Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το ερώτημα που θέτω, και στο οποίο προσπαθώ να απαντήσω, είναι: γιατί ο λόγος που διατυπώνουν οι επιμέρους θρησκείες, αντί να φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους και να τους ενώνει, πολύ απέχει από το να αποτελεί παράγοντα ειρήνης; Είχα ήδη από την παιδική μου ηλικία πάθος με τις γλώσσες, πάθος το οποίο διατήρησα σε όλη τη μακρά πορεία μου στο πεδίο της γλωσσολογίας. Παράλληλα, ωστόσο, δεν έπαψε ποτέ να με απασχολεί το ερώτημα από που πηγάζει η ανάγκη των ανθρώπων να πιστεύουν σε θεούς ή θεό; Αυτό το διαχρονικό ερώτημα είναι που με ώθησε να διατυπώσω εδώ ορισμένες σκέψεις γι...

Την λένε Γκορντανά. Είναι ξανθιά. Ένα ξανθό σκληρό, αποτέλεσμα μεγάλης προσπάθειας, μαλλιά ατίθασα. Ανάμεσα στις μαύρες ρίζες των βαμμένων μαλλιών, η επιδερμίδα είναι λευκή, ξεπλυμένη, γυαλίζει και κάνει το βλέμμα να αποστρέφεται σαν να είχε αιφνιδιάσει την Γκορντανά, και άθελα του, και να της είχε αποσπάσει κάτι πολύ προσωπικό. Το στόμα της είναι κλειστό πάνω απ’ τα σφιγμένα δόντια. Φαίνεται ανυποχώρητη, το σώμα της από τη μέση κι επάνω άκαμπτο και επίμονο, ελαφρώς γυρτό, το μικρό της κεφάλι στην ίδια ευθεία. Μαντεύει κανείς δόντια γερά, συμπαγή, που καιροφυλακτούν πίσω απ...

"[...] ένιωσα κάποιας λογής αόρατη δύναμη, μια δύναμη, θαρρείς, μαγική να με τραβάει προς το μέρος του, στην οποία δεν μπορούσα να αντισταθώ. Καθώς πλησιάζαμε ο ένας τον άλλον, τα μάτια μας συναντήθηκαν, και αδυνατώ να περιγράψω την παράξενη αίσθηση που διαπέρασε ολόκληρο το κορμί μου την εντυπωσιακή εκείνη στιγμή· μια στιγμή με τρομακτικές συνέπειες για μένα, το ξεκίνημα μιας σειράς περιπετειών που με έκαναν ν' απορώ, και θα κάνουν και τον κόσμο να απορεί όταν εγώ δεν θα είμαι πια μέσα του". Ο Ρόμπερτ Ρίνγκιμ, "απόβλητος της κοινωνίας" και μεγαλωμένος από έναν φανατικό...

"Αν σας αγκάλιαζα σ' ένα κρεβάτι, είκοσι φορές θα σας αποδείκνυα το πάθος μου. Είθε οι έντεκα χιλιάδες παρθένοι, ή κι οι έντεκα χιλιάδες βέργες, αν λέω ψέματα, να με τιμωρήσουν αυστηρά!" Αυτός είναι ο όρκος που δίνει ο Ρουμάνος πρίγκηπας Μονί Βιμπέσκου, οσποδάρος εξ αίματος, στην όμορφη Κωλοκωλίν απ' την Ωστοναγκώνα. Ο ακόλαστος πρίγκηπας Βιμπέσκου ρίχνεται στην αναζήτηση της απόλαυσης και της ηδονής με οποιοδήποτε κόστος, παντού και πάντα, τόσο στα πεδία των μαχών όσο και στα μπορντέλα. Από τους διπλωματικούς κύκλους του Βουκουρεστίου μέχρι τα σαλόνια και τα φτηνά ξε...

Πόσο ασφαλής είναι η πόλη όπου ζούμε; Ένα ερώτημα που συνεχώς ανακύπτει όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με καθημερινά συμβάντα όπως ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα ή μια πυρκαγία, και ακόμα περισσότερο όταν η πόλη δοκιμάζεται από μεγάλης κλίμακας καταστροφές, που προκαλούνται από σεισμούς, πλημμύρες, ακραία καιρικά φαινόμενα ή τεχνολογικά και βιομηχανικά ατυχήματα. Αντικείμενο του συγκεκριμένου βιβλίου είναι ακριβώς αυτή η σχέση της πόλης με την ασφάλεια. Το πως γίνεται αντιληπτή η εν λόγω σχέση, τόσο ως εξατομικευμένη όσο και ως συλλογική συνθήκη, εξαρτάται από έναν πολυδιά...

Πόσο-δυνατοί είναι σήμερα οι "κακοί" σ' αυτή την ιστορία; Ποια είναι η έκταση των διαβόητων "διαπλεκόμενων" και για πόσο καιρό ακόμη θα διατηρούν άραγε τη δύναμή τους; Πώς λειτουργεί το πολιτικοοικονομικό σύστημα των "μεγάλων συμφερόντων" στην Ελλάδα, σ' αυτή την ιδιότυπη ευρωπαϊκή περιφέρεια; Ποια η έκταση των μικρομεσαίων "συμφερόντων"; Γιατί τα κόμματα εξουσίας παραμένουν γαντζωμένα στις γερασμένες πελατειακές πολιτικές τους; Γιατί οι περισσότεροι νεότερης ηλικίας πολιτικοί αναπαράγουν σταθερά τις κοινωνικές συμπεριφορές, την πολιτική αμάθεια και αερολογία των παλαιότερω...

[...] Απ' όλα του τα έργα, οι 120 μέρες είναι αυτό που μας θυμίζει περισσότερο τον προσωπικό του τόνο, όπως φαίνεται στην αλληλογραφία του' είναι σαν να πιάνουμε πάνω σε μια μαγνητοταινία την ανάσα της φωνής του, το παραλήρημα της μοναξιάς του. Αυτό το μαύρο διαμάντι ωστόσο αγγίζει τη σημερινή ευαισθησία με μια μοναδική ενάργεια. Αν ο Σαντ δεν αρέσει, είναι γιατί δεν ήθελε ν' αρέσει. Ένα όπλο τού απομένει μέσα στο σκοτάδι του για να εκδικηθεί μια κοινωνία που τον κρατά φυλακισμένο: να τη δείξει μέσα στην αυθαιρεσία της και ν' ανατρέψει τις ηθικές της αξίες. Η επανάσταση π...

Το "Οδοιπορικό" είναι η πνευματική και πολιτική αυτοβιογραφία του συγγραφέα. Είναι η αφήγηση και η περιγραφή ενός ταξιδιού μέσα στο χρόνο, με αφετηρία τα νεανικά χρόνια του συγγραφέα και κατάληξη τη σύγχρονη εποχή. Ξεκινάει στο Μεξικό, στην καρδιά της επανάστασης, και τελειώνει την επαύριον του ψυχρού πολέμου. Ανάμεσα στις δύο αυτές χρονικές στιγμές παρελαύνουν όλες οι ελπίδες και τα όνειρα του 20ου αιώνα και οι κρίσεις που τον συντάραξαν: η Οκτωβριανή Επανάσταση, ο ισπανικός εμφύλιος, το Ολοκαύτωμα, οι σταλινικές εκκαθαρίσεις, ο ψυχρός πόλεμος, η κρίση της Κούβας και οι επ...

Βρισκόμαστε στο έτος 2052. Το κράτος του Ισραήλ έχει διαλυθεί εδώ και σαράντα χρόνια και οι περισσότεροι πολίτες του ζουν ως πρόσφυγες στο εξωτερικό. Με σκοπό να προσφέρει στο Ισραήλ τουλάχιστον μια αξιοπρεπή κηδεία, ιδρύεται το Γερμανικό Ινστιτούτο για την Καταγραφή της Σιών, στα αρχεία του οποίου ανακλύπτεται και η αυτοβιογραφία κάποιου Γκούντερ Βίνκερ. Ο "Οδηγός για μπερδεμένους" είναι η ιστορία του Γκούντερ. Γεννημένος στο Ισραήλ, μετά τη στρατιωτική του θητεία μεταμορφώνεται από εθνικιστής σε φανατικό αντι-σιωνιστή. Ο Γκούντερ λατρεύει τις Ευρωπαίες, κυρίως τις Γερμ...

Μυθιστόρημα όπου το μυθιστορηματικό στοιχείο βρίσκεται στην ψυχολογία. Η μοναδική προσπάθεια της φαντασίας ασκείται εκεί όχι στα εξωτερικά γεγονότα αλλά στην ανάλυση των συναισθημάτων. Μυθιστόρημα αγνού έρωτα, τόσο σκαμπρόζικο όσο και το λιγότερο αγνό μυθιστόρημα. Στυλ: κακογραμμένο, όπως η κομψή γυναίκα πρέπει να φαίνεται κακοντυμένη.

Πλούσιοι ξαφνικά, ύστερα από πολλά χρόνια στέρησης και οικονομικής ανέχειας, ο κύριος και η κυρία Καμπφ αποφασίζουν να δώσουν ένα χορό. Η κόρη τους Αντουανέτ, ένα κορίτσι δεκατεσσάρων χρονών, περιμένει με λαχτάρα να παρευρεθεί κι εκείνη στη γιορτή. Η κυρία Καμπφ όμως δεν θέλει με κανένα τρόπο να παρουσιάσει στους θαυμαστές της μια κόρη ολόκληρη κοπέλα. Αρνείται κατηγορηματικά. Και η εκδίκηση της Αντουανέτ, αυθόρμητη και καθόλου προμελετημένη, θα είναι τρομερή... Η βαναυσότητα και το στοιχείο του κωμικού, η κρυφή τρυφερότητα που διατρέχει όλες τις σελίδες αυτού του μικρού κ...

Ο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν (1908-1989) ήταν ένας από τους διασημότερους και ισχυρότερους μαέστρους του 20ου αιώνα. Από την αρχή σχεδόν της σταδιοδρομίας του βρέθηκε επικεφαλής μεγάλων ορχηστρών, λυρικών θεάτρων και φεστιβάλ και μέσω αυτών ρύθμιζε για πολλά χρόνια τη μουσική ζωή της Δυτικής Ευρώπης. Στη συνείδηση του κόσμου όμως είναι πάνω απ’ όλα ταυτισμένος με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, τη σπουδαία ορχήστρα της οποίας ήταν μουσικός διευθυντής από το 1955 μέχρι το 1989. Για τη ζωή του έχουν γραφτεί διεθνώς πολλά, για τη μουσική του όχι. Αυτό το βιβλίο έρχεται να καλύψει...