Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Στα περισσότερα ποιήματα της Νάγιας Κυριαζοπούλου η ομορφιά επιχειρηματολογεί, εντασσόμενη στο γενικότερο κλίμα που διαμορφώνουν ή, αν θέλετε, ένα σκηνικό πρόσφορο για μιαν εξομολογητικής υφής επιχειρηματολογία των αισθημάτων, όπως αυτά περιβάλλουν πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις που κινούνται και δημιουργούνται στο επίκεντρο των δοσοληψιών της κάθε μέρας. Μιλάω για επιχειρηματολογία των αισθημάτων και των συναισθημάτων γιατί, στην προκειμένη περίπτωση, αν προσέξει κανείς περισσότερο, θα διαπιστώσει ότι στο βάθος των επιχειρημάτων του ποιητικού υποκειμένου υφέρπει...

Η συνομιλία του Τάσου Μπίρη με τον Στέλιο Γιαμαρέλο δεν είναι ακόμα μία συζήτηση για την αρχιτεκτονική και την διδασκαλία της, από εκείνες που συνήθως παραμένουν στο επίπεδο γενικόλογων διαπιστώσεων και αφηρημένων ιδεολογικών αντιπαραθέσεων. Στη διάρκεια της, οι συνομιλητές αναζητούν διαρκώς διττά ορόσημα και υπόγεια αχαρτογράφητα ρεύματα ανάμεσα σε δύο γενιές: από το τέλος της προδικτατορικής "Άνοιξης" του ελληνικού μοντερνισμού της δεκαετίας του 1960 και τα πρώτα στάδια της εκπαιδευτικής διαδρομής του Τάσου Μπίρη ως άμισθου βοηθού του Ιωάννη Δεσποτόπουλου, έως και την...

Το νέο ποιητικό βιβλίο του Μιχάλη Γκανά, "Άψινθος", συνομιλεί με την "Αποκάλυψη του Ιωάννου" απ' όπου αντλεί και τον τίτλο του. "Άψινθος" λέγεται ο αστέρας που έπεσε στη γη και δηλητηρίασε "το τρίτον" των πόσιμων υδάτων "και πολλοί των ανθρώπων απέθανον εκ των υδάτων ότι επικράνθησαν". Από την "Αποκάλυψη" ο ποιητής έλκει και μια σειρά από στίχους, βιβλικά κλειδιά που ανοίγουν την εσχατολογική προοπτική ενός σκοτεινού κόσμου, του δικού μας σύγχρονου κόσμου. Πρόκειται για μια ποιητική σύνθεση με δύο ενότητες: Στην πρώτη ενότητα το χθες με το σήμερα εναλλάσσονται, μέσα...

Στα Βαλκάνια οι αιώνες δεν διαδέχονται ο ένας τον άλλο, αλλά συνυπάρχουν. Παλιά ιδανικά ποτέ δεν πεθαίνουν, αλλά κι αν πεθάνουν, ποτέ δεν ενταφιάζονται. Η Βαλκανική Χερσόνησος αποτέλεσε για αιώνες, μετά την άφιξη των Σλάβων δηλαδή, μία ενιαία περιοχή που θα την αποκαλούσα Βαλκανική Οικουμένη. Κατέληξε στα χρόνια του Βυζαντίου και, κυρίως, στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας, να κατοικείται από ένα πλήθος λαών: πολλές εθνότητες, πολλές θρησκείες, πολλές γλώσσες. Μια πανσπερμία εθνών ή λαών, οι οποίοι συμβίωναν ειρηνικά μεταξύ τους και η μόνη αντίθεσή τους, θρησκευτική κατά...

Μετριούνται οι αποστάσεις με τους βηματισμούς της σιωπής που τους σταματούν σποραδικά αμήχανες λέξεις, εκποιημένες, φρουροί στη στοά των ειδώλων όπου προβάρουν τη γύμνια τους οι αντικατοπτρισμοί. * Βηματιστές: Επιφορτισμένοι στον Μακεδονικό στρατό να μετρούν με βήματα τις αποστάσεις που διανύονταν. - Aπό την έκθεση Μ. Αλέξανδρος στο Λούβρο.

Η Βιρτζίνια Γουλφ, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι δεν έζησε μία, αλλά πολλές ζωές, δοκιμάζοντας τα πάντα: τη μοναξιά, την κοσμικότητα, τους πολιτικούς αγώνες, την τρέλα, την ανεξαρτησία, τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, το γάμο. Έζησε συναρπαστικά, τόλμησε όσο λίγες γυναίκες της εποχής της, και αποφάσισε η ίδια τη στιγμή που αυτή η ζωή έπρεπε να τελειώσει. Οι φίλοι της εξυμνούσαν την ομορφιά της, τη μοναδικότητά της, τη γοητεία της. Στα έργα της δεν στέκεται στην "στέρεα ουσία" του κόσμου, αλλά προσπαθεί επίμονα να δει κάτω από την επιφάνεια, να αποκαλύψει το σχέδιο πίσω από το...

ΗΜΕΡΟΣ ΥΠΝΟΣ Χιόνι σεντόνι τρυφερό για του φιδιού τον ύπνο. Χιόνι και πένθιμο σκυλί βραχνός προφήτης. Με νύχια παγωμένα ο λύκος κρύβεται. Με φόβο οι ζωντανοί την πόρτα κλείνουν. Κοιτάς απ' το παράθυρο: Καπνίζουν τα πηγάδια. Χιόνι· κι ανάψαν τη φωτιά στον κάτω κόσμο. Ο κυνηγός στο πέρασμα το σπίρτο πίνει. Τον λύκο, που χύμηξε πίσω του, δεν τον βλέπει. Νύχτα με πένθιμο σκυλί στον σάπιο φράχτη. Κι οι πεθαμένοι ακούν· και περιμένουν.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ Τελικά ο Θάνατος έχει πολλά ποδάρια. Αιώνιος πεζοπόρος και δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Μα κι η Ζωή καραδοκεί. Έμπειρη κυνηγός Τον τουφεκάει στους δρόμους. Υ Γ . Βέβαια μπορεί και να 'ναι η Ζωή μικρό θηλαστικό που κρύβεται στις φτέρες. Κι ο Θάνατος εκείνο το πικρό χορτάρι που βάνει στην πίτα η γιαγιά μου.

Γιατί άραγε ο πατριωτισμός, ο σεβασμός στο "εθνικό" παρελθόν και τα εμβλήματά του παραμένουν ακίνητα στην τύρβη της ζωής και των γεγονότων; Γιατί ακόμα και το σαρωτικό κύμα της παγκοσμιοποίησης, αντί να προκαλέσει τον μαρασμό των εθνικιστικών αισθημάτων, κατάφερε να τα οξύνει; Πώς συμβαίνει οι λέξεις -και οι έννοιες- οι σχετικές με την πατρίδα, την καταγωγή, τη φυλή και τη θρησκεία να παγώνουν μέσα στο χρόνο; Αν και η σημαιολατρία, η πατριδολατρία, η αρχαιολατρία δεν συνιστούν καινούργια φαινόμενα, αποκτούν πλουσιότερο νόημα σ' αυτή την περίοδο που διανύουμε. Το βιβλίο, "...

Αυτό το βιβλίο είναι γι' αυτούς που θέλουν να χάσουν βάρος. Για όλους όσοι δεν μπορούν να αντισταθούν στην πολυφαγία. Γιατί έχεις λιγούρες που είναι τόσο ισχυρές όσο το στερητικό σύνδρομο αυτών που είναι εθισμένοι στην ηρωίνη ή στη νικοτίνη; Δεν είσαι αδύναμος, ούτε αχόρταγος. Δεν είσαι κοιλιόδουλος, αλλά ούτε και χωρίς αντιστάσεις. Παλεύεις με μία δύναμη σε ωριαία βάση που θα νικούσε και την ισχυρότερη θέληση. Η Zoe Harcombe εργάστηκε επί είκοσι χρόνια ερευνώντας τις αιτίες της παχυσαρκίας. Το αποτέλεσμα των ερευνών της είναι αυτό το βιβλίο, το πρώτο που στ' αλήθεια εξ...

Τα "Γράμματα γενεθλίων", ποιήματα, αποτελούν τα κεφάλαια μιας ποιητικής ιστορίας. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό "ημερολόγιο" της ζωής του Τεντ Χιουζ με τη Σύλβια Πλαθ, όπου όμως η γραμμική έννοια του χρόνου, η αρχή και το τέλος, παύουν να υφίστανται. Σπάζοντας τη σιωπή του αναφορικά με την Πλαθ, ο Χιουζ έγραψε μια μεγάλη ποίηση του Έρωτα και του Θανάτου, ογδόντα οκτώ ποιήματα μνήμης, αγάπης, τρυφερότητας, στοργής, χαράς, προσδοκίας, οργής, βίας, μανίας, σπαρακτικής οδύνης, γοτθικού τρόμου, δαιμονολογίας και δαιμονοληψίας, γητέματος, βασκανίας. Γι' αυτά τα ποιήματα, που λά...

Ένας από τους λόγους που οι γυναίκες κυρίως επιδόθηκαν στην επιστολογραφία είναι γιατί παλιά αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να εκφραστούν λογοτεχνικά. Πολύ πριν αρχίσουν να γράφουν βιβλία, οι γυναίκες είχαν αρχίσει να εκφράζουν τα συναισθήματα, τις ελπίδες και τους φόβους τους υπό μορφή επιστολών. Στο βιβλίο αυτό διάσημες και αφανείς γυναίκες, συγγραφείς και σερβιτόρες, ποιήτριες και μάνατζερ, μοιράζονται μαζί σου την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής τους και σου δίνουν ιδέες. Τι απαντάς σε τέως εραστή που καταγγέλλει: "Μοιάζεις με σκυλί σε μάντρα γεμάτη άντρες. Τους θέλεις ό...

ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΡΑΦΕΣ Ήρθες σαν Πρωτοχρονιά. Τάισες με ευχές τις επιθυμίες μου κέντησες με κορδέλες το δέρμα μου κι έγιναν τα κύτταρά μου δώρα ηδονής. Μάζεψες με βελούδινα δάχτυλα τα υγρά ίχνη και μου 'κλεισες τα χείλη με αφρό κρασιού. Πάνω σε μαλακά με ακούμπησες τυλίχτηκες με τα μαλλιά μου και μπήκες κάτω από το δέρμα. Είπες θα μείνω εδώ, είναι καυτά κι εγώ, το θέλω να καώ. Έμεινα άηχη να σ' αναπνέω συνδέοντας τις ραφές μου με γυάλινη κλωστή. Αν με σπάσεις, θα ματώσεις.

Καλωσήρθατε στον ξεκαρδιστικό, αλλόκοτο, ελεγειακό, εξωφρενικό κόσμο του Ντέιβιντ Σεντάρις. Στο "Γυμνός", ο Σεντάρις μετατρέπει την πρόσφατη μανία με την αυτοβιογραφία σε κάτι καινούργιο, αντλώντας υλικό από το υπέρμετρα εύφορο έδαφος της ζωής του, της οικογένειάς του και της μοναδικής του άποψης για τον κόσμο ισορροπώντας ανάμεσα στο ανελέητα καυστικό πνεύμα και σε μια βαθιά φιλευσπλαχνία. ("Sidesplitting" - New York Times Book Review) Στις δεκαεφτά αυτοβιογραφικές ιστορίες του ο Ντέιβιντ Σεντάρις είναι ανυπόφορα λεπτολόγος, επικίνδυνα γοητευτικός, χαιρέκακα σνομπ, εξω...

[...] Κοιτάζει τα χέρια της σαν να τα βλέπει πρώτη φορά. Ξένα της φαίνονται, καθώς κάθονται άνεργα πάνω στη μαύρη ποδιά της, σαν προσφυγάκια. Έτσι της έρχεται να τα χαϊδέψει. Τόσα χρόνια δεν γύρισε να τα κοιτάξει και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω τους. Κι όταν δεν τα κοιτάει ή κάνει πως δεν τα κοιτάει, την κοιτάνε αυτά. Άνεργα χέρια, τι περιμένεις, αφού δεν έχουν δουλειά κάθονται και κοιτάνε. Δεν είναι που κοιτάνε, άσ' τα να κοιτάνε, είναι που κοιτάνε σαν να θέλουνε κάτι. Ξέρει τι θέλουν: να τα χαϊδέψει. Δεν θα τους κάνει τη χάρη. Ντρέπεται, γριά γυναίκ...

"Ήταν η χειρότερη εποχή για να βγάλεις βιβλίο με θέμα τον Τζον Κολτρέιν. Παρουσίαση βιβλίου τζαζ κατακαλόκαιρο στην Αθήνα και μες στην Ντοκουμέντα, μια παγκόσμια απαρτία της τέχνης που φαινόταν να αφορά τους πάντες... Δεν θα 'ρχόταν κανείς. Ούτε καν ο εκδότης μου. Πού σκατά πήγαινα;" Ο Μιχάλης Κρόκος μπλέκει. Η Αθήνα τον υποδέχεται με καύσωνα και σύγχρονη τέχνη, ρεκόρ τουρισμού και παντιλίκια, μνημόνιο και Airbnb, πεφωτισμένους χάκερ, παρανοϊκούς ταξιτζήδες και μοιραία κορίτσια, φόνους, απαγωγές, και την κλοπή ενός πίνακα με όλα τα μυστικά του κόσμου. Ένας συγγραφέας χαμ...

Οι λίγες ώρες που ο πατέρας καθυστερεί, ενώ η γυναίκα του και τα δύο παιδιά κάθονται στο τραπέζι περιμένοντάς τον, είναι αρκετές για να μετατρέψουν τη μικρή οικογένεια, που η ισορροπία της κρέμεται από μια κλωστή, σε έναν σωρό, όπου στοιβάζονται τα θραύσματά της. Οι τρεις τους κάθονται γύρω από ένα βουνό από μύδια, που ανοίγοντας παράγουν αηδιαστικούς ήχους. Εκτός από τον πατέρα κανείς από τους τρεις δεν τρώει με ιδιαίτερη ευχαρίστηση μύδια. Σε αυτό το απροσδόκητο διάλειμμα από τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, αρχίζουν να κουβεντιάζουν μεταξύ τους. Έτσι δημιουργείται ξαφνικ...

"Δέκα ιστορίες και ένα γράμμα" λοιπόν ή, καλύτερα, μία ιστορία με πολλές αφηγήτριες, μία σύνθεση πολυφωνική για τη γυναίκα, τη σύγχρονη, την πολύπλευρη, τη μόνη. Μικρά διηγήματα που προέκυψαν ως σχόλια του λογοτεχνικού διαλόγου ανάμεσα στις τρεις συγγραφείς του βιβλίου, τη Βάνα Κουλουρίδου, την Αγνή Μεταξά και την Αριέττα Μουργινάκη. Στιγμιότυπα από καθημερινότητες που κυλούν παράλληλα, οικείες εικόνες, της ίδιας ζωής, τελικά, που ξετυλίγει παντού και πάντοτε το ίδιο τραγούδι, όσο κι αν αλλάζει η ορχήστρα.