσες πολλές εκκλησίες, εξαγνίζεται· γίνεται ίσως ένα ακόμη από εκείνα τα ποτάμια του Παραδείσου. Και όπως όλα τα ποτάμια της ιστορίας αφήνει τα ιζήματά του: μνημεία, ορατά τε και αόρατα. Αυτά, τα αόρατα κάποτε, που ξεκοίλιασε το μετρό αφού, όπως θέλει μία παλιά λατινική παροιμία, ο χρόνος είναι χαλαστής των πραγμάτων... Πριν από χρόνια, σε ψιλικατζίδικο της πλατειούλας στη Χώρα τ...

Ψυχαναλυτές με προβλήματα ψυχικό, ψυχαναλυτές-σχιζοφρενείς, ψυχαναλυτές-δολοφόνοι. ψυχαναλυτές-ψυχαναλυτές. Κι απ' την άλλη, ψυχαναλυόμενοι σε ανάγκη, ψυχαναλυόμενοι από συνήθεια, ψυχαναλυόμενοι από περιέργεια, ψυχαναλυόμενοι από βαριεστιμάρα. Όλοι αυτοί παρελαύνουν περιπαθώς απ' τα διηγήματα που έχουν συγκεντρωθεί σ' αυτό το βιβλίο και προσπαθούν να βγουν στην επιφάνεια και να μιλήσουν στον αναγνώστη όχι μόνο γι' αυτό που έχουν "πάθει", αλλά για όλα εκείνα που νομίζουν ότι έχουν πάθει. Και οι ψυχαναλυτές βρίσκονται στο δρόμο των ψυχαναλυόμενων όχι μόνο για να τους βοηθήσου...

Στις "Ιστορίες από το αρχιπέλαγος Φουάν" τίθενται ερωτήματα, κλονίζονται βεβαιότητες: στην αναμονή μιας συνάντησης, γωνία Ομήρου και Σκουφά με τους Tindersticks στα ακουστικά· στην απάντηση ενός φυλακισμένου κυκλωμένου από τα αόρατα κάγκελα του ορίζοντα· στο μέγα μυστικό που ο Δον Μπαζίλιο, σημαίνων κάτοικος της Γκαλόνα, ξεψυχά χωρίς ποτέ να μάθει· στην αίρεση των νεμοϊστών και την αέναη διαδικασία μύησης? στη συγκατάβαση του Σίσυφου μπροστά στο δυσβάστακτο μαρτύριό του· στο μακρινό "λυτρωτικό" ταξίδι στο Ζετσούμπο του Αρχιπελάγους Φουάν· στο κέρμα που επιστρέφει, παραδομέν...