Τα σχόλια του Τρίτου
Χατζιδάκις Μάνος 1925-1994
Εξάντας (2007)
Σαν άρχισα τα "Σχόλια" στο Τρίτο το '78, δεν είχα αποσαφηνίσει μέσα μου ούτε το ύφος της γραφής τους, ούτε καλά-καλά τους στόχους μου. Γνώριζα βέβαια πως θα' πρεπε να ξεκινήσω απ' την πραγματικότητα του τόπου μας, αλλά όχι με τον τρόπο της "βραδυνής" και "μεσημβρινής" παραδημοσιογραφίας - τρόπος και είδος γραφής που απεχθάνομαι από νέος και περιφρονώ. Σχόλιο με σχόλιο λοιπόν σχημάτιζα τον τρόπο, τη γραφή και το επίπεδο μέσα απ' το οποίο έβλεπα τον νεοελλαδικό κόσμο μας και επικοινωνούσα ολοένα με ένα πλατύτερο κοινό ή καλλίτερα με ένα μεγαλύτερο κοινό, γιατί ποτέ είναι αλή...
Τα σανδάλια
Semprun Jorge 1923-2011
Εξάντας (2003)
Είκοσι λεπτά: πρώτα απ' όλα ένα ντους. Στη συνέχεια, γυμνή ακόμα, βάφτηκε διακριτικά. Μια φούστα, βεβαίως, μαύρες κάλτσες με ζαρτιέρες. Τα εργαλεία της δουλειάς μου, σκέφτηκε με τον κυνισμό που της επέτρεπε να κρατά τις αποστάσεις. Από τον εαυτό της, σε περίπτωση αποτυχίας. Απ' το τυφλό πάθος, σε κάθε περίπτωση. Μαύρες κάλτσες πάντως, με ζαρτιέρες, μικρό, λιτό εσώρουχο με δαντέλα. Διάλεξε μια φούστα στενή κατά μήκος, στους γοφούς, που άνοιγε προς τα κάτω. Μια εύθυμη φούστα, που να σηκώνεται εύκολα. Για το τέλος, εκλεπτυσμένα σανδάλια, με τακούνι και κορδόνια, που έδιναν...
Τα πέλματα των αγαλμάτων: Αθήνα
Σκοπελίτης Στέλιος Β.
Εξάντας (2005)
Ο Σ. Β. Σκοπελίτης φωτογραφίζει τη σημερινή Αθήνα όπως φωτογραφίζει το γυμνό σώμα της Fabienne, με την ίδια οικεία αντικειμενικότητα, μόνο που τον αισθησιασμό της ανάμνησης διαδέχεται μια "άμεση εθνογραφική" εντύπωση με πλήρη απουσία του "γραφικού". Πίσω από την ακατάστατη πολεοδομία της Αθήνας, τις άχαρες πολυκατοικίες, με αετώματα τις διαφημιστικές πινακίδες, τις πλατείες με τους σκονισμένους φοίνικες, την άσφαλτο, το μάρμαρο, το τσιμέντο, εκφράζει ένα πολύπλοκο τοπίο πέρα από τη μοναξιά. Αυτή η απουσία συναισθημάτων ή ιστορικών αναμνήσεων αποτυπωμένων στην αρχιτεκτ...
Τα παραμύθια των σκουπιδιών της μπερτζή Κριστίν
Tekin Latife
Εξάντας (2001)
" ...Σαν άνοιξαν τα λουλούδια στον Ανθόλοφο, στήθηκε με της μέρας τα μάτια ένα τζαμί με τενεκεδένιο μιναρέ. Το ίδιο εκείνο βράδυ ξερίζωσε ο αέρας το μιναρέ και τον πήρε. Διαδόθηκε τότε από στόμα σε στόμα πως όποιος τον βρεί, χώμα θα πιάνει, χρυσάφι θα γίνεται, γι' αυτό και πολλοί έχασαν τον ύπνο τους, βγήκαν σε όρη και βουνά να τον γυρεύουν. Όσο όμως κι αν έψαξαν, δεν κατάφεραν να τον βρουν. Μέρες ολόκληρες κράτησε η συζήτηση για το χαμένο μιναρέ. Πήραν στο τέλος την απόφαση να φτιάξουν καινούργιο. Το αποτέλεσμα ήταν στις πέντε προσταγές του Ισλάμ να προστεθεί μια έκτη στον...
Τα παιδιά της Χελιδόνας
Χαριτόπουλος Διονύσης
Εξάντας (2001)
Ένα σπίτι που το καίνε τρεις φορές κι ένα δελφίνι από ρύζι για τη βασίλισσα. Μια βέρα που γράφει σαράντα χρόνια άλλο όνομα, κι ένα τσουβάλι κεφάλια ανταρτών. Μια θαυματουργή εικόνα κι ένας πολεμιστής της Αλβανίας σε θάνατο. Ένας Σπύρος, ένας Σωτήρης, μια Ακριβή και μια Φωτεινή σε μια μοναχική πορεία σε πρώτο πρόσωπο. Ένας Πάνος που χάνει συνέχεια το νήμα. Ένας αμίλητος Άγγελος. Κι ένας Γιάννης· το φάντασμα αυτού του βιβλίου.
Τα ερωτικά
Nin Anais 1903-1977
Εξάντας (1997)
"Από εκείνη την εποχή, όταν όλοι μας γράφαμε ερωτικά κομμάτια για ένα δολάριο τη σελίδα, κατάλαβα ότι αιώνες τώρα είχαμε ένα και μόνο μοντέλο για αυτό το είδος λογοτεχνίας: το αντρικό γράψιμο. Είχα ήδη συνειδητοποιήσει τη διαφορά ανάμεσα στην αντρική και τη γυναικεία συμπεριφορά της σεξουαλικής πείρας. Ήξερα ότι υπήρχε μια απέραντη διαφορά ανάμεσα στη σαφήνεια του Χένρι Μίλερ και στα δικά μου διφορούμενα: ανάμεσα στη δική του χιουμοριστική, γεμάτη οίστρο ακολασίας άποψη για το σεξ και στις δικές μου ποιητικές περιγραφές ερωτικών δεσμών στα αδημοσίευτα κομμάτια του "Ημερολογ...