Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Μα πόσο χρόνο θέλετε πια, Κυβερνήτη;" "Θέλω τον χρόνο που χρειάζονται πάντα οι Έλληνες για να διαφωνήσουν και να απορρίψουν και να μην εφαρμόσουν τίποτα απ' όσα τους ζητούνται. Και μετά να το ξανασκεφτούν και να το δουν διαφορετικά και σιγά σιγά να το αποδεχθούν. Και στο τέλος να το επαινέσουν. Χρειάζεται πολύς χρόνος γι' αυτό". "Έτσι που το λέτε, ναι, υποθέτω..." "Και χρειάζεται και κάποιος να πεθάνει. Για να μπορούν να λένε, μετά, ότι αυτός ο κάποιος ήταν ο πιο καλός". Για πρώτη φορά το βλέμμα του Γερμανού είναι λιγότερο επιφυλακτικό: "Τι εννοείτε;" "Χρειάζεται κάπο...

Στο βιβλίο του Σωτήρη Σόρογκα "Κείμενα για πρόσωπα και βιβλία", βρίσκει κανείς συγκεντρωμένα σκόρπια κείμενα του σπουδαίου ζωγράφου, δημοσιεύσεις σε περιοδικά, ομιλίες σε εκδηλώσεις, κριτικές βιβλίων και συνεντεύξεις του. Με την ίδια ακρίβεια που διακρίνει την αισθητική της ζωγραφικής του, την ίδια πάντοτε ποιητική αίσθηση του κόσμου, τη λιτότητα ύφους και το βαθύ βλέμμα ενός ποιητή, με την ευρύτερη έννοια του όρου ως δημιουργού ζωής εκ του μη όντος, ο Σωτήρης Σόρογκας μοιράζεται με τον αναγνώστη σκέψεις και συναισθήματα που του υπαγορεύουν τα σεισμογενή επίκεντρα της Τέχνη...

Μια εξάχρονη που υποκλίνεται σ' ένα αβγό, η λατρεία ενός τρελού για μια παλιά φωτογραφία, ένας πατέρας που λέει όχι, το αυτόματο της Μαρίας Αντουανέτας, η πτώση στον παγωμένο Ρήνο, ένα μοιρα-σμένο ημερολόγιο, οκτώ τέκνα - ένα για κάθε νότα μιας οκτάβας, δυο καρδιές που γίνονται δάχτυλα. Ένα σύγχρονο μετα-ρομαντικό κείμενο που κινεί τα νήματα της συμβίωσης ενός ιστορικού ζεύγους και ζυγίζει το μίγμα φθόνου και λατρείας ανάμεσα σε δύο ομότε-χνους. Μπορεί μια μαριονέτα να ξεπεράσει τον δημιουργό της; Πώς ξεκουρδίζεται η μηχανή μιας ιδιοφυΐας; Ποιος κινεί τα νήματα της ανθρώπιν...

Πρόκειται για μικρά πεζά, τα οποία συνθέτουν μία φανταστική μαρτυρία επιφανών Αθηναίων για την πόλη τους. Κωστής Παλαμάς, Γεώργιος Παπανδρέου, Γιάννης Τσαρούχης, Δημήτρης Πικιώνης, Ελένη Παπαδάκη, Σπύρος Λούης, Κώστας Λινοξυλάκης και άλλα 30 πρόσωπα καταθέτουν την άποψή τους για την πόλη, αναμειγνύοντας γεωγραφία, πολεοδομία, πολιτική ζωή, τέχνες, μουσική, αθλητισμό, σε μια κυριολεκτικά πολυφωνική κατάθεση. Όλες οι αφηγήσεις είναι φανταστικές (του συγγραφέα), αλλά όλα τα στοιχεία που παρατίθενται, πραγματικά.

Το "Κουαρτέτο" ήταν το πρώτο μυθιστόρημα της Τζην Ρυς. Αφηγείται την ιστορία της εύθραυστης και αδύναμης Μάριας, Βρετανίδας που ζει στο Παρίσι με τον τυχοδιώκτη άντρα της στις αρχές του 20ού αιώνα. Η Μάρια απολαμβάνει τη μποέμικη ζωή του Παρισιού χωρίς να ανησυχεί για τίποτα μέχρι τη στιγμή που ο άντρας της συλλαμβάνεται και αυτή βρίσκεται μόνη και απένταρη. Θα την αναλάβει ένα ζευγάρι μεγαλύτερων σε ηλικία Βρετανών, οι Χάιντλερ, που επιμένουν ότι η Μάρια πρέπει να μετακομίσει σπίτι τους. Ο Χάιντλερ την φλερτάρει πιεστικά και ο δεσμός τους θα περιπλέξει τα πράγματα καθώς...

"ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ": Κάποιοι άνθρωποι κατεβαίνουν απ' τις προσδοκίες τους όπως κατεβαίνουν από ένα τρόλεϊ δεν κλαίνε δεν ουρλιάζουν δεν τρέχουν από πίσω τους μέχρι να τους λυγίσουν τα γόνατα εμένα μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω πως ό,τι και να έχανα ήταν μικρό και την επομένη ακόμα μικρότερο και το επόμενο από όλα μικρότερο τώρα πια δεν ξέρω αν έχασα ποτέ τίποτα και οι μέρες μου είναι έξοχες.

Όταν μια ποιήτρια του μεγέθους της Σύλβια Πλαθ αποκτάει παιδιά και γράφει ποιήματα γι' αυτά, το αποτέλεσμα είναι ένα μαγευτικό ταξίδι στον κόσμο των κρεβατιών. Κρεβάτια μαγικά, απαλά, ταξιδιάρικα, κρεβάτια για ακροβάτες και για ελέφαντες, κρεβάτια ποιητικά που οδηγούν το μυαλό στον φανταστικό κόσμο που βρίσκεται ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο, έναν κόσμο παιχνιδιάρικο και αστείο που σίγουρα οι γονείς θα απολαύσουν όσο και τα παιδιά τους. Κρεβάτια μπορούμε να βρούμε πολλά σε μέγεθος να 'ναι μονά ή διπλά κούνιες για μπέμπηδες, ράντζα για μαμάδες κρεβάτια με ρόδ...

Οι χειραψίες με πονούν· πεντάκορμα φανοστατούν τα δάχτυλα και πάνω στα ροκανίδια του ίσκιου τους μια ύαινα τον ύπνο της χαίρει, χορτάτη της παράκλησης, ψοφίμι και η ίδια. Σπόρος δεν πέφτει να ταΐσω όσα πτερόεντα νανούρισμα στα δόντια της έψαλλαν. Στις τσέπες θυμάμαι, πουλιά με ξύλινη φωνή· πληρώσαμε τον άνεμο με δαύτα. Μας επεστράφη η ηχώ της παραγνώρισης. Ρέστα θροΐσματα κι η πλάνη εν τη παλάμη: Το δέντρο κελαηδούσε στο πριόνι του. Μήτε χρησμός μήτε αχός μήτε ικεσία. [...] Ο πρωτοεμφανιζόμενος Ιωάννης Ζερβός ορίζει, ήδη από το πρώτο του βιβλίο, με απόλυτη...

Η λέξη κυκλώνιο παραπέμπει στο δηλητηριώδες υλικό "Ζyklon Β" το οποίο οι Ναζί χρησιμοποιούσαν για τη δολοφονία των εγκλείστων στο Άουσβιτς με βιομηχανικό τρόπο. Η λέξη παραπέμπει επίσης στην καταστροφική θύελλα που ονομάζουμε στη μετεωρολογία κυκλώνα. Στην προσωπικότητα του επιζήσαντος δημιουργείται μία σχάση με τρόπο που η μνήμη να φαίνεται ότι είναι κάποιου Άλλου. Κάποιος Άλλος είναι αυτός που πορεύτηκε δια μέσου του κυκλώνα και το ποίημα αρθρώνει την αποσπασματική αφήγηση αυτού του Άλλου, προσπαθώντας να αναδείξει ένα ελάχιστο από την οδύνη της διαδρομής του και εμμέσ...

Κάποια από τα ποιήματα της παρούσας έκδοσης έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Ποίηση και Παρέμβαση, στον διαδικτυακό τόπο fractalart.gr και στην Αυγή της Κυριακής.

Η γυναίκα σύμβολο, που σημάδεψε τη σύγχρονη ιστορία μέσα από την πολυτάραχη και δραστήρια ζωή της, δεν έπαψε μέχρι το τέλος να δημιουργεί με το πρωτοπόρο πνεύμα και την αστείρευτη νεανικότητά της. Στην ιστορία του κινηματογράφου ως καλλιτέχνις υπήρξε θεμελιωτής και πρωτοπόρος. Ως σκηνοθέτις άφησε τα χνάρια της ανεξίτηλα με τα αριστουργήματα "Το Γαλάζιο Φως", "Ολυμπία" και "Ο Θρίαμβος της θέλησης". Υπήρξε ηθοποιός, φωτογράφος και χορεύτρια, με μνημειώδη προσφορά στον πολιτισμό και την τέχνη. Ολόκληρη η ζωή της υπήρξε μια περιπέτεια. Ακούραστη, απαθανάτισε σε κάθε σημείο τ...

Το "Λεξικό αναμνήσεων" του Γιώργου Χουλιάρα συνιστά αλφαβητικό μυθιστόρημα της ζωής ενός συγγραφέα... και διαβάζεται με κάθε τρόπο που επιτρέπουν ή επιβάλλουν οι τεχνολογίες της ανάγνωσης. Το "Λεξικό αναμνήσεων"... παρετυμολογεί τις εν λόγω περιστάσεις... συνδυάζει προβλέψεις περί διασποράς και αποκαλύπτει τις περιπετειώδεις συνέπειες των γάμων ρομαντισμού και κλασικισμού. Το "Λεξικό" συνεπάγεται αλφαβητάριο για νεκρούς και ζωντανούς, που εκλιπαρούν... οπισθογραφούν... εκτυφλώνονται ... και απασφαλίζουν αλγορίθμους της πυροτεχνουργικής ιστορίας της γλώσσας μας. "Α...

ΑYΓΟΥΣΤΟΣ (ΤΟ OΝΕΙΡΟ) Την αλήθεια δεν υπομένει ο έρωτας. Χρυσό κλουβί του ονείρου το κλειδί στο προσκεφάλι σου καλά κρυμμένο. Μα η παλίρροια των χειλιών δεν γνωρίζει παράδεισο, παρά μια χαραμάδα θάλασσας και μόνο. Με τα παραμιλητά του Αυγούστου και τη σελήνη πάντα εκεί. Τόσο φως άλλο τόσο το ανείπωτο. Πάρε με αγκαλιά και άσε τις σιωπές να ευδοκιμήσουν. Ο πόνος ανθίζει όταν μοιράζεται σιγανά, χαράζοντας λησμονημένα ανατριχιάσματα μέσα από όρκους ασυνάρτητους ενός παντοτινού Αυγούστου.

ΚΟΧΥΛΙΑ Αν ερωτεύτηκες σε ρέμα χείμαρρος Αν έθαλλες σ' αγκάθια θηλιά Στης λίμνης τη γαλήνη αν βυθίστηκες θλίψη Αν σ' αναχώματα περπάτησες προσφυγιά Αν χύθηκες σε θάλασσα Αναχώρηση Κοχύλια εξορίσουν κοιτάσματα φωτός σ' υποθαλάσσια ρεύματα Αρκούν οι λέξεις να εκφράσουν την οδύνη του ψυχισμού και της ανθρώπινης μοίρας, της προσφυγιάς και του ξεριζωμού, της ανατροπής και της ασυνέχειας; Αντέχουν οι λέξεις αλλά και ο λόγος ή λιώνουν χάπι πικρό και σιγούν μπρος στη βαρβαρότητα που κατακλύζει και απειλεί τον κόσμο μας; Μπορούμε να επανακτήσουμε το αρχαίο ν...

ΠΗΝΕΛΟΠΗ Με λένε Πηνελόπη δεν έχω καμία σχέση με την Ιθακήσια βασίλισσα άλλωστε κάτι τέτοιο δεν θα μου το επέτρεπε και η καταγωγή μου προέρχομαι από τα χαμολούλουδα διάγω το βίο μου χαμηλοθωρώντας για να μη με πλανά το γλυκερό φως της μέρας -ξέρω καλά κι η νύχτα αυτή πάλι χωρίς εσένα θα 'ρθει- τα απογεύματα μαζεύω πευκοβελόνες και υφαίνω τo σάβανο της απουσίας της αμουσίας της μη λέξης πιο σχετλίος βίος από τον ανομολόγητο τον άφατο τον αδικαίωτο δεν υπάρχει τραγουδώ για να μην ακούω τη σιωπή μου - την ερωμένη των Ποιητών ή μήπως η απατημένη σύζυγος;...

Η βεντέτα, ο φόνος δηλαδή που τελείται με κίνητρο την εκδίκηση για έναν άλλο φόνο, υπήρξε από τα πολύ παλιά χρόνια και, δυστυχώς, εξακολουθεί ακόμη να αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές εκδηλώσεις της κρητικής ιδιαιτερότητας - ή εγκληματικότητας, αν προτιμάτε. Η εκδήλωση αυτή, εξεταζόμενη με ιστορικά και εγκληματολογικά κριτήρια, μπορεί να εξηγηθεί ως ο απόηχος ενός μακρινού παρελθόντος και, πιο συγκεκριμένα, ως επιβίωση ενός αρχαίου τρόπου απονομής δικαιοσύνης· ενός τρόπου, ο οποίος προέβλεπε τον κολασμό του δράστη ενός εγκλήματος, με ποινή που έπρεπε να είναι ανάλογ...

"Ήμουν ένα αποδημητικό πουλί, ένα πουλί: τα σχέδιά μου δεν ξεπερνούσαν την επόμενη μέρα. Μαζί με τα χρόνια συσσωρεύτηκαν οι φυγές κι οι επιστροφές, οι επιστροφές στις παλιές αυταπάτες. Οι δρόμοι δεν τελείωναν πουθενά, μονάχα διακόπτονταν· δεν με οδηγούσε κανένα φως, με οδηγούσε το εγχειρίδιο των τροχαίων σημάτων, ο άτλαντας του κόσμου. Υπήρχα μέσα στον χώρο, έξω απ' τον χρόνο: γλιστρούσα στον ανάγλυφο χάρτη, παραμόνευα σαν τα θηρία της ξηράς, σαν τα θαύματα. Δεν είχα ταξιδιωτικές εντυπώσεις, δεν ήμουν περιηγήτρια, δεν είχα καμιά ιδιότητα· περιφρονούσα τους φυσιολατρικούς ομ...

Ένα πρωί βρήκα τα υπολείμματα των ημερών σου, είδα τις πατημασιές σου στην ερπετώδη γη, άκουσα πάλι την αναπνοή σου: στα ρημαγμένα τοπία, στη μακάβρια αταξία, σε είδα να γίνεσαι ένας άνθρωπος ασυνήθιστα συνηθισμένος. Ήθελα να σου φωνάξω πως όταν σε βρήκα ήσουν ήδη χαμένος, όμως, δεν σου είπα τίποτα· έμεινα να σε κοιτάζω με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο. Έπειτα, πέρασε το καλοκαίρι και ήρθε ένας μακρύς και βαρύς χειμώνας: οι σκιές σκούραιναν και οι άνεμοι βρυχώνταν -αστραφτερές βροχές χτυπούσαν τις γέφυρες. Πήρα τον δρόμο για την Καλιφόρνια: οδηγώντας σκεφτόμουν πως η τα...

Μούσα, ερωμένη, μαθήτρια αλλά και αξιόλογη συγγραφέας η Λου Αντρέας-Σαλομέ συμμετείχε με πάθος σε όλα τα καλλιτεχνικά και πνευματικά κινήματα της εποχής της. Συνδέθηκε με τρεις σημαντικές προσωπικότητες του γερμανικού πνεύματος: τον Φρίντριχ Νίτσε, τον Ράινερ Μαρία Ρίλκε και τον Σίγκμουντ Φρόιντ. Έμεινε στην ιστορία ως ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Νίτσε, καθώς αρνήθηκε την πρόταση γάμου που της έκανε. Ο Νίτσε, ο Ρίλκε και ο Φρόιντ είχαν γοητευτεί από το αναλυτικό και κοφτερό πνεύμα της, από την ικανότητά της να κατανοεί τις ιδέες τους και να τις αναπτύσσει αυτόνομα σε δικά της...

Τον Ιούνιο του 1929 φτάνει στη Νέα Υόρκη, διάσηµος ήδη, ο Ισπανός ποιητής Φεδερίκο Γκαρσία Λόρκα, µένει στους φοιτητικούς κοιτώνες του Πανεπιστηµίου Κολούµπια, και γράφει τα ποιήµατα που θα αποτελέσουν το βιβλίο του "Ποιητής στη Νέα Υόρκη". Τον Ιούλιο του 1968 φτάνει στον ίδιο φοιτητικό κοιτώνα ένας δεκαεφτάχρονος Έλληνας που, καινούργιος στην ποίηση, υπερχειλίζει από περιέργεια, από όρεξη και όνειρα. Με τη βαλίτσα του ακόµα στο χέρι περνάει το κατώφλι στο νησί του Μανχάτταν από την πόρτα που του είχε ανοίξει ο Ισπανός πριν περίπου σαράντα χρόνια. Περνάει σε έναν χώρο µαγι...