Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΤΑ ΜΠΛΕ Εσύ - η δίδυμη σχέση Του ποιητή και του περιπάτου του Της χαμένης σκιάς και του αραβοσίτου Περνάς ξανά μ' ένα άνθος στο χέρι Κρατάς παπούτσια και κάλτσες Καπέλο και μαγιό Σταγόνες του ίδρωτα Σαν στίχοι Στο μνήμα της θάλασσας Τους τοποθετείς αυτοπροσώπως Στον φυσικό κόλπο Των βράχων σου Αφροδίτη Τροφή των καβουριών μπλε Θα σε εκτυπώνω Με τα χέρια μου

Είμαι τυπογράφος. Εύκολο επάγγελμα, θα πείτε. Με αυτά όμως που θα σας πω, θα καταλάβετε -έξυπνοι που είστε· σας νιώθω, φαίνεστε διορατικοί, έχετε την τάση να απλοποιείτε τα πάντα- πως δεν είναι και τόσο. Στην αρχή δε με ένοιαζε καθόλου τι τυπώνω, πόσο, για ποιον, γιατί· μόλις έβρισκα δουλειά, αυτό ήταν αρκετό, μα να, δύσκολα δε θα ομολογούσα πως έμπαινα καμιά φορά στον πειρασμό να κοιτάξω όσα είχα τυπώσει. [...]

Το γήπεδο αυτό που απόψε σε μια καλή στιγμή αντίκρισα ν' απλώνεται μπροστά μου, σαν πράσινος ορίζοντας σε βάθος, θα μπορέσω άραγε να ξαναδώ με την ίδια όρεξη όπως όταν το 'χα πρωτοδεί; Το χωράφι εκείνο με το χορτάρι φουντωμένο και το παιδί που έτρεχε στην άκρη του να φτάσει εκεί όπου έδυε ο ήλιος, δίχως να το νοιάζει αν πληγώνει τα γόνατά του, επειδή σηκωνότανε ξανά και πάλι έτρεχε (γιατί του άρεσε να τρέχει μες στο μακρύ χωράφι με τα γόνατα γδαρμένα απ' τις μολόχες που πάνω τους έπεφτε για να φτάσει ως εκεί που τέλειωνε το γήπεδο και βασίλευε ο ήλιος), άραγε θα μπορέσω να...

1η μέρα, 3/7/05, Κυριακή Την Κυριακή, 3 Ιουλίου 2005, 12.30 το μεσημέρι, η Κλάρα Σουβατζίδη γευματίζει στα 33.000 πόδια ύψος ανάμεσα σε δύο μελαψές κυρίες που συνομιλούν ασταμάτητα σε άγνωστη γι' αυτήν γλώσσα. Είναι ευχαριστημένη από το γεύμα της - σπαράγγια a la creme, ψάρι μαγιονέζα και, για επιδόρπιο, αχλάδι γλυκό ανατολίτικης προέλευσης με λευκό κρασί. Δεν έχει καμιά αντίρρηση για τους ήχους που το συνοδεύουν. Αντίθετα, είναι πολύ απορροφημένη με τη μουσική της γλώσσας· υποθέτει πως πρόκειται για κεντροαφρικανική διάλεκτο, κάτι ανάμεσα σε Κένυα και Ζανζιβάρη. Θέλε...

η ανεξάντλητη αφήγηση των δέντρων αναπαριστά τον ύπνο πως είμαστε δέντρα πως μιλάμε διψασμένα με το νερό θυμούνται να μας ξέρουν τι ν' απέγινε η άμμος τη φύτεψαν να γίνει λάσπη και που τα πρόσωπα όπου μνήμη μας κοιτούν σωπαίνουν και μας μοιάζουν μες στη ρωγμή της πέτρας κατρακυλά ο κόπος ρωτούν μήπως κι αυτή χτυπά σαν καταρρέει η σκόνη αν κάθε που βαραίνει βαθαίνει που πονά αν ερωτά μην είν' φωνή το σχήμα που πάλλει στα θεμέλια κραυγή δική της μην είναι η σιγή η γη σταματημένη άλλωσπως που φώναζε πως γύρναγε πως έβγαζε παράτονη παράπονη πνοή παράφορη πως φύσ...

Περιέχει τα διηγήματα: "Τετριμμένα σύμβολα", "Άϊ Γιώργης", "Ώρα της φυρονεριάς", "Ανυπεράσπιστοι", "Ένα θύμα της Κατοχής", "Το ουσιώδες", "Το βάφτισμα".

Κραύγασε κάτι κραδαίνοντας το μαχαίρι. Βγήκε έξω στο φωτισμένο πεζοδρόμιο. Άφησε το μαχαίρι να πέσει. Ακούστηκε ένας μεταλλικός ήχος. Παραπάτησε, έφερε το χέρι στο κεφάλι, γύρισε κι έτρεξε. Κάποιος σήκωσε το μαχαίρι· το άφησε να ξαναπέσει. Ακούστηκε ο ίδιος μεταλλικός ήχος. Οι μπάτσοι ήρθαν γρήγορα. Η γαλάζια λάμψη απ' τον προβολέα του περιπολικού χτυπιότανε πάνω στα τζάμια. Άνοιξαν την πόρτα με πάταγο κραδαίνοντας τα κλομπ. [...]

Η Κατίνα Ζερβού γεννήθηκε το 1909 στον Άγιο Δημήτριο Μονεμβασίας, χωριό 500 κατοίκων. Εκεί μεγάλωσε, πήγε για μια μοναδική χρονιά στο σχολείο, έγινε μοδίστρα και παντρεύτηκε τον Χαράλαμπο Ζερβό, που είχε γεννηθεί στο γειτονικό Φοινίκι, αλλά ζούσε από χρόνια στον Πειραιά. Στον Πειραιά, από το 1934, αγοράζουν ένα φωτογραφείο, Φίλωνος 71, και μαθαίνουν και οι δύο την τέχνη του φωτογράφου. Η αγάπη τους για τη λακωνική γη παραμένει αμείωτη και εκεί ξαναγυρίζουν στη δεκαετία του '70 να συνεχίσουν την αγροτική ζωή, ίδια κι απαράλλακτη για κάποιες χιλιετίες, δραματικά και ραγδαία α...

Ο κύκλος "Αλεξάνδρεια" επικεντρώνεται γύρω από τη μορφή του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη και της γενέθλιάς του πόλης. Τα πρώτα ποιήματα γράφτηκαν μετά από ένα ταξίδι που έκανα το 1986 από την Κύπρο προς την Αλεξάνδρεια, στους τόπους του ποιητή. Τέσσερα από τα ποιήματα του κύκλου, που έγραψα από το 1986 μέχρι το 1996, δημοσιεύτηκαν στη συλλογή "Der Tisch wird kalt". Τα "Τέσσερα ανέκδοτα ποιήματα από τα κατάλοιπα του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη" είναι πλαστά (προσποιούνται το ύφος του). Στις έρευνές μου με βοήθησαν προπαντός τα βιβλία "Alexandria, a history and a guide" του E. M. Forste...

Δεκαπέντε μικρές ιστορίες αιφνιδίων θανάτων, μια επιστροφή και μια ιστορία ενός ανεκπλήρωτου έρωτα φτιάχνουν το βιβλίο αυτό με το απρόσμενο εξώφυλλο που κρατάει την εικόνα μπροστά και τον τίτλο για το πίσω μέρος. Η φωτογραφία του Κωνσταντίνου Μάνου στο εξώφυλλο εικονίζει μια παραλία της Πελοποννήσου από τη γνωστή συλλογή "The Greek Portfolio" όπου η φύση και οι άνθρωποι μοιάζουν να σιγούν για να ακουστεί πάνω απ' τα βότσαλα και το φλοίσβο η ρυθμικότητα του προφορικού λόγου μέσα στον γραπτό.

Τι θέση έχει το επαναλαμβανόμενο έγκλημα στην καθημερινότητα ενός πολέμου που διαρκεί - εθνικοαπελευθερωτικού, εμφυλίου, κοινωνικού ή ατομικού πολέμου για την επιβίωση; Ποιο είναι το νόημα της θυσίας των αμάχων, όταν πρόκειται για ανυποψίαστα θύματα αντιποίνων; Στις 13 Δεκεμβρίου 1943, στα Καλάβρυτα, οι Γερμανοί διαπράττουν αντίποινα εκτελώντας όλο τον άμαχο αντρικό πληθυσμό. Μένουν οι γυναίκες για να θάψουν τους άντρες. Η Μαριάνθη και η κόρη της η Μαργαρίτα εγκαταλείπουν την πόλη. Η Λευκή, γιατρός, κόρη της Μαργαρίτας γεννημένη το 1955, έχει στοιχειωθεί από το πολεμικό...