Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ζαχαρίας Σώκος είναι ένας ποιητής των αισθήσεων, που μετέχει στην ζωή με την δύναμη ενός οραματιστή, χωρίς όμως να χάνεται στην ονειροπόληση. Τα υλικά του, άκρως υπερβατικά, μας χαρίζουν στίχους ανεπανάληπτης ομορφιάς. Ο Σώκος κέρδισε το στοίχημα με το χρόνο.[...] Γιώργος Λίλλης, περ. Τα ποιητικά Την ποίηση του Ζαχαρία Σώκου τη βρήκα εμπνευσμένη, άμεση, ανεπιτήδευτη, πλούσια και λιτή μαζί -δωρική ας πω καλύτερα, διόλου φειδωλή σε συναισθήματα και εικόνες, ευανάγνωστη και όχι εύκολη, ήρεμη και την ίδια στιγμή παθιασμένη, φευγάτη και ρεαλιστική, ικανή να αφήσει στον απ...

Είδα και μικρότερους καθρέφτες -κατασκευασμένα θραύσματα της ανθρώπινης παρατήρησης- ακουμπισμένους παντού, στους τοίχους, σε παραμύθια, σε μικρές αποσκευές, ειλικρινείς, ανειλικρινείς, ανάλογα την επιθυμία του εικονιζόμενου. Σκωπτικοί και ερωτηματικοί όπως του Μαγκρίτ, αδύναμοι και σκουριασμένοι σε τοίχους παλιών καφενείων, θρασείς και απειλητικοί σε τόπους περίοπτους. Με περίτεχνα πλαίσια της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, ιδρωμένοι από αγωνίες, καθρέφτες που αποθήκευσαν σκιές, που μπόρεσαν να δείξουν πολλές πραγματικότητες, που είδαν μια βιολέτα να πεθαίνει και κράτησαν μια γε...

Οι ήρωες και οι τόποι στον "Άγριο έρωτα" συγκροτούν μια παγκόσμια ανθρωπογεωγραφία της σύγχρονης ζωής. Από την Κίνα μέχρι τη Χιλή κι από τη Λιβερία μέχρι τη Βουδαπέστη, ο συγγραφέας καταγράφει αφηγήσεις μιας πραγματικότητας που πάλλεται από την οικονομική, την πολιτική και την συναισθηματική κινητικότητα. Αυτό που παραμένει σταθερό, από σελίδα σε σελίδα, είναι ο ανυποχώρητος ανθρωπισμός του βλέμματος, η μαχητική διεκδίκηση της επόμενης μέρας.

Η παρούσα συλλογή περιλαμβάνει 70 Χαϊκού και ένα Κικό. Πέτρες και σκόνη. Πέφτουν τα παλιά σπίτια. Πίσω τους κήποι.

ΚΑΛΤΣΕΣ Οι κάλτσες είναι στην εφηβεία. Αντιδρούν, επαναστατούν, κάνουν του κεφαλιού τους. Ξέρουν αυτές. Εξαφανίζονται για μέρες, μήνες (ποτέ για πάντα). Τις βρίσκω μέσα σε μαξιλαροθήκες, ανάμεσα σε πετσέτες, κάτω από κρεβάτια, στριμωγμένες πίσω από κομοδίνα, δίπλα σε γλάστρες, κοκαλωμένες από την ένταση της περιπλάνησης, μαγκωμένες σε σκουριασμένα μανταλάκια με τα σημάδια της ασφυξίας στη φτέρνα. Σμίγουν περιστασιακά με κάποιες διαφορετικού μεγέθους, χρώματος, σχεδίου, ποιότητας, υφής, φλερτάρουν με ετερόκλητα αντικείμενα στο συρτάρι, αλητεύουν στο καλάθ...

Ένας πρώην μηχανόβιος, πανύψηλος κοκκινομάλλης Δανός, δεν είναι η αναμενόμενη εικόνα του τζιχαντιστή. Ο Μόρτεν Στορμ, που ασπάστηκε το Ισλάμ και βρέθηκε να πολεμάει για χρόνια υπό την Αλ Κάιντα για να καταλήξει διπλός πράκτορας για λογαριασμό των αμερικανικών, βρετανικών και δανέζικων μυστικών υπηρεσιών, αφηγείται την πολυτάραχη πορεία του αποκαλύπτοντας και τις δύο πλευρές του καθρέφτη. Από τους ελάχιστους ανθρώπους που τολμούν να πουν τόσο πολλά, παρουσιάζει με λεπτομέρειες την εσωτερική οργάνωση και λειτουργία τόσο των τρομοκρατικών οργανώσεων όσο και των μυστικών υπηρεσ...

Μια εξάχρονη που υποκλίνεται σ' ένα αβγό, η λατρεία ενός τρελού για μια παλιά φωτογραφία, ένας πατέρας που λέει όχι, το αυτόματο της Μαρίας Αντουανέτας, η πτώση στον παγωμένο Ρήνο, ένα μοιρα-σμένο ημερολόγιο, οκτώ τέκνα - ένα για κάθε νότα μιας οκτάβας, δυο καρδιές που γίνονται δάχτυλα. Ένα σύγχρονο μετα-ρομαντικό κείμενο που κινεί τα νήματα της συμβίωσης ενός ιστορικού ζεύγους και ζυγίζει το μίγμα φθόνου και λατρείας ανάμεσα σε δύο ομότε-χνους. Μπορεί μια μαριονέτα να ξεπεράσει τον δημιουργό της; Πώς ξεκουρδίζεται η μηχανή μιας ιδιοφυΐας; Ποιος κινεί τα νήματα της ανθρώπιν...

"Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 1940 Αυτή η ανάμειξη των ναζί στον προγραμματισμό του Festspiele είναι απαράδεκτη. Εξοργιστική. Και η μετατροπή του Φεστιβάλ σε χυδαίο εργαλείο προπαγάνδας, σε ψυχαγωγία για το στράτευμα, είναι η χαριστική βολή. Να κρατάνε όμηρο τον Μότσαρτ. Να τον ταπεινώνουν έτσι. Μα δεν υπάρχει κανείς ν' αποτρέψει αυτή την ύβρη; Μου φαίνεται πως, τώρα, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο! Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να κάνουν κάτι τέτοιο. Χωρίς καμία αντίδραση, καμία αντίσταση. Αυτή η φάρσα πρέπει να τελειώνει. Πάση θυσία. Πρέπει να σώσουμε τον Μότσαρτ!" Η ιστορία μια...

"Λοιπόν, τί έχεις να απολογηθείς;" ρώτησε ο ανακριτής. Ήμουν εξουθενωμένος και με τα χέρια γεμάτα αίματα - όλη νύχτα πάλευα ν' απελευθερώσω το φεγγάρι απ' τα κλαδιά μιας λεμονιάς. "Ένοχος" απάντησα, "για ό,τι συμβεί από εδώ και πέρα". Έξω ξημέρωνε.

[...] Περιεκτικότητα και αλλεπάλληλα περάσματα από το συναίσθημα στην ορθολογική σκέψη αποτελούν τη βάση στην ποιητική έκφραση της Μαρίας Πατακιά. Αιφνιδιασμοί και ανατροπές σε λεξιλογικό και νοηματικό επίπεδο παραμερίζουν το υπερσυναισθηματικό στοιχείο και τις ρομαντικές εξάρσεις για να προσφέρουν χώρο σε καθετί απλό και απτό από τις αισθήσεις, συχνά στη σφαίρα μιας αβίαστης εκλογίκευσης των πραγμάτων. Δηλαδή, μιας εκλογίκευσης η οποία μάλιστα αντι-τάσσεται, ως έναν βαθμό, στην ίδια την ποιητικότητα της εκάστοτε επιλεχθείσας προς περιγραφή στιγμής, εικόνας ή οπτικής και α...

Σιωπώ και ρηγνύομαι ή πιο απλά σκάω και σπάω μια χασμωδία στα φωνήεντά μου τα σύμφωνά μου σχίστηκαν στα δυο, έτσι μου βγήκε τ' όνομα κυτίο παραπόνων.

Επιχειρώντας να ερμηνεύσει κανείς την ευρεία και συμβολική χρήση του αριθμού 3, οδηγείται στις απαρχές της αριθμολογικής σκέψης, της φιλοσοφικής θέασης του κόσμου που στηρίζεται στα μαθηματικά και στις μυστικές, αριθμητικές αντιστοιχίες του επίγειου με το ουράνιο, του μικρόκοσμου με τον μακρόκοσμοo δηλαδή στην παράδοση που ξεκινά με τους Πυθαγόρειους και τον πλατωνικό Τίμαιο, και από τους Πατέρες της Εκκλησίας ως τους μυστικιστές της ύστερης αρχαιότητας, από τους αποκρυφιστές και αστρολόγους του Μεσαίωνα ως τον Κοπέρνικο και τον Κέπλερ, εκβάλλει στον Ρομαντισμό και στους μο...

"...ο χρόνος είναι μια κόκκινη τελεία που σημαδεύει από μακριά την καρδιά σου. Ένας ταχυδακτυλουργός που σέρνει ένα μεγάλο μπαούλο πίσω του. Ποτέ δεν ξέρεις τι έχει μέσα. Ο χρόνος είναι γεμάτος φίδια εκπλήξεις. Ο χρόνος είναι ο Μαιτρ οπότε αναγκαστικά εσύ θα είσαι η Μαργαρίτα. Θα σε οδηγήσει σε μια πόρτα. Που οδηγεί σ ένα σπίτι. Που ΄χει μια σκάλα Που ανεβαίνει σ ένα δωμάτιο Που χάνονται οι τοίχοι Και γίνεται τρισδιάστατο. Να που φτάνουμε λοιπόν στο τέλος και αγγίζουμε πάλι την αρχή. Ο χρόνος τα κάνει αυτά. Είναι ένας σκύλος που κυνηγάει την ουρά του. Όταν τον σ...

Η Άλις Όσβαλντ επιχειρεί μια ανασκαφή της "Ιλιάδας", μεταφράζει από το πρωτότυπο και δημιουργεί ένα "προφορικό νεκροταφείο", ένα μεγάλο ποίημα-φόρο τιμής στους νεκρούς και των δύο στρατοπέδων του Τρωικού πολέμου, υπενθυμίζοντας ότι μία από τις βασικές λειτουργίες του έπους, και όλης της λογοτεχνίας, είναι η διατήρηση της μνήμης. "Ο πρώτος που πέθανε ήταν ο ΠΡΩΤΕΣΙΛΑΟΣ Άντρας ταγμένος βούτηξε με φούρια στο σκοτάδι Με σαράντα μελανά καράβια ν' αφήνουν πίσω τους τη γη Άντρες σάλπαραν μαζί του από εκείνους τους γκρεμούς που τους φωτίζουνε λουλούδια Όπου το χορτάρι...

Ο Λέοναρντ Κοέν, τραγουδοποιός, ποιητής, πάντοτε στοχαστικός, μιλάει για τον εαυτό του, τον έρωτα, τη θρησκεία, άλλους καλλιτέχνες. Αποσπάσματα από συνεντεύξεις του αναδεικνύουν την ιδιαίτερη προσωπικότητά του και τον τρόπο σκέψης του. "Τον περισσότερο καιρό παίζουμε ένα έργο που εμείς οι ίδιοι έχουμε γράψει, στο οποίο είμαστε ο ήρωας, και συνήθως είναι ένα πολύ στενάχωρο έργο, διότι αυτός ο ήρωας θα ηττάται διαρκώς". "Υπάρχει μια γενικευμένη συνωμοσία εναντίον των εραστών επειδή οι άνθρωποι πραγματικά δεν θέλουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους ευτυχισμένου και η εμπειρία...

ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ Πιέζεις με τα δόντια, σπάει το φλούδι, ο καρπός φτάνει στη γλώσσα. Θα το κάνεις ξανά, ξανά, ξανά. Κερδίζει όποιος τελειώσει πρώτος. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Εσένα όμως δεν σου αρέσει. Μαζεύεις τα τσόφλια, ανοίγεις το στόμα, "Αλάτι, ωραίο αλάτι, παραλίγο να χαθεί", σκέφτεσαι, όσο τριγύρω στοιχηματίζουν: "Θα φτύσει...

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ Του Γ.Χ. Ζωή είναι η κατάφαση στην άγνοια, ποιητή. Δεν έχουμε πολύ καιρό και για άλλες απαντήσεις. Ο χρόνος όλος είναι η απόσταση από το ένα κομμάτι μου στο άλλο Κι ενώ όλα θα συμβαίνουν, περιμετρικά των ματιών, Εγώ ακόμη θα ψάχνω την πιο κατάλληλη λέξη. Η ιστορία της όρασης γράφεται από τους άλλους, ποιητή. Και μέχρι, βέβαια, τα μάτια να δουν τον εαυτό τους Δεν θά 'χουμε ποτέ στ' αλήθεια γνωριστεί. Με κάποια προσποιητή αμηχανία,...