Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Και ξαφνικά ήμουν εγώ κι ο Χειμώνας Εγώ κι η θάλασσα του Χειμώνα Εγώ και τα φύλλα που είχαν πέσει Εγώ και τα φύλλα που συνέχιζαν να πέφτουν Εγώ κι ο Ουρανός με τους κατοίκους του Χειμώνα του, Τα Σύννεφα - οντότητες τρομακτικές σε στιγμές, άλλοτε παρουσίες γαλήνιες που θυμίζουν την ανθρώπινη τρυφερότητα που έλειπε, που είχε σκεπασθεί κάτω από βαρειές κουβέρτες Εγώ κι ο άξαφνος λόγος ο Λέρικος ο ποιητικός Εγώ κι η ψυχή μου Εγώ κι αναπόφευκτα η Ποίηση Κι ένα βιβλίο που γεννιέται και λέγεται "Χειμώνας στη Λέρο" και που γραφόταν μόνο του ανάμεσα στο φθινόπ...

"Μια νύχτα, όταν η Ρουθ Κόουλ ήταν τεσσάρων και κοιμόταν στο κάτω κρεβάτι της κουκέτας της, ξύπνησε από το θόρυβο της ερωτικής πράξης. Ο θόρυβος, που -σημειωτέον- της ήταν πρωτάκουστος, ερχόταν από το υπνοδωμάτιο των γονιών της. Η Ρουθ, που είχε πρόσφατα περάσει μια γαστρεντερίτιδα, ακούγοντας τη μαμά της να κάνει έρωτα, νόμιζε πως την άκουγε να κάνει εμετό." Αυτή είναι η ιστορία της Ρουθ Κόουλ. Την παρακολουθούμε σε τρία μέρη: στο Λονγκ Άιλαντ, το καλοκαίρι του 1958, όταν είναι μόνο τεσσάρων χρόνων. Το 1990, ως ανύπαντρη γυναίκα της οποίας η προσωπική ζωή είναι πολύ λιγ...

[...] Η ποίηση του Σωτήρη Παστάκα είναι βιωματική, ελλειπτική, νοτισμένη από μνήμες προσωπικές, αλλά και συλλογικές, λειτουργεί ως μια καταγραφή της αστικής ζωής και των αδιεξόδων της, αλλά και ως απολογισμός των όσων έχουμε ζήσει και μη. (Δίφωνο, Καλοκαίρι 2007) Τώρα που απέκτησα συγγενείς και φίλους ανάμεσα στους νεκρούς, ο γάτος μου όλο και σκαλίζει το χώμα. Τώρα που κάθε λουλούδι ανθίζει μέσα στο πένθος, κι οι γλάστρες μου φέρουν το όνομα εκείνων που έχουν πεθάνει, ο γάτος μου τριγυρνώντας από τη μια στην άλλη, με τα μπροστινά πόδια του σκάβει, με τα πί...

Η "Χριστουγεννιάτικη ιστορία" είναι ένα ποίημα για τη σχέση ενός παιδιού, που δεν είναι πια παιδί, με τον πατέρα του. Μια σχέση δύσκολη "που χτίστηκε σιγά σιγά με όλα τα υλικά και δίχως λόγια". Το ποίημα πρωτοδημοσιεύτηκε στη συλλογή "Γυάλινα Γιάννενα",1989. Τώρα εκδίδεται μόνο του, μαζί με ένα σχόλιο του ποιητή, για να συναντήσει παλαιούς και νέους αναγνώστες

Οι συγγραφείς και τα έργα που σχολιάζονται σε αυτό το βιβλίο υπό τον τίτλο "Χωρικά ύδατα" με έχουν απασχολήσει κατ' επανάληψη και στο παρελθόν· συγκροτούν, θα έλεγα, ένα μεγάλο μέρος από το λογοτεχνικό εικονοστάσι μου. Τα μελετήματα γράφτηκαν κατά την προηγούμενη κρίσιμη για τη χώρα μας δεκαετία με αφορμή επετείους ή αφιερώματα περιοδικών και δηλώνουν τον σταθερό προσανατολισμό μου προς τα συγκεκριμένα πρόσωπα και κείμενα. Εκτός των άλλων, έχω την εντύπωση πως, παρά τις διαφορετικές εποχές που έζησαν και τις ανόμοιες συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιούργησαν, οι ποιητές, ο...

Με ανησυχεί τελευταία η αδιατάρακτη κοινωνική ειρήνη είπες ενώ δοκίμαζες άλλη μια μπάλα παγωτό φιστίκι στο παραλιακό ζαχαροπλαστείο Κι επίσης δεν μου πολυαρέσει η jazzzz όποτε ακούω στο ραδιόφωνο τις σωστές επιλογές αρχίζει να βρέχει και αυτό μου φέρνει υπνηλία Και μετά θυμάμαι το νορβηγικό πουλόβερ της κυρίας Ν. που είχε στο κέντρο ένα πράσινο μοτίβο σαν λαβύρινθο -maze θα το ονόμαζαν στην αγγλική εξοχή- με σφιχτοκουρεμένους κάκτους κι ένα παγκάκι στη μέση της διαδρομής να ξαποστάσει -αν ποτέ το βρει- ο νικητής και ύστερα να επιστρέψει -αν μπορέσει- στο...

Domenica Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται άπιστη κι ακριβής με κλαπατσίμπαλα γύρω της σωρό πλατεία σύγκορμη χορό να σέρνει με σφαλισμένα βλέφαρα ρολά κατεβασμένα στα μάγουλα ν' απλώνεται κόκκιν' η παύση. Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται σεμνή και ξελογιάστρα στο στήθος των γερόντων μια καμπάνα μια εκδρομή στου έρωτα το άλσος περίπολος στα έρημα θρανία βαθιά σιωπή domenica σταλαγματιά στα χείλη διψασμένων. Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται domenica, domenica, έξαλλη θα φωνάζει γυναίκα ετοιμόγεννη ώρες πρησμένες την βάρδια σου θ' ακολουθούν domenica άφθονο τ' άρωμα...