Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν σφυρίζοντας, ανοίξανε οι πόρτες του συρμού Γιγάντια εμφανίστηκε Η γυναίκα με τα αντρικά της χέρια κρατούσε σαν τσάντα Τον ουρανό. Ένα βιβλίο - πρόσκληση σε ταξίδι, στα υπόγεια μονοπάτια της θλίψης. Κείμενα που έχουν γραφτεί σε διαδρομές με το μετρό και τα οποία συνθέτουν μια ποιητική περιπλάνηση αλλά και μια ετερόκλιτη αφήγηση, από τα έγκατα μιας βαριάς πραγματικότητας ως τις κυλιόμενες σκάλες της ενδεχόμενης εξόδου προς το φως.

Ο Νίκος Φωτιάδης είναι ένας άφοβος άνθρωπος με ελεύθερο πνεύμα και ανήσυχη νόηση. Σε αυτόν αναγνωρίζει τον σεμνό μα όχι σεμνότυφο ελευθερόφρονα σκεπτόμενο άνθρωπο που βιώνει την ρήση του Σολωμού: "Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό". Σοβαρός χωρίς σοβαροφάνεια και ανυποχώρητος μέσα στη διαλογική του ετοιμότητα, με ευθυκρισία και επιμονή δίχως εμμονή στις θέσεις του επιχειρηματολογεί εξαντλητικά. [...] Παρότι άφοβος άνθρωπος, ο Νίκος Φωτιάδης δεν είναι αθεόφοβος. Θα τον ονόμαζε άνθρωπο ένθεο κι άθρησκο μάλλον. Είναι ένθεος, επειδή έχει Θεό, τον θεό...

Δέκα τρία διηγήματα, όμοια με περιπάτους σε μονοπάτια δύσβατα. Η μουσική συνοδεύει τα βήματα όσων αντιστέκονται στο παράλογο, αυτών που διαμαρτύρονται για τα κακώς κείμενα ή εκείνων που υποκύπτουν στη μοίρα τους. Οι ήχοι λειτουργούν άλλοτε ως υπόκρουση να ζωντανέ-ψουν θύμησες, και άλλοτε ως λάιτ μοτίβ να υπογραμμίσουν τις εξελίξεις. Και παράλληλα τρεις μονόλογοι, όμοιοι με σπαράγματα ψυχής.

Όσο φωτεινός λάμπει στο στερέωμα της ποίησης ο Οδυσσέας Ελύτης, τόσο σκοτεινός αποκαλύπτεται ο Γάλλος ποιητής Rene Char, σχίζοντας το έρεβος με κεραυνοβόλους στίχους που μοιάζουν με χρησμούς. Έτσι, οι δυο ποιητές εκφράζουν αντιθετικές, αλλά και συμπληρωματικές όψεις του Μεσογειακού πολιτισμού, αποδεχόμενοι, ο καθένας με τον τρόπο του, την υψηλή επήρεια του αινιγματικού Ηράκλειτου. Ο Ελύτης εξυμνεί τη διαύγεια του ευήλιου Αιγαίου και ο Char την άγρια λιτότητα της βουνίσιας Προβηγκίας. [...] Η Νάντια Στυλιανού προτείνει νέες προσεγγίσεις στην υφολογική ανάλυση των δύο ποιη...

Ιούλιος 2018. Ο Μιχάλης Κρόκος προσπαθεί να εκδώσει το παλπ μυθιστόρημα που έγραψε για την Documenta της Αθήνας, ενώ ταυτόχρονα παλεύει να επιβιώσει στο καυτό καλοκαίρι του υπερτουρισμού και του Airbnb. Ένας παλιός φίλος, εκδότης περιοδικού, τον στέλνει στην Ικαρία, από όπου ο Κρόκος έχει μακρινή καταγωγή, για να του γράψει μια ελαφριά ιστορία με σέρφερ και παραλιακά μπαρ. Εκεί, ο συγγραφέας θα έρθει αντιμέτωπος με όλες τις φυλές του ελληνικού καλοκαιριού, θα ερωτευτεί την εθιστική φωτογραφία μιας άγνωστης γυναίκας στο εξοχικό όπου φιλοξενείται και θα γίνει ο αυτόπτης μάρτυ...

Το χωράφι λατρεύει να μιλάει στο τηλέφωνο, την οικειό-τητα που υπάρχει σ' αυτό, να είσαι με κάποιον χωρίς να είσαι με κάποιον, ο ήχος ενός άλλου μέσα στο σαλόνι σου, την ξαφνική εγγύτητα, που μπορείς να τη διακόψεις όποτε θελήσεις, όπως κλείνεις την τηλεόραση. Μπορεί να μιλάει για ώρες, μέχρι να πυρώσει το αυτί του, να γίνει σκούρο κόκκινο και να χτυπάει σαν ταμπούρλο. -------------------------------------------------------------------------- Έχει φάση, σκέφτεται το χωράφι και εννοεί κάτι σαν παράξενο, ότι η επανάληψη εμπεριέχει μέσα της μια κάποια απόλαυση, το...

Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Είχαμε έναν έρωτα ανεκπλήρωτο· ανελέητο δηλαδή. Γιατί το έλεος προσφέρεται συνήθως μέσ' από μια καταστροφή κι εσύ στέκεσαι ακόμη όρθιος στην εξώπορτα δίχως να φεύγεις ενώ φεύγεις και έρχεσαι τακτικά κι εγώ μετρώ τα χρόνια με τις διαδρομές των σχολικών λεωφορείων και τις διακοπές στη θάλασσα. Ο ταχυδρόμος μας φέρνει τους λογαριασμούς τις χριστουγεννιάτικες κάρτες κι ενίοτε κάποια γαμήλια πρόσκληση· όχι όμως νέα ότι πέθανες για 'μένα όχι όμως νέα ότι πέθανα για 'σένα.

Δεν θα έλεγα πως η ψυχολογία μου είναι στα καλύτερα της αυτό το διάστημα, μάλλον στο ναδίρ θα την τοποθετούσα. Να μου πεις, τώρα το θυμήθηκα; Εδώ και δεκατρία χρόνια βαλτώνω στο ίδιο αρχιτεκτονικό γραφείο, το ταλέντο που είχα κάποτε χαραμίστηκε, τα όνειρα που έκανα ξεθώριασαν. Για να μη μιλήσω για τα υπόλοιπα. Η αδυναμία που έχουν οι γονείς μου στον αδερφό μου, βγάζει μάτι από χιλιόμετρα. Η εμμονή του Φίλιππου με τις προετοιμασίες του γάμου μας μου διαλύει το κεντρικό νευρικό σύστημα. Όλα γύρω μου με πιέζουν, όλα μου φταίνε. Ακόμα και το όνομά μου που είναι τόσο κοινότοπο,...