Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είναι γενικώς αποδεκτό ότι η ιδιοφυΐα δεν αναγνωρίζεται στη εποχή της γιατί έρχεται σε αντίθεση με αυτήν, τίθεται όμως το ερώτημα γιατί αναγνωρίζεται απο τις επερχόμενες γενιές. Το διαχρονικό έρχεται σε αντίθεση με όλες τις εποχές, καθώς τα χαρακτηριστικά μιας ορισμένης εποχής είναι αναγκαστικά συγκεκριμένα, γιατί λοιπόν μια ιδιοφυΐα, η οποία εξ ορισμού καταγίνεται με διαχρονικές και σταθερές αξίες, να τυγχάνει ευνοϊκότερης υποδοχής σε μία εποχή αντί σε μία άλλη; Στην ίδια την πράξη της συγγραφής του εν λόγω έργου, ο Πεσσόα βλέπει άλλη μια απόδειξη της ανικανότητάς του να...

"Είμαι πράγματι ο Διάβολος. Μην τρομάζετε, γιατί είμαι στ' αλήθεια ο Διάβολος, και γι' αυτό δεν κάνω κακό. Ορισμένοι μιμητές μου, στη γη και πάνω από τη γη, είναι επικίνδυνοι, όπως όλοι οι αντιγραφείς, γιατί δεν γνωρίζουν το μυστικό της ύπαρξής μου. Ο Σαίξπηρ, τον οποίο ενέπνευσα πολλές φορές, μου απένειμε δικαιοσύνη. Λέει ότι είμαι κύριος. Γι' αυτό ησυχάστε. Είστε με καλή παρέα". Κρυμμένο στο μυθικό μπαούλο των χειρογράφων του Πεσσόα, το διήγημα με τον αινιγματικό τίτλο Η ώρα του διαβόλου είδε το φως της δημοσιότητας μόλις το 1989, πενήντα χρόνια από τον θάνατο του ποιητή...

Το πρόβλημα της φύσης της νόσου ή παθολογικότητας εν γένει, και ειδικότερα αυτό της φύσης της ψυχικής νόσου ή ψυχοπαθολογικότητας, συνιστούν θεμελιώδη προβλήματα της Φιλοσοφίας της επιστημονικής Ιατρικής και Ψυχιατρικής αντίστοιχα. Στο ανά χείρας βιβλίο επιχειρείται ακριβώς η συστηματική έκθεση και κριτική εξέταση των μειζόνων συγχρόνων φιλοσοφικών προσεγγίσεών τους. Στο πρώτο -γενικό- μέρος του έργου ο συγγραφέας πραγματεύεται το πρόβλημα της φύσης της νόσου εν γένει, ενώ στο δεύτερο -ειδικό- μέρος το εξειδικεύει στο πρόβλημα της φύσης της ψυχικής νόσου.

Ο τοξικομανής Αλέν περιπλανιέται στο Παρίσι του μεσοπολέμου ψάχνοντας τον εαυτό του στα καταγώγια και τα ναρκωτικά. Παρατημένος από τη φιλενάδα του και έχοντας προσπαθήσει μάταια να ολοκληρώσει ένα πρόγραμμα αποτοξίνωσης, παραδίδεται στο ανελέητο σφυροκόπημα της ζωής που τον σπρώχνει στην αναπόφευκτη πορεία προς το τέλος... Ένα "παρακμιακό" μυθιστόρημα, στην παράδοση των καλύτερων στιγμών του Γουίλιαμ Μπάροουζ.

Το εικονοκλαστικό έργο του Μαρκήσιου ντε Σαντ ανοίγει μαύρες τρύπες στο ψεύτικο φωτοστέφανο που σφετερίζεται το άτομο στην αστική κοινωνία. Φέρνοντας στην επιφάνεια τα αλληλοσυγκρουόμενα στοιχεία του ασυνείδητου, τάραξε με την "πορνογραφική" του επιφάνεια όλες τις κοινωνίες κι όλα τα καθεστώτα από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης ως τις μέρες μας. Το "λογικό" μέγεθος και το σαρκαστικό χιούμορ που διανθίζει τις θεωρητικές αναλύσεις και τις τολμηρές σκηνές της "Φιλοσοφίας στο μπουντουάρ" κάνει το μυθιστόρημα αυτό το πιο ευανάγνωστο από τα έργα του "θείου" Μαρκήσιου. Σ' αυτ...