Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Οι άντρες είναι σαν τα σκουπίδια: δεν πρέπει να μένουν στο σπίτι, βρομάνε" είναι το μότο ζωής πέντε φιλενάδων. Η Δανάη ταΐζει τα παιδιά της με απομεινάρια από τις λαμπρές δεξιώσεις της πλούσιας φίλης της· τα δωροδοκεί διαρκώς και νιώθει όμηρος στο ίδιο της το σπίτι (το μόνο καταφύγιό της είναι η τουαλέτα) ενώ ο άντρας, η μαμά και η πεθερά της την αντιμετωπίζουν με παγερή αποδοκιμασία σαν νταντά υπό απόλυση. Η Λυδία, εξοντωμένη από τα καθημερινά τρίωρα στον Καίσαρη, τον Gavello και τον Καρούζο, παριστάνει τη Ρωσίδα υπηρέτρια όταν της τηλεφωνούν οι αγανακτισμένοι δάσκαλοι...

Το "Μακρύ Σαββατοκύριακο στο Λονγκ Άιλαντ" είναι ένα παιχνίδι βιογραφίας, που μέσα από τις γραμμές, αποκαλύπτεται η αγωνία, η παιδικότητα, η σοφία και η απερισκεψία ενός αληθινού ανθρώπου που, αν και απολαμβάνει -με τον τρόπο του- τη φήμη και το χρήμα, δεν παύει να βλέπει τον εαυτό του σαν μια "αδέξια αρσενική φώκια". Ο τόπος είναι ένα ακρωτήρι στον Ατλαντικό· η γλώσσα είναι η γερμανική· με παρεμβολές στα αγγλικά, καθώς ο συγγραφέας περνάει αυτές τις λίγες μέρες μέσα σε μια διασκεδαστική διγλωσσία -ο χρόνος είναι η άνοιξη του 1974: Ο Μαξ Φρις είναι εξήντα τριών ετών: με αφο...

Μικρά κείμενα του Γιάννη Ευσταθιάδη, από τον περιοδικό Τύπο, για ποικίλα θέματα, με έμφαση στα μαζικά μέσα. Άρθρα, χρονογραφήματα, σχόλια, αφορισμοί. Κείμενα με μικρό βίο, μια και αναφέρονται σε θέματα περασμένης επικαιρότητας, τα οποία, όμως, δεν έχουν χάσει την αποτελεσματικότητά τους, αφού οι αιτίες που τα προκάλεσαν-φευ!- παραμένουν.

Μάιλς Ντέιβις. Το τρομερό παιδί της τζαζ. Τέρας; Φαινόμενο; Θαύμα; Δώδεκα κείμενα βιογραφικά, διεισδυτικά, ερωτικά, απ' όπου περνάνε συναντήσεις, δίσκοι, θραύσματα ζωής. Δώδεκα κείμενα που πάλλονται και ξεδιπλώνονται σαν τζαζιστικοί αυτοσχεδιασμοί. Δώδεκα ρυθμικές συνθέσεις μιας γραφής που καταβυθίζεται σ' ένα σύμπαν γεμάτο σκοτάδι και καπνό και λάμψη χάλκινων πνευστών, παρασέρνοντας τον αναγνώστη σ' ένα λίκνισμά που δεν τον αφήνει μέχρι την τελευταία νότα. Κουβαλάει όλη τη μαγκιά του Μιζούρι, βλέπει γουέστερν και γουστάρει άλογα και πιστολίδι, πλακώνεται με διπλάσιούς...

ΚΑΛΤΣΕΣ Οι κάλτσες είναι στην εφηβεία. Αντιδρούν, επαναστατούν, κάνουν του κεφαλιού τους. Ξέρουν αυτές. Εξαφανίζονται για μέρες, μήνες (ποτέ για πάντα). Τις βρίσκω μέσα σε μαξιλαροθήκες, ανάμεσα σε πετσέτες, κάτω από κρεβάτια, στριμωγμένες πίσω από κομοδίνα, δίπλα σε γλάστρες, κοκαλωμένες από την ένταση της περιπλάνησης, μαγκωμένες σε σκουριασμένα μανταλάκια με τα σημάδια της ασφυξίας στη φτέρνα. Σμίγουν περιστασιακά με κάποιες διαφορετικού μεγέθους, χρώματος, σχεδίου, ποιότητας, υφής, φλερτάρουν με ετερόκλητα αντικείμενα στο συρτάρι, αλητεύουν στο καλάθ...

Πρόκειται για μικρές ιστορίες, αφηγήματα στιγμών, εποχών, διαδρομών με "ήρωες" που οι περισσότεροι υπήρξαν παρόντες στην πραγματική ζωή. Σ' αυτές τις μικρές φόρμες αφήγησης σημασία έχει η γωνία "διαφυγής" μέσα από το επίπεδο του ρεαλισμού και τις μαγικές διαστάσεις του Χρόνου. Δεν γνωρίζω πώς ακριβώς γίνεται αυτό, αλλά στις περισσότερες ιστορίες ήμουν εκεί ακόμα κι αν δεν υπήρχα. Ο αλγόριθμος της Λογοτεχνίας γίνεται αλγόριθμος ζωής αν ο δημιουργός, ο συγγραφέας, ο ποιητής, ο συνθέτης, μπορεί ν' ανοίξει μια μικρή χαραμάδα φωτός στη στυγνή και φαιά πραγματικότητα....

ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ Βράδυ γυρίζω σπίτι σε κοιτώ πώς μίκρυνες έτσι χρόνια τώρα μεγαλώνω χρόνια τώρα εσύ μικραίνεις ό,τι από σένα αφαιρείται προστίθεται πάνω μου μπαίνω στο παιδικό σου δωμάτιο σε φιλώ στο μέτωπο ξαπλώνεις στο κρεβατάκι κάθομαι στην άκρη και σου λέω ένα παραμύθι για να κοιμηθείς όταν μεγαλώσεις θέλω να σε παντρευτώ (Αφιερωμένο στη γυναίκα μου)

Τον Ιούνιο του 1929 φτάνει στη Νέα Υόρκη, διάσηµος ήδη, ο Ισπανός ποιητής Φεδερίκο Γκαρσία Λόρκα, µένει στους φοιτητικούς κοιτώνες του Πανεπιστηµίου Κολούµπια, και γράφει τα ποιήµατα που θα αποτελέσουν το βιβλίο του "Ποιητής στη Νέα Υόρκη". Τον Ιούλιο του 1968 φτάνει στον ίδιο φοιτητικό κοιτώνα ένας δεκαεφτάχρονος Έλληνας που, καινούργιος στην ποίηση, υπερχειλίζει από περιέργεια, από όρεξη και όνειρα. Με τη βαλίτσα του ακόµα στο χέρι περνάει το κατώφλι στο νησί του Μανχάτταν από την πόρτα που του είχε ανοίξει ο Ισπανός πριν περίπου σαράντα χρόνια. Περνάει σε έναν χώρο µαγι...

Μούσα, ερωμένη, μαθήτρια αλλά και αξιόλογη συγγραφέας η Λου Αντρέας-Σαλομέ συμμετείχε με πάθος σε όλα τα καλλιτεχνικά και πνευματικά κινήματα της εποχής της. Συνδέθηκε με τρεις σημαντικές προσωπικότητες του γερμανικού πνεύματος: τον Φρίντριχ Νίτσε, τον Ράινερ Μαρία Ρίλκε και τον Σίγκμουντ Φρόιντ. Έμεινε στην ιστορία ως ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Νίτσε, καθώς αρνήθηκε την πρόταση γάμου που της έκανε. Ο Νίτσε, ο Ρίλκε και ο Φρόιντ είχαν γοητευτεί από το αναλυτικό και κοφτερό πνεύμα της, από την ικανότητά της να κατανοεί τις ιδέες τους και να τις αναπτύσσει αυτόνομα σε δικά της...

"Ήμουν ένα αποδημητικό πουλί, ένα πουλί: τα σχέδιά μου δεν ξεπερνούσαν την επόμενη μέρα. Μαζί με τα χρόνια συσσωρεύτηκαν οι φυγές κι οι επιστροφές, οι επιστροφές στις παλιές αυταπάτες. Οι δρόμοι δεν τελείωναν πουθενά, μονάχα διακόπτονταν· δεν με οδηγούσε κανένα φως, με οδηγούσε το εγχειρίδιο των τροχαίων σημάτων, ο άτλαντας του κόσμου. Υπήρχα μέσα στον χώρο, έξω απ' τον χρόνο: γλιστρούσα στον ανάγλυφο χάρτη, παραμόνευα σαν τα θηρία της ξηράς, σαν τα θαύματα. Δεν είχα ταξιδιωτικές εντυπώσεις, δεν ήμουν περιηγήτρια, δεν είχα καμιά ιδιότητα· περιφρονούσα τους φυσιολατρικούς ομ...

Ένα πρωί βρήκα τα υπολείμματα των ημερών σου, είδα τις πατημασιές σου στην ερπετώδη γη, άκουσα πάλι την αναπνοή σου: στα ρημαγμένα τοπία, στη μακάβρια αταξία, σε είδα να γίνεσαι ένας άνθρωπος ασυνήθιστα συνηθισμένος. Ήθελα να σου φωνάξω πως όταν σε βρήκα ήσουν ήδη χαμένος, όμως, δεν σου είπα τίποτα· έμεινα να σε κοιτάζω με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο. Έπειτα, πέρασε το καλοκαίρι και ήρθε ένας μακρύς και βαρύς χειμώνας: οι σκιές σκούραιναν και οι άνεμοι βρυχώνταν -αστραφτερές βροχές χτυπούσαν τις γέφυρες. Πήρα τον δρόμο για την Καλιφόρνια: οδηγώντας σκεφτόμουν πως η τα...

Η βεντέτα, ο φόνος δηλαδή που τελείται με κίνητρο την εκδίκηση για έναν άλλο φόνο, υπήρξε από τα πολύ παλιά χρόνια και, δυστυχώς, εξακολουθεί ακόμη να αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές εκδηλώσεις της κρητικής ιδιαιτερότητας - ή εγκληματικότητας, αν προτιμάτε. Η εκδήλωση αυτή, εξεταζόμενη με ιστορικά και εγκληματολογικά κριτήρια, μπορεί να εξηγηθεί ως ο απόηχος ενός μακρινού παρελθόντος και, πιο συγκεκριμένα, ως επιβίωση ενός αρχαίου τρόπου απονομής δικαιοσύνης· ενός τρόπου, ο οποίος προέβλεπε τον κολασμό του δράστη ενός εγκλήματος, με ποινή που έπρεπε να είναι ανάλογ...

ΠΗΝΕΛΟΠΗ Με λένε Πηνελόπη δεν έχω καμία σχέση με την Ιθακήσια βασίλισσα άλλωστε κάτι τέτοιο δεν θα μου το επέτρεπε και η καταγωγή μου προέρχομαι από τα χαμολούλουδα διάγω το βίο μου χαμηλοθωρώντας για να μη με πλανά το γλυκερό φως της μέρας -ξέρω καλά κι η νύχτα αυτή πάλι χωρίς εσένα θα 'ρθει- τα απογεύματα μαζεύω πευκοβελόνες και υφαίνω τo σάβανο της απουσίας της αμουσίας της μη λέξης πιο σχετλίος βίος από τον ανομολόγητο τον άφατο τον αδικαίωτο δεν υπάρχει τραγουδώ για να μην ακούω τη σιωπή μου - την ερωμένη των Ποιητών ή μήπως η απατημένη σύζυγος;...

ΚΟΧΥΛΙΑ Αν ερωτεύτηκες σε ρέμα χείμαρρος Αν έθαλλες σ' αγκάθια θηλιά Στης λίμνης τη γαλήνη αν βυθίστηκες θλίψη Αν σ' αναχώματα περπάτησες προσφυγιά Αν χύθηκες σε θάλασσα Αναχώρηση Κοχύλια εξορίσουν κοιτάσματα φωτός σ' υποθαλάσσια ρεύματα Αρκούν οι λέξεις να εκφράσουν την οδύνη του ψυχισμού και της ανθρώπινης μοίρας, της προσφυγιάς και του ξεριζωμού, της ανατροπής και της ασυνέχειας; Αντέχουν οι λέξεις αλλά και ο λόγος ή λιώνουν χάπι πικρό και σιγούν μπρος στη βαρβαρότητα που κατακλύζει και απειλεί τον κόσμο μας; Μπορούμε να επανακτήσουμε το αρχαίο ν...

ΑYΓΟΥΣΤΟΣ (ΤΟ OΝΕΙΡΟ) Την αλήθεια δεν υπομένει ο έρωτας. Χρυσό κλουβί του ονείρου το κλειδί στο προσκεφάλι σου καλά κρυμμένο. Μα η παλίρροια των χειλιών δεν γνωρίζει παράδεισο, παρά μια χαραμάδα θάλασσας και μόνο. Με τα παραμιλητά του Αυγούστου και τη σελήνη πάντα εκεί. Τόσο φως άλλο τόσο το ανείπωτο. Πάρε με αγκαλιά και άσε τις σιωπές να ευδοκιμήσουν. Ο πόνος ανθίζει όταν μοιράζεται σιγανά, χαράζοντας λησμονημένα ανατριχιάσματα μέσα από όρκους ασυνάρτητους ενός παντοτινού Αυγούστου.

Το "Λεξικό αναμνήσεων" του Γιώργου Χουλιάρα συνιστά αλφαβητικό μυθιστόρημα της ζωής ενός συγγραφέα... και διαβάζεται με κάθε τρόπο που επιτρέπουν ή επιβάλλουν οι τεχνολογίες της ανάγνωσης. Το "Λεξικό αναμνήσεων"... παρετυμολογεί τις εν λόγω περιστάσεις... συνδυάζει προβλέψεις περί διασποράς και αποκαλύπτει τις περιπετειώδεις συνέπειες των γάμων ρομαντισμού και κλασικισμού. Το "Λεξικό" συνεπάγεται αλφαβητάριο για νεκρούς και ζωντανούς, που εκλιπαρούν... οπισθογραφούν... εκτυφλώνονται ... και απασφαλίζουν αλγορίθμους της πυροτεχνουργικής ιστορίας της γλώσσας μας. "Α...

Η γυναίκα σύμβολο, που σημάδεψε τη σύγχρονη ιστορία μέσα από την πολυτάραχη και δραστήρια ζωή της, δεν έπαψε μέχρι το τέλος να δημιουργεί με το πρωτοπόρο πνεύμα και την αστείρευτη νεανικότητά της. Στην ιστορία του κινηματογράφου ως καλλιτέχνις υπήρξε θεμελιωτής και πρωτοπόρος. Ως σκηνοθέτις άφησε τα χνάρια της ανεξίτηλα με τα αριστουργήματα "Το Γαλάζιο Φως", "Ολυμπία" και "Ο Θρίαμβος της θέλησης". Υπήρξε ηθοποιός, φωτογράφος και χορεύτρια, με μνημειώδη προσφορά στον πολιτισμό και την τέχνη. Ολόκληρη η ζωή της υπήρξε μια περιπέτεια. Ακούραστη, απαθανάτισε σε κάθε σημείο τ...

Κάποια από τα ποιήματα της παρούσας έκδοσης έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Ποίηση και Παρέμβαση, στον διαδικτυακό τόπο fractalart.gr και στην Αυγή της Κυριακής.

Η λέξη κυκλώνιο παραπέμπει στο δηλητηριώδες υλικό "Ζyklon Β" το οποίο οι Ναζί χρησιμοποιούσαν για τη δολοφονία των εγκλείστων στο Άουσβιτς με βιομηχανικό τρόπο. Η λέξη παραπέμπει επίσης στην καταστροφική θύελλα που ονομάζουμε στη μετεωρολογία κυκλώνα. Στην προσωπικότητα του επιζήσαντος δημιουργείται μία σχάση με τρόπο που η μνήμη να φαίνεται ότι είναι κάποιου Άλλου. Κάποιος Άλλος είναι αυτός που πορεύτηκε δια μέσου του κυκλώνα και το ποίημα αρθρώνει την αποσπασματική αφήγηση αυτού του Άλλου, προσπαθώντας να αναδείξει ένα ελάχιστο από την οδύνη της διαδρομής του και εμμέσ...