Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ήταν η χειρότερη εποχή για να βγάλεις βιβλίο με θέμα τον Τζον Κολτρέιν. Παρουσίαση βιβλίου τζαζ κατακαλόκαιρο στην Αθήνα και μες στην Ντοκουμέντα, μια παγκόσμια απαρτία της τέχνης που φαινόταν να αφορά τους πάντες... Δεν θα 'ρχόταν κανείς. Ούτε καν ο εκδότης μου. Πού σκατά πήγαινα;" Ο Μιχάλης Κρόκος μπλέκει. Η Αθήνα τον υποδέχεται με καύσωνα και σύγχρονη τέχνη, ρεκόρ τουρισμού και παντιλίκια, μνημόνιο και Airbnb, πεφωτισμένους χάκερ, παρανοϊκούς ταξιτζήδες και μοιραία κορίτσια, φόνους, απαγωγές, και την κλοπή ενός πίνακα με όλα τα μυστικά του κόσμου. Ένας συγγραφέας χαμ...

Αποτυχημένος καλλιτέχνης βρίσκει μια δεύτερη ζωή ως πληρωμένο κυβερνητικό τρολ. Πλήρως ενταγμένος μετανάστης πληρώνει ακριβά τη γνώμη του για το δημοψήφισμα. Σαραντάρης φιλελεύθερος ροκάς, παντρεμένος με παιδί, προσπαθεί να ικανοποιηθεί. Λογοτεχνία του φανταστικού, τρεις ιστορίες που κανονικά δεν μπορούν να συμβούν. Άνθρωποι που κατοικούν στην περιφέρεια του συστήματος γίνονται ήρωες για μια μέρα.

ΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ Πάνω σε δίγαμμα, πίσω από κόππα και σαμπί ανάμεσα σε ξεχασμένα γράμματα πανάρχαιων επιγραφών ανακαλύπτω χαραγμένα τα αρχικά σου. Σε κάτι συνδηλώσεις άφατες σε κάτι παύσεις και σιωπές του ονόματός σου ο αντίλαλος ακούγεται. Στις ανεπαίσθητες πτυχές των λέξεων στο βάθος διπλωμένων νοημάτων διακρίνεται η μορφή σου. Τόπος συνάντησής μας μόνιμος το ίζημα των λέξεων. Το κάτω κάτω της γραφής.

Η Ζωή είναι φιλόδοξη. Η Ζωή είναι δυναμική. Η Ζωή είναι επιτυχημένη. Η Ζωή είναι εντελώς μόνη. Εργάζεται σε μεγάλη τράπεζα επενδύσεων στο Λονδίνο, παίρνει το αεροπλάνο με τη συχνότητα που άλλοι παίρνουν ταξί, οργώνει τις αίθουσες συσκέψεων πάνω σε ψηλοτάκουνες γόβες. Μέχρι που το σύμπαν της καταρρέει όταν την απολύουν, και από το μεγαλοπρεπές City βρίσκεται στο αξιοπρεπές Σκαλάκι Κορινθίας των 254 μόνιμων κατοίκων, πίσω στο σπίτι της μητέρας της. Ξαφνικά είναι αποκομμένη από τον κόσμο, χωρίς κινητό, χωρίς internet, χωρίς να μπορεί να στείλει ούτε ένα email. Μισό λεπτό. Χωρί...

Στη δεύτερη ποιητική συλλογή της Δώρας Κασκάλη περιέχονται σαράντα ένα ποιήματα στα οποία η ποιήτρια, με μεταφορική γλώσσα και ευθύβολο, συγχρόνως, ρεαλισμό, με εκφραστική τόλμη και υπαινικτική τρυφερότητα, ανατέμνει το ερωτικό βίωμα σε όλες του τις μορφές, μιλάει για την αδυναμία της γλώσσας να προσφέρει πραγματική λύτρωση, αλλά και για το θαύμα της ποίησης, για αγαπημένους τόπους και για αγαπημένα πρόσωπα της ζωής και της μνήμης. Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος

ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ Βράδυ γυρίζω σπίτι σε κοιτώ πώς μίκρυνες έτσι χρόνια τώρα μεγαλώνω χρόνια τώρα εσύ μικραίνεις ό,τι από σένα αφαιρείται προστίθεται πάνω μου μπαίνω στο παιδικό σου δωμάτιο σε φιλώ στο μέτωπο ξαπλώνεις στο κρεβατάκι κάθομαι στην άκρη και σου λέω ένα παραμύθι για να κοιμηθείς όταν μεγαλώσεις θέλω να σε παντρευτώ (Αφιερωμένο στη γυναίκα μου)

Η ομιλία του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, Εμμανουέλ Μακρόν, στις 7 Σεπτεμβρίου 2017 στην Πνύκα, εντάσσεται στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην Ελλάδα, που στόχο είχε να δείξει τη στήριξη της Γαλλίας σε μια χώρα που δοκιμάζεται από μια πολυετή κρίση, αλλά και να προωθήσει το φιλόδοξο σχέδιό του για την Ευρώπη σε μια στιγμή που η Ένωση κλυδωνίζεται και οι αντιδραστικές φωνές πληθαίνουν. Επιλέγει την Πνύκα ως τόπο υψηλού δημοκρατικού συμβολισμού για να μιλήσει για τη δημιουργία μιας νέας Ευρώπης που θα ξεφύγει από τη στενά τεχνοκρατική διαχείριση των προβλημάτων της και...

Ο χαρακτηρισμός του Παλαμά ως "ερωτικού", "ηδονικού", "σαρκολάτρη" ή "κολασμένου" ποιητή, προφανώς ξενίζει καθώς συγκρούεται με χρόνιες παραμορφώσεις και εμπεδωμένα στις σχολικές αίθουσες φιλολογικά στερεότυπα. Ωστόσο, αυτό που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι ο έρωτας -σαρκικός ή μετουσιωμένος- είναι διάχυτος σε όλη την έκταση του ποιητικού του έργου· τα ερωτικά του ποιήματα είναι, μάλιστα, περισσότερα από τα ποιήματα κάθε άλλης θεματικής κατηγορίας, ακόμη και από τα πατριδολατρικά του. Η ανθολόγηση στον ανά χείρας τόμο των ερωτικών ποιημάτων του Παλαμά σε χρονολογική...

Πλησμονή οστών, γιατί Ποίηση σημαίνει απάρνηση και μαζί μεταστοιχείωση του υλικού που παύει να υπάρχει ενώ ταυτοχρόνως εξακολουθεί να υφίσταται, ως οστό, ως σκελετός, ως μνήμη, ως όντως Λόγος. Πλησμονή οστών, γιατί καθώς ποίημα το ποίημα αρμολογείται ο σκελετός της συλλογής από οστά συναισθημάτων, εμπειριών, σκέψεων, πικρής, τραυματικής μνήμης, δονούμενου ερωτικού συγκλονισμού, αγάπης τρυφερής, όλο και κάποιο περισσεύει. Όλο και κάποιο, λες από του Αδάμ της Γραφής το πλευρό, μετασχηματίζεται σε νέο ποίημα, θεμελιώνει μια καινούργια Πλησμονή οστών. Πλησμονή οστών, γιατί ακόμ...

Με ανησυχεί τελευταία η αδιατάρακτη κοινωνική ειρήνη είπες ενώ δοκίμαζες άλλη μια μπάλα παγωτό φιστίκι στο παραλιακό ζαχαροπλαστείο Κι επίσης δεν μου πολυαρέσει η jazzzz όποτε ακούω στο ραδιόφωνο τις σωστές επιλογές αρχίζει να βρέχει και αυτό μου φέρνει υπνηλία Και μετά θυμάμαι το νορβηγικό πουλόβερ της κυρίας Ν. που είχε στο κέντρο ένα πράσινο μοτίβο σαν λαβύρινθο -maze θα το ονόμαζαν στην αγγλική εξοχή- με σφιχτοκουρεμένους κάκτους κι ένα παγκάκι στη μέση της διαδρομής να ξαποστάσει -αν ποτέ το βρει- ο νικητής και ύστερα να επιστρέψει -αν μπορέσει- στο...

Γραμμένη όσο αντηχούσαν ακόμη οι πυροβολισμοί του πρώτου αραβοϊσραηλινού πολέμου, η νουβέλα "'Ηταν το Χιρμπέτ Χιζέ", που κυκλοφόρησε στα εβραϊκά το 1949, είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της ισραηλινής λογοτεχνίας. Τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον κοινού και κριτικών, έγινε το επίκεντρο έντονης δημόσιας αντιπαράθεσης και συνεχίζει μέχρι σήμερα να ενοχλεί και να προκαλεί συζητήσεις. Ο αφηγητής, ένας ανώνυμος στρατιώτης, συμμετέχει στην επιχείρηση εκκένωσης ενός παλαιστινιακού χωριού από τον ισραηλινό στρατό και περιγράφει όχι μόνο τα όσα βρίσκουν και κάνουν εκεί ο ίδιος και ο...

''ΤΟ ΣΚΑΚΙ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ'': Τα μαύρα τούτα τα τετράγωνα κι εκείνα εκεί τα άσπρα παιχνίδι στήσανε τρελό με τ' ουρανού τούς δαίμονες τον τρόμο και τα άστρα Και εμείς οι λυσσασμένοι πέφτουμε πάνω στο σκάκι τ' ουρανού σαν μεθυσμένοι

Κάποια από τα ποιήματα της παρούσας έκδοσης έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Ποίηση και Παρέμβαση, στον διαδικτυακό τόπο fractalart.gr και στην Αυγή της Κυριακής.

Η ποίηση ως αντανάκλαση σκέψεων, προθέσεων, επιθυμιών, βιωμάτων, εικόνων. Με φύση διττή, μισή εκείνου που αντανακλάται, μισή της επιφάνειας όπου επάνω της καθρεφτίζεται το γνώριμο. Μισή γραφή, μισή ηχώ. Σύννεφα στο νερό, η πιο αναγνωρίσιμη αντανάκλαση, ιδεόγραμμα, σχεδόν, ταξιδιών. Τρίτη ποιητική συλλογή της Νεκταρίας Μενδρινού.

ΗΜΕΡΟΣ ΥΠΝΟΣ Χιόνι σεντόνι τρυφερό για του φιδιού τον ύπνο. Χιόνι και πένθιμο σκυλί βραχνός προφήτης. Με νύχια παγωμένα ο λύκος κρύβεται. Με φόβο οι ζωντανοί την πόρτα κλείνουν. Κοιτάς απ' το παράθυρο: Καπνίζουν τα πηγάδια. Χιόνι· κι ανάψαν τη φωτιά στον κάτω κόσμο. Ο κυνηγός στο πέρασμα το σπίρτο πίνει. Τον λύκο, που χύμηξε πίσω του, δεν τον βλέπει. Νύχτα με πένθιμο σκυλί στον σάπιο φράχτη. Κι οι πεθαμένοι ακούν· και περιμένουν.

Όσο κανείς τους δεν έρχεται -ένας δεν έχει γυρίσει πίσω- δεν μου το βγάζεις εμένα απ' το μυαλό μια παρεξήγηση είναι όλο αυτό κάποιος έβγαλε τη ρετσινιά και πρόβατα εμείς το χάψαμε αιώνες τώρα. Είναι που καλοπερνάνε εκεί χοροί, φαγητά, τραγούδια ανέμελοι προπαντός με το μεγάλο βάρος πίσω τους -να μην τους σέρνει ο φόβος απ' τη μύτη. Αν ήταν τόσο στενάχωρα δεν θα 'χε βρει ένας την άκρη -τόσα χιλιάδες χρόνια- να αψηφήσει νάρκες, ηλεκτροφόρα καλώδια, μαύρες τρύπες, χρονολογίες, κέρβερους ανάτρεχα να πάει στο ποτάμι πίσω στο σπίτι του να 'ρθει να ξεπονέσει;...

Ψεύτη ντουνιά τι σε μέλλει εσένα αν έχει λίγο ζουμί παραπάνω αυτή η ιστορία αν άρχισε εν έτει χίλια εννιακόσια εβδομήντα τέσσερα στα τέλη Γενάρη αν η μαθητική ποδιά σκίστηκε ένα μεσημέρι στην αλιφασκιά ή αν το πάτωμα ράγισε από πρόσωπα ισόβια που βρήκαν ανοιχτή την πόρτα και μπήκαν αν ακόμη ο γύρος του ήλιου έκλεισε μες στο χιόνι σε μια σιδηρά πειθαρχία, κρυμμένη καλά κάτω από την υποψία ενός ψιθύρου. Στο κέντρο του κάδρου ο ουρανός ήταν για όλους μια πληγή ανοιχτή το μικρό μαυρόπευκο έγερνε λοξά κάποιοι κορόιδευαν το φεγγάρι που φώτιζε -...

Joseph Schneller. Γεννήθηκε στις 30-2-1878. Γόνος αστικής οικογένειας. Ύστερα από διάφορες επισκέψεις σε γιατρούς και ψυχιατρεία, εγκλείσθηκε στο ίδρυμα Έγκλφινγκ (1907) με διάγνωση κατατονίας. Παρέμεινε στο ίδρυμα μέχρι την εξόντωσή του (Ιούλιος 1943) από ασιτία μακράς διάρκειας. Ένας από τους δεκάδες χιλιάδες "μη αποδοτικούς ανθρώπους" που εξόντωσαν οι Ναζί. Ανάμεσα στα έργα του καταπιάστηκε (1936) με την εκπόνηση ενός μεγαλόπνοου αρχιτεκτονικού σχεδίου: επρόκειτο για ένα κολοσσιαίων διαστάσεων κτίριο, η κατασκευή του οποίου, σύμφωνα με τον ίδιο, απαιτούσε 400 χρόνια. Ήθ...