Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό έχει προκύψει από τη σειρά τεσσάρων ομότιτλων σεμιναρίων που έγιναν τον Φεβρουάριο 2003 στο φιλόξενο Ινστιτούτο Πολιτικού Προβληματισμού "Νίκος Πουλαντζάς" στο πλαίσιο των "Σεμιναρίων του Πουλαντζά" και επαναλήφθηκαν στα "Σεμινάρια της Ερμούπολης" το 2006. Πρόθεση των τότε σεμιναρίων, αλλά και αφορμή να παρουσιαστούν σήμερα σε μορφή βιβλίου, ήταν και είναι να συμβάλουν σε μια θεωρητική και συγκριτική με τις διεθνείς εμπειρίες συζήτηση αυτών που συμβαίνουν καθημερινά στις πόλεις και στις περιφέρειες που ζούμε, στην οποία η ανανεωτική ριζοσπαστική Αριστερά στην...

Η ομίλία του Μπομπ Τζέσοπ αρθρώνεται στις εξής ενότητες: - Γιατί ο Νίκος Πουλαντζάς εξακολουθεί να έχει σημασία - Η συνεισφορά του Πουλαντζά στην κριτική της πολιτικής οικονομίας - Ο Πουλαντζάς για τη φύση και την πολιτική οικολογία - Δημοκρατικός σοσιαλισμός - Συμπεράσματα

Από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1990 η Ελλάδα βιώνει σχεδόν κάθε χρόνο κινητοποιήσεις των αγροτών, οι οποίες πολλές φορές ξεπερνούν γεωγραφικούς περιορισμούς και εξαπλώνονται σε όλη τη χώρα με σημαντική δυναμική και πρωτοφανείς μορφές δράσης. Ποιοι είναι αυτοί οι αγρότες, από πού έρχονται και σε ποιο ιστορικό κινηματικό παρελθόν αναφέρονται; Ποιες είναι οι ρίζες του κινήματός τους και ποια η ιστορική συνέχειά του; Πώς σχετίζονται οι μορφές και οι εξάρσεις ή οι υφέσεις του αγροτικού κινήματος με τις περιπέτειες και τις φάσεις της σταδιακής ολοκλήρωσης της ελληνικής κοι...

[...] Στα κείμενα που ακολουθούν επιχειρείται, από διαφορετικές οπτικές γωνίες, η εξέταση του κινδύνου άλωσης του δημόσιου πανεπιστημίου από τις δυνάμεις της αγοράς: Η Ιφιγένεια Καμτσίδου αναλύει τη σύγκρουση μεταξύ, αφενός της πρότασης για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και, αφετέρου, του εθνικού Συντάγματος και των κοινών συνταγματικών παραδόσεων των κρατών-μελών της Ε.Ε. Ο Σταύρος Μουδόπουλος εξετάζει εκείνες τις νομοθετικές ρυθμίσεις που αμφισβητούν "εκ των έσω" το δημόσιο αγαθό της πανεπιστημιακής παιδείας. Τέλος, ο Γιώργος Σταθάκης, μέσω της παρουσίασης...

[...] Η συζήτηση για τη σχέση ψυχανάλυσης και αριστεράς δεν μπορεί σήμερα να ξενίσει κανέναν. Μέσα από μια περιπετειώδη πορεία, όπου περίοδοι αμοιβαίας καχυποψίας ανάμεσα στις δύο αυτές τροπικότητες σκέψης και πρακτικής εναλλάσσονταν, με περιόδους υπερβολικής αισιοδοξίας ως προς το συνθέσιμο των αντίστοιχων εγχειρημάτων, τα πάθη φαίνεται πως έχουν καταλαγιάσει και ένα είδος συναίνεσης έχει επικρατήσει: ούτε η οπτική του Φρόιντ μπορεί να αναχθεί στην οπτική του Μαρξ ούτε εκείνη του Μαρξ σε αυτή του Φρόιντ. Με άλλα λόγια, ούτε κάποιας μορφής φροϋδο-αριστερά ούτε κάποιας μορφή...