Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Οι πέντε εποχές" είναι το ταξίδι ενός ανθρώπου διαμέσου πέντε περιόδων της ζωής του. Ένα άλλο πρόσωπο αποτελεί το συνεχή προσδιορισμό με βάση τον οποίο ο άνθρωπος αυτός ορίζει την ύπαρξή του. Όταν όλα τελειώσουν κι απέρχεται το αδηφάγο πένθος, έκπληκτος ανακαλύπτει πως ακολουθεί και μια Πέμπτη εποχή. Ίσως μάλιστα η εποχή αυτή να είναι και η καθοριστική γιατί του δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψει τον εαυτό του. "Οι πέντε εποχές" είναι μια εξομολόγηση για τον έρωτα, τα τραύμα αλλά και τη μετα-τραυματική άνθηση που ενδεχομένως ακολουθεί.

Οκτώβρης - Τούτος ο Οκτώβρης δεν λέει να τελειώσει. Μένος θεϊκό με κατατυραννεί και αναλογίζομαι ποια να 'ν' η αιτία. Ωσάν υβριστής υπομένω την τίση, μην ελπίζοντας. Η ελπίδα πολλές φορές με συγκρατεί. Δεν πρέπει να βασίζομαι σ' αυτήν. Βασανίζομαι. Δεν υπάρχουν από μηχανής θεοί για μένα, δεν υπήρξαν ποτέ. Τέτοιοι που είναι δεν τους θέλω. Η λύση τους δεν μου ταιριάζει. Δεν είναι λύση αυτή. Αλλιώς τη φανταζόμουν τη ζωή. Από παιδί. - Τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν διαφορετικά. Δεν μας βολεύει ο Θεός. Μην το ξεχνάς. Δεν υπάρχουν λύσεις ιδανικ...

Ένας νεαρός άντρας καταφθάνει στην Ουκρανία, κρατώντας σφιχτά στα χέρια του μια ταλαιπωρημένη φωτογραφία. Ψάχνει τη γυναίκα που πενήντα χρόνια νωρίτερα έσωσε τον παππού του από τους Ναζί. Δυστυχώς, όμως, στην αναζήτησή του τον βοηθάει ο Άλεξ, ένας μεταφραστής με την ιδιαίτερη ικανότητα να κατακρεουργεί τα αγγλικά και να δημιουργεί δικούς του κανόνες· ένας "τυφλός" ηλικιωμένος, στοιχειωμένος από τις αναμνήσεις του πολέμου· και μια διψασμένη για σεξ σκύλα-οδηγός που ακούει στο όνομα Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ Τζούνιορ. Αυτό που ψάχνουν μοιάζει να τους διαφεύγει - μια αλήθεια κρυμμ...

Μετά τα "Ποιήματα προσωρινότητας" η Βιβή Κοψιδά-Βρεττού, στη νέα της ποιητική συλλογή ανασυγκροτεί τα όρια της μικρής ιστορίας του παρόντος, μέρος της μεγάλης ανακυκλούμενης ιστορίας των ανθρώπων: η κρίση, η φτώχεια, οι αναμονές, οι ματαιώσεις, η ασθένεια της απάθειας, οι φόβοι και η δειλία, η μετανάστευση, οι εσωτερικοί μονόλογοι με τον εαυτό, με τα πράγματα, η φιλοσοφική θεώρηση της ύπαρξης, το "θέατρο" που παίζεται συνεχώς ερήμην των πρωταγωνιστών του. Ο άνθρωπος και πάλι ο άνθρωπος... Με λυρικές καταδύσεις στον χρόνο πριν, στους χρόνους μετά, η ποιήτρια ανασκά-πτει τ...

Η Αλγερία είχε ταξιδέψει σε πολλά μέρη του κόσμου. Αλλά ποτέ δεν έλεγε "πήγα εκεί, ήμουν αλλού, είδα εκείνο, δοκίμασα το άλλο". Το σπίτι ήταν γεμάτο αναμνηστικά από άλλους τόπους και από άλλους ανθρώπους. Όχι απαραίτητα κάτι σπουδαίο. "Τα πιο σπουδαία τα έχω εδώ" έλεγε στη Ρόρη, κι έδειχνε τα μάτια της. Η Αλγερία έλεγε ότι τους άλλους τόπους τούς έχουμε πάντα φυλαχτό. Κι ότι ακόμη και οι άνθρωποι είναι τόποι, πατρίδες ή στάσεις ανάπαυσης, μεθοριακοί σταθμοί, προορισμοί ή σημεία εκκίνησης. Δεν καταλάβαινε και πολλά η Ρόρη. Είχε μια μάνα με το όνομα χώρας της Βόρειας Αφρικής...

Δύο φόνοι. Δύο γυναίκες πεθαίνουν με τον ίδιο τρόπο, υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες. Μοναδικός συνδετικός κρίκος ο γοητευτικός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Ο αστυνόμος Δαμιανέας προτιμά ωστόσο την Αγκάθα Κρίστι. Δια της μεθόδου Πουαρό θα επιχειρήσει να διαλευκάνει δύο φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους υποθέσεις. Όσο οι ύποπτοι πληθαίνουν τόσο οι πραγματικοί ένοχοι κρύβονται στις σκιές καλύπτοντας τα ίχνη τους. Κάποιος που γράφει για φόνους μπορεί άραγε και να τους διαπράξει; Που μπορεί να οδηγήσει το μίσος και η αδελφική αγάπη; Πόσο καθαρά βλέπουμε τους γύρω μ...

"Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος αναπτύσσει κάποιες αντιλήψεις σχετικά με τη ζωή και το θάνατο. Και οι αντιλήψεις αυτές συνιστούν ήδη φιλοσοφία -αν και συνήθως δεν χαρακτηρίζονται από κριτική στάση-, καλή ή λιγότερο καλή φιλοσοφία. Ακόμα και οι προσδοκίες για το τι θα πρέπει να προσφέρει η ζωή, τι μπορεί κανείς να επιτύχει στη ζωή, είναι κατά βάση φιλοσοφικές αντιλήψεις για τη ζωή. Με αυτή την έννοια, πιστεύω πραγματικά ότι όλοι οι άνθρωποι είναι φιλόσοφοι." Ο -βιεννέζικης καταγωγής- φιλόσοφος Καρλ Ράιμουντ Πόππερ (1902-1994), υπήρξε ένας από τους στοχαστές με τη μεγαλύτερη επίδ...

Το βιβλίο "Όλοι οι πόλεμοι πρέπει να τελειώνουν", στο οποίο αναφέρεται και ο Κόλιν Πάουελ στην αυτοβιογραφία του με εγκωμιαστικά σχόλια, χαρακτηρίζοντάς το ως το βιβλίο που επηρέασε τη συλλογιστική του σχετικά με τον τρόπο που θα τελείωνε τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, αναφέρεται με αναλυτικό τρόπο στα πολυπληθή και σημαντικά εμπόδια που μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς στην προσπάθειά του να τερματίσει έναν πόλεμο. Αναφέρεται σε μία δηλαδή έκφανση της πολεμικής στρατηγικής που σε πολλές περιπτώσεις και με δραματικό τρόπο αγνοείται συστηματικά. Το συγκεκριμένο βιβλίο εξετάζει τ...

"Οκτώ μήνες, σκέφτηκε ο Σίμος. Οκτώ μήνες για μια καινούργια ζωή. Αξίζει. Κατέβηκε δυο δυο τα σκαλιά μέχρι την εξώπορτα κι εκεί, στο απέναντι κτίριο, για μια στιγμή, νόμισε πως την είδε πως ίσως είχαν κάνει λάθος απ' τη Σοχνούτ που του είχαν πει πως δεν έχουν στοιχεία της· πως ήταν η Μαζάλ, όπως τη θυμόταν, με το πράσινο φουστάνι της, τα αέρινα βήματά της. Έτρεξε να την προλάβει αλλά η γυναικεία φιγούρα είχε εξαφανιστεί στους δρόμους της Αθήνας· λάθος, σκέφτηκε σίγουρα θα είχε κάνει λάθος". Η νουβέλα της Λουκίας Δέρβη "Ομπρέλες στον ουρανό" τοποθετείται χρονικά σε μία α...

Κοίτα τώρα να σφαλίσεις στο παρήγορο σκοτάδι ό,τι τα μάτια σου καθρέφτισαν μέρα τη μέρα σταλιά σταλιά τη λάμψη αφρισμένες θάλασσες και βαθύσκια δάση σώματα που αστράφτανε αλειμμένα με το μέλι του ήλιου Βγαλμένη απ' το πέλαγος ξαπλωμένη στο βράχο με τα δόντια να τροχίζει το παγωμένο χαμόγελο σου 'δειχνε αληθινά πως ομοιώθηκες τον κόσμο την ωραία κι υπαρκτή οφθαλμαπάτη

Άνθρωποι πίσω από κλειστές πόρτες, χωμένοι βαθιά στον εαυτό τους. Καθημερινά γεγονότα που προκαλούν ρήγματα. Η απουσία ως ήχος εκκωφαντικός και η παρουσία σαν σιωπή που δεν εκφέρεται. Ιστορίες που κινούνται μεταξύ πραγματικότητας και ονειροφαντασίας. Άνδρες που δεν τα κατάφεραν, γυναίκες που εγκλωβίστηκαν, παιδιά που χρειάστηκε να μεγαλώσουν πολύ νωρίς. Όλους μια έλλειψη τους τρέφει, ένα όνειρο τους χαντακώνει. Δεκαεννέα ανθρωποκεντρικά διηγήματα γι' αυτό που χάνεται κάθε στιγμή και ποτέ δεν γυρίζει. Για τη μοιραία στιγμή που όλα θα αλλάξουν τη ζωή ενός ανθρώπου και που όλα...

To "Oρυκτό Φως" είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της Αρετής Γκανίδου, και αποτελείται από τέσσερις ενότητες: Στην ενότητα "Ορυκτά" περιλαμβάνονται μορφές, άσημες ή όχι, οι οποίες εξορύσσονται από το σημείο όπου εντυπώνεται η Ιστορία στο άτομο. Με εικόνες. Πρόκειται για αποσπάσματα ενός διαλόγου με την προσωπική και την ευρύτερη Ιστορία. Η Ανατολική Ρωμυλία ως μνημονικό ίχνος που ορίζει ζωές μέχρι σήμερα εμφανίζεται σε αρκετές μορφές. Στην ενότητα "Φιλοξενία" το θέμα είναι η σχέση με τη ζωή όταν ο Θάνατος φαίνεται να έχει πλησιάσει πολύ. Η ενότητα "Μικρή βδο...

Είναι ήσυχα στον εσπερινό ίσκιο άκου το φύλλωμα πώς μελετά τον άνεμο συνετό μετά τις θύελλες σοφό στην ύστερη γνώση της εξορίας του τόπου και των ψυχών έμεινε μόνο η θάλασσα οι ευχές των ναυτικών στους φάρους αστράφτουν πέρα οι σμέρνες προσεγγίζοντας αναποδογυρισμένες βάρκες μεσοπέλαγα δεν υπάρχουν ονόματα στις μαρμαρένιες πλάκες τα πνεύματα περιπλανώνται σε καιρό πένθους μέχρι την ύπαρξη ή την καύση έμεινε μόνο η θάλασσα να θυμίζει τις αντιρρήσεις των γλάρων να φουσκώνει το ένστικτο της εναντίωσης γυμνό απ' το κηλίδωμα της ακούσιας σκέψης είναι ήσυχα είπαν...

Όταν διαβάζει κανείς ένα βιβλίο του Ντέιβιντ Σεντάρις είναι σαν να ακούει τον συγγραφέα να σκέφτεται. Και το καλύτερο είναι πως αυτός ο εσωτερικός μονόλογος δεν αυτολογοκρίνεται ποτέ. Οι ιστορίες που διηγείται είναι αστείες, συγκινητικές, εξωφρενικές, και πέρα για πέρα αληθινές. Στο νέο του βιβλίο, ταξιδεύει μπρος πίσω στο χώρο και στο χρόνο. Τον συναντάμε στο γυμνάσιο, στο πανεπιστήμιο, εργαζόμενο, στη Βόρεια Καρολίνα ή στη Νέα Υόρκη, και τέλος στο Τόκυο, όπου όχι μόνο έρχεται αντιμέτωπος με τις ιδιαιτερότητες των Γιαπωνέζων, αλλά προσπαθεί ταυτόχρονα να κόψει και το κάπνι...

Ποιήματα με αμεσότητα και συγκεκαλυμμένη οργή [...] Την τάση για ταύτιση που υπάρχει στην ποίηση του Νίκου Μοσχοβάκου τη συναντούμε σε όλα τα ποιήματά του - αναρωτιέμαι αν αυτό αποτελεί μια διάθεση για φυγή και λησμονιά περισσότερο, ή απόρριψη που πηγάζει από μια βαθιά ενοχή... Όμως ο ποιητής φαίνεται να έχει ανακαλύψει τη δική του ταυτότητα, το εγώ με όλες τις ιδιαιτερότητές του [...] (Βερονίκη Δαλακούρα, εφ. "Η Καθημερινή", 19/5/2009) ΥΙΟΙ ΤΩΝ ΙΩΝ Δύο ιοί συναντήθηκαν στον σπλήνα. Αφού αντάλλαξαν τυπικές χαιρετούρες αποφάσισαν να μεταβούν χάριν αναψυχής οικ...

Επιχειρώντας να ερμηνεύσει κανείς την ευρεία και συμβολική χρήση του αριθμού 3, οδηγείται στις απαρχές της αριθμολογικής σκέψης, της φιλοσοφικής θέασης του κόσμου που στηρίζεται στα μαθηματικά και στις μυστικές, αριθμητικές αντιστοιχίες του επίγειου με το ουράνιο, του μικρόκοσμου με τον μακρόκοσμοo δηλαδή στην παράδοση που ξεκινά με τους Πυθαγόρειους και τον πλατωνικό Τίμαιο, και από τους Πατέρες της Εκκλησίας ως τους μυστικιστές της ύστερης αρχαιότητας, από τους αποκρυφιστές και αστρολόγους του Μεσαίωνα ως τον Κοπέρνικο και τον Κέπλερ, εκβάλλει στον Ρομαντισμό και στους μο...

Σ' έναν τόπο που μοιάζει ανατριχιαστικά παγωμένος και σε μια ηλικία μεταιχμιακή, ο "Παράκτιος Οικισμός", δέκατο τρίτο βιβλίο ποίησης της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου, είναι, όπως χαρακτηριστικά υπαινίσσεται και ο τίτλος του, μια σχετικά ευσύνοπτη συμπαράθεση ποιημάτων πολύ κοντά πλέον στο βέβαιο πλην απρόβλεπτο όριο. Η υπαρξιακή αγωνία και η κοινωνική παρατήρηση διαπλέκονται στη βιωματική βάση συνθέσεων με φόρμα αφηγηματική, σταθερή την επιδίωξη του ρυθμού και της καθαρότητας στο θέμα και τον γνώριμο από την ως τώρα ποιητική της διαδρομή υποδόριο πικρό σαρκασμό.

Στην "Παράλληλη μυθολογία" του, ο Χριστόφορος Θεοδώρου, πατώντας σε θέματα, ήρωες, μοτίβα της ελληνικής λογο-τεχνίας, συνομιλεί όχι μόνο με την κλασική παράδοση αλλά με άλλους ποιητές και λογοτέχνες. Στα δύο στιχουργικά επίπεδα του έργου του, έμμετρο ποίημα και ποιητικό σχόλιο, μεταστοιχειώνει τις διακειμενικές αναφορές του και τα ση-μεία εκκίνησης της έμπνευσης ώστε να στοιχειοθετήσει την παράλληλη αλλά και απολύτως προσωπική μυθολογία του. (Γ) ΝΗΠΕΝΘΕΣ ΠΟΤΟ Το σώμα έκρυβε φαρμάκι του σκορπιού που έχωσε η Εκάτη με γητειές. Ο μυελός το φίδι είναι του κορμιού που ξ...

Ένα οδοιπορικό των λέξεων στα άνυδρα τοπία του έρωτα, στην πικρή μνήμη του τόπου, στην ξενιτιά των ματαιώσεων και των ποικίλων ανατροπών. Το βλέμμα πέφτει αμείλικτο επάνω στη φθορά. Δεν της χαρίζεται, δε σπαταλιέται σε ανούσιους εξωραϊσμούς αλλά αποκαλύπτει και σχολιάζει τα κεκρυμμένα. Ποιήματα ποιητικής αναλαμβάνουν να οριοθετήσουν το πλαίσιο όπου κινούνται τα αδιέξοδα, καταδεικνύοντας τη δυνατότητα του στίχου κι άλλοτε την αδυναμία του να αποκρυσταλλώσει την βαθιά στιγμή. Ο έρωτας κι η έντασή του, μοτίβο που επανέρχεται, ευελπιστεί να εγκαταστήσει τη λάμψη του σώμ...

Τα "Πεινιαουρίσματα" είναι μία στιχουργική περιήγηση στον μικρόκοσμο των γάτων. Ένα χορταστικό ταξίδι στα λαίμαργα βλέμματα και στις παμφάγες αδυναμίες τους. Παίζοντας ευτράπελα με τις λέξεις και τις ρίμες, καταρτίζεται ένα τεράστιο μενού, με τις προτιμήσεις των αγαπημένων μας τετράποδων. Εδώ συναντάμε όλη τη μικρή κοινωνία των γάτων: αρσενικούς, θηλυκούς, μικρούς, μεγάλους, πολύχρωμους ή μονόχρωμους, κεραμιδόγατους ή ευγενείς, όλοι παμφάγοι και όλοι πάντα πεινασμένοι, αφού, όπως λένε και οι στίχοι: "Των γάτων το νιαούρισμα σημαίνει πεινιαούρισμα". Ένα βιβλίο που γράφτηκε...