Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ Βράδυ γυρίζω σπίτι σε κοιτώ πώς μίκρυνες έτσι χρόνια τώρα μεγαλώνω χρόνια τώρα εσύ μικραίνεις ό,τι από σένα αφαιρείται προστίθεται πάνω μου μπαίνω στο παιδικό σου δωμάτιο σε φιλώ στο μέτωπο ξαπλώνεις στο κρεβατάκι κάθομαι στην άκρη και σου λέω ένα παραμύθι για να κοιμηθείς όταν μεγαλώσεις θέλω να σε παντρευτώ (Αφιερωμένο στη γυναίκα μου)

Πρόκειται για μικρές ιστορίες, αφηγήματα στιγμών, εποχών, διαδρομών με "ήρωες" που οι περισσότεροι υπήρξαν παρόντες στην πραγματική ζωή. Σ' αυτές τις μικρές φόρμες αφήγησης σημασία έχει η γωνία "διαφυγής" μέσα από το επίπεδο του ρεαλισμού και τις μαγικές διαστάσεις του Χρόνου. Δεν γνωρίζω πώς ακριβώς γίνεται αυτό, αλλά στις περισσότερες ιστορίες ήμουν εκεί ακόμα κι αν δεν υπήρχα. Ο αλγόριθμος της Λογοτεχνίας γίνεται αλγόριθμος ζωής αν ο δημιουργός, ο συγγραφέας, ο ποιητής, ο συνθέτης, μπορεί ν' ανοίξει μια μικρή χαραμάδα φωτός στη στυγνή και φαιά πραγματικότητα....

ΚΑΛΤΣΕΣ Οι κάλτσες είναι στην εφηβεία. Αντιδρούν, επαναστατούν, κάνουν του κεφαλιού τους. Ξέρουν αυτές. Εξαφανίζονται για μέρες, μήνες (ποτέ για πάντα). Τις βρίσκω μέσα σε μαξιλαροθήκες, ανάμεσα σε πετσέτες, κάτω από κρεβάτια, στριμωγμένες πίσω από κομοδίνα, δίπλα σε γλάστρες, κοκαλωμένες από την ένταση της περιπλάνησης, μαγκωμένες σε σκουριασμένα μανταλάκια με τα σημάδια της ασφυξίας στη φτέρνα. Σμίγουν περιστασιακά με κάποιες διαφορετικού μεγέθους, χρώματος, σχεδίου, ποιότητας, υφής, φλερτάρουν με ετερόκλητα αντικείμενα στο συρτάρι, αλητεύουν στο καλάθ...

Μάιλς Ντέιβις. Το τρομερό παιδί της τζαζ. Τέρας; Φαινόμενο; Θαύμα; Δώδεκα κείμενα βιογραφικά, διεισδυτικά, ερωτικά, απ' όπου περνάνε συναντήσεις, δίσκοι, θραύσματα ζωής. Δώδεκα κείμενα που πάλλονται και ξεδιπλώνονται σαν τζαζιστικοί αυτοσχεδιασμοί. Δώδεκα ρυθμικές συνθέσεις μιας γραφής που καταβυθίζεται σ' ένα σύμπαν γεμάτο σκοτάδι και καπνό και λάμψη χάλκινων πνευστών, παρασέρνοντας τον αναγνώστη σ' ένα λίκνισμά που δεν τον αφήνει μέχρι την τελευταία νότα. Κουβαλάει όλη τη μαγκιά του Μιζούρι, βλέπει γουέστερν και γουστάρει άλογα και πιστολίδι, πλακώνεται με διπλάσιούς...

Μικρά κείμενα του Γιάννη Ευσταθιάδη, από τον περιοδικό Τύπο, για ποικίλα θέματα, με έμφαση στα μαζικά μέσα. Άρθρα, χρονογραφήματα, σχόλια, αφορισμοί. Κείμενα με μικρό βίο, μια και αναφέρονται σε θέματα περασμένης επικαιρότητας, τα οποία, όμως, δεν έχουν χάσει την αποτελεσματικότητά τους, αφού οι αιτίες που τα προκάλεσαν-φευ!- παραμένουν.

Το "Μακρύ Σαββατοκύριακο στο Λονγκ Άιλαντ" είναι ένα παιχνίδι βιογραφίας, που μέσα από τις γραμμές, αποκαλύπτεται η αγωνία, η παιδικότητα, η σοφία και η απερισκεψία ενός αληθινού ανθρώπου που, αν και απολαμβάνει -με τον τρόπο του- τη φήμη και το χρήμα, δεν παύει να βλέπει τον εαυτό του σαν μια "αδέξια αρσενική φώκια". Ο τόπος είναι ένα ακρωτήρι στον Ατλαντικό· η γλώσσα είναι η γερμανική· με παρεμβολές στα αγγλικά, καθώς ο συγγραφέας περνάει αυτές τις λίγες μέρες μέσα σε μια διασκεδαστική διγλωσσία -ο χρόνος είναι η άνοιξη του 1974: Ο Μαξ Φρις είναι εξήντα τριών ετών: με αφο...

"Οι άντρες είναι σαν τα σκουπίδια: δεν πρέπει να μένουν στο σπίτι, βρομάνε" είναι το μότο ζωής πέντε φιλενάδων. Η Δανάη ταΐζει τα παιδιά της με απομεινάρια από τις λαμπρές δεξιώσεις της πλούσιας φίλης της· τα δωροδοκεί διαρκώς και νιώθει όμηρος στο ίδιο της το σπίτι (το μόνο καταφύγιό της είναι η τουαλέτα) ενώ ο άντρας, η μαμά και η πεθερά της την αντιμετωπίζουν με παγερή αποδοκιμασία σαν νταντά υπό απόλυση. Η Λυδία, εξοντωμένη από τα καθημερινά τρίωρα στον Καίσαρη, τον Gavello και τον Καρούζο, παριστάνει τη Ρωσίδα υπηρέτρια όταν της τηλεφωνούν οι αγανακτισμένοι δάσκαλοι...

Τα κείμενα κριτικής που περιλαμβάνονται στην έκδοση αυτή γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν σε έντυπα του κέντρου και της περιφέρειας από το 1993 ως το 2013. Πρόκειται για μια επιλογή 45 κειμένων, τα οποία αναφέρονται σε επιμέρους έργα αντίστοιχων μεταπολεμικών συγγραφέων, ποιητών (20), πεζογράφων (20) και κριτικών (5), όπως υποδηλώνει κι ο τίτλος άλλωστε "Ματιές ενμέρει", τίτλος που αντιδιαστέλλεται από αυτόν της έκδοσης του 2003 "Ματιές ενόλω", η οποία πραγματευόταν εκτεταμένα το συνολικό έργο οχτώ μεταπολεμικών ποιητών. Η έκταση των κειμένων δεν έχει απαραιτήτως αξιολογικό χαρα...

Οι "Ματιές ενόλω ΙΙ" περιλαμβάνουν δώδεκα δοκίμια, τα οποία δημοσιεύτηκαν τη δεκαετία 2005-2015 σε περιοδικά του κέντρου και της περιφέρειας. Πρόκειται για κείμενα που έρχονται να προσεγγίσουν αντίστοιχους ποιητές του μεταπολέμου, τρεις της πρώτης γενιάς (Σαχτούρης, Λειβαδίτης, Κωσταβάρας), τέσσερις της δεύτερης (Κέντρου-Αγαθοπούλου, Δημουλά, Λυκιαρδόπουλος, Νικηφόρου) και πέντε της γενιάς του '70 (Γκανάς, Μαυρουδής, Μπράβος, Μαρκόπουλος, Φωστιέρης). Αντίθετα, οι "Ματιές ενόλω" του 2003 συγκέντρωναν δοκίμια των χρόνων 1996-2003 και πραγματεύονταν το έργο οχτώ μεταπολεμικών...

Αν η ποίηση αποτελεί το θεμέλιο μύθο περιγραφής των ανθρωπίνων παθών, με το Μαύρο βαμβάκι δοκιμάζω, όπως δοκιμάζει κανείς με τον τρόπο γραφής του, την εκδήλωση και συμπύκνωση ενός ανοιχτού συναισθήματος με λυρική διάθεση αναστοχασμού. Να περάσω, όσο περνάει κανείς, στο υπαρξιακό ημίφως ζητώντας να βρω εικόνες που, στο σύνολό τους, δημιουργούν το αίσθημα μιας πιθανής ενατένισης. Να συγκεράσω τελικώς το κάποτε δίχως τόπο "εγώ" σε σχέση με τους άλλους, τολμώντας μια θέση στο αίτημα προσδιορισμού του στο θνητό σώμα της ανθρωπότητας, με ό,τι συνεπάγεται η όποια θυμική κα...

Δεκατέσσερα διηγήματα με άξονες τον έρωτα, τη μοναξιά, τον χρόνο και τον θάνατο. Ιστορίες όπου εναλάσσεται το κλασικότροπο με το αντισυμβατικό, και το ρεαλιστικό με το παράλογο, διατηρώντας πάντα ενιαία στιλιστική άποψη.

...Η γιαγιά πήγε στην κουζίνα. Εκεί ήταν μαζεμένοι όλοι και πίνανε καφέ. -Έχω κάτι να σας πω, είπε η γιαγιά. Ο Γιάννης είναι αριστερόχειρας! -Λες; Είπαν όλοι οι άλλοι μαζί. Ο Γιάννης τους άκουγε από το άλλο δωμάτιο, αλλά δεν καταλάβαινε γιατί το έκαναν ολόκληρο θέμα. Κανείς δεν του εξηγούσε γιατί να προσπαθήσει να γράφει, να τρώει, να κλωτσάει με το δεξί. Επειδή αυτό έκαναν όλοι;

Πράσινη γραμμή, ποταμός Έβρος, Διδυμότειχο, Τριεθνές, Αϊόβα, Κρακοβία, Σενεγάλη, Αιθιοπία. Κοντολογίς, "ανθρωποσύνορα". Η γεωγραφία σηκώνει τα χέρια ψηλά, αγριεύουν τα χόρτα, πέφτουν οι μπάρες, πέφτει και η στάθμη του νερού. Ξερόκλαδα, γυψωμένα πουκάμισα, κουρασμένα οστά. Περισσεύει το αίμα, ξεφλουδίζουν οι λέξεις, -δόντια καρφώνουν σημασίες. Πόσα "μολονότι" ν' αντέξει μια ελεγεία; Πένθη εδώδιμα και αποικιακά. Οπλισμένο σκυρόδεμα οι άλλοι, μονωτικό πανί εμείς. Κάπως έτσι γίνεται "σημαία" το δέρμα. Κάπως έτσι κάνει το σταυρό της η αντηλιά. Κάπως έτσι παίρνεις το ύφος Ι...

Μεταμόρφωση Κάθε βράδυ ξεκινώ αρτιμελής με καλό καιρό, με δάχτυλα βουτηγμένα σε μέλι, χείλη πετροπλυμένα, τυφλός. Οργωμένος μ' αυταπάρνηση χαράζω την κοίτη του στήθους σου με γλώσσα πύρινη και το πρωί, σε χνούδι μεταμορφώνομαι, απαλό, ξανθό κι ανεπαίσθητο. Οι Μεγάλες διώρυγες είναι μια ποιητική συλλογή αφιερωμένη στο γυναικείο στήθος. Ο Γιάννης Πάσχος στην τρίτη του αυτή ποιητική συλλογή γράφει για το γυναικείο στήθος και τις πολλαπλές νοηματοδοτήσεις του. Το στήθος πέρα από πηγή έμπνευσης αποτελεί μια από τις πρώτες συναντήσεις του ανθρώπου με τον "άλ...

Τέλη της δεκαετίας του '90. Ο νεαρός Νίκος απολύεται από το στρατό και προσλαμβάνεται σε μεγάλη εταιρεία. Γρήγορα παρασύρεται από τους ρυθμούς της και συνειδητοποιεί πως για να επιβιώσει θα πρέπει να λερώσει τα χέρια του: μεταφορά μαύρου χρήματος, εξυπηρέτηση πολιτικών προσώπων, κουκούλωμα εργατικών ατυχημάτων, "στήσιμο" διαγωνισμών. Απομονώνεται από φίλους και παρέες και, καθώς η πρώτη σκόνη των ολυμπιακών έργων αρχίζει να σηκώνεται, ο Νίκος ψάχνει απεγνωσμένα για διέξοδο. Αναπολεί τις φοιτητικές του παρέες, τη Χορωδία του Πανεπιστημίου Αθηνών στον 4ο όροφο της περίφημης Λ...

Η Ελένη Ντούξη μοιάζει να "μπαίνει" στον χώρο της ποίησης "σαν έτοιμη από καιρό". Κουβαλώντας μνήμες από έναν άλλο κόσμο και συνδυάζοντάς τες οργανικά -και δραστικά ποιητικά- με βιώματα και εμπειρίες που "κατέκτησε" στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα, όπου ζει από το 1993. Η ποίησή της αποτελεί μία σημαντική κατάθεση ενός ανθρώπου που υποχρεώθηκε να συγκεράσει ετερόκλητες καταβολές και να κατανοήσει τη διαφορετικότητα αντιλήψεων και στάσεων ζωής. Ο λόγος της διαπερνάται από μια μόνιμη -όσο και γόνιμη- αγωνία έκφρασης και επικοινωνίας, αλλά και από ήχους και απόηχους...

Ένας φιλόλογος της Μέσης Εκπαίδευσης, υπό την καθοδήγηση μιας μυστηριώδους κοπέλας που έρχεται από το παρελθόν, ανακαλύπτει μια απίστευτη λαθροχειρία στο παραδεδομένο κείμενο της ομηρικής "Οδύσσειας": Κατοπινοί ραψωδοί έχουν διαστρεβλώσει την ιστορία της αγαπημένης "ψυχοκόρης" της Πηνελόπης, της Μελανθώς, μιας από τις δούλες που απαγχονίστηκαν επειδή συνευρίσκονταν με τους μνηστήρες. Κινούμενη μεταξύ θρίλλερ και επιστημονικής ανακοίνωσης, η ιστορία αξιοποιεί τη νεοελληνική πολιτισμική εμπειρία / παράδοση για τη διασάφηση σκοτεινών πτυχών του ομηρικού κειμένου και παράλλη...

Η συλλογή "Μελάνι στον ουρανίσκο" περιλαμβάνει ποιήματα που ανατέμνουν την πραγματικότητα με βλέμμα κοφτερό και διεισδυτικό. Συνθέτουν μια ποίηση που αλιεύει εικόνες από το ανέφικτο και το πιθανώς εφικτό, για το άλογο και το παράλογο, για το φωτεινό και το σκοτεινό διάστημα των πόθων μας. Μια ποίηση που μετρά το παρόν, υπολογίζοντας τη μνήμη και μένοντας μετέωρη και αβέβαιη μπροστά στο μέλλον. Πρόκειται για την ποίηση του λειψού βίου και της αόριστης έλλειψης. Γεύσεις με καθημερινές τροφές ιδεών, αλλά και πλεύσεις προς το αιώνιο και το θνησιγενές τη συνιστούν εκ του πλαγίου...